Ervaringen van gastgezinnen gevraagd

Hallo allemaal,

Ik verdiep me al een tijdje in het tijdelijk opvangen van honden.

Nu vroeg ik me af wie hier ervaring mee heeft en deze ervaringen met mij zou willen delen?

Ook zou ik graag willen weten voor welke stichting je/jullie opvang gezin zijn, dit laatste mag natuurlijk ook in een pb!

Ik hoop jullie ervaringen te lezen!

Er is al een topic hierover geloof ik, maar helemaal zeker weten doe ik dat niet! 

Ik kan je geen informatie geven, maar er zijn genoeg stichtingen die staan te springen om gastgezinnen. Ik heb in mijn zoektocht naar een nieuw hondje na Bambi veel contact gehad met meerdere stichtingen en sommige waren wat minder en bij een paar had ik echt een goed gevoel. Ik denk dat het wel erg belangrijk is om voor een stichting te gaan werken waar je je goed bij voelt.

Ik vind het mooi dat je dit misschien wilt gaan doen en ik hoop dat je hier leuke ervaringen gaat lezen!

Ciska, bedankt voor je reactie!

Dat er (misschien) al een topic over is wist ik niet, ik ga eens op zoek!

Er zijn inderdaad een hoop stichtingen die zitten te springen om gast gezinnen! Dat maakt het er alleen niet makkelijker op, haha!

Ik hoop ook dat ik hier een aantal mooie ervaringen zal lezen.

Ik heb echt heel leuk contact gehad met Barking Romania, dat is echt een stichting waar ik achter zou staan. Heel klein nog, maar ze doen wat ze kunnen om het daar in Roemenië iets beter te maken voor de honden daar.

Verder volg ik animal in need via Facebook en ik ken iemand die daar hondjes van opvangt, ook een goede stichting. 

En vriendin van mij heeft een hondje bij Idemo vandaan en ook daar heb ik en zij goed contact mee gehad.

Ook heb ik een stichting voorbij zien komen die,als ik de recensies mag geloven, veel fokt met de honden uit het buitenland. Tja dan ga je je doel echt voorbij en is het naar mijn idee een verkapte vorm van broodfok en handel...

Nou ik ben echt de slechtste opvanger ooit. Ik heb 1 opgevangen en nadat ze er een half jaar was ook gehouden  doe ik niet meer dus. Dan heb ik er straks 15

Ik heb geen ervaring ermee, zou het ook niet kunnen. Bind me te snel en zou er geen afstand meer van kunnen doen.

 Ciska, wederom bedankt voor je reactie! 

Barking Romania kende ik niet, ik heb het opgezocht en het ziet er inderdaad super uit! 

Ook deel ik je mening over het laatste stukje! 

Ik had er inderdaad ook over gelezen, en ja, je kan het niet anders noemen dan handel! 

 Hahahaha! 

Mag ik vragen voor welke stichting je de opvang gedaan hebt? 

Ik heb er veel over gedacht, hoe ik het zou vinden wanneer de hond zijn uiteindelijke baasje vindt, dus het doel van het opvangen..

Ik denk dat je je daar van te voren geen inschatting van kan maken, hoe je gevoel erin is. 

Ik weet van te voren dat het tijdelijk gaat zijn, dus probeer me daarop in te stellen 

Mocht ik verliefd worden, tja we hebben nog een bank vrij! 

Super dat je dit wilt gaan doen Laura!

Ik heb vier honden uit Spanje geadopteerd.

Voor opvang zou ik totaal ongeschikt zijn, dan was ik er hier al uitgezet met 30 honden of zo hahaha.

Er zijn een paar mensen hier die gastopvang doen met hart en ziel, die komen vanzelf wel in je topic en delen vast graag hun ervaringen.

Bedankt Manon!

Ik hoop dat die mensen nog even komen kijken in dit topic.

Gelijk een upje!

Ik heb ook 2x opgevangen en beide keren is de hond gebleven omdat ik er geen afstand meer van kon doen. Er staan zoveel honden vermist op facebook die net bij een nieuw adoptie gezin waren ,dat ik er niet aan moest denken dat mijn opvang daar ook ergens dood terug gevonden zouden worden. Stichting All Dogs count  is de stichting waar mijn laatste opvanger vandaan kwam. Ook een kleinschalige opvang die trouwens ook honden in nood in Nederland helpt.

ook geen ervaring wel me ooit opgegeven voor maar daar verder niks meer van gehoord. 

Maar ik denk dat ik dan honden zou opvangen waar ik in eerste instantie niet zo veel mee zou hebben ... niet dat ik ze dan niet alles zou geven maar de kans iets kleiner maak om ze niet te houden haha. 

maar aan andere kant ... zie hier vaak honden voorbij komen die niet echt mijn ras zijn maar waar ik dan toch ook weer heimelijk verliefd op word en zoveel rassen zijn er nu ook weer niet waar ik weinig mee zou hebben dus ... 

geloof dat ik er maar beter niet aan kan beginnen 

Wij zijn nu 3 jaar opvanggezin voor Stichting SOS Strays. 

Ik zou zeggen : bezint eer ge begint :-). 

Wij hadden zelf al 4 eigen honden (ik had er 2 en mijn vriend ook, en toen we gingen samenwonen is het sommetje snel gemaakt). 

Toen zijn we gaan opvangen. De eerste 3 opvangers heb ik kunnen laten gaan. Weliswaar elke keer tranen met tuiten huilend toen ze vertrokken. 

De meeste honden kijken zelfs niet meer om wanneer ze vertrekken, ze gaan vrolijk mee de auto in en Marty, mijn vriend, zegt dan altijd lachend : "ondankbare hond" :-). Maar echt, ik heb 1000 keer liever een "ondankbare hond" dan eentje die tegentrekt en die ik zelf in de auto moet zetten en me dan aankijkt met een blik van "moet ik weg? Wat deed ik verkeerd? Ik was toch lief?". Ik heb er zo eentje gehad en dat was echt een hondje wat me totaal niet lag, heel bang, heel klein, kefferig, en ik was blij dat ze na maanden van opvang toch een huisje gevonden had en de rust hier zou weerkeren. Maar die blik in haar oogjes toen ik haar op de schoot van de adoptante zette vergeet ik nooit meer. Uren later liep ik nog te huilen telkens wanneer ik er aan dacht. 

Onze vierde opvanger hebben we zelf gehouden. Ze is een hondje waar ik totaal nooit voor zou vallen. Maar na 2 maanden had ik nog geen enkele reactie voor haar. Dat komt omdat ze niet moeders mooiste is, maar ze is zo ongelooflijk lief! En plots realiseerde ik me dat ik verliefd op haar was. Toen Marty vroeg welk cadeau ik wilde voor mijn verjaardag, was mijn antwoord heel snel daar :-). 

Toen kwamen er weer een aantal opvangers voorbij. Op sommige werd ik verliefd, vooral op de mini versie van mijn eigen Paco. Maar ik zei tegen mezelf : 5 honden is genoeg. 

En toen, eind juni kwam Aleika aan. Een klein hondje met grote hondenmanieren. Ze was zo leuk! Maar ik was er vast van overtuigd, we zouden een eigen huisje voor haar vinden. Er kwam geen reactie op haar de eerste weken (vakantieperiode) en de eerste week van september dienden zich dan toch kandidaten aan. Dat was een heel lang verhaal, hele moeilijke kandidaten, waar ik dan uiteindelijk toch besloot dat Aleika niet de goeie match voor ze was. (ik ben ook contactpersoon voor sommige honden en doe een eerste screening van de kandidaten).

En toen besloten we haar zelf te houden, door alle beslommeringen met de kandidaten was ons duidelijk geworden dat ze gewoon bij ons hoorde. Ze heet nu Muis, dat was bij ons haar roepnaam omdat Aleika in eerste instantie algauw Dinges werd. En zo hebben we dus 6 honden :-)

En we hebben ook nog steeds een opvanger. Momenteel hebben we Ima, een heel raar model van hondje, heel lang lijf, op korte kromme pootjes, beetje dikkig en ongelooflijk lui. We zeggen lachend dat ze er in Spanje de batterijen vergeten in te doen zijn. 

De stichting zelf zit goed in elkaar, ze werken ter plaatse mee aan projecten zoals het "no more puppies" project (sterilisatie en castratie campagne) waar een jaar geld voor gespaard wordt en dat dan overgemaakt wordt naar de asielen in Spanje, projecten ter verbetering van de asielen daar, ze zamelen spullen en voeding in voor de asielen daar, etc. 

Een geadopteerde hond die door wat voor omstandigheden ook (ziekte, scheiding, etc...) niet meer bij zijn huidige baasjes kan blijven komt altijd terug naar de stichting en wordt herplaatst. 

Er is en afdeling nazorg (waar ik zelf ook in zit)  voor honden die onverhoopt gedragsproblemen vertonen, of adoptanten die niet goed weten hoe ze een bepaald gedrag moeten aanpakken. 

Adoptanten moeten het eerste jaar heel regelmatig updates sturen, na een jaar willen ze 1 keer per jaar nieuws over de hond. En ze doen huisbezoeken na adoptie. 

Zo, ik hoop dat dit een antwoord was op je vraag. 

 Super bedankt voor het delen van je ervaring! 

En idd, het leven laat zich niet plannen en dat is maar goed ook! 

 Dankjewel voor je reactie! 

Ga ik eens opzoeken de stichting all dogs count!

Geen ervaring, ik heb al problemen met een hond af te geven waar ik voor de baasjes op gepast heb, dus niks voor mij.

" ook geen ervaring wel me ooit opgegeven voor maar daar verder niks meer van gehoord. 
 
Maar ik denk dat ik dan honden zou opvangen waar ik in eerste instantie niet zo veel mee zou hebben ... niet dat ik ze dan niet alles zou geven maar de kans iets kleiner maak om ze niet te houden haha. 
 
maar aan andere kant ... zie hier vaak honden voorbij komen die niet echt mijn ras zijn maar waar ik dan toch ook weer heimelijk verliefd op word en zoveel rassen zijn er nu ook weer niet waar ik weinig mee zou hebben dus ... 
geloof dat ik er maar beter niet aan kan beginnen  "

Jeanine :)

 Bij mij zou het ook eerder gaan om het karakter, nu hebben we een labrador, in eerste instantie ook niet echt een hond waar ik van droomde... Maar Willem is fantastisch en gaat nooooit meer weg! 

Hem hebben we als  herplaatser in huis genomen. 

" Wij zijn nu 3 jaar opvanggezin voor Stichting SOS Strays. 
Ik zou zeggen : bezint eer ge begint . 
Wij hadden zelf al 4 eigen honden (ik had er 2 en mijn vriend ook, en toen we gingen samenwonen is het sommetje snel gemaakt). 
 
Toen zijn we gaan opvangen. De eerste 3 opvangers heb ik kunnen laten gaan. Weliswaar elke keer tranen met tuiten huilend toen ze vertrokken. 
De meeste honden kijken zelfs niet meer om wanneer ze vertrekken, ze gaan vrolijk mee de auto in en Marty, mijn vriend, zegt dan altijd lachend : "ondankbare hond" . Maar echt, ik heb 1000 keer liever een "ondankbare hond" dan eentje die tegentrekt en die ik zelf in de auto moet zetten en me dan aankijkt met een blik van "moet ik weg? Wat deed ik verkeerd? Ik was toch lief?". Ik heb er zo eentje gehad en dat was echt een hondje wat me totaal niet lag, heel bang, heel klein, kefferig, en ik was blij dat ze na maanden van opvang toch een huisje gevonden had en de rust hier zou weerkeren. Maar die blik in haar oogjes toen ik haar op de schoot van de adoptante zette vergeet ik nooit meer. Uren later liep ik nog te huilen telkens wanneer ik er aan dacht. 
 
Onze vierde opvanger hebben we zelf gehouden. Ze is een hondje waar ik totaal nooit voor zou vallen. Maar na 2 maanden had ik nog geen enkele reactie voor haar. Dat komt omdat ze niet moeders mooiste is, maar ze is zo ongelooflijk lief! En plots realiseerde ik me dat ik verliefd op haar was. Toen Marty vroeg welk cadeau ik wilde voor mijn verjaardag, was mijn antwoord heel snel daar . 
 
Toen kwamen er weer een aantal opvangers voorbij. Op sommige werd ik verliefd, vooral op de mini versie van mijn eigen Paco. Maar ik zei tegen mezelf : 5 honden is genoeg. 
 
En toen, eind juni kwam Aleika aan. Een klein hondje met grote hondenmanieren. Ze was zo leuk! Maar ik was er vast van overtuigd, we zouden een eigen huisje voor haar vinden. Er kwam geen reactie op haar de eerste weken (vakantieperiode) en de eerste week van september dienden zich dan toch kandidaten aan. Dat was een heel lang verhaal, hele moeilijke kandidaten, waar ik dan uiteindelijk toch besloot dat Aleika niet de goeie match voor ze was. (ik ben ook contactpersoon voor sommige honden en doe een eerste screening van de kandidaten).
En toen besloten we haar zelf te houden, door alle beslommeringen met de kandidaten was ons duidelijk geworden dat ze gewoon bij ons hoorde. Ze heet nu Muis, dat was bij ons haar roepnaam omdat Aleika in eerste instantie algauw Dinges werd. En zo hebben we dus 6 honden
 
En we hebben ook nog steeds een opvanger. Momenteel hebben we Ima, een heel raar model van hondje, heel lang lijf, op korte kromme pootjes, beetje dikkig en ongelooflijk lui. We zeggen lachend dat ze er in Spanje de batterijen vergeten in te doen zijn. 
 
De stichting zelf zit goed in elkaar, ze werken ter plaatse mee aan projecten zoals het "no more puppies" project (sterilisatie en castratie campagne) waar een jaar geld voor gespaard wordt en dat dan overgemaakt wordt naar de asielen in Spanje, projecten ter verbetering van de asielen daar, ze zamelen spullen en voeding in voor de asielen daar, etc. 
 
Een geadopteerde hond die door wat voor omstandigheden ook (ziekte, scheiding, etc...) niet meer bij zijn huidige baasjes kan blijven komt altijd terug naar de stichting en wordt herplaatst. 
 
Er is en afdeling nazorg (waar ik zelf ook in zit)  voor honden die onverhoopt gedragsproblemen vertonen, of adoptanten die niet goed weten hoe ze een bepaald gedrag moeten aanpakken. 
 
Adoptanten moeten het eerste jaar heel regelmatig updates sturen, na een jaar willen ze 1 keer per jaar nieuws over de hond. En ze doen huisbezoeken na adoptie. 
 
Zo, ik hoop dat dit een antwoord was op je vraag.  "

Paco, Terra, Zara, Saltarin, Sam en Muis

 Jaa! Dit was zeker een antwoord op mijn vraag, super bedankt!

De stichting SOS strays volg ik al een tijd op fb, leek mij ook een erg goede! 

En ja, ik begin er ook niet zomaar aan. Ik ben me al een tijd aan het inlezen en dacht open er hier een topic over om ook jullie ervaringen te kunnen lezen.. 

Ik ben van mening dat iedere hond een eerlijke kans verdient en als ik daar mijn (kleine) steentje aan bij zou kunnen dragen, is dat het overwegen zeker waard! 

We hebben nog ruimte genoeg voor een (opvang) hond erbij, ook aan de tijd zal het niet liggen, ik werk momenteel 20 uur en dit verdeeld over 3 dagen. Op de dagen dat ik werk past mijn moeder op de kinderen, dus er is bijna altijd iemand aanwezig. 

Dus ik ga nog even verder met lezen.. Haha 

Mijn Vera, de grootste op de foto, zij is vorig jaar overleden, kwam van SOSStrays, goede ervaring mee.

Hoi. heb dit jaar 2 x een hondje opgevangen voor de Stichting Mirtos uit Griekenland.

Had wel mijn voorkeur, ten eerste : Het hond moest al wel besproken zijn en niet ouder dan 2 jaar.

Wel was super leuk..oke de eerste avond wat poep en plas in huis, maar de 2e dag waren ze al gewend aan mijn eigen hond, die doet het ZO super met onzekere/bange hondjes, dat de opvangertjes al gelijk hun staartje fier omhoog hadden.

Wandelen natuurlijk..bang voor alles, liepen ook geplakt aan mijn hond en als het verkeer te druk was, liepen ze onder haar..haha

Zelf liet ik ze naar me toe komen, als ze er aan toe waren, dus gewoon even geen aandacht, dat gaf mijn hond wel.

Ze gingen gewoon mee in ons ritme, dus 1.5 bos wandeling en in de namiddag 1 uurtje de polder in.

Water en bruggetjes..allemaal heel eng, maar ze liepen dapper naast mijn hond.

Het eerste hond heeft 3 weekjes hier gelogeerd en het 2e hondje was hier een weekje.

Kan wel met trots zeggen dat ze naar hun nieuwe baasjes gingen als zelfverzekerde hondjes, die zindelijk waren en netjes aan de riem  liepen.

Volgend jaar komen er zeker ook weer hier opvang hondjes voorbij.

" Mijn Vera, de grootste op de foto, zij is vorig jaar overleden, kwam van SOSStrays, goede ervaring mee. "

Manon & *Vera's* Gipsy's: Lexi, Mara & Pientje

 Ja, ik lees en hoor ook veel goede dingen over sos strays! 

Heb jij bewust gekozen voor honden uit Spanje of kwam het toevallig zo uit dat ze alkemaal uit Spanje komen? 

Gewoon een vraagje uit interesse 

 Als eerst, bedankt voor het delen van je ervaring!

Vanwaar jou voorkeur dat een hond al besproken moest zijn en niet ouder dan 2 jaar? 

Ik las net dat je kinderen hebt.

Versta me niet verkeerd. Vind het super dat je dit overweegt.

Waar ik je toch ook even attent wil op maken wanneer het jonge kinderen zijn die thuis wonen:

dat dit ook heel moeilijk kan zijn/worden voor de kinderen. Ook zij hechten zich aan het dier. en moeten er weer afscheid van nemen.

Het is als volwassenen al niet makkelijk dit in de juiste context te kunnen plaatsen. Voor veel kinderen is dit emotioneel nog moeilijker. Heb het hier van dichtbij meegemaakt.

Het toeval wil dat we maandag hebben afgesproken met iemand die een aantal jaren terug één van onze pleeghondjes heeft geadopeerd. 

Eliane, Bedankt voor je reactie!

Ik heb inderdaad kinderen, 5 & 7 jaar oud, dus ja nog jong.

Het is zeker iets om rekening mee te houden, heb hier uiteraard ook bij stil gestaan.

Wel denk ik dat alleen ervaring uit kan wijzen hoe zij hiermee om zullen gaan.
Uiteraard zullen ze, mochten we het doen, goed voorbereid en begeleid worden hierin.

wij zijn gastgezin geweest voor honden uit het buitenland, wij vonden het erg leuk om te doen. alleen als je anderen dieren hebt zou ik het niet aanraden onze hond en katten zijn al een paar keer goed ziek geweest door een opvang hondje, daarom zijn wij er mee gestopt. vooral giardia niesziekte etc dragen ze vaak bij zich. en dan worden je eigen dieren ook ziek. ik zou eens kijken voor nederlandse hondjes op te vangen ik heb hier ook voor gezocht maar de dierenbescherming heeft meestal gastgezinnen nodig zonder anderen huisdieren. maar nog maals als je geen dieren hebt, is het erg leuk om te doen.

Hahahaha dat zou ik ook hebben ben ik bang...

En beter 1 hondje, dan al die vreemde lui over de vloer,

waar je dan ook nog zo'n beestje aan mee moet geven.....

(Ga zelf binnenkort vast naar zo'n gastgezin hihi...)

" Wij zijn nu 3 jaar opvanggezin voor Stichting SOS Strays. 
Ik zou zeggen : bezint eer ge begint . 
Wij hadden zelf al 4 eigen honden (ik had er 2 en mijn vriend ook, en toen we gingen samenwonen is het sommetje snel gemaakt). 
 
Toen zijn we gaan opvangen. De eerste 3 opvangers heb ik kunnen laten gaan. Weliswaar elke keer tranen met tuiten huilend toen ze vertrokken. 
De meeste honden kijken zelfs niet meer om wanneer ze vertrekken, ze gaan vrolijk mee de auto in en Marty, mijn vriend, zegt dan altijd lachend : "ondankbare hond" . Maar echt, ik heb 1000 keer liever een "ondankbare hond" dan eentje die tegentrekt en die ik zelf in de auto moet zetten en me dan aankijkt met een blik van "moet ik weg? Wat deed ik verkeerd? Ik was toch lief?". Ik heb er zo eentje gehad en dat was echt een hondje wat me totaal niet lag, heel bang, heel klein, kefferig, en ik was blij dat ze na maanden van opvang toch een huisje gevonden had en de rust hier zou weerkeren. Maar die blik in haar oogjes toen ik haar op de schoot van de adoptante zette vergeet ik nooit meer. Uren later liep ik nog te huilen telkens wanneer ik er aan dacht. 
 
Onze vierde opvanger hebben we zelf gehouden. Ze is een hondje waar ik totaal nooit voor zou vallen. Maar na 2 maanden had ik nog geen enkele reactie voor haar. Dat komt omdat ze niet moeders mooiste is, maar ze is zo ongelooflijk lief! En plots realiseerde ik me dat ik verliefd op haar was. Toen Marty vroeg welk cadeau ik wilde voor mijn verjaardag, was mijn antwoord heel snel daar . 
 
Toen kwamen er weer een aantal opvangers voorbij. Op sommige werd ik verliefd, vooral op de mini versie van mijn eigen Paco. Maar ik zei tegen mezelf : 5 honden is genoeg. 
 
En toen, eind juni kwam Aleika aan. Een klein hondje met grote hondenmanieren. Ze was zo leuk! Maar ik was er vast van overtuigd, we zouden een eigen huisje voor haar vinden. Er kwam geen reactie op haar de eerste weken (vakantieperiode) en de eerste week van september dienden zich dan toch kandidaten aan. Dat was een heel lang verhaal, hele moeilijke kandidaten, waar ik dan uiteindelijk toch besloot dat Aleika niet de goeie match voor ze was. (ik ben ook contactpersoon voor sommige honden en doe een eerste screening van de kandidaten).
En toen besloten we haar zelf te houden, door alle beslommeringen met de kandidaten was ons duidelijk geworden dat ze gewoon bij ons hoorde. Ze heet nu Muis, dat was bij ons haar roepnaam omdat Aleika in eerste instantie algauw Dinges werd. En zo hebben we dus 6 honden
 
En we hebben ook nog steeds een opvanger. Momenteel hebben we Ima, een heel raar model van hondje, heel lang lijf, op korte kromme pootjes, beetje dikkig en ongelooflijk lui. We zeggen lachend dat ze er in Spanje de batterijen vergeten in te doen zijn. 
 
De stichting zelf zit goed in elkaar, ze werken ter plaatse mee aan projecten zoals het "no more puppies" project (sterilisatie en castratie campagne) waar een jaar geld voor gespaard wordt en dat dan overgemaakt wordt naar de asielen in Spanje, projecten ter verbetering van de asielen daar, ze zamelen spullen en voeding in voor de asielen daar, etc. 
 
Een geadopteerde hond die door wat voor omstandigheden ook (ziekte, scheiding, etc...) niet meer bij zijn huidige baasjes kan blijven komt altijd terug naar de stichting en wordt herplaatst. 
 
Er is en afdeling nazorg (waar ik zelf ook in zit)  voor honden die onverhoopt gedragsproblemen vertonen, of adoptanten die niet goed weten hoe ze een bepaald gedrag moeten aanpakken. 
 
Adoptanten moeten het eerste jaar heel regelmatig updates sturen, na een jaar willen ze 1 keer per jaar nieuws over de hond. En ze doen huisbezoeken na adoptie. 
 
Zo, ik hoop dat dit een antwoord was op je vraag.  "

Paco, Terra, Zara, Saltarin, Sam en Muis

 Geweldig!

En ja die hondenoogjes................ ik zou het niet kunnen!

wij vangen ook op voor sos strays. Wij hebben nu 2 honden opgevangen die ook weer een baasje gevonden hebben.

in januari krijgen wij weer een foster hondje in huis.

even een korte reactie want ik heb het momenteel erg druk en ik zit op mijn telefoon, dat typt niet fijn. je mag Wel een pb sturen met vragen, dan vergeet ik je topic niet :).

even heel kort, ik vind opvangen heerlijk! Zo leuk om die verschillende karakters voor even in huis te hebben. Ik wil geen black and tan want daar ligt mijn zwakte haha. 

Ik hoop nog veel honden op te kunnen vangen, maar dan moet ik er zelf geen meer bij nemen.

wat ik altijd mooi vind:

now i Will let you go

not without a tear,

but without regret

because you are safe

another dog needs me now

" wij vangen ook op voor sos strays. Wij hebben nu 2 honden opgevangen die ook weer een baasje gevonden hebben.
in januari krijgen wij weer een foster hondje in huis.
 
even een korte reactie want ik heb het momenteel erg druk en ik zit op mijn telefoon, dat typt niet fijn. je mag Wel een pb sturen met vragen, dan vergeet ik je topic niet .
 
even heel kort, ik vind opvangen heerlijk! Zo leuk om die verschillende karakters voor even in huis te hebben. Ik wil geen black and tan want daar ligt mijn zwakte haha. 
Ik hoop nog veel honden op te kunnen vangen, maar dan moet ik er zelf geen meer bij nemen.
 
wat ik altijd mooi vind:
now i Will let you go
not without a tear,
but without regret
because you are safe
another dog needs me now "

Eline, Gruul en Thalia

 Super bedankt voor je reactie!

Wat een prachtig gedichtje!

Momenteel heb ik geen specifieke vragen, was alleen benieuwd naar ervaringen van gastgezinnen.

Dus mocht je binnenkort wat tijd over hebben, mag je natuurlijk altijd een uitgebreide reactie geven of via pb je ervaring uitgebreider vertellen, graag zelfs!