Wij als adoptie gezin hebben het laatste woord bij de stichting of de hond wel of niet geplaatst mag worden bij de mensen.
Je spreekt en ziet de mensen, ze komen bij ons thuis kennis maken met de betreffende hond. Er word een stukje mee gelopen en er word zoveel mogelijk over de hond verteld. Ook worden er natuurlijk vragen gesteld (als die niet al vanzelf beantwoord worden tijdens het gesprek) over het verzorgen van de honden. Wij doen onze uiterste best om een goed gezin te vinden. Nu kan het natuurlijk altijd zo zijn dat mensen een inschattingsfout maken. De eventuele adoptanten een mooier verhaal vertellen of dat ze zichzelf overschatten. Dat merk je pas als de hond geplaatst is. Het beste is om toe te geven dat het niet gaat en de hond weer terug komt.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat een hond niet zomaar aan de eerste beste mee gegeven word. Stichtingen en opvanggezinnen hebben niet de tijd om iemands leven helemaal uit te pluizen om te kijken of ze wel of niet geschikt zijn voor een hond. Er word wel duidelijk aan de adoptant verteld wat voor soort hond het is, en daar moet de adoptant dan zelf op beslissen of ze dat wel of niet kunnen. Dat kunnen wij van de buitenkant niet zien. Wel inschatten natuurlijk maar 100% zekerheid is gewoon erg moeilijk. Bij ons mogen de mensen de hond ook niet meteen mee nemen. Na het eerste kennismaking gesprek krijgen de adoptanten een dag de tijd om na te denken of het hondje bij hun past. Om impuls aankopen te voorkomen. De hond zal die tijd dan ook gereserveerd blijven voor het gezin. Dit om zoveel mogelijk proberen te voorkomen dat een hond naar een niet passend gezin gaat.
Ook ik heb een erg angstige hond onder mijn hoede gehad, op het begin vroeg ik me ook af of dit wel de beste beslissing was. Zijn adoptie kansen waren laag omdat hij gewoon moeilijk was.
Maar wat een verandering heeft die hond doorgemaakt! Van een hond die te bang was om te bewegen naar een vrolijke hond die zijn verleden voor 95% achtergelaten heeft. Dat ik Romeo deze kans heb kunnen geven is prachtig! Het is zo mooi om de verandering bij een hond te zien. Ik heb meerdere malen met tranen in mijn ogen gestaan omdat ik zo trots was op hem.
Voor sommige honden is het inderdaad misschien beter om op straat te leven, andere honden kun je echt redden. Hoe ongelukkig ze ook lijken op het begin, als je het eindresultaat ziet dan is dat waar we het voor doen. Een hond weer zin in het leven geven. Dat is belonend werk om te doen
Bij de stichting waar ik zit werken ze ook met gedragsdeskundige. De adoptanten kunnen ten alle tijden contact opnemen als er gedrag is waar ze niet mee weten om te gaan. Er zal altijd iemand voor ze klaar staan. Ook word er gewaarschuwd dat de honden een rugzakje kunnen hebben, maar het foster gezin maakt een profielschets dus als het goed is zou eventueel probleem gedrag al duidelijk moeten zijn alvorens de hond geadopteerd word.
Dat is één van de betere mopjes. Daar zijn er nog maar weinigen mee aangekomen. Wat een mens zichzelf toch allemaal probeert wijs te maken.
Ik begin bijna aan een standbeeld voor jou. Zoveel goedheid.
Niet teveel dieren houden, is mijn advies. Interactie kan je nooit van tevoren voorspellen. Het kan meevallen, het kan ook tegenvallen. Je kan beste vrienden hebben of ze kunnen mekaar naar het leven staan. En nog vanalles ertussen in. Heb je niet de bereidheid om als ze niet de beste vrienden zijn, regelingen te treffen of oplossingen te zoeken, houdt het dan toch gewoon bij één hond!
Eline, super! Zo zou het moeten. Maar ik vrees dat niet elke stichting zo werkt..
In feite zijn beide honden ondoordacht aangekocht. Elke hond heeft veel beweging Nodig. Een buitenlandse zwerver zeker! Die is niets anders gewend dan vrij te kunnen rennen..
Pitbulls staan bekend om hun agressie richting andere honden, dus dat dit geen goede combi is, was ook al bekend.
Mijn advies is ook om beide honden terug te brengen en niet meer aan honden te beginnen.
Wat dacht je van 2 konijnen in een grote ren in je woonkamer?
Klopt volledig mee eens.
En ook al ervaren dat zij die een "deskundige" bij de stichting hebben, die uiteindelijk toch niet zo deskundig blijkt te zijn.
Wat niet wil zeggen dat het bij jullie zo is.
Ik heb er geweten die via facebook een oproep doen of iemand in de buurt woont van mogelijke adoptanten en een huisbezoek willen gaan doen.
Dus iemand die daar totaal geen ervaring mee heeft.
Ja je kan zien of er een tuin is, dat wel.
@Ts.
Je schrijft dat de pup gekocht is zodat de honden samen konden opgroeien en je sluit datzelfde bericht af met 'we hebben ze zo veel mogelijk gescheiden gehouden.
Verduidelijk jezelf hier eens in.
En dan hetgene wat mij opvalt, maar wat ik nog niet veel teruglees, dus ik hoop ondersteuning te krijgen van de ervaringsdeskunigen.
Je schrijft: De pup gaat mee naar werk, want die is daar geschikter voor. De herplaatser wil gewoon niet onder de mensen zijn.
Zielig hè? Dat je herplaatser zo getraumatiseerd is? Geweldig hè? Dat jij hem kan leren dat mensen geweldig zijn.
Je hond WEET het NIET, hoe kan hij het dan leuk vinden? Hij heeft zoveel te leren over wat er leuk is in het leven, maar je geeft hem de kans niet om dat te leren. Je berust je in zijn slechte ervaring, waarmee je deze dus alleen maar bevestigd. Zonde! Doodzonde!
Hahaha, Arme Anny! Niet doen hoor! Wat moet Lance zonder je?
Ik ben zo blij dat ik niet de enige ben die zich groen en geel ergert aan onnadenkende, domme individuen!
Zoals iemand in zijn post reeds zei (weet niet meer wie) : liefde is relatief. TS zal wel denken dat hij van het hondje houdt, maar als je van iemand houdt is dit in goede en kwade dagen en dáár loopt het dikwijls mis en is de liefde snel zoooo groooot dat ze zich moeten "opofferen" en de "geliefde" in de steek moeten laten.
Toen onze Nahla bij ons kwam, kregen Niké en Athena ruzie. Ze hebben op drie weken tijd drie maal gevochten mét dierenarts tot gevolg.
Onze DA gaf ons de raad om de jongste te herplaatsen : geen haar op ons hoofd die daar aan dacht, die dat nog maar in overweging wilde nemen.
We hebben onze dieren allemaal gewenst en we zullen ze ook houden tot hun (natuurlijke) dood! Allemaal!
We spannen ons dan maar wat meer in en hebben niet zo'n gemakkelijk leventje meer als daarvoor, maar met geduld, opmerkzaamheid en véél liefde en werk, kom je echt wel ergens.
Je moet er natuurlijk wel soms héél veel moeite voor doen, maar liefde moet onvoorwaardelijk zijn, anders spreek je maar beter niet van liefde.
Het spijt me de enigen waar ik veel medelijden mee heb zijn die twee honden, ik kan je bijna op een briefje geven dat de pup ook zijn hele leven niet bij die baas zal blijven... wacht maar tot hij volwassen wordt.
Ik vind het heel erg voor de dieren ze vertrouwen de mensen iet wat wy zelf nooit zouden doen als we zo behandeld worden dat is geen liefde voor dieren
Ach gaat het om Layla? Je schreef zo blij en enthousiast over haar en ineens nu er een nieuwe hond is, heeft ze andere behoeftes, is er geen tijd meer voor haar en kan je haar niet meer bieden wat je haar wil bieden? Moet ze plaats maken voor een ander. Dat gaat door merg en been als je zoiets leest.
De stichting verkoopt haar wel weer? Dat hoop je dan maar, maar stel ze krijgt in het gunstigste geval een goed nieuw tehuis,denk eens wat dat betekend, weer een verandering, vertrouwen in de mensen weer een stukje minder, voor de volgende eigenaar de rugzak wat meer gevuld dan ie al was.
Bovendien de stichting blijft eigenaar van de hond, ik vraag me af waarom je dan niet eerst overlegd met hen of je er goed aan doet om een pup erbij te kopen.
De pup. Hoe kan het dat er voor hem wel tijd is en voor de andere hond niet?
Kan je geen hulp vragen aan een gt hoe je dit moet begeleiden allemaal?
Wilma, ik ben het wel met je eens dat de 'last in first out' moet.
Maar om nou te schrijven dat pitbull-achtigen populair zijn, dat ben ik niet met je eens. Er zitten tientallen van dat soort ( bijv. amerikaanse en engelse staffords) in de asiels, vooral rond de puberteit worden ze op straat geschopt (meestal ongechipt) en niet meer opgehaald.... Kijk maar eens bij terriers op www.ikzoekbaas.nl
......
Ja vanuit de hond gezien is het allemaal niet makkelijk en ideaal, ooit ergens aangeschaft als kleine leuke pup, dan ooit zat geworden, de straat opgegooid, rondgescharreld om te overleven, dan weggepakt in een dodingsstation, dan naar een asiel, dan naar een gastgezin, soms een tweede of derde gastgezin en dan na dagen, weken, maanden, jaren naar een vast plekje, en dan maar afwachten of dat goed gaat, anders weer ergens anders heen.
Ik denk wel dat gastgezinnen alhoewel voor de hond niet ideaal en weer een tussenstop op dit moment nodig zijn, soms moeten honden ergens snel weg voor hun veiligheid, of een drachtig hondje dat speciale zorg nodig heeft.
Ik ben zelf ook liever voor meteen ergens plaatsen waar de mensen voor de volle honderd procent voor de hond gaan, no matter what. Maar soms kan het niet.
Vaak hoor je dat het voordeel van een gastgezin is dat je dan weet wat voor hond je in huis haalt, maar is dat wel zo, het gedrag van een hond hangt van zoveel faktoren af. Je kan alleen beschrijven hoe de hond zich bij jou gedraagt en reageert. Ergens anders kan dit wel weer heel anders zijn. En dan heb je teleurgestelde mensen, die vinden dat de stichting gelogen heeft over de hond, en een teleurgestelde hond die weer ergens anders heen moet.
Ik kijk iedere paar maanden bij het lokale asiel en meestal zijn daar 10 van de 15 honden Staff achtigen. Daar ben ik dus van op de hoogte.
Maar, miraculeus genoeg, zie ik ze ook steeds vaker in het straatbeeld. Naast dus al die exemplaren die in het asiel terecht komen, zijn er dus nog véél meer die gewoon in huizen wonen.
Kun je nagaan hoeveel er dus mee gefokt wordt. En ja, ze zijn dus populair. Een zeldzamer ras als een Puli, wat niet zo populair is, die zie je ook niet terug in de asiels.
En zoals wel vaker het geval is bij dergelijke topics is TS met de noorderzon vertrokken...
Benieuwd hoe het met de arme stakker gaat (de eerste hond bedoel ik dus).
Hoe kun je een hond weg doen, het is familie, niet zomaar een ding. Als je kinderen hebt en die maken regelmatig ruzie, doe je er dan ook eentje weg? En welke kies je dan, de oudste of de jongste
Beide lijkt mij ,dan heb je weer rust in huis .
Bij mijn 2 ging het vanaf het begin ook helemaal niet van een leie dakje, een paar maanden veel werk in gestoken. De oudste wou de pup wel even vertellen waar ze wel en niet mocht komen, dat bepaal altijd ik nog. Nu gaat het super samen en hebben ze nooit meer ruzie!
ik vind het echt zielig.die andere hond mag overal mee naar toe en de andere hond moet thuisblijven?nee sorry,en dan weer doorverkopen terwijl ze al zo bang is?mijn hart breekt.je had moeten wachten met die andere hond.nou ik hoop echt dat alles goed komt want ik word het een beetje moe die verhalen en harstikke zielig.
Zulke TS kunnen we missen als de pest.
Ik zou myn hondje niet kunnen wegdoen by het inslapen van myn lieve queenie had ik zo. N verdriet dat ik er ziek van geworden ben nu heb ik lilly en ze fleurt het huis terug op en nog is queenie niet vergeten ik begryp sommige mensen niet die ze kunnen weg doen
(geen kinderen en honden nemen, altijd rust, maar echt, wat een leeg leven dan , he ups en downs horen er ook bij toch)
Wat een aanvaringen heb ik hier niet gehad met mijn viertal dat ik bij elkaar heb gegooid. Maar uiteindelijk pais en vree, je moet er wel wat voor doen, gaat niet altijd vanzelf goed.
Dat sowieso, maar het komt wel heel erg over als een relletje schoppen gewoon omdat het kan.
Want er is eigenlijk helemaal nergens op gereageerd door TS, beetje van die nietszeggende, loze berichten.
Ik heb ook gewoon te doen met Hond 1 (want geen idee hoe ze heten...), die blijkbaar heel gemakkelijk aan de kant wordt geschoven voor Hond 2, die niet bang is, wel overal mee naar toe kan.
Voor Hond 1 is geen tijd, voor Hond 2 wel; ik snap het niet...
Vandaar dat ik er ook kinderen bijhaalden, moet je ook moeite voor doen en opvoeden en doe je ook niet zomaar weg, mijn hart breekt, dit arme dier heeft weer geen eerlijke kans gekregen.
mijn hondjes zijn stinkend verwent en voor deze arme hond is een warme mand en wat liefde al teveel gevraagd, en het meest schrijnende vind ik dat er een pup bij gehaald is die wel alle aandacht en liefde krijgt.
heel triest
Ja. En juist ik met mijn viertal weet dat zulke honden nog dubbel op zoek zijn naar een gouden mand. En dan moet zo eentje weer het veld ruimen. Dat doet me pijn.
Relletje schoppen ? Kijk even in de spiegel misschien Cindy....
wij zetten hier openlijk onze afkeur naar TS neer.
Even cindy's post goed lezen Anny! Ze heeft t over ts.
Ja, zo lees ik het ook
Relax Anny! Zoals Paddy al zegt had ik het over TS. Ik zei dat TS verdwenen was, jij zei dat we zulke mensen kunnen missen als kiespijn en daar reageerde ik weer op. Dus: TS HEEFT DIT TOPIC NAAR MIJN MENING PUUR GEOPEND OM EEN RELLETJE TE SCHOPPEN!
Tjongejonge zeg, over 'in de spiegel kijken' gesproken
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?