kattenkwaad verhalen..

Wanneer je hond iets doet wat niet mag, maar je er toch wel om kan lachen. Iedere hond heeft wel zo eens z'n kattenkwaad momenten. Nu ben ik heel benieuwd naar jullie leuke verhalen! 

De hond van mijn ouders is verzot op eten. Ik was op de koffie en natuurlijk had ik daar een lekker koekje bij. Nou was ik zo druk aan het praten dat ik het koekje in mn hand had. Nou was de hond het zat en sprong plots op de bank en hapte zo in één keer het koekje weg.. Dit had ze nog nooit gedaan. Ze keek zelf ook ontzettend verbaasd en door haar kop begon ik keihard te lachen. Zal het nooit vergeten was een leuk moment.

In de zomer staat mijn hordeur in naar de tuin toe.

Onderaan  is een opening gemaakt voor mijn kater, en ik heb daar plastieken strips in gehangen om de vliegen buiten te houden.

Wat doet nu mijne Rosse ( de kater ) ?vindt hij O zo leuk .

als hij merkt dat Lance er ook doorheen wilt, gaat hij express aan de andere kant zitten en begint met zijn poot  naar Lance te slaan...doorheen die strips .....Lance die wordt dan boos , springt op en neer, begrijpelijk want zijn weg is versperd. 

Dit spelletje kan lang duren horen , zuiver gepest van mijne Rosse

voor de rest  is dat een hele brave poes. Een schat.

was dit stout genoeg ? Het kost me ieder jaar weer een nieuw stripgordijntje, maar ach....ze zijn zo lief meneer 

Kahlúa doet élke dag wel iets eigenlijk.. Ik kwam net thuis van mijn werk, mijn ouders lette op haar en ik kijk in haar mand, liggen daar 3 kaarsen en een hoop stof van een tennisbal.. 

Het ergste wat ze heeft gedaan, wat eigenlijk helemaal niet leuk is maar waar ik (heel slecht) stiekem wel om moest lachen: 
Mijn kat kwam met een kleine baby vogel aanzetten, een hele mooie. Ik ren naar de kat toe en pak hem een beetje aan zijn nekvel zodat hij de vogel losliet, dit deed hij, mijn eerste reactie was: snel snel, alle katten naar buiten, 3 lagen er binnen. Dus heel snel de katten buiten gezet, opgelucht draai ik me om naar de vogel, en ik zie nog net een vleugeltje in Kahlúa's bek verdwijnen. Hap slik weg.. in 1 tel... Op dat moment vond ik het wel erg natuurlijk maar eigenlijk moest ik er later toch wel om lachen 

Ook kwam de moeder van mijn oppaskindje langs ons huis, en dat kindje zei: hee kijk, Pascale haar hond. De moeder keek.. En ik kreeg deze foto geappt. 

Toen mevrouw er een dag later ook nog even over heen sprong omdat ze haar vriendinnetje zag, hebben we het konijnenhok maar verplaatst haha. (ze is overigens altijd binnen hoor, alleen met lekker weer laten we haar even de tuin in als we bv boodschappen doen) 

Verder nog 100 andere dingen, maar dan wordt het wel heel veel haha. Er gaat in ieder geval geen dag voorbij zonder dat ik om Kahlúa moet lachen 

Ja ik moet ook altijd lachen om dit soort streken..

ze weten wel dat het niet mag..maar dat moment is zoooo verleidelijk!

Ik snap ze volkomen..

Recent een topic gehad over hun laatste streek ik moest ook keihard lachen

Normaal zijn ze heel beschaafd

hier dus

Paddy doet alle mogelijke moeite om de keukenhanddoek en theedoek te pikken. Meestal leg ik ze hoog, maar als ik dat vergeet... Rent ie er met een hoge staart en zijn kop in een boevenface mee vandoor.

Volg:) leuk!

Spikey heeft het een beetje gehad met foto's maken, als hij heel lief ligt en ik kom met mijn telefoon om een foto te maken, draait hij zijn koppie weg of hij duikt onder de deken

ze zitten hier beide regelmatig op de vensterbank lekker boven de verwarming voor het raam, Romy heb ik moeten trainen om niet bij elke hond of poes die langskomt te baffen, dat is dus gelukt, iedere keer als ze stopte zei ik goed zo en kreeg ze wat lekkers,  maarrrrr als ze zin in iets lekkers heeft gaat ze voor het raam staan, geeft 1 blaf en draait zich om om mij met kwispelende staart aan te kijken en komt naar mij toe racen haha echt met een blik van nu heb ik iets lekkers verdient. Het is echt een kleine boef.

Onze Ylena ging graag "buurten".

Onze buurvrouw had een Bullterrier, die aan de andere kant van de muur regelmatig blafte als onze dames in de tuin waren.

Op een keer komt de buurvrouw aanbellen en zegt dat Ylena in haar keuken zit en haar hond zat onder tafel te bibberen.  Of ik haar wilde komen halen.  Dat is typisch Ylena, ze was een pestkop.

Ze was achteraan in onze tuin over de muur gegaan, onze tuin loopt een beetje naar boven en daar was de muur het laagst.  Van dan af, moest ik regelmatig gaan kijken, als ze te lang wegbleef, was ze de buurhond aan het pesten.

Zo waren we aan het wandelen naast een vijver samen met nog andere hondenbezitters.  Een deel van de honden was aan het zwemmen, zo ook Ylena.  Er waren mensen bij met een labradorpuppy die de eerste keer zou in het water gaan.  Het beestje was zover en zwom, Ylena stond ernaast en keek en ... duwde het hondje met haar poot onder!  Het kwam terug boven en opnieuw duwde ze het onder, die mensen vonden het grappig, "ze zijn aan het spelen", wij hebben veiligheidshalve Ylena maar uit het water geroepen, ze probeerde dat beestje te verdrinken, ja!

Onze Henkie was (helaas) vaak ziek. Maar tussen zijn ziek zijn door een ondeugende, ondernemende pup. Na jarenlang kleine hondjes gewend te zijn, moest ik wennen aan een hond van "formaat".

Henkie kon al gemakkelijk bij de aanrecht en dat vergat ik wel eens.

Je raad het al. Hij stal natuurlijk lekker dingen..

Zo heeft hij in zijn korte leventje frikandellen van de aanrecht gestolen, stokbroden en worstebroodjes.... Hij snapte nog echt niet dat dat niet mocht, want rende regelrecht naar ons met zijn verovering. Gelukkig maar, want ik was bezig met hem gezond te voeden en hij steelt ongezonde dingen voor hem, haha. Kon ik ze op tijd afpakken van hem.

Vroeger hadden we een Mechelse Herder, die stal ook van de aanrecht.. Mijn man hoorde eens wat in de keuken. Ik had net wat worst gesneden. Hij gaat in de keuken kijken en ziet Sandra heerlijk smullen van een boterhamworst uit blik.

Nog langer geleden een hondje had biefstuk van de tafel gepikt.

Het was een late zaterdagmiddag. We waren naar het voetbalveld geweest en mijn (1e) man had een aardig pilsje gedronken. Ik bakt dan altijd een biefstukje met brood. Ik zet de biefstuk op tafel en ga de jus afmaken. Komt mijn man de keuken in gerend. Hij stikte bijna in een stuk vlees. Ik loop naar binnen en zie dat zijn bord leeg is. Mopperend zeg ik dat het zijn eigen schuld is, "wie stopt er nu in 1 of 2 happen een stuk vlees naar binnen" . Hij heel verontwaardigd dat hij gewoon een klein hapje genomen had. Ik hoor iets en kijk achter de eettafel, zit Sjimmy daar heerlijk de biefstuk van mijn man te verorberen...

Leuk, die verhalen!

Hier ook nog een "eetverhaal" :  Onze Ylena (alweer Ylena, ja) heeft ooit 1 kg. karbonades opgegeten!

Ik had het vlees klaargemaakt om de volgende dag te eten.  Het was nog warm, ik had de pot dus op het fornuis laten staan om af te koelen.  Kwamen we 's anderendaags beneden en ik vond de pot mooi op de grond gezet en volkomen schoon, alsof hij nooit gebruikt was!

Heel leuk om alles te lezen!