Ik weet niet hoe het bij andere fokkers zit.. met diva was het het eerste nestje.. maar 1 pup, die natuurlijk alle aandacht kreeg en iedereen vroeg al, hou je die dan niet zelf? Maar ookal wil je dat, ik weet dat ik daar niet verstandig aan doe, met tijd en aandacht komt het gewoon niet zo goed uit, dus ik ben heel verstandig geweest een goed baasje uit te zoeken, nou ze heeft echt een perfect gezin nu, hier vlakbij , groot erf, baasje (de vrouw van het gezin) altijd thuis, en woont naast natuurgebied, kinderen vinden haar geweldig, khad me niks beters voor haar kunnen wensen.. (dit was met 1 week leeftijd) de weken erop ga je je toch onwijs hechten aan die kleine onbewust.. maar toch in je achterhoofd houden, ze gaat naar een ideaal gezinnetje! Vanochtend is ze opgehaald... nou toen ze de deur eenmaal uitwas... pff mijn moeder en ik keken elkaar aan en begonnen gewoon te huilen.. ik voel me verschrikkelijk.. dat je je zo aan die kleine ging hechten.. ik denk bij mezelf nu, leuk dat kleine grut maar ik wil/kan het mezelf denk ik niet nog eens aandoen.. leuk.. het leven van een fokker..
Aaaah
met 1 pup is het ook anders dan als je er meerdere hebt? maar het blijft moeilijk denk ik...
Aaach..... Kan het me zo goed voorstellen! Volgens mij maakt het niet uit hoe groot het nest is, je hecht je aan de pups, je ziet en verzorgt hen iedere dag....
Wel fijn te weten dat de pup naar een lief gezin is gegaan. Maar dat neemt je verdriet van dit moment maar een klein beetje weg....
Dat is ook waarom ik geen nestje met Romy neem, ze is getest heeft haar uitmuntend op shows gehad, maar ik kan het gewoon niet haha het idee dat die pupjes dan na 12 weken weg gaan
Ik kan me dus heel goed voorstellen hoe je je voelt. Veel sterkte, wel fijn dat de pup dichtbij woont
Ik zou het ook niet kunnen hoor.
En tijdelijke opvang ook niet.
Ik hecht aan allemaal heel snel.
En dan wil ik ze niet meer kwijt.
Oh neen voor mij ook niet . Ik ben dan nog zo gek van pups.....
ik zou zelfs het erg vinden voor de moederhond dat ik haar pups weggeef.
al zullen dieren dat wel anders aanvoelen dan mensen ?
Jaa ik hoop stiekem uit het oog uit het hart bij moeders.. heb lkkr veel te knagen gegeven, en neem der zo ook ff mee naar de te beste vriendje voor afleiding. (Misschien is de afleiding voor mij meer nodig maargoed ) want ik heb geen idee hoe ze gaat reageren vnaaf of dalijk.. nu is ze nog lkkr aan het knagen maarja bijna op.. (eten komt bij haar namelijk op nummer 1)
Ik had het zelfs met mijn konijntjes, ik had een nestje van mijn langharige dwergkonijntjes, veel mensen wilde er wel 1, ik kon ze echt niet weg doen, ik had een hele grote ren voor mijn twee dus die 3 baby konijntjes ook gehouden, mannetjes gecastreerd en ze hebben heerlijk samen geleefd
Als je meer nesten fokt wordt het steeds makkelijker om ze mee te geven aan hun nieuwe baasjes maar ook ik zie altijd wel een beetje op tegen de dag dat de eerste wordt opgehaald.
Ik doe het in fases zodat het niet gelijk zo stil is in huis. Maar een van mijn redenen dat ik fok is om andere mensen net zulke leuke honden te laten hebben als ik heb dus ik heb er ook wel veel voldoening van als ik zie hoe blij de nieuwe baasjes zijn met hun pupje
Dat is de rede, dat ik altijd een kitten houd. Ze allemaal weg doen, jou baby's zo moeilijk.
Zeker je 1e nest en ook nog één pup, zo verdrietig afscheid nemen.
Ik weet van vroeger, met onze boxers, 1e nest ook maar een pup. Daar ging hij........huilen.
Wat mij troost is goed contact met de eigenaren te houden. Ik heb via FB contact met de eigenaren. Zie veel foto's voorbij komen.
Doet me goed te zien, hoe gelukkig ze met de baby's zijn.
Sterkte!
De mama hond is er op een gegeven moment wel klaar mee hoor.
Elke keer als de pups de mama zien: drinken, aan die tepels. En mama: zucht......
Hier gingen mijn kittens dan maar bij oma drinken????
Kittens blijven 13 weken, is vermoeiend voor de mama.
Heb toch wel met der te doen.. hwt lijkt net een zielig hoopje..
Ah gossie, tja. Ik heb er weinig zinnigs over te zeggen.
Zou t zelf ook niet kunnen.
Denk dat t gewoon tijd nodig heeft en je bent een mens, goed dat dit je zo raakt toch?
Sterkte hoor.
Ik ben net zo. Toen we onze vorige hond hadden laten inslapen, kreeg ik voor een week de hond van een vriendin te logeren. Ik vond het verschrikkelijk toen ze weer wegging. Ik zou dus ook niet geschikt zijn voor tijdelijke opvang en mijn eigen pups de deur uit laten gaan al helemaal niet. Ben bang dat ik ook bijna niemand goed genoeg zou vinden voor mijn puppekes.
Ik maak al tijdens de dracht een groeps app aan, zo kan ik de nieuwe baasjes iedere dag foto's sturen. Het leuke daaraan is dat de app blijft bestaan als alle pups naar hun nieuwe eigenaren gaan, deze hebben dus ook onderling contact met elkaar. Ik krijg de eerste foto's altijd al binnen als ze nog met de pup onderweg naar huis zijn. Mijn laatste nest is nu 18 maanden en nog hebben we nog geregeld contact met elkaar via de app, super leuk!
Dat is een goed idee, ik mail ze altijd stuk voor stuk.
Ja, dat deed ik vroeger ook maar dit is veel makkelijker. Het enige bezwaar zou kunnen zij dat iedereen het gelijk weet als er een hond iets mankeert ofzo, maar ik ben daar naar de kopers toch altijd heel open over dus dat maakt mij niet uit.
Ik heb ze gelukkig ook via de ap, en ga ook keertje langs. Is toch vlakbij:) Zo zie ik haar nog wel eens.
Dikke knuffel van mijn kant! Als er een half jaar voorbij is gaat het wel weer... Al mis ik die kleine grote Kane eigenlijk nog steeds wel. :( Maar nu mams weer helemaal hersteld is en de plannen allemaal weer gaan lopen, begint het toch ook wel weer heel erg te kriebelen hoor.
Al die blije pupkopers over de vloer die graag een pup willen en dan blije berichten van kopers, omdat ze zó gelukkig zijn met hun pup en hun leven echt niet meer compleet zou zijn zonder. Daar doe je het voor!
Als het gaat: ga er lekker met z'n allen een weekendje tussen uit. Even iets anders, andere omgeving, etc. Dat helpt! :)
Altijd dikke tranen, als je kleintjes uitvliegen
Wel fijn dat je pup in de buurt blijft! Misschien ook leuk om samen te gaan wandelen, af en toe!
Suzanne .. wat een geweldige pluizebolletjes... (ik ben natuurlijk ook gek op persjes)
En ja we gaab zekef nog wellis wandelen samen! Maar kom meest ook met diva langs haar huis.. zou dat gevaarlijk kunne zijn als ze beide de weg naar mekaar weten? (Is denk 1km afstand)
Dankjewel!
Ik ben met diva sws nu bij mijn schoonouders hun hond is haar beste maatje, dan heeft ze sws een beetje afleiding (en ik ook)
En ik weet zeker dat ze een goed leven krijgt dus dat stelt me ook gerust
Het lijkt me niet dat het gevaarlijk zal zijn.
Pups vliegen uit, daar is een teef toch wel op ingesteld.
Toen we onze 2 kittens hadden weggbracht (ze gingen naar één lieve eigenaar) was het overgebleven kitten die we hielden, heel erg op zoek naar zijn broers. In de tuin heel hard miauwen, dikke tranen hier.
Dat had echt wel even geduurt eer hij bestefte dat ze weg waren.
Maar mama, die vond het wel best zo
Hoe gaat het vandaag? :)
Jaa ben nu lkkr in het bos aant wandelen en heeft ze het naar der zin! Alleen der melkklieren zijn onwijs dik nu dus dat moet ik in de gaten houden.
Lief dat je het vraagt!
Hee even een vraagje.. diva haar pup is nu natuurlijk al 4dagen weg, maar ze is nog veel aan het janken en piepen.. wat ik nogal naar vind voor haar.. heeft iemand een idee hoelang ze hier nog last van zal hebben? Of iets zodat het minder wordt? Tis egt heel naar om te zien/horen..
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?