teef is enorm opgefokt

het begon toen ze schijnzwanger werd met depressief/onrustig gedrag.

je kan duidelijk aan lilly zien en merken dat ze niet lekker in haar vel zit wat eigenlijk alleen maar erger werd tot ze echt begon te grommen naar iedereen in het gezin.

het is nu 2 weken geleden dat ze is gesteriliseerd (het hele kippenhok dr uit laten halen) 

en het word alleen maar erger lijkt het....

ze heeft grote pupillen, voelt keihard aan, heeft dr oren vaak strak naar achteren, loopt rusteloos heen en weer en wil het liefst met rust gelaten worden.

komt ze wel vrolijk bij je, kan ze zo als een blad aan de boom omslaan en beginnen te grommen.

gisteren kwam mijn dochter(8) terug van een weekendje logeren en de lilly van ''vroeger'' zou normaal gesproken super blij zijn dat haar kindje weer terug is maar werd nu genegeerd.

lilly lag op een gegeven moment bij mij en dochter kwam naar mij toe om wat te laten zien, zo uit het niets gromt en hapt ze richting dochter (lil liet geen stress signalen zien, ze lag met haar kop op mijn schoot)

ik schrok me echt kapot!

we zijn vrijdag nog bij de dierenarts geweest, lichamelijk mankeert ze niks en volgens haar komt het van de hormonen.

nu kom ik vanochtend beneden, niks aan de hand ik word nog vrolijk begroet en lil komt bij me liggen.

ik wil dr aaien en lilly zou me zo bijten :O

ze doet het alleen thuis, in de tuin en tijdens het wandelen is ze gewoon de oude lilly, als er eten valt te halen ook.

net weer aan de telefoon gehangen bij de dierenarts en word morgen pas terug gebelt maar het zit me echt niet lekker.

iemand ervaring met dit gedrag?

gaat het om de stafford van je profiel? of is dit geen stafford? 

dat is wel apart gedrag dan inderdaad! 

maar een hond na sterilisatie, hormonen, ok..kan ik tot zekere hoogte begrijpen. maar grijpen naar jullie, en naar dochter. uit het niets..

dat is niet goed hoor...

weet je zeker dat er lichamelijk niet iets anders is? ik vind dit namelijk wel erg opmerkelijk. en totaal ontypisch gedrag voor dit ras...

maargoed, behalve dit, ik heb niet echt advies ofzo. 

ik zou haar iig haar rust en ruimte geven, want duidelijk is daar behoefte aan. 

maar behalve dat, zou ik zeker verder zoeken...vind dit wel eng-ig klinken. 

Misschien iets in de hersenen, tumor ofzo? Ik zou dat persoonlijk wel willen weten en dat onderzoeken. Zeker met kinderen in huis. 

Heb Ik ook gevraagd aan de dierenarts, maar die kans leek haar heel klein.

Lilly is pas 1,5 en het begon echt pas in haar schijnzwangerschap.

Het is een rednose pitje :) 

en je hebt helemaal gelijk dat dit zo niet bij het ras past.

ik vind dit gedrag ook wel extreem voor hormonen, vandaar dat ik hier mijn vraag stel. 

Er is al nageken door de DA dat er niets fout liep met de operatie of infectie of zo?

De castratie kan effectief zware nare gevolgen hebben in sommige gevallen, het komt waarschijnlijk niet zo vaak voor maar het gebeurd wel, dit gebeurt blijkbaar vooral indien je teefje met veel mannetjes samen in de baarmoeder zat ? is dit zo ? (kan je het opsporen op de website van je kweker of het eventueel navragen daar?)

 Dat is allemaal gecheckt ja, en ze heeft overal gevoeld en naar gekeken.

lilly is ook enorm schrikachtig wat ze normaal nooit is (als pup was ze ook nergens van onder de indruk)

ze vind het ook niet leuk als ik tegen haar praat terwijl ik normaal "de oren van haar kop praat" 

het voelt iig als een tikkende tijdbom.

de vraag over het nest kan ik nog niet beantwoorden, verwacht vanavond een belletje terug van de fokker :)

Ik begrijp dus niet waarom de operatie gedaan is op het moment dat ze schijnzwanger is....

Het gedrag kan ook komen door de narcose die ze heeft gehad met de pijn enzovoorts.

Ik zou haar niet op schoot leggen als je dochter in de buurt is....

Ja  ik vrouwen en hormonen he   Mijn teef wordt dan beschermend en duld ook geen andere vreemde hond in de buurt (eigen andere hond gaat ,maar daar ligt ze ook vaker in de clinch mee) Ik zou het contact van je hond laten afhangen  van haarzelf .Als ze gromt  met een rustige stem corrigeren en haar de ruimte geven die ze op dat moment vraagt . Lekker veel wandelen en opletten met andere honden . Je hebt medicijnen ertegen maar dat heeft als bijwerking agressiviteit . Je hebt ook nog homeopathische middelen dus dat zou je eens kunnen proberen . Je teef  zit niet lekker in haar vel dus is het belangrijk dat jij rust en zekerheid uitstraalt . Verder geduld en wachten dat het hormonenpeil weer zakt . Verder niet te veel betuttelen of buik aaien ,over tepels wrijven stimuleert alleen maar

dogmaster had niet zo goed gelezen en dacht dat je teefje nog schijnzwanger is

  O is schijnzwangerschap al over ja hier duurt dan maanden

"   O is schijnzwangerschap al over ja hier duurt dan maanden "

dogmaster

 ze werd gecastreed ondertussen

even wat korte antwoorden op vragen die mij werden gesteld:

het ging inderdaad om een nest met meer reutjes (4 reutjes en 3 teefjes)

ze is niet tijdens haar schijnzwangerschap gecastreerd hoor :P

zat netjes 2,5 maand tussen vanaf de laatste dag van haar loopsheid.

het uitvallen is raar maar waar niet tegen andere honden, de pup kan ook weinig fout doen, het is echt tegen de gezinsleden.

er is ook niks veranderd in de thuis situatie.

overige info die misschien belangrijk is:

-ze is enorm schrikachtig wat we niet van haar kennen, ze was als pup al nergens van onder de indruk.

-als ze uitvalt lijkt ze te schrikken van haar gedrag, komt heel onderdanig naar je toe en gaat dan aan je handen likken.

-van dochter moet ze niks meer hebben en die ontloopt ze terwijl lil daarvoor echt gek op ''haar kindje'' was. (past ook totaal niet bij het karakter van een pitbull)

-lilly is in bezit van een stamboom, mankeert niks met de ouders en is juist op hun karakter uitgezocht.

je zal best zo snel mogelijk naar gedragtherapheut moeten gaan eentje die echt samenwerkt met dierenartsen, liefst met dierenartsen gekoppeld aan een universitaire kliniek zou ik zeggen , ik weet niet of dit bestaat ?

 Als de operatie gebeurd is terwijl de teef effectief schijnzwanger was, dan kan ik dit ook niet goed begrijpen.

Meestal wordt er pas gesteriliseerd na 100 dagen, als alle hormoonspiegels 'afgekoeld' zijn.

Ik zou aan de da even vervangende en kalmerende medicatie vragen om de hormonen te kalmeren. Mocht dit helpen, dan weet je waar te zoeken.

In de laatste onderzoeken over steriliseren/castreren van teefjes staat dat wanneer je dit te jong doet ze erg fel kunnen worden.

als je bv na de eerste loopsheid doet is de kans hierop echt groot, na de 2e loopsheid al ietsje kleiner en na de 3e loopsheid zou ze hetzelfde karakter houden als ze voor de sterilisatie/castratie heeft.

ik heb geen flauw idee of dit er iets mee te maken kan hebben hoor. Maar omdat je schrijft dat ze zo enorm fel is dacht ik, ik meld dit. Dit onderzoek/beschrijving is overigens alweer een paar jaar geleden verschenen.

sorry, ik heb het originele niet opgeslagen dus kan ik je de bron niet geven. 

Een link heb ik voor je

http://members.home.nl/hondenschoolmelick/castreren.htm

Volgens mijn dierenarts was de beste tijd 2,5 maand na haar loopsheid te doen, heb er zelf de ballen verstand van want onze vorige honden zijn nooit gesteriliseerd/gecastreerd.

haar schijnzwangerschap was toen over.

het was haar 3e loopsheid maar bedankt voor de info.

ik wacht morgen het telefoontje van de DA af en ga sowieso een GT in de arm nemen zoals hierboven al is geopperd.

Weet namelijk niet hoe ik met dit gedrag om moet gaan.

Maar zit nogsteeds met de grote vraag, kan dit echt alleen door de hormonen komen? 

En zou ik het gedrag onbewust kunnen versterken door best wel op haar te letten?

ik vertrouw haar voor geen meter meer.... Misschien pikt ze dat op? 

laat aub een foto maken van haar koppie of scan van haar hersenen. Ook wij hebben een hondje van 11 maanden in moeten laten slapen wegen tumoren in haar hoofd waardoor ze erge hoofdpijn had en als ze pijnscheuten had begon die ook zo maar echt te bijten.

Ze is dus zowel voor als na de sterilisatie degelijk medisch nagekeken?

Het effect van hormonen en hun werking wordt nog veel te veel onderschat.

Een hond is net zoals een mens een individu. Terwijl de één eigenlijk praktisch niets gewaar wordt, heeft de andere het gevoel dat de grond onder de voeten onderuit wordt getrokken. En valt in een zwart gat. Ook de controle over emotie kan veranderen / wegvallen.

Dus je voelt je slecht en dan wordt operatief heel de boel verwijderd en heeft een enorme impact. Niet echt iets waardoor je helemaal van op montert. 

Rust, kalmte en stabiele omgeving is nu aangewezen.

Belangrijk is dat nu iedereen haar met rust laat. Het is nu aan haar om alles aan te geven. Ze komt het je wel vertellen. Die oren strak naar achter, ik noem dat de facelift houding. Alles strak achteruit getrokken. 

Dit duidt op een zeer stevige portie stress. Ook de grote pupillen met een lage houding.

Wij kunnen nog met behulp van de nodige uitleg, begrijpen wat ons overkomt. Een hond niet, die ondergaat alleen. Er ze snapt er niets van en door het feit dat ze zich zo voelt, reageert ze boos. Eigenlijk een soort agressie die ontstaat door onzekerheid en angst.

Ze is nog steeds voedsel gericht? Dan kan je haar gaan trainen.

Maak gebruik van gezond maar zeer lekker vlees (rauw rundsstoofvlees bvb). In kleine blokjes.

Roep haar bij je en laat haar rustig zitten. Doe dit op de momenten dat het thuis heel rustig en zo prikkelarm mogelijk is. Geef rustig maar wel opeenvolgend de stukjes vlees. Doe dit een paar keer per dag. Begin met een minuut lang. Bouw die tijd langzaam aan op. En bouw de tijd van het lekkers geven uit. In het begin geef je bvb alle 2 seconden iets een minuut lang. Maar naar mate je de tijd opbouwt van het zitten ipv een minuut naar 5 min en dan naar 10 min. Bouw je de tijd uit van lekkers geven. Eerst alle 2 sec, dan alle 5, dan alle 10sec, dan alle 20 sec... Nooit volledig stoppen met lekkers geven. Wanneer je merkt dat ze onzeker wordt, van iets schrikt. Ga je direct met haar oefenen. Laten zitten en lekkers geven (zie dat je dagelijks steeds een paar porties hebt klaar staan, zodat je meteen aan de slag kan. Dit moet haar leren van rustig te blijven, zodat ze ondertussen kan ervaren daar waar ze van schrikt eigenlijk niets erg is. Ondertussen bouw je dit ook uit naar momenten of plaatsen van meer prikkels. Altijd rustig, niets pushen.

Je moet als het ware haar zoals je met een pup bezig bent om alles te laten wennen. Moet je nu met haar ook doen. Ze moet echt nu leren dat wanneer ze door de hormonen zich angstig voelt, rustig te blijven en zien dat het ok is. Wennen. Beetje bij beetje opbouwen. 

Als je gaat wandelen, doe dit op rustige prikkelarme omgeving. Neem het lekkers mee en strooi het voor haar uit. Laat ze maar snuffelen, zo veel mogelijk snuffelen. Laat haar dan als jullie alleen zijn aan een lange lijn van 4 à 5m zodat ze zelfs een beetje kan bepalen waar ze wil snuffelen of welk spoor ze wil volgen. Tussendoor fluit je of klak even met jouw tong tot ze bij je komt (oefen dit alvast ook thuis) en beloon haar met lekkers als ze komt. Laat haar dan terug snuffelen.

Hier vind je alvast een beetje meer uitleg bij stress

http://kynoblog.com/artikelen/kalmerende-signalen-de-kunst-van-het-overleven

Hier kan je visueel de kalmerende signalen bekijken.

https://www.youtube.com/watch?v=ptgqVgtFEI4

En voorlopig niet zelf naar haar toe gaan, ook niet aaien. Als zij naar je toe komt laat haar desnoods effe zitten en geef dan iets lekkers. Als ze dit goed doet, laat het haar dan ook rustig maar wel duidelijk horen dat ze een flinke meid is. 

En natuurlijk voelt zij jou aan. Ze begrijpt niet waarom. Maar ze voelt / ruikt jou onzekerheid of angst wel aan. Dat maakt haar ook extra alert.

Vandaar dat aaien, er zelf naar toe gaan, gewoon effe op pauze zetten tot ze terug stabiel en rustig is.

Zorg ook voor zoveel mogelijk voorspelbaarheid in huis. Honden hebben daar nood aan. Spreek ook met je dochter af dat als jullie hond bvb ergens rustig ligt, of ze slaapt, dat er ook niet wordt gerend. En dat de hond rustig kan blijven liggen. Je kan alles doen zoals daarvoor, alleen niets onverwacht. Als je dochter naar jou toe wil, prima. Maar dan op een rustige manier. 

Laat haar ook na haar eten kauwen op een stuk gedroogde kophuid. Laat haar daar ergens mee opzij gaan liggen, zodat ze d'er niet mee op een plek ligt waar iedereen steeds voorbij moet. Dat is haar been dus daar mag zij lekker op kauwen. Daar zal ze normaal ook rustig van worden.

Als je hulp gaat zoeken. Zoek dan naar een gedragspecialist. En niet naar een GT. Die hebben meestal niet voldoende kennis hoe de hormonen werken en welk effect het op het lichaam heeft en wat er in de hersenen gebeurt.

 zo juist ...

"d. Een goede anamnese over gedrag(sproblemen) en het navragen van de samenstelling van het nest waaruit een teef afkomstig is, kan dus helpen bij het adviseren over de beslissing: castreren of niet."

http://www.diergeneeskunde.nl/media/filebank/783dc4593c65434f94b42762b03a6e79/infobrief-gedragskliniek-02.pdf

-> 2de artikel : " bij honden waarschijnlijk sprake is van prenatale androgenisatie bij teefjes uit nesten met een hoge reu/teef ratio. "

dat is een feit - > waarom :in tegenstelling met de proteïnehormonen (FSH, LH, TSH), die niet in de cel kunnen, passeren steroïdhormonen door de celmembraan en werken er in op een intracellulaire receptoren (staat niet uitgelegd in het artikel)

een tweede belangrijke factor is het niveau de natuurlijke aanwezigheid van het "stresshormoon" en hoe beiden met elkaar interageren (staat ook niet uitgelegd in het artikel)

Ik zit maar ff te denken ,maar  schijnzwanger ontstaat pas na 4-9 weken na loopsheid  en ze is 2,5 mnd na loopsheid geholpen .

Dus je hebt best kans dat ze toch al schijnzwanger was en toen geholpen ?  Ook dat schrikachtige heeft eg met hormonen te maken

Het hele beeld past gewoon bij een schijnzwangerschap

Je kunt tabletten vragen om hormonen sneller in balans te krijgen ,alleen heeft dit als bijwerking agressie  Maar goed dat is ze nu toch al   Zou haar dan extra in de gaten houden en evt scheiden met andere hond als er geen toezicht is

Ik heb er hier ook zo een die 200% anders is door hormonen  

hallo - hoe gaat het ondertussen? is de situatie onder kontrole ? 

"Het hele beeld past gewoon bij een schijnzwangerschap" -> was het dit dan toch eventeel en is alles terug in orde nu ?

hoi, de situatie is onder controle, lilly is gelukkig weer helemaal de oude! ik denk dat het toch een combinatie van hormonen + het iets teveel rekening met haar houden is geweest. ik ben op een ochtend toen ze me heel vrolijk kwam begroeten en daarna weer uit het niets wou bijten helemaal ''de pan uitgeflipt''. ben enorm tegen d'r tekeer gegaan, heb haar de tuin in gebonjourd en de rest van de dag genegeerd. sinds die tijd is het helemaal over. de dierenarts noemde lilly de prinses op de erwt, zo gedroeg ze zich ook echt als ik erop terug kijk. ze dacht gewoon de macht in handen (poten) te nemen. ben er iig wel achter dat het een ras apart is, of ik heb in het verleden hele makkelijke honden gehad. jammer dat mensen ze daardoor snel wegdoen want het ligt altijd aan de hond, nee het ligt toch echt aan de baas! kijk naar mijn situatie, is gewoon mijn eigen schuld geweest. je moet gewoon met heel veel dingen rekening houden, ''betuttel'' je ze iets dan nemen ze -in mijn geval- gelijk de regie over. al doende leert men, gelukkig bestaat dit forum ;)

wow alles staat achter elkaar, sorry daarvoor.

even oftopic: weet iemand hoe je dat normaal kan plaatsen met een macbook?

ik typ gewoon ''zoals het hoort'' maar het word geplaats als 1 stuk :')

 geweldig - zeer leuk om te horen!!!!!!!

 Fijn te lezen dat het weer helemaal onder controle is!

Wil je een alinea in je tekst dan moet ik op mijn laptop ook altijd 2x op enter drukken. 

Super update!
Je reactie en het aanvoelen, nu terug de touwtjes in handen!

heb ook een macbook en 1x op enter drukken ziet eruit alsof er een regel tussen staat maar dat is dan niet zo....

Als je 2x op enter drukt als aan je volgende alinea begint dan krijg je er een regel tussen.