Wel of geen hond

Gisteren opeens overvallen met de vraag van zomaar een voorbijganger. De vraag begon met een inleiding: "Ik zie je zo vaak lopen met je hond en die luistert volgens mij zo goed. Je bent wel gek met 'm he?" "Meestal wel", was mijn korte antwoord. "Ja, wij zitten ook te dubben of we een hond moeten nemen. Voor de kinderen lijkt het ons prachtig, want zij lopen wel eens met de hond van de buren, samen met hun vriendjes. Maar wij moeten er als ouders ook achter staan he? En 't lijkt ons best veel werk". Hier moest ik toch even een kleine denkpauze inlassen. Daarna velde ik mijn op dat moment ingegeven oordeel. "Jaaa, je moet in weer en wind dagelijks bereid zijn om er samen op uit te gaan. Al met al wel zo'n twee uur. Ook moet je de deur wel eens uit en moet de hond alleen kunnen zijn gedurende enkele uren. Daarvoor is het nodig dat het dier dit geleerd heeft. En dit betekent de bereidheid hebben om op te voeden. Als je dit niet alleen kunt, moet het met behulp van iemand die ervaring heeft op dit gebied. Hierbij moet je wel bedenken dat de hond niet altijd rekening met jou houdt. Verder is het gedurende de vakantie ook jouw hond. Hoe los je dit op? Mochten de kinderen het achteraf toch teveel vinden, hoe ga je dan verder? Vind je dan eventueel de hond in een asiel een oplossing"?

Het resultaat van ons gesprek was, dat er inderdaad terdege moest worden voorgedacht. Waarbij ik mij later bedacht dat nog niet eens alle nadelen ter sprake waren gekomen.

Zit op mn mobieltje dit forum te bekoekeloeren zie meteen je bericht 

Een vriendin heb ik ze had een kat.

Ze is ook wat ouder met echtgenoot.

Kinderen de deur uit.

Uiteraard komen we vaak bij elkaar en iedere keer is het..die honden van jou zijn zo leuk.

En dan zeg ik zo zijn ze niet geboren je moet ze veel aan en afleren tot je fijne maatjes hebt.

En dat het samen leuk is.

Vandeweek zegt ze ik zou ook een hond willen.

Ik zei niet doen je had een buitenkat die zocht haar vertier buiten.binnen lag geen speeltje niks. Wel heel makkelijk om zo een huisdier te hebben.

Ze is niet consequent en heeft geen regelmaat.maakt zich overal gemakkelijk vanaf.

Heb het haar flink afgeraden.

Ook argumenten opgenoemd die jij in jou topic noemt Bert.

Ik zie bij haar een hond die binnen de kortste keren weer weg moet.

Een opgevoede hond zien bij een ander wil nog niet zeggen dat het bij *jou* lukt als je nog nooit een hond hebt gehad en niet stevig in je schoenen staat.

Ik heb het nu over die vriendin, over anderen oordeel ik niet  natuurlijk.

Prima om van te voren goed na te denken en niet vanuit een roze wolk een hond te nemen. De asielen zitten vol. Reden : oeps ja.. toch niet zo heel goed over na gedacht / toch op verkeken.

Ik zeg altijd.. ik heb er 3 en das niet leuk voor erbij maar dat is een way of Life. Zeker met een windhond die moet rennen en niet los kan. De hele dag ben ik wel zo'n beetje met ze bezig. En dan moet er nog gewerkt worden, bij thuiskomst gelijk weer naar buiten, fietsen met de windhond.


Dit zijn er dan 3 maar 1 hond heeft net zo goed veel nodig. En niet iedereen wil die "way of Life. " is zelfs een relatie om gestrand bij mij. Ik kan nou eenmaal niet bij je slapen uit mn werk. Ik heb een huis vol liefde wat op me wacht <3

Goed gesprek! Die heb ik hier in de buurt ook eens gehad. Een gezin met kinderen die gek zijn op puck. De moeder heeft me toen aangesproken over hoe het leven gaat met een hond. Uiteraard gezegd dat dit soms best lastig is. Dat je heel goed moet kijken waar je je hond vandaan haalt, dat je voor een eerlijk gefokte pup naar een rasvereniging hoort te gaan. Dat het soms flink wat geld kost om een hond te onderhouden, dat je altijd eerst aan de hond moet denken alvorens je een dag wat leuks wilt doen. Die moet of afgestemd zijn op de hond, of je moet oppas hebben voor de hond.

Maar uiteraard dat er ook heel veel leuke kanten aan een hond zitten. 

Ik heb ze gezegd dat ze me altijd aan mogen spreken als ze van plan zijn om voor een hond te gaan en dat ik met veel plezier wil helpen zoeken naar een geschikte fokker.

Tot nu toe hebben ze nog altijd geen hond. De kinderen knuffelen nu nog veel met puck :).

In het geval van de man die Bert aansprak, zou ik het meteen afraden.  Een hond nemen voor de kinderen... niet doen.  In mijn ogen is een hond geen speelgoed maar een kameraad.  Ook als je kinderen geen vijf meer zijn, moet jij er voor zorgen, niet de kinderen.  Als je dan de hond niet zélf echt wil en je leven wil omgooien, loopt het mis met de hond als slachtoffer.

Een dame bij ons in de buurt had voor haar zoontje parkieten gekocht.  Hij moest er voor zorgen en eten geven.

De zoon deed dit niet meer en zij gaf ze ook geen eten.  Op den duur heeft ze het hok open gezet en zijn ze gaan vliegen... hoeveel kans heeft een parkiet in de vrije natuur?

Mijn moeder was woest toen ze het hoorde.  Ze kwam thuis en zij tegen mijn vader dat we daar nooit meer gingen winkelen (die mensen hadden een kruidenierszaak).

Zulke walgelijke figuren bestaan en ze hebben meestal ook nog geen idee wat ze verkeerd hebben gedaan.  Die vrouw was blij dat ze de vogels "de vrijheid" had gegeven!

Ik heb een tante, die om de haverklap een dier neemt, puppy's, katten (die ze een nestje laat krijgen) ratten, noem maar op, elk beest word binnen een jaar weer weg gedaan, echt zo zielig. Altijd is er wel wat mee. Bij honden is het standaard dat ze niet zindelijk zijn of niet luisteren, nee duhuh als je ze niet uitlaat en opvoed.

En je kan er 100x wat van zeggen, t werkt totaal niet.

" Zit op mn mobieltje dit forum te bekoekeloeren zie meteen je bericht 
 
Een vriendin heb ik ze had een kat.
Ze is ook wat ouder met echtgenoot.
Kinderen de deur uit.
Uiteraard komen we vaak bij elkaar en iedere keer is het..die honden van jou zijn zo leuk.
En dan zeg ik zo zijn ze niet geboren je moet ze veel aan en afleren tot je fijne maatjes hebt.
En dat het samen leuk is.
 
Vandeweek zegt ze ik zou ook een hond willen.
Ik zei niet doen je had een buitenkat die zocht haar vertier buiten.binnen lag geen speeltje niks. Wel heel makkelijk om zo een huisdier te hebben.
 
Ze is niet consequent en heeft geen regelmaat.maakt zich overal gemakkelijk vanaf.
Heb het haar flink afgeraden.
 
Ook argumenten opgenoemd die jij in jou topic noemt Bert.
Ik zie bij haar een hond die binnen de kortste keren weer weg moet.
 
Een opgevoede hond zien bij een ander wil nog niet zeggen dat het bij *jou* lukt als je nog nooit een hond hebt gehad en niet stevig in je schoenen staat.
Ik heb het nu over die vriendin, over anderen oordeel ik niet  natuurlijk. "

Len@

 Ik heb ook geen regelmaat door mijn diensten.  Mn hond komt niets te kort wordt hier veel gewandeld.  Houd hem ooo flexibel (als ik late heb lig ik rond half 2 in bed.. dan slaap ik tot half 10 bv.. Dus hier nooit om vaste tijd dat hij zich meld) 

De afgelopen zomer veel hete dagen gehad van 36 graden althans in Limburg.  Dan ging ik er dus wel om 5 uur uit ondanks weinig slaap, half 6 wandelen. En erna terug naar bed. Voor mij echt slopend maar dat moet je er wel voor over hebben . 

Mijn buurvrouw vertelde mij een keer dat ze ook zo graag een hond wilden. Want zag er zo gezellig uit bij mij, met al mijn honden.

Ik heb het haar afgeraden.

Ik ken haar en haar gezin al jaren. Zijn vreselijk gesteld op de halve dag uitslapen, niet rottig bedoeld maar enorm lui, als ze niet hoeft te bewegen doet ze het niet, vertonen zich als het regent of koud is niet buiten, alleen in de auto op en neer voor boodschappen. Om het weekend naar haar lat-vriend 100 km verderop, die smetvrees heeft. En de kinderen hebben ondanks hun leeftijd totaal geen verantwoordelijksheidsgevoel, lopen al te mopperen als ze eens een vuilniszak weg moeten brengen.

Hebben ooit een hamster gehad, die is helaas dood gegaan, want werd niet voor gezorgd. Zo leuk voor de kinderen, tja.

Een hond, ieder dier, alleen voor de kinderen nemen, dat heb ik al zo vaak fout zien gaan.

Ik heb het volmondig afgeraden, heel kalm en vriendelijk, uitgelegd dat het er inderdaad heel gezellig uitziet bij mij en dat ook is, maar ook wat ik allemaal met en voor mijn honden doe. Dat je niet zomaar meer weg kunt rijden voor een weekend. Dat je inderdaad ook door weer en wind en een beetje op tijd met je hond naar buiten moet. Dat honden ook wel eens ziek worden of iets gaan mankeren. Dat je daar veel voor over moet hebben, net als voor een kind.

Niet zomaar even op het vliegtuig kunt stappen voor een last minutje 3x per jaar, want geen contact met haar familie, dus waar blijft hondje dan?

Werkt hele dagen, hoe ging je dat oplossen?

Nu ja, ga nog maar even zo door. Heb ik het inderdaad nog niet eens over het geduld dat je in de opvoeding en begeleiding moet steken.

Ze heeft gelukkig tot nu toe nog geen hond.

Ik denk dat ik het goed heb uitgelegd.

En niet al te negatief, want ik ben juist heel positief over het hebben van honden.

Maar geloof dat sommige mensen zich enorm verkijken, zien mij alleen vrolijk zingend buiten met mijn honden, ow wat leuk, dat wil ik ook.

Ik denk gewoon dat niet iedereen geschikt is voor het houden van honden. En dan leg ik graag rustig uit wat het houden van een hond, helemaal meerdere, in zijn totaliteit omhelst.

Ik hou erg van honden en zou graag altijd honden willen hebben. Maar reëel gezien kan dit helemaal niet. Ik weet wat het inhoud om een hond te hebben, weet alle leuke kanten, maar ook minder leuke kanten. En ik ken mezelf. Een puppy is bijvoorbeeld niks voor mij, maar een volwassen hond vind ik heerlijk. 

De reden dat er tijden zullen komen dat ik geen hond zal hebben is vanwege gebrek aan financiën en tijdsgebrek. Dat weet ik nu al. De reden dat er nu wel een hond is, is omdat de kosten gedragen worden met meerdere mensen en de tijd ook verdeeld is zodat de hond nooit lang alleen zit of iets te kort komt. Zodra ik op mezelf ga wonen zal ik niet langer in de situatie zijn om voor een huisdier te zorgen, ook al zou ik zo graag gelijk mijn eigen hond nemen. Na verloop van tijd waarschijnlijk wel (daar ga ik wel van uit) maar dat gaat nog wel even duren. 

En dat vind ik dus supergoed, Witte Draak, jij bent reeel.

Ik heb 5 jaar hondloos doorgebracht. Ik vond het echt zo jammer, miste iets. Mijn zoontje ook. Hij was degene die vroeg, mam, nemen we weer een hond. Hij miste Ayla ook erg.

Maar ik was toen niet in de positie om goed voor een hond te kunnen zorgen, alleenstaand, werkend, met een jong kind, financieel.

En dat begreep hij goed. Wel hebben wij die jaren ratjes gehouden.

En daarvan genoten.

Toen mijn zoon naar de middelbare school ging en ik wist dat hij de verantwoordelijkheid een stukje mede kon dragen, zijn wij weer aan honden begonnen.

Gelukkig zijn er veel mensen die ook zo reeel denken.

Ik kom ook heel vaak mensen tegen die zeggen, oh ik zou ook zo graag weer een hond willen. Maar dat kan nu gewoon niet.

En dan ben ik blij, dat ook veel mensen daar een verstandige keuze in maken.

Een way of life ja, dat is het houden van honden, en dat wordt vaak niet gerealiseerd.

Ik werkte in Nederland in de woonbegeleiding (hier ook trouwens) en kreeg een familie onder mijn hoede die twee honden hadden, een heleboel katten, gerbils, een duif in een schuur, en tot mijn grote schrik had de oudste jongen op zijn kamer eennog een hond, een dobermanteefje zittten. Wat eens enthousiast aangeschaft was, het was stoer, leuk, etc. maar na een tijdje was de lol er blijkbaar af en zat ze daar op die kamer weg te kwijnen. Die heb ik kunnen herplaatsen, ook een herdertje dat de hele dag in in een bench zat te blaffen kon herplaatst worden. Achteraf bleek dat er al een hele serie honden aangeschaft was in het verleden, en ook weer weggedaan toen het toch te lastig bleek of er problemen kwamen. Ik ben bang dat het in veel sociaal zwakke gezinnen er zo aan toe gaat helaas.

Wat mensen, die wel goed nadachten over het houden van een hond, zich niet altijd realiseren, is dat je je zo'n enorme zorgen kan maken om je hond als ze ziek is of niet lekker in haar vel zit. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn en leuk en gezellig er komt heel wat bij kijken.

Nou alleen voor de kinderen nemen kan wel goed gaan, als je je maar beseft dat jij er voor opdraait.

Ik heb ooit een konijn genomen omdat de kinderen dit heel graag wilde, kinderen waren nog heel jong, de oudste was pas 2. En 'toevallig' kwam mijn vader met een konijn aan zetten die hij ergens heel zielig had gevonden in een kapot hok oid.

Afijn, konijn dus genomen voor de kinderen, en die vonden het leuk hoor.... om 2x per week te aaien... Verder zat ik er dus mee, en ik heb hem tot zijn dood heel goed verzorgd, en aandacht gegeven, en noem maar op. Als hier een dier is, dan word hij toch echt op zijn best verzorgd.. Dus ja, het kan best, maar dat ligt dus wel aan je eigen instelling. Al ben ik het er mee eens dat de meeste het doen voor de leuk en bij de lasten er vanaf willen.