Dwergpincher uit kwekerij- nieuwe thuis

Sita (Gast)

Hoi allemaal een paar jaar geleden was ik hier erg actief. Omwille van persoonlijke redenen heb ik me even op non-actief gezet, er waren veel dingen die ik zelf moest verwerken en waar ik door moest. Nu een aantal jaar later heb ik mijn eigen huisje met tuin, een degelijk inkomen en een vaste job. Heb in de loop van de jaren mijn trouwe viervoeter moeten afstaan en had gezworen geen hond meer in huis te halen tot ik op mijn eigen pootjes stond. Sinds 2 weken heb ik een asielhondje geadopteerd, na lang wikken en wegen... . Financieel, geen pup, goede combi met 6-jarig zoontje En toen kwam ik Layla tegen... . Een dwergpicher die uit een kwekerij gered werd (geen naam, gewoon kweekmachine). In het asiel gekomen, veel te klein, wss door veel te jong nestjes te krijgen, pootjes die naar buiten staan van het vele werpen, discus hernia in het verleden en extreem onderdanig, beschermt haar voer naar andere honden, verstopt het zelfs in haar mand... Als ze maar kon vertellen wat ze heeft meegemaakt. Maar de liefste hond naar mensen. En toevallig kwam ik op die maandagmiddag langs, ze zat er pas een uur. Een klein doodsbang hondje dat niet eens wist wat een mand was, of een lief woord. En ik werd verliefd... . Heb geholpen met de betaling voor haar behandeling tegen schurft, ze werd gesteriliseerd, kreeg een botje van mij om op te knagen (waar ze in het begin geen weg mee wist...). Na 7 bezoeken in het asiel wist ik; ze hoort bij mij thuis. En het was alsof zij dat ook wist. Het eerste bezoek was van ver; ze had schurft en we mochten er niet bij, ze legde zich plat op haar rug met haar pootjes omhoog 'je doet me toch niks?'. Daarna herkende ze onze stem en kwam rechtzitten met oortjes afwisselend naar voren en achteren gericht? Na 3 bezoeken mochten we erbij en het staartje kwispelde alsof het in geen jaren meer zo blij was geweest. Ze snuffelde en likte onze hand, probeerde op onze zchoot te kruipen voor warmte want het vroor... . En toen we vertrokken stond ze mee op en aan de deur te kijken, mag ik niet mee? Om daarna verslagen in haar mandje te kruipen. Want ze kon nog niet mee We waren verkocht... Voor de operatie (sterilisatie) zat ze in een koud hok met een vestje aan, en telkens ze ons zag kwam er een lichte kwispel en een zacht jankje voort... Je neemt me toch wel mee? Helaas moesten we nog even wachten. Na haar operatie (2 dage erna) was ze voldoende hersteld en werd de adoptie compleet. Ze kwam bij ons op zaterdag, heeft nog een aantal dagen veel gerust. En mensen vragen, heb je geen moeite gehad om ze zindelijk te krijgen? En ik moet bekennen, nee, geen enkele. Ze heeft 3 keer geplast in huis, sindien in de tuin enkel en 1 kakje binnen. En dat slechts inde eerste 4 dagen. Sinsdien is ze proper. Nu 2 weken later is er een echte pincher, alleen zit dat waakse er echt niet in (we vroegen ons af of ze wel kon blaffen, dat doet ze dus niet), komt vrolijk kwispelend als we haar roepen, leert dat streeltjes leuk zijn en vertrouwt dat we haar geen pijn zullen doen. Ze is erg gevoelig voor luide stemmen, dus als ze iets niet mag is een simpele rustige 'nee' genoeg. En daar houd ze zich ook aan. Ze is ongloofelijk slim; doet piesje en kakje op commando (en dat terwijl ze uit een kwekerij komt), doet alles voor een snoepje en aandacht en heeft ons hart gestolen. Ze kan reeds zit, af en pootje en leert nu mooi aan de leiband lopen (met de tijd los van de leiband). Bovendien blijkt de ztel, op uitnodiging van vrouw ook nog niet zo zlecht want daar krijgt ze streeltjes... Houd ze toch 3 minuutjes vol en durtf ook al net te gaan liggen. Ze kan alleen blijven voor 3 uurtjes (hoewel dat wss een gewoonte is van toen ze in de kwekerij zat, maar nu met water, een beetje en een speeltje. Ze leert stilletjes aan hoe ze moet spelen... Meis, ook al ben je al 6 jaar en heb je al heel wat grijze haren,je hebt hier je mandje gevonden. Dank je wel voor al de mooie momenten tot nog toe en alle momenten die nog zullen komen.Je bent een prachtmeid. We hebben het grote lot gewonnen met jou! en je hoeft nooit meer terug, dat is mijn belofte aan jou, om het respect en vertrouwen dat jij ons geeft, ondanks je zware verleden. Onze lieve meid heet Layla en het lijkt haast alsof ze er altijd al is geweest.

nikkie en Kittana ( r.i.p )

Sita wauw ik krijg gewoon tranen in mijn ogen bij je verhaal.
Wat een geweldige mensen zijn er nog.
Ik volg graag eventuele verdere verhalen en wil zelfs zo brutaal zijn te vragen een profiel aan te maken hier op hondenpage dat je makkelijker te volgen bent met je geweldige hondje.
Top gewoon!

Anna

Wat een aandoenlijk verhaal Sita! Wat heeft dit hondje geboft.

Ik hoop dat je nog lang mag genieten van Layla, en zij van jullie!

Sita

@ Nikkie and Kittana

heb ik gedaan, vond mijn oude profiel niet terug :)$

en Snuf & Snuitje

bedankt voor de verwelkoming hier :)

Liesbeth/Skinny

pfff wat prachtig geschreven,kippenvel,en zo herkenbaar,welkom back

Dobry

Wat spreek je liefdevol over haar, heerlijk voor Sita dat ze eindelijk haar gouden mandje gevonden heeft.

Ik denk dat je haar blaf nog wel zal horen

En welkom terug

Manon en de meiden, Vera, Lexi, Pientje* en Mara

Sita, wat heerlijk, wat mooi

Geniet samen met Layla, heel veel geluk samen

lut

Mooi geschreven, zo aandoenlijk.... Dat meisje heeft je hart duidelijk gestolen, wens jullie vele mooie momenten samen en een dikke pluim voor het baasje...Past volledig in de kerstsfeer...