Lola, 6 maanden, kan soms ineens bang zijn..

Over het algemeen gaat het heel goed met Lola, ze is al aardig gewent, en het is een lief dier!

Maar er vallen me wat dingen op..

Ik was net even gaan douchen, en terwijl ik de douche uitstap zie ik Lola op Nino zijn kleed in de gang liggen. Ze rent ineens weg naar der mandje, waar ze nauwelijks in ligt (ligt meestal op de bank) en is daar gaan liggen. Ik was verbaasd, want al ga ik naar de wc word ik begroet alsof ik een hele dag weg ben geweest. Ik loop naar der toe om te kijken wat er aan de hand is, en ze gaat op haar rugje liggen. Dit doet ze wel vaker om der buik te laten aaien, maar het was nu echt anders. Ik heb der een aai gegeven, en ging toen me creme zetten enz.. Toen ik de slaapkamer uitkwam, hetzelfde..Ze komt vanaf de gang zo naar der mandje gestormd. Ik ging toch maar even kijken of ze kon schrikken van iets in de gang..En daar zag ik dus dat er een papiertje ligt versnipperd, dus waar Lola zo druk mee was. Ik zag net haar kontje liggen, dus Lola had mij nog niet eens aangekeken, maar ze was zo geschrokken..Ik zag het papiertje niet direct liggen toen ik uit de douche kwam, dus ik trok me er ook niks van aan..

Nu had ik een paar dagen geleden al gemerkt, dat ze bang werd van mijn stem. Nino is totaal niet onder de indruk van mijn stem, en kreeg zijn ren spurt, niet erg, maar niet over de banken Dus ik zei wat strenger als normaal, Nino klaar nu..En ze was gelijk vanaf de bank in de mandje gaan liggen. 

Ik zat op mijn knieen de kast schoon te maken, en Lola kwam kijken, ik tilde mijn andere hand op om iets te verschuiven, en ze dook in elkaar..

Ik maak me toch wel zorgen hierom..

Dit zijn een paar voorbeelden, maar ze kan ineens zo schrikken.

Ze is nog heel jong, en een ruime week hier, dus ze moet nog wennen. Maar dit is in mijn ogen geen normaal gedrag..

Moet ik hier extra op letten, of kan ik hier iets mee doen?

Ze is normaal juist heel aanhankelijk en vind het echt fijn om bij me te zijn..

Ik deed echt niks, in al die keren keek ik haar niet eens aan, en deed gewoon me ding, maar ze schrok zo enorm..

Weet je iets van het verleden van Lola?

Het klinkt mij eerlijk gezegd als een hondje dat niet een heel leuk verleden heeft gehad.

Verder kan je er denk ik niet heel veel aan doen, behalve haar de tijd geven en te laten zien dat jij/jullie wel te vertrouwen zijn.
Probeer altijd met zachte stem te praten (ja, dat is lastig met nog een hond en 2 kinderen )
Laat het contact wat jullie hebben vanuit haar komen.
Dus laat haar altijd naar jullie komen en jullie niet naar haar.

Verder denk ik dat het met heel veel liefde echt wel goed komt met Lola!

Sowieso moet ze nog wennen natuurlijk, dat geef je zelf ook al aan. Ik zou niets anders doen eigenlijk, rustig met haar omgaan, let er op dat je geen onverwachtse bewegingen maakt, over haar heen hangt/buigt of ineens op haar kop aait. Dat kan gezien de reacties die ze nu laat zien veelste bedreigend zijn.

Klinkt alsof ze niet al te vriendelijk is opgevoed, ze zal door tijd moeten leren dat andere mensen niet zo zijn.

Bedankt voor de tips!

Ik was me echt van geen kwaad bewust..

Lola zoekt heel veel contact, ze loopt de hele dag achter me aan, en wilt overal bijzijn, ze is dus ook wel heel nieuwsgierig..

Sinds 2 dagen is ze begonnen met mij te spelen, of met een knuffeldoekje wat van haar is, of gewoon heel hard achter je aanrennen en in je handen bijten, echt puppen gedrag.

Ze rent rondjes om te tafel, kwispelt en gromt en komt je 'aanvallen' dan kan ik best wild met der spelen, en is ze niet bang. Ze vind het geweldig! 

Ik ben 3 dagen bezig geweest, met leren zitten. Alleen voordat ze eten krijgt, en als ik een snoepje geef, dus misschien 7 keer gezegd, en nu weet ze wat ik bedoel..Dus dat ging ook heel gemoedelijk maar toch best snel, vind ik..Ze laat verder niet zien dat ze bang is, maar inderdaad als ze dichtbij staat en ik een onverwachte beweging maak, dan kan ze schrikken..

Ik zal er goed opletten, dat ik dat niet doe als ze bij me in de buurt staat. Ik kan moeilijk stilzitten, en maak dus best veel (onverwachte) bewegingen, maar dan geef ik haar voor het schoonmaken wel een staafje wat ze in der mand op kauwt, zodat ik weet dat ze niet bij me in de buurt staat..

Mijn kinderen kunnen soms ook druk zijn, en dan zoekt ze zelf een rustig plekje op. Ze gaat dan op de bank liggen, of naast de bank, ligt Spikey zijn kleed en daar komen de kindjes niet op..

Maar wel een beetje opletten dus..Gewoon doen wat ik moet doen, zodat ze er wel aan went, alleen niet als ze dicht bij me is?

Ze is buiten deze dingen om, echt niet bang voor me, daarom vond ik het zo vreemd..

En rustig blijven praten 

Wat Laura zegt kan ik me bij aansluiten

Oowh vergeet ik nog antwoord te geven..

Het enige wat ik weet is dat ze al 3 baasjes heeft gehad..

Ze zou heel ondeugend en heel druk zijn, ik vind haar juist rustig ( in vergelijking met Nino) en bij het laatste baasje moest ze weg, omdat ze niet echt samen kon met het andere hondje wat daar woonde..Daar heeft ze 2 weken gewoond..

Ik geef haar alle tijd om te wennen hoor, ik pak er wel wat dingetjes bij om gemoedelijk aan te leren zoals het zitten bijvoorbeeld. Maar alles zonder druk, ze moet nog wennen en nog leren..

Ze word wel al steeds losser, krijgt soms praatjes, spulletjes pikken en is al een echte waakhond, als ze wat hoort 

Het wennen doet ze dus heel goed, het zijn echt bepaalde dingen waar ze van schrikt..Maar verder is het echt nog een onbeleerde, nieuwsgierige maar zeker ook vrolijke pup..

Zou het ook met der eerste loopsheid te maken kunnen hebben?

Ik ken haar niet goed genoeg om te weten, hoe ze zich hiervoor gedroeg..Ze is nu 3 dagen loops (bloedverlies) maar ze voelen het een tijdje ervoor wel aankomen al, dacht ik..

Misschien wel handig om erbij te vermelden, ze is de keren dat ze zo schrok ook echt aan het bibberen..

Ik ben ook nog aan het zoeken, wat normaal is voor haar en wat ze niet zo fijn vind. Ik doe wel van het begin eigenlijk onder der kinnetje aaien, of de rug of buik wanneer ze op der rug gaat liggen om geaait te worden. Juist omdat ik weet dat vertrouwen moet groeien en ik dus niet boven op haar hoofd ga aaien.

Het is voor mij ook wennen een kleine hond, maar kan me voorstellen dat het best een grote hand is, als het ineens van boven op je afkomt..

Ja zou het ook zo snel niet weten.

En waarschijnlijk hecht Lola zich het meest aan jou en is ze bang als je langere tijd weg bent dat je niet me terug komt.

Ook zou ik voorzichtig zijn hoe de kinderen met Lola omgaan.

Mijn dochter was 9 toen ik Nala kreeg.

Maar een kennis van me had ook kleinere kinderen en Nala en Simba werden teveel opgepakt.

Vonden ze helemaal niet leuk.

Toen ik naar cursus ging deze zomer kwam ik er achter dat ze daardoor heel terughoudend naar vreemden zijn geworden.

tekst even aangepast

 Waarom zou je Lola nu al kunstjes aan willen leren?

Een hond die aangeeft af en toe nog te schrikken van gewoon dagelijkse bewegingen heeft vooral heel veel behoefte aan rust.

Ik zou haar gewoon mee laten draaien met het gezin en haar laten ervaren dat ze bij jullie veilig is, ook als je zelf even niet in de buurt bent.

tja, kan het met de loopsheid te maken hebben? 

Zoals ik gister ook zei, ik heb altijd reuen gehad 

Maar volgens mij kunnen teven wel wat feller worden wanneer ze loops moeten worden of zijn, maar banger? 

Mijn kinderen pakken Lola niet op, en mogen alleen de honden aaien als ze het vragen, en wij erbij zijn. Dit was met Spikey en Nino ook al, dus voor hun is het heel normaal.

Met dat mijn kinderen soms druk zijn, bedoel ik meer dat ze zelf met momenten druk zijn of samen. Naar der kamer rennen om iets te pakken, een balletje overgooien, dansen en zingen en af en toe het ergens niet mee eens zijn 

Lola is niet bang voor de kinderen, en neemt zelf haar rust als ze het wat te druk vind, gelukkig!

Ze is heel aanhankelijk, ligt de hele nacht bij me, of zit op schoot.

Ze went aan alle dingen die we dagelijks doen. Nino moet altijd zitten voor hij gaat eten, en zodoende hebben we dat erbij gepakt voor Lola. Zonder druk en op haar eigen tempo, nu kent ze het wel. Nino heeft een beetje voernijd (niet naar mij) dus is het handiger als ze beide zitten met het geven van een snoepje.

Verder draait ze inderdaad gewoon mee, dat went het best lijkt me.

Ze is buiten ook niet bang voor vreemde, wel terughoudend, maar gaat wel even een aai halen. Ze schrikt bij bepaalde dingen, is tot nu iets van 4 keer gebeurd, en is verder heel nieuwsgierig.

Ik zal voor nu even rekening houden met bewegen als ze in de buurt is, en als ik druk ben haar afleiden met een staafje. En op mijn stem letten..daar lijkt ze wel gevoelig voor.

Als ze iets doen wat niet mag, knip ik altijd in mijn vingers, en dat doe ik bij Lola ook. Als ze iets van de kinderen wilt afpakken of iets van tafel. Iets wat ik dus echt niet goed vind. Zeg dan Lola nee, op normale toon en geef haar iets van zichzelf. Hier schrikt ze ook niet van, ze stopt wel, maar kijkt me al aan wat we dan wel mogen doen.

Dit lijkt me toch wel goed? Ze moet wel leren wat wel en niet mag, dus kan ik beter van de gelegenheid gebruik maken, als ze iets goed doet of iets doet wat ik niet goed vind.

Als ik niks zeg, ben ik bang dat ze ook niet leert wat wel en niet mag, maar nogmaals op deze manier stopt ze wel, maar schrikt niet

Ik herken wel iets in het gedrag van Lola.

Ons Zabaa kwam hier een heeft maanden alleen in de tuin achter een struik of in de benche gelegen. Konden niet bij haar komen.

Dus anders en veel erger als Lola.

Wat ik je wil zeggen dat een "bang, schrikachtig" hondje vooral met geduld en liefde benaderd moet worden.

Gewoon je ding doen maar rustig. Ze moet het ervaren.

Vooral geen dwang. Niet echt iets gaan aanleren. Alleen spelenderwijs zoals je nu doet met eten en snoepjes.

Maar vooral geen kunstjes of zo leren. Die druk kan ze nog niet aan.

Ze heeft al haar "geestelijke " energie nodig om te wennen en minder bang te worden.

Wat heeft ze niet meegemaakt in haar jonge leven....3 baasjes

En dan nog.......de eerste keer loops ( wat voor haar ook nieuw en raar is)  en dan ook nog in de toestand weer een nieuw baasje.

Als ik het zo lees vind ik het al heel knap van haar hoe ze zich gedraagt. Je moet alle feiten bij elkaar nemen....4e keer wennen en loops.

Leg vooral de eerste tijd geen dwang op haar. Laat haar doen. Opvoeden kun je ook zonder dwang , gewoon speels.

Met geduld, liefde en de eerste tijd geen dwang komt dit meisje er wel. En nogmaals wacht met de echte Lola zien tot enkele weken naar haar loopsheid. Dit zal altijd invloed op haar hebben.

Ze doet het heel goed!

Ze heeft zich zo snel aangepast..

Ze is dikke vrienden met Nino, was 'van horen en zeggen' geen grote honden gewend. De poes was ze eerst echt bang voor, maar ze kunnen nu prima langs elkaar lopen.

Ze word steeds speelser, laat van zich horen, en haar staartje staat vaker omhoog.

En dan inderdaad de eerste loopsheid erbij nu..

Ik vind het echt heel knap van Lola! Ze laat zien dat ze wat angstig kan zijn, maar naast de schrikmomenten, is het een heel vrolijk en open hondje..Het gaat steeds beter..

Ze word alleen iets minder een schoothond, ik vond het zo gezellig!

Ze ligt steeds vaker bij Nino of alleen op de bank, of in der mandje (zonder bang te zijn) dus het lijkt al de goede kant op te gaan..

We leggen geen druk op Lola, laat haar eerst maar beseffen wat een thuis is. 

Tot nu toe is ze niet meer ergens van geschrokken, en blijft gewoon in de kamer liggen, zelfs als de kinderen wat druk zijn..

Vind het echt knap hoe ze zich overal aan aanpast!

Ik denk dat je haar inderdaad nog even tijd moet geven.. En vooral zelf gewoon je eigen ding blijven doen. 

Niet dingen laten of aanpassen omdat ze anders weg schiet, ik merk het bij de mijne soms ook nog steeds. Dan ben ik aan het stofzuigen en kan hij zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en komt dan toch kijken en dan staat hij er zowat met zijn neus bovenop en doet hem niets en de volgende ruimte is hij er als de dood van en vlucht dan ook voor de stofzuiger.

Buiten als anderen hun hond corrigeren en hij staat erbij, duikt hij ook in elkaar terwijl het niet voor hem bedoeld is. Zo kan ik bijvoorbeeld tig keer langs een prullenbak lopen en hij loopt er langs of het de gewoonste zaak van de wereld is en zo loopt hij de volgende keer er niet meer langs of gaat er met een boog om heen. 

Buiten zorg ik ervoor dat hij door middel van snoepjes aandacht voor mij blijft houden en zo lopen we op en neer langs iets wat hij eng vindt tot hij er zelf langs durft te lopen zonder stil te gaan staan of te willen vluchten. 

Binnen in huis negeer ik hem eigenlijk, ga niet met het voorwerp naar hem toe laat hem wel er aan snuffelen wanneer hij zelf er op af komt (Denk aan de stofzuiger, bezem, doekje) Vaak rent hij eerst een paar keer weg en komt dan alsnog kijken en zodra hij in de gaten krijgt dat ik op hem let is hij weer weg. Als ik gewoon verder ga met waar ik mee bezig was en net doe of hij er niet is,  merk ik dat hij steeds vaker uit zichzelf komt kijken wat ik aan het doen ben of wat ik vast heb. 

Ik heb de mijne nu 4 weken bijna, en merk dat er nu al een wel een verschil is met de eerste week maar dat hij soms nog steeds momenten heeft waar zelfs zijn eigen staart ontzettend eng voor hem is. 

Helpt het wanneer je bijvoorbeeld (neem even de stofzuiger als voorbeeld hoor) de stofzuiger in de woonkamer zet zonder hem aan te zetten en haar er zo aan te laten wennen? En wanneer ze er zelf naar toe loopt en gaat snuffelen, steeds een stapje verder (bijvoorbeeld stang vasthouden) gaat dat nog steeds goed dan proberen aan te doen (zonder te bewegen) en als dat ook nog goed gaat proberen een beetje te stofzuigen? 

Weet niet of het helpt hoor, bij de ene namelijk wel en bij de ander niet. En een troost, als het 3x goed gaat komt het nog regelmatig voor dat ze ineens bij de 4de keer weer alles eng vinden. Dan gewoon de stappen weer herhalen tot het niet meer eng is. Het is natuurlijk nog een puppy, en die krijgen op een gegeven moment ook de fase dat ineens letterlijk alles eng is. Gewoon eventjes kijken waar je hond het beste op reageert en vooral geduld hebben en het tijd geven hoe moeilijk dat soms ook is. En net zoals hier als is aangegeven altijd met zachte stem tegen haar praten en niet teveel aandacht geven wanneer ze ergens bang voor is, anders maak je het onbewust erger, negeren is dan de beste optie. 

Ik zou haar niet opsluiten wanneer je iets gaat doen wat zij eng vindt, dan krijg je misschien dat ze het gaat associëren met het gene wat je doet en zal ze het altijd eng blijven vinden.  Is het echt bang zijn of vooral bang er voor zijn omdat ze het niet kent? 

De stofzuiger vind ze niet leuk, maar is er ook niet echt bang voor.

Ze komt wel kijken in de kamer, waar ik aan het stofzuigen ben, en als ik haar kant op kom, loopt ze wat verder weg. Stofzuigen lijkt dus onwennig te zijn, maar bang ook weer niet. 

Buiten is ze totaal niet bang. Loopt met haar staart in de lucht, en is heel nieuwsgierig..Ze plast met een pootje half omhoog, en veegt haar voeten nog harder als Nino  Het enige wat ze wel doet, is overal achteraan willen (papiertjes maar ook mensen, honden, poezen, vogels) En naar alles wat beweegt ook blaffen..Dit is iets om wel aan te werken, ik vind het zelf niet fijn, maar Nino word er nerveus van. Nino is buiten al niet de makkelijkste, en wanneer Lola gaat blaffen, staat hij ook op scherp. Maar dit is voor later..Eerst goed leren om buiten behoeftes te doen, en te reageren wanneer ik haar roep ( dit is ook spelenderwijs en dus zonder druk, maar toch heel belangrijk. Ze word natuurlijk iedere keer beloond) Ze luisterd nu al beter naar de naam Lola, dan dat ze deed op Lady..

Ik sluit haar ook niet op, ik heb niet eens een bench in huis..Wanneer ik ga schoonmaken ben ik druk daarmee bezig, en zie ik dus even niet of ze vlak bij is gekomen en misschien kan schrikken. Daarvoor wil ik dan de eerste tijd haar een staafje geven, tijdens dat ik druk beweeg voor het schoonmaken. 

Lola is een heel nieuwsgierig hondje, vrolijk en open, dus over het algemeen is ze niet bang. Alleen viel het me op dat ik een 'dreigende' beweging maakte, waar ze in mijn ogen heftig op reageerde. Hetzelfde met het papiertje in de gang, en het praten op een strengere toon naar Nino. Dus het lijkt meer op, dat ze verkeerd 'bestraft' is, dan dat ze van zichzelf een bang hondje is.

Ik heb haar hier thuis, niet op der kop gegeven, en ze komt al steeds meer los. Heb vandaag een paar keer in mijn vingers geknipt omdat ze bleef gaan. Spullen afpakken van de kinderen, op de krabpaal springen (daar staat het poezeneten) op tafel springen..Natuurlijk weet ze niet automatisch dat dit van mij niet mag, en ze word ook niet bestraft hiervoor. Ik knip in mijn vingers, zeg lola nee, en geef haar iets van haarzelf. Zodat ze wel aanleert, dat wij deze dingen niet goed vinden. Maar hier schrikt ze helemaal niet van..vandaag ging ze zelfs gewoon door en toen ik aankwam om mijn dochter haar knuffeltje te pakken, rende ze eerst weg, en kwam toen teruggestoven om het uit mijn handen te willen pakken ( echt puppy gedrag dus)

Dat is al heel positief allemaal!  

En wanneer ze verkeerd bestraft is geweest kost het natuurlijk ook wat meer tijd voordat ze door heeft dat dat niet meer zal gebeuren. 

Hier inmiddels ook een pup van bijna 9 maanden, dus regelmatig puppy gedrag vertoont en daarnaast niets heeft geleerd of kent van het dagelijks leven. En dan nu op een leeftijd dat hij aan het puberen is.. dus alles dubbel op. Is voor mij nu vaak even door de zure appel heen bijten en paar stapjes terug doen. 

Het kan dus wel zo zijn aangezien ze 6 maanden is, ze straks ook de puberteit in gaat en je dan ook gaat uittesten of de fase "alles is eng" bereikt. Ook daar zul je dan misschien mee af gaan zien, maar vind dat ze het al heel goed doet hoor. Ken genoeg honden die de stofzuiger hun hele leven niet leuk vonden, dus dat is geen groot issue als ze voor de rest weinig tot geen angst vertoond. 

Ik heb er vertrouwen in dat ze over een paar maanden volledig is bij getrokken en (bijna) geen angst meer heeft als ik je verhaal zo eens lees. Gelukkig past ze zich goed aan! (Ook weer een geluk dat ze nog pup is en zich kan optrekken aan je andere hond)

Lola lijkt al aardig gewend..

De poes is niet meer eng, maar heel interessant.

Ze ligt nog weinig op schoot, en veel vaker alleen op de bank of in der mand. Heel charmant op haar rug in volle glorie..

Ze trekt zich niet meer terug wanneer de kindjes spelen. Ze waren een balletje over de grond aan het rollen naar elkaar en een lol dat ze hadden (druk en maar lachen) en Lola was naast mijn jongste dochter gaan zitten en meekijken.

Vandaag, voor haar nog onbekend bezoek gehad, maar ging even op schoot om een aai te halen. En ging daarna lekker liggen slapen.

Ze daagt Nino uit om te spelen, alleen gaat Nino er nog niet op in. Dus ze doet der best!

Ze heeft gisteren voor het eerst kvv gegeten en dat smaakte erg goed!

,

Het zou kunnen dat ze in de angst fase zit. Maar ik denk dat de vorige baasjes jaar wel eens fysiek corrigeerde ... Als ze zo angstig reageert op je hand en stem,... Dan kan je er bijna zeker van zijn. 

Fijn dat het zo goed gaat.

En dat de KVV haar goed smaakt.

Van al mijn Spaanse meiden merk ik bij Mara het meest dat ze zacht gezegd niet vriendelijk behandeld is. Je kunt er soms alleen maar naar raden (bij Vera was zeer duidelijk dat ze ernstig mishandeld was), Lexi en Pien hebben zo hun eigen dingen, maar Mara reageert het meest op stemverheffing of wat jij zegt, je hief je hand op, voor iets heel anders en ze kromp in elkaar.

Vooral bij Mara zorg ik dat iets nooit boos klinkt, geen stemverheffing (ook ik schiet natuurlijk wel eens uit mijn slof ook al heb ik meestal engelengeduld met ze), maar Mara raakt dat zo zeer, dat ik er nog meer dan bij de anderen op let.

Lola is 6 maanden heb ik ergens gelezen toch?
Ze is dus net haar tweede socialisatieperiode uit en begint aan het puberteit. De tweede socialisatiefase wordt ook wel de angstfase genoemd. In deze periode kan ze heel snel van dingen gaan schrikken waar ze toen ze nog een klein pupje was niet van schrok. Mocht er in deze periode een slechte ervaring met iets gebeuren kan dit een trauma oplopen voor de hond en is t heel moeilijk om hem hier uit te gaan krijgen later na deze fase. Het is dus heel belangrijk dat je haar leuke ervaringen laat op doen met de dingen waar ze bang voor is als je die kan achterhalen.
T zal lastig zijn om haar hier leuke ervaringen mee op te laten doen maar je kunt je er wel alles aan geven. Dit verstrekt ook de band tussen jullie
Succes alvast :)

Ze lijkt van zichzelf niet angstig te zijn, het is echt alleen op bepaalde momenten. hand optillen, stem verheffen, vlakbij haar een onverwachtse beweging maken..

Nu doe ik het anders, Lola is natuurlijk nog een pup dus speels, en daar probeer ik op in te spelen. Misschien vinden sommige het van jullie geen goed idee, maar het lijkt zijn vruchten al af te werpen..

Lola vind de beweging van je hand snel naar haar toe, wat eng.

Dus een soort 'sla beweging', dat merkte ik duidelijk..

Nu neem ik dus haar flostouwtje in mijn hand, en ga ik dus met mijn hand snel naar hoe toe en weer terug, om te spelen natuurlijk! Geen echte slabeweging, maar wel met mijn hand 'ineens' op haar af. De eerste 2 keer schrok ze wel, niet bang maar ze stopte met spelen, en net pakte ik een poppetje van mijn dochter op, dus ook een snelle onverwachte beweging. Ik zag Lola niet, dus dacht dat ze niet in de buurt was, maar ze lag om de hoek van de tafel er direct naast. Ze kwam gelijk overeind, ze werd niet bang maar maakte gelijk een spelboog! De snelle beweging was niet eng, maar leuk..

Dit heb ik alleen zo gedaan, omdat ik merkte dat ze wel op der gemak is thuis, en van zichzelf niet angstig lijkt. Ze is een pup dus wat is leuker dan spelen  daar heb ik gebruik van gemaakt..en het lijkt te werken..

Ik probeer er alsnog goed op te letten dat ik niet 'dreigend' overkom, als ik bijvoorbeeld in de weer ben met een emmer, niet over haar langs. Ik stap niet over haar heen, ik buig niet over der heen, aai haar niet van bovenaf op haar bolletje.. zodat ze niet schrikt, en het vertrouwen kan groeien.

Het is een heel lief hondje, en ze went echt wel..

Ze is al veel meer op der gemak!

Ik ben vaak nogal onhandig, en veel druk in de weer, dat ik dacht ik kan der beter eraan laten wennen dat iets 'plots' gebeurd..Ik heb er dus een spelletje van gemaakt

Dat laatste, goed van je