aanpakken gedragsprobleem onze hond

Hallo allen,

Wij (ik en mijn vriendin) hebben de laatste weken nogal aparte verschijnselen opgemerkt bij onze chihuahua kruising Flip.. Zo lijkt hij wat waakser zenuwachtiger te zijn naar alles wat er buiten gebeurd. Continu grommen blaffen bij alle geluidjes van buitenaf denk hier aan auto deuren die dichtgegooid worden of klop/stomp geluiden bij buren. Ook wil hij totaal niet uitgelaten worden.. zodra t woord "plasje" of alleen al "doen" uitgesproken word duikt meneer in zijn mand en word hij ook niet echt vrolijk wanneer je hem er uit haalt. Dit is ontstaan na castratie en t blaffen grommen is erger geworden dat deed hij eerst ook wel eens. Heeft iemand ervaring er mee? Qua blaffen heb ik eerder geprobeerd geen aandacht besteden gezien corrigeren straffen weer geassocieerd word met aandacht zegt men. Ook geprobeerd een doosje met korrels te gooien zodat hij schrikt, dat gaf 10 minuten resultaat later niet meer. Ben benieuwd wat jullie hier van denken

Kan het niet zijn dat hij vuurwerk hoort en daardoor blafferig en nerveus is en dus niet wil plassen?

Nou voor vuurwerk is hij doodsbang laatst werd hier in t park wat afgestoken meneer stopte abrupt met poepen en dook in elkaar en trok zowat de riem stuk om naar huis te komen. We hebben hem sinds juni uit het asiel. Dus dit is de eerste jaarwisseling dat we hem hebben. Zelf had ik ook vuurwerk in gedachten maar al voor t vuurwerk was t steeds lastiger hem naar buiten te krijgen. Het word er niet beter van als er geknald word dat is zonder meer een feit

Als hij echt zo bang is voor vuurwerk zou ik niet gaan corrigeren, zet radio of tv wat harder en zorg dat hij lekker dicht bij je kan zijn (of op de bank of dat jij op de grond gaat zitten). Je mag best een arm om hem heen leggen. Geen truttige stem gaan opzetten ("oooo, vind je het zo eng dan?!"), maar maar je mag wel gewoon praten. Ik zeg gewoon dat het een hele harde knal was en als ze het raam zowat uit de tuindeur beukt dan zeg ik wel even streng dat het nu klaar is en ze weer moet gaan liggen (wat ze zowaar nog doen ook )

Mellow is dus ook heel bang voor vuurwerk. In huis gaat het nog wel, dan blaft ze vooral heel erg bij harde knallen, buiten is ze in staat om haar plas of poep weer naar binnen te zuigen (bij wijze van spreken dan he).

Ik zou in jouw geval dus geen vuurwerk afsteken maar gewoon lekker bij je hond blijven.

Dat vuurwerk steek ik toch niet af beetje uit gegroeid haha.. we merken gewoon een gedrags verandering en dat vuurwerk komt er ook nog eens bij. Hij laat je ook geen minuut met rust wil de hele tijd spelen wat hij eerst nooit wou. Ga je met hem spelen beetje touwtrekken met zo'n pluche piepspeeltje stopt hij abrupt oren plat en begint hij zenuwachtig te doen kijkend naar t speeltje en begint te piepen. En hij komt vervolgens een half uur later weer met hetzelfde speeltje bij je. Zou het een keer moeten filmen. Probeer m de laatste tijd meer te negeren minder zijn zin te geven want hij weet precies wanneer je iets 1x doet lukt het vast nog eens haha.

De castratie heeft hem duidelijk niet echt goed gedaan.

En je hebt een Chihuahua kruising,die ook nog wat bang en onzeker is aangelegd.Dit komt toch wel vaak voor hoor bij Chihuahua's.Hadden jullie je een beetje ingelezen over het karakter van een Chihuahua.

Ik zou het gaan accepteren dat hij (zeker voor nu ) zo is.Hoe meer je 'op' zo'n hondje gaat 'zitten',hoe meer hij zich ongemakkelijk voelt.

Alles bij elkaar genomen,een druk en onzeker jaar voor dit beessie.In Juni door jullie uit het asiel gehaald,in het asiel zitten is voor dieren geen feestje,geeft vaak veel stress.Ook het in de steek gelaten worden door de mensen die je gewend was geeft stress.

Dan komt hij bij jullie en ook dit geeft stress,want het diertje moet (flink) wennen.Nog voor hij kan wennen is hij al gecastreerd...en je raadt het al,dat geeft ook stress.

Nu is het ook nog oud en nieuw,wederom stress(je zou er moe van worden om het zo te lezen...kun je nagaan als je het allemaal lijfelijk en geestelijk moet meemaken )

Mijn tip is echt,meer rust geven,eigen plekje creëren waar hij zich kan terug trekken en waar niemand hem komt lastig vallen (geen kinderen,mensen of andere honden).Maak dit plekje op een rustig stuk van de kamer,niet vlakbij een deur (waar je constant voorbij loopt) of onder een raam (waar bijv. steeds mensen te horen zijn of nu juist veel vuurwerk).

Blijf jezelf kleiner maken als je wilt dat hij bij je komt,lees nog eens de tips door die Eliane je geeft in je oude topic ( http://www.hondenpage.com/hondenforum/204135/flipke.php )

Lok hem uit zijn mandje met een stukje kaas,rodi worst,zorg dat het leuk voor hem is om uit zijn mandje te komen...op het moment dat jij hem wilt uitlaten.

Voor nu..ga of met de auto naar een rustig bos/park,daar genieten angstige en alerte honden erg van en voor het uitlaten in de buurt,til hem eerst op,loop 5 minuten verder en laat hem dan naar huis lopen.Zo breidt je dat steeds een beetje uit,máár daar zou ik echt in het nieuwe jaar mee beginnen,want nu dat hij zo angstig is voor vuurwerk,bouwen de stress hormonen in zijn lichaam elke dag een beetje meer op...en krijgen nu geen kans om weer af te breken in de bloedbaan (dat duurt gemiddeld een week)
Dus ik zou in Januari vers beginnen.

Blijf niet hangen in het idee dat je iets wel/niet moet corrigeren.Denk meer aan ouderlijke liefde en begeleiding.Handel in geruststellen.

Eens met voorgaande. EN GA AUB NIKS MEER GOOIEN, HIJ IS AL GENOEG GESCHROKKEN.

KRIJG DE HOOFDLETTERS NIET WEG, EXCUUS, HEB NIET DE BEDOELING TE SCHREEUWEN.

Zo had ik t nog niet helemaal bekeken. Ik ben best consequent in opvoeding. Weet dat de hond gedumpt is en gevonden door de dierenambulance relatief vermagerd en angstig. We hebben wel veel vooruitgang geboekt in de zin van vertrouwen ik mag alles bij hem doen wat eerder resulteerde in angstbijten lip optrekken. We geven m ook veel liefde en aandacht. Als je verder bekijkt hoe alles gegaan is dan is het ook wel zielig en begrijpelijk dat t stressvol is. Na adoptie bleek dat flip wat medische problemen had hij had nierstenen. En de castratie was geadviseerd maar ook nodig gezien hij overal op ging rijden en ons wakker hield gezien t teefje van hier naast loops was en hij moest en zou er heen willen. Dat alles in 1 jaar..tja.

@soraya, dank je 

Er is niets mis mee met een consequente opvoeding. Integendeel, dat zorgt voor structuur en maakt heel wat zaken voor de hond voorspelbaar. Wat dan op zijn beurt zorgt voor vertrouwen. Op één voorwaarde toch, wanneer consequent aanzien wordt als A is A en blijft A. Heel wat mensen gebruiken het woord consequent met streng en hard. En dat is absoluut voor niets nodig. Zeker gezien zijn verleden.

Ja een intact reutje en dan een loops teefje naast de deur. Dat is voldoende om een mens en de reu knetter te maken heel die periode . Maar gezien zijn aard, verleden in combinatie met castreren is nu de grond onder zijn pootjes onderuit gehaald. En zorgt er allemaal nu voor dat hij zich psychisch ellendig voelt. 

Mensen hebben er ab-so-luut geen idee van het effect van hormonen op het lichaam.

Flip zijn probleem is dat wat hij voor de castratie van angst en onzekerheid voelde nu door de castratie en wegvallen van de hormonen zo'n 1000 x wordt uitvergroot.

Als hij kon kroop hij in zijn mand en zou hij zijn kussen over zijn hoofd trekken en zeggen laat me met rust. 

Het straffen, corrigeren en er zaken naartoe gooien gaat er alleen voor zorgen dat hij nog angstiger wordt en nog minder durft. Helaas wordt dit soort advies door mensen gegeven die niets van gedrag kennen en men ook niet beseft dat de hond zich alleen nog maar slechter gaat voelen en de relatie tussen hond en eigenaar er niet beter op wordt.

Het wordt ook tijd dat DA's eens gaan beseffens wat castratie voor effect heeft op de hond. En dat er niet alleen een operatie maar ook begeleiding achteraf nodig is om dit soort situaties te voorkomen. En waardoor mensen en hun hond in een heel ander soort van problemen terecht komt. Je gaat nu eigenlijk terug van nul moeten beginnen. En stapje voor stapje alles heel rustig en met engelengeduld en veel lekker vlees, kleine brokjes kaas (het gaat niet om de grootte dat hij krijgt maar dat hij motivatie en beloning krijgt) alles gaan opbouwen en zorgen dat er overal positieve linken in zijn  hersenen gemaakt worden.

Dus zeker de hond met niets dwingen. Leer hem lezen en laat hem aangeven wat gaat. Als je een tuin hebt laat hem dan daar tijdelijk zijn behoeftes doen. En leer hem terug aan om buiten leuk te vinden. Maar laat hem het aangeven. Als hij na 10m al aangeeft ik wil naar binnen of ik wil naar links trek hem dan niet verder of naar rechts. Geef hem daar dan ook lekkers (in het begin veelvuldig) stukjes rauw rundsstoofvlees bvb (thuis al eens eerst uitzoeken op wat hij positief heftig reageert. Is hij bang van een autodeur die dicht slaat, niet te dichtbij gaan en geef hem lekkers. Zodat 1 hij van op een afstand leert hier niet bang van te moeten zijn en ten 2e er een positief iets aan linkt door het lekkers dat hij krijgt.

In principe pas je hier voor alles wat hij bang is de BAT methode toe. Op een veilige afstand en op zijn tempo zonder dwang leren dat men er geen angst van hoeft te hebben.

We gaan er mee aan de slag hij is nu ontzettend happy.. om verveling te voorkomen hebben we zo'n bal waar stukjes koek of wat je wil in kunt doen. Hij gaat uit zijn onzekere miemel fase meteen in alert staart omhoog en zoek modus om t zo maar te zeggen. We zijn er achter dat hij graag zoekt naar dingen om te doen. Ook dan heeft hij totaal geen aandacht meer voor wat er buiten gebeurt. 

 super Remco dat jullie iets hebben gevonden waarmee je hem uit zijn onzekere fase kunt halen, ik zou het idd uitbreiden met zoekspelletjes, en dan enthousiast reageren en belonen.

Nou oud en nieuw achter de rug en t heeft flip niet bepaald goed gedaan.. nu wil hij helemaal niet meer naar buiten zelfs niet met snoepjes of worst. 

 Nee dat zat er wel in. Geduld maar weer, veel honden hebben daar last van.

Hier hetzelfde Remco, Lexi durft pas weer vrijwillig mee naar buiten als de laatste knal geweest is. En dat duurt nog even.

Heel veel honden hebben dit nu helaas. En sommige erger dan andere.

Hier ook hoor, ging het de dagen vóór de jaarwisseling nog best redelijk ('s morgens plas op de hoek, 's middags en 's avonds naar bos, veldje of dijk), dit jaar (ja, al drie hele dagen ) is het lastiger want ze wil eigenlijk ook niet naar het bos.

Gistermiddag, in de regen, wel 2,5 plas op de hoek van de straat en 's avonds ook weer.

Net ook weer een plas op de hoek. Het gaat dus nog best snel, maar 1 klap als we buiten zijn (zoals gisteravond) en ze is weer helemaal van de leg. Gelukkig hersteld ze zich wel wat sneller. Er moeten even een paar goede momenten zijn zodat ze het vertrouwen weer terug krijgt.

Met Flip komt het ook wel weer goed, dat weet ik zeker 

Dat hij niets lekkers wil op dat moment is ook wel normaal. Mellow is buiten al niet zo van het lekkers (pakt het aan en laat het vallen), maar als ze écht bang is dan draait ze haar hoofd weg, alleen maar bezig met zoeken naar een vluchtroute.