Bange pup bijt

Mooi uitgelegd Soraya. 

 Hoi. Gefeliciteerd je hebt een buitenlandertje (Roemeentje toevallig?) in huis genomen met eigenlijk wel de standaard probleempjes. Ten eerste zou ik contact opnemen met de nazorg van de stichting waar de pup vandaan komt. Deze hoort je hierbij te begeleiden. Mijn adviezen: 1. Stop met naar buiten gaan. De pup is er nog helemaal niet aan toe. Laat hem eerst wennen aan binnen en de tuin. De rest komt echt wel. Pupje moet eerst de zelfvertrouwen krijgen om naar buiten te gaan. Een week bij je is nog helemaal niks. De Nederlandse maatschappij is een stuk drukker en enger dan een asiel waar hij vandaan komt. Dit moet een hond eerst verwerken. Daarbij het zitten op straat. Dit is zijn manier van zelfbescherming. Uittunen. Je kan niet vluchten, dus ga je naar zitten tot hetgeen wat zo eng is voorbij is. Kan iets kleins zijn voor jou, maar voor hem erg eng. En angst is een emotie, tijdens angst leert een hond niks. Dus dwing dat ook niet af. Dat verlies je. Als de pup zit, laat hem zitten totdat hij eraan toe is weer te lopen. Ga aub geen enge dingen opzoeken. Dat maakt meer kapot dan lief is. Dit moet stapje voor stapje geleerd worden. 2. Ga de pup NIET zielig vinden. Ook de visite niet. Laat visite hem negeren tot pup zich netjes gedraagd en het op de voorwaarde vd visite gaat. Laat niet alles toe (eigenlijk niks) en zet hem gewoon op zijn plek als elke andere pup. Niet slaan/ geen tik op de snuit (wie dat verzonnen heeft), maar gebruik je harde ferme stem, geef hem een portje in zijn zij en zeg uh ( het enige wat ik van Cesar Milan heb overgenomen). Belangrijk is wel dat je het meen. Twijfel je of meen je het niet, prik de pup daar zo doorheen. Pak je dit allemaal niet goed aan heb je straks een hond die bijt naar visite en andere honden. En die van hot naar her herplaatst wordt. En als het tijd word naar buiten te gaan, neem een stabiele hond mee. Waar hij het van kan afkijken. Wereld is ook een stukje minder eng zo met zn 2. Ik heb zelf 2 Roemenen en heb zo'n pup als die van jou in de opvang gehad. Die is nu al 4 jaar bij ons. Niet als opvanghondje, maar als volledig lid vd familie. Mijn andere Roemeen en mijn (vorige maand overleden) herder hebben me zoveel geholpen met haar. Daar kan geen mens tegen op. Maar wat je vertel zijn echt de standaard gedragsproblemen, die aangepakt moeten worden.  Succes.