Ernstig socialisatieprobleem Spaanse Mastiff

Hallo Ik heb sinds eind augustus een Spaanse Mastiff die is overgekomen uit een (overbevolkt mega-) asiel in Spanje. Blijkt dat onze loebas daar veel langer heeft gezeten dan gezegd (hij is dan ook zeer groot) en ook zijn verleden is onduidelijk. Hij is doodsbang van mannen (zelfs jongens) en ook een simpele veegborstel jaagt hem meteen weg(?!), dus we vermoeden dat die twee er iets mee te maken hebben.  Hij wil helemaal niet mee aan de lijn, dat hebben we in het begin geprobeerd maar vermits hij (ruw geschat) +65kg weegt, sleur je hem niet zomaar mee en bereikt hij meer zn doel dan wij..  Onze naieve droom van wandelingen in het bos en ravotten in de tuin zijn herleid tot een pot eten aan de poort en een verre begroeting.  Soms heeft hij een goed moment, als ik (vrouw) alleen ben met hem, niemand in de buurt, kan hij naar me toe lopen als een gekke pony en een lik geven (over mn hele gezicht). Hij is dan ook enorm lief en je ziet dat hij geen vlieg (met goede bedoelingen) zou kwaad doen.  Mijn verwachtingen over onze nieuwe grote hond zijn met de maanden heel wat gezakt, maar ik blijf geloven dat hij op een dag meewandelt (met of zonder lijn) hij niet telkens wegloopt als hij mn man of zoon ziet en dat hij overdag buiten leeft, maar s nachts binnen.  Hij leeft momenteel liever op de mesthoop (van takjes en bladeren) in de regen dan binnen bij ons of in het hok of afdak dat we ondertussen maakten voor hem...hij vindt het blijkbaar niet zo erg, maar het is niet leuk om zien.  Ter info, 'we' dat zijn mijn man, ik, twee kindjes (jongen-meisje) en een kleine (dolle circus-) hond (die twee komen trouwens heel goed overeen). Zowel ik, mijn man en onze kindjes zijn van kleinsaf opgegroeid met kleine tot zeer grote honden. Ik durf zeggen dat we allemaal zachtaardige mensen zijn :) (maar wel strikt) en vaak zag de hond mezelf meteen als baas, maar deze keer zit ik met de handen in het haar. Hij aanvaardt geen beloning en we kunnen er niet mee op verplaatsing (hij zet zich op zijn poep en er is geen verhuizen meer aan).  Ik hoop echt om onze 'getormenteerde hondeziel' terug in iemand te doen vertrouwen. Iemand enig idee hoe we dit probleem kunnen oplossen??  Alvast bedankt, Sophie 

Ik heb hier echt maar 1 advies voor... 

Zoek een goede gedragstherapeut!

Vaak kom je daarmee al een heel eind!

O en super dat jullie het wél gewoon met hem volhouden!

Super!

Een herkenbaar verhaal met het verschil dat jouw verhaal wel wat heftiger is en er ook kleine (begrijp ik) kinderen in het spel zijn wat toch altijd wel extra aandacht behoeft.

Het is een beetje Lola haar verhaal, ook ik in mijn naiviteit had gedacht haar na vier jaren in een slecht asiel, een droomleven te geven, met lange wandelingen, veel liefde, en aandacht en gezond en lekker eten.

De waarheid was dat zij totaal geen vertrouwen had in dat alles, ze wilde niet geaaid worden, of gezellig mee wandelen, en haar idee was: aanvallen is de beste manier. Ze viel uit, binnen bij haar etensbak of als je te dicht bij haar kwam, buiten naar alles, wandelaars, fietsers, verkeer.

Ze liet ook veel stressignalen zien als geeuwen, tongelen, obsessief de vloer likken, zich voor dood neer laten vallen buiten

Het sleutelwoord bij zulke honden is vertrouwen. Dat hebben ze niet, en dat heeft tijd nodig. Goed dat jullie heel zachtaardige mensen zijn, in de verkeerde handen kunnen gevaarlijke situaties ontstaan.

Ik denk dat je idd helemaal niets moet verwachten en blij moet zijn met elke stap waaruit blijkt dat hij je gaat vertrouwen.

Wij kregen wat tips mee van de stichting misschien heb je er ook iets aan

houding en stem altijd kalm en rustig

niet naar de hond toelopen maar de hond naar jou laten komen

met rust laten als hij eet

met rust laten als hij rust/slaapt

geen druk bezoek ontvangen

geen oefeningen onder druk, wel leuke zoek en snuffelspelletjes als hij daaraan toe is

en nog een heleboel andere tips voor het wandelen, maar dat doet hij dus (nog) niet

Weet je iets verder over zijn achtergrond. Veel van zulke honden zijn bang voor mannen helaas.

Ik zou er van uitgaan dat je nog heel wat kunt bereiken qua vertrouwen opbouwen. Maar dat hij wel zijn hele leven misschien een hond zal zijn die je niet zomaar leuk mee kan nemen overal naar toe, een hond met gebruiksaanwijzing.

Lola kon na een periode waarin ik niets anders hoefde te doen dan te laten zien dat ik te vertrouwen was, gewoon meewandelen, kon ook los lopen al riep ik haar altijd bij me als we iemand of iets tegenkwamen. Ik bleef altijd in mijn achterhoofd houden dat ik moet voorkomen dat ze zich bedreigd voelt anders kan de situatie gevaarlijk worden.

Wel leer je van zulke honden heel veel, omdat ze sterk zijn en je ook niet kunt dwingen. Je moet wel in hun tempo gaan anders gaat het niet.

Ik zou me goed gaan inlezen over hondentaal en wat de hond probeert aan te geven en ook dat je op hem kan overbrengen dat het goed is, dat je te vertrouwen bent.  Een gt die verstand heeft van communicatie met honden om mee te kijken is een goed idee.

Wat ik ook altijd goed vind is, om hem gewoon letterlijk te vertellen dat hij een superhond is en je dolblij met hem bent en hij nooit meer weg moet en zijn gouden mand gevonden heeft. (al ligt hij dan liever op een hoopje takken)

Een goed teken dat hij jou wel schijnt te vertrouwen en jou zelfs een lebber over je gezicht geeft, dat geeft moed. Denk dat als je man en kinderen zich gewoon heel rustig en op afstand gedragen dit ook wel goed komt met hen, al zal het misschien een lange weg zijn en je geen dingen mag verwachten die je van een  hond die altijd bij lieve mensen gewoond heeft wel zou kunnen verwachten.

komt nog bij dat een Mastiff natuurlijk niet een commando en kunstjeshond is, het "baas zijn" zal je echt moeten verdienen door hem te laten zien dat je te vertrouwen bent. Hem commando's onder druk geven zal eerder averechts werken. Het zijn honden die gefokt zijn om zelfstandig te werken en die je niet moet proberen om te buigen in wat ze niet zijn: een hond die meteen zal gehoorzamen, of leuk met een bal gaat spelen als hij daar het nut niet van inziet. Maar dat is juist weer de charme van deze honden. Daar kies je voor als je voor deze honden kiest.

@Sophie

Heeft de organisatie, waar je hond vandaan komt, destijds het karakter en gedrag gemeld van je hond bij de omschrijving op hun site?

In welke vorm heeft de organisatie jullie steun en hulp geboden?

Een hond van dergelijk kaliber en dit gedrag kan alleen bij adoptanten geplaatst worden, die van te voren goed en tot in detail geïnformeerd zijn. Ik vind het onverantwoord als deze hond zonder gedegen waarschuwing betreffende karakter en gedrag, bij jullie is geplaatst.

De adoptanten van deze hond dienen de eerste tijd zeer veel tijd beschikbaar te hebben om de hond met veel geduld weer vertrouwen proberen te geven in mensen en een nieuwe omgeving. Dat de hond beloningen weigert, is een extra handicap. Is dit jullie vóór adoptie duidelijk gemaakt. Ik vind het onverantwoord dat deze hond zonder gedegen informatievoorziening, voorbereiding en ondersteuning bij jullie is geplaatst; ook omdat de hond lang in het asiel gezeten heeft. Het is kwalijk dat over het laatste gelogen is.

Eventueel commentaar dat alle honden uit het buitenland een rugzak(je) heeft, zou jullie problemen bagatelliseren.

Het zal heel veel inspanning en tijd kosten om de hond op acceptabel niveau te krijgen. Ik hoop dat jullie een zeer ervaren gedragstherapeut vinden, die heil ziet in deze zware klus.

off topic

Het is vreemd, dat deze categorie/dit topic niet verschijnt in de kolommen rechts; meest recent en mijn forum.

 ja idd, zal het even melden

Bedankt al voor jullie input. 

Het doet deels plezier / deels leed te lezen dat er nog honden zijn in zo een situatie die een nieuwe kans krijgen, hoe moeilijk het ook is. 

Ik kan hem absoluut niet opgeven, daarvoor is hij te bijzonder en dat verdient hij echt niet. Hij toont ook helemaal geen agressief gedrag, als hij in een stresssituatie komt, gaat hij er gewoon vandoor en installeert zich ergens in de tuin waar hij een overzicht heeft. 

De zwaarste agressie die ik al heb gezien bij hem is als de poes van de buren in de tuin zit, dan geeft hij welgeteld 1 gemeende blaf (die de hele buurt hoort) en weg is ze :). 

Het is natuurlijk spijtig dat we niet in detail zijn geinformeerd door het agentschap, zij wilden hem gewoon graag aan iemand kwijt. Maar daar kan onze hond niets aan doen, dus we dragen sowieso zorg voor hem. We zijn als gezin wel grondig gescreend, maar de info die we doorkregen klopte niet zo blijkt. Ze hadden hem ook als een ander ras ter adoptie gegeven omdat een Mastin niet genoeg gekend is... Misschien moet ik hun hulp inschakelen, juist, maar ik heb daar eigenlijk niet zo veel zin in momenteel.. Ik laat het even bezinken. 

Het lijkt ons alvast een goed idee om een gedragstherapeut in te schakelen, mocht je iemand kunnen aanraden, hoor ik het zeer graag!

Ik woon in Oost-Vlaanderen, België. 

Sophie

Super dat hij zo lief is en helemaal niet agressief.  Ben eigelijk wel benieuwd naar een foto.

Wat ik zelf denk is dat een gedragstherapeut op dit moment ook niet veel meer kan doen dan inzicht geven in de lichaamstaal van de hond en het karakter van de Mastin. Voor zover je dit zelf nog niet hebt natuurlijk. Het heeft tijd, inzicht geduld en liefde nodig.

Maar toch een goed idee om iemand mee te laten kijken mits het een goede gt is die verstand heeft van herplaatsers en iets weet van hoe honden communiceren. Aan een of andere driller heb je nu niet veel of zelfs helemaal niets aangezien dat niet gaat werken en je dan verder van huis bent en de hond je helemaal niet meer gaat vertrouwen.

Je zou Esther even een pbtje kunnen sturen, zij kent veel goede gt's

http://www.hondenpage.com/baasjes/607/esther.php

alleen moet je dan even een profiel aanmaken

Ik denk dat je als organisatie van een hond die zo lang in het asiel heeft gezeten niet erg veel kan zeggen over de hond, ook al omdat er zo ontzettend veel honden waren waar hij verbleef. En een mastin kan nu eenmaal terughoudend en gereserveerd zijn bij mensen die hij nog niet kent.

Sophie

Mooi om te lezen dat jullie er zo veel voor over hebben om de Mastin lobbes tot acceptabel gedrag te krijgen en vertrouwen op te bouwen.

Zoals je schrijft de hond kan er zelf niets aan doen. Ook niet dat de organisatie jullie wel uitgebreid gescreend heeft, maar de info over de hond niet klopte en verre van volledig was.

Hoe heet deze hond en hoe oud is hij volgens opgave van de organisatie en paspoort?

Aangezien dit topic niet in de kolommen rechts verschijnt bij elke nieuwe reactie en daardoor niet makkelijk onder de aandacht komt, kan je misschien beter een nieuw topic starten met de vraag voor een goede en ervaren gedragstherapeut bijv. in de categorie "kruisingen en buitenlandse honden aanschaffen".

Het is algemeen geweten dat al die zuiderse honden een grote angst hebben van mannen. Deze laatste gedragen zich dan ook zeer agressief naar honden.

Je mag er echt wel vanuit gaan dat hij slaag heeft gekregen.

Nu mastiff's zijn, voor mij persoonlijk, super geweldige honden. Het zijn molossers. Dus jij kan A zeggen maar als de hond B denkt ga je niet ver komen 

Dit zijn honden waarvan je hun vertrouwen moet verdienen.

Zelf heb ik 6 honden, waarvan 5 uit een buitenlands asiel + 1 molosser. Ik specialiseer me in gedrag van honden. Als je een account aanmaakt kan je me een pb sturen. 

Ik wil je graag helpen

Sophie,

Wat bedoel je in je volgende zin met "agentschap"?

citaat

Het is natuurlijk spijtig dat we niet in detail zijn geïnformeerd door het agentschap, zij wilden hem gewoon graag aan iemand kwijt. 

einde citaat

Was de hond al in België bij een gastgezin? Wat ik me overigens niet kan voorstellen met het gedrag van de hond.

Hij neemt geen enkele vorm van voerbeloning aan? Geen gedroogd vlees, vis, kaas, ...? Een aai of stem kan ook voldoende beloning zijn. Nu het feit dat hij buiten op de mesthoop zich goed voelt, is rasgebonden. Hij blijft een bewaker van zijn 'kudde'.

Ik zou wel contact opnemen met de organisatie waar hij vandaan komt. Ik vind het ook hun verantwoordelijkheid om na adoptie aan 'nabehandeling' te doen en hun adoptanten te helpen in zulke situaties. (Ik weet dat de realiteit helaas anders kan zijn.)

Zet een tuinstoel en als je hem eten gaat geven, zet je je in de buurt op de stoel. Laat je man hem in een verder stadium eten geven. 

Geef hem tijd, zorg dat je aanwezig blijft met je hele gezin, probeer hem in de tuin aan de lijn te laten wandelen of start eerder met het presenteren van de lijn, het besnuffelen, het aanraken en ga daar voor belonen...

Adoptiehonden vragen vaak meer intense benadering, kwestie van als baasje hierop te willen en kunnen inspelen. Succes ermee!

Even iets heel anders...

Heb je al nagedacht over oud en nieuw?

Is je hond veilig in de tuin voor vuurwerk.(wordt er erg veel geknald in de buurt?)

Als de hond niet naar binnen wil is dat wel iets waar je nu al over na wil denken zodat je kan gaan oefenen met een gepaste oplossing

Ach wat herkenbaar....

Cloe was ook zo verschrikkelijk bang voor alles en iedereen,

uiteraard vooral voor mannen....

Nog steeds schuw naar mannen....

Als ik ze roep, komt ze meteen...

Bij mijn man stapt ze achteruit, als hij stemt verheft,

nog meer....

Wat hebben die stakkers toch allemaal meegemaakt....

Cloe is er nu 7 weekjes, en gaat hartstikke goed...

Misschien haal je er ideetjes uit:

http://www.hondenpage.com/hondenforum/204011/14/cloe#div4671933

Ik volg je....

Heel veel geluk met jullie lieverd...

Komt met liefde en geduld ook goed....

Misschien in keuken leggen ipv buiten....

Dan moet hij wel wennen....

"  ja idd, zal het even melden "

Dobry

 fijn! Ik heb het ook al gemeld want juist deze puber-fase is het zo fijn feedback te vragen en krijgen. Nu moet je echt weten dat er een puber topic is . Maar ik ben allang blij dat de puber categorie er nu is hoor!

Ik kan verder geen tips geven, maar wilde toch even kwijt dat ik het super vind dat er mensen als jullie bestaan, de arme sukkelaar kent nu immers het geluk om mensen getroffen te hebben die het wel erg goed menen met hem

Hij is duidelijk absoluut niet agressief, dus met veel geduld en de juiste hulp, kunnen jullie hem vertrouwen leren. Ik ben ook wel heel benieuwd naar hem, hoop dat je eens een fotootje wil plaatsen. Arme duts toch, wat hij weeral heeft meegemaakt Is er bij jullie in de buurt misschien een afdeling van DogPartner ? Zij werken ook individueel aan problemen die bazen ondervinden met hun honden. Ik heb er zelf goede ervaringen mee in het Antwerpse.

Nog veel succes !!!!!!

Geweldig dat je voor de grote lobbes gaat.

Een Mastiff is wel een ander ras dan een Mastin hoor.

Mijn Mastin komt ook uit Spanje, maar kreeg haar met 12 weken, dus een heel ander verhaal.

Geduld..heel veel...niet dwingen..zijn heel zelfstandigen honden , dus ze beslissen zelf wanneer en hoe.

Je zal merken dat je iedere week een stapje verder met het vertrouwen komt, maar geef haar de ruimte om dat aan te geven.

Ze zijn heel slim en er ontgaat ze niets, ga niet met een GT aan de slag, laat ze eerst aan jullie wennen. anders raakt  ze weer van slag .

Het belangrijkste is jullie vertrouwen en dat duurt met een ME nog altijd een lange tijd, maar heus dat komt.

Met hondekoekjes zijn ze niet te paaien, het zijn ook geen gewone huishondjes maar ze komt vanzelf wel wanneer ze er aan toe is.

Veel succes

 volgens mij wordt een Mastin Espagnol een Spaanse Mastiff genoemd?

"  volgens mij wordt een Mastin Espagnol een Spaanse Mastiff genoemd? "

Dobry

 Ja, je heb gelijk hoor, maar het woord is zo omstreden er vallen dan zoveel honden onder de term Mastiff.

Zoals de shar-pei.rotweiler. snauzer en zo kan ik er veel meer noemen.

Voor mij is de naam zoals Bullmastiff.. het ras.

Snap je het nog ? haha

Dag droom........nee hoor het komt goed al zal het nooit een allermansvriend worden. Denk dat je voor nu een alles mag relatie moet opbouwen (geen agressie e.d ) Maar laat hem gewoon met rust dan komt hij vanzelf straks.

Haal vooral nog geen vreemde in huis want dan maak je 1 stap voorwaarts en 5 terug en daar is niemand mee geholpen

Hallo iedereen

Ik heb me intussen een account aangemaakt.

Voor een mooie foto van onze Moses is het nog even wachten, echt poseren doet hij nog niet :).

@Loesje: met agentschap bedoelde ik gewoon het adoptiebureau / asiel in Spanje, die werken samen. Hij zat nog niet in een gastgezin in België, hij is overgebracht in augustus en we hebben hem dezelfde dag rechtstreeks afgehaald.

@Anoniem: dat doen we reeds een tijdje, mijn man geeft hem eten, ik zet me er bij (maar het begint werkelijk koud te worden 's avonds en omdat ik zwanger ben, ben ik momenteel een heuse koukleum, ik ga dat niet de hele winter uithouden vrees ik :( )

Zijn leiband hangt buiten, zodat hij kan wennen aan het 'zicht' en soms ga ik met onze kleine hond aan de leiband wandelen in de tuin, voor zijn neus.

Hij neemt werkelijk niets aan van eten, het kwijl kan tot de grond hangen bungelen van de trek, maar hij komt er niet aan. Ik moet hem nageven, hij heeft karakter!

Met mijn stem 'beloon' ik hem effectief, daar reageert hij zeer positief op, maar het zijn echt mini-stapjes die we nemen.

@Roos: daar zeg je wat! Ik heb eigenlijk geen idee, we zijn dit jaar pas verhuisd en we wonen nogal afgelegen nu dus ik vermoed dat het zal meevallen. Ik informeer alvast bij de buren.

Wat jullie melden over het ras is echt wel waar, dat voel ik zeker zo aan. Ik kan het moeilijk omschrijven, maar hij dwingt respect af, hij is geen 'gewone hond' (zonder denigrerend te willen zijn naar andere rassen!). Hij is 'anders', ik ben er helemaal gek op, alleen zou het leuk zijn als hij ietsje dichter kwam :S ... 

Ik probeer alvast een leuke foto te nemen, beloofd ;).

Sophie

ja mooi is dat, een hond met karakter, maar dus niet echt makkelijk, voordeel is wel dat je wel in zijn tempo moet gaan.

ik ben benieuwd wanneer hij het tijd vindt om eens mooi te poseren voor de camera haha

@Dobry: je schreef in je eerste post oa. dat geeuwen een teken is van stress. 

Het was me al opgevallen dat hij dit vaak doet, maar het leek me geen stress. Hij doet het enkel bij mij (wat positief zou moeten zijn), telkens ik hem net zie, praat tegen hem en hij staat hevig te kwispelen. Voor mij voelt het als een positief gebaar. Hij lijkt op dat moment te twijfelen of hij bij me komt of niet. Misschien veroorzaakt dat een lichte stress bij hem, maar het kwispelen klopt dan niet... Enig idee of er nog een andere reden is dan stress? 

Je sprak ook over lezen over hondentaal, het lijkt me goed om me eens verder te verdiepen. Ik heb wat opgezocht, is er een boek dat je kan aanraden? 

http://dier-en-natuur.infonu.nl/huisdieren/7659-begrijp-de-lichaamstaal-van-uw-hond.html

http://www.hondenplaza.nl/infolichaamstaal

http://www.hondenlezingen.nl/341055427

Goed idee om je in de hondentaal te verdiepen.

Kwispelen kan ook veel betekenen, spanning hoeft ook niet altijd iets negatiefs te zijn. Het zou kunnen dat als je tegen hem praat hij het spannend vind en daarom geeuwt en kwispelt, misschien wil hij zichzelf of jou ermee kalmeren, overspronggedrag.  Het is allemaal best complex, en de ene hond gebruikt ook nog andere signalen als de andere hond, hangt ook nog van het ras af. Maar als je je er in gaat verdiepen en je eigen hond leert kennen zie je ook de heel kleine signalen, even een blink met een oog wat contact zoekt, een hoofd wat weggedraaid wordt, even een tongetje in en uit de bek, etc.

Alle boekjes van Turid Rugaas zijn  een mooie start om met hondentaal kennis te maken.

Een voorproefje is dit artikeltje

http://kynoblog.com/artikelen/kalmerende-signalen-de-kunst-van-het-overleven

Hier is bijv. ook nog een leuk filmpje

https://www.youtube.com/watch?v=-cGDYI-s-cQ

of deze

ttps://www.youtube.com/watch?v=00_9JPltXHI

 edit, zie nu pas dat Mieke Kalmerende Signalen al had aanbevolen

Kijk eens bij de uitleg over dit ras dan is het niet zo gek dat jullie hond zo is. Ze zijn nu eenmaal zo en alleen geschikt als waak of kuddehoeder en niet als gezinshond

Kijk eens bij de uitleg over dit ras dan is het niet zo gek dat jullie hond zo is. Ze zijn nu eenmaal zo en alleen geschikt als waak of kuddehoeder en niet als gezinshond

Edit: oud topic , dat had ik niet gezien.

" Hallo
Ik heb sinds eind augustus een Spaanse Mastiff die is overgekomen uit een (overbevolkt mega-) asiel in Spanje. Blijkt dat onze loebas daar veel langer heeft gezeten dan gezegd (hij is dan ook zeer groot) en ook zijn verleden is onduidelijk. Hij is doodsbang van mannen (zelfs jongens) en ook een simpele veegborstel jaagt hem meteen weg(?!), dus we vermoeden dat die twee er iets mee te maken hebben. 
Hij wil helemaal niet mee aan de lijn, dat hebben we in het begin geprobeerd maar vermits hij (ruw geschat) +65kg weegt, sleur je hem niet zomaar mee en bereikt hij meer zn doel dan wij.. 
Onze naieve droom van wandelingen in het bos en ravotten in de tuin zijn herleid tot een pot eten aan de poort en een verre begroeting. 
Soms heeft hij een goed moment, als ik (vrouw) alleen ben met hem, niemand in de buurt, kan hij naar me toe lopen als een gekke pony en een lik geven (over mn hele gezicht). Hij is dan ook enorm lief en je ziet dat hij geen vlieg (met goede bedoelingen) zou kwaad doen. 
Mijn verwachtingen over onze nieuwe grote hond zijn met de maanden heel wat gezakt, maar ik blijf geloven dat hij op een dag meewandelt (met of zonder lijn) hij niet telkens wegloopt als hij mn man of zoon ziet en dat hij overdag buiten leeft, maar s nachts binnen. 
Hij leeft momenteel liever op de mesthoop (van takjes en bladeren) in de regen dan binnen bij ons of in het hok of afdak dat we ondertussen maakten voor hem...hij vindt het blijkbaar niet zo erg, maar het is niet leuk om zien. 
Ter info, 'we' dat zijn mijn man, ik, twee kindjes (jongen-meisje) en een kleine (dolle circus-) hond (die twee komen trouwens heel goed overeen). Zowel ik, mijn man en onze kindjes zijn van kleinsaf opgegroeid met kleine tot zeer grote honden. Ik durf zeggen dat we allemaal zachtaardige mensen zijn (maar wel strikt) en vaak zag de hond mezelf meteen als baas, maar deze keer zit ik met de handen in het haar. Hij aanvaardt geen beloning en we kunnen er niet mee op verplaatsing (hij zet zich op zijn poep en er is geen verhuizen meer aan). 
Ik hoop echt om onze 'getormenteerde hondeziel' terug in iemand te doen vertrouwen. Iemand enig idee hoe we dit probleem kunnen oplossen?? 
Alvast bedankt, Sophie  "

Wat geweldig dat jullie deze hond hebben opgenomen in jullie gezien.

Het leven in landen zoals Spanje is voor honden heel anders dan bij ons in Nederland.

Je vertelt dat je hond langer in het asiel heeft gezeten, dan jullie verteld was, ook vertel je dat je hond bang is voor mannen.

Mijn advies:

• Geef je hond rust.
• Geef je hond de tijd om te wennen.
• Geef je hond vertrouwen & veiligheid... wees er voor hem, maar dring je niet op. Je hond zal op een gegeven moment toenadering zoeken (dit kan langer duren, dan jij zou willen)
• Laat je hond wennen aan de riem, maar dring het niet op.
• Wees duidelijk & consequent, maar niet te streng.

Een buurvrouw van mij heeft 2 jaar geleden een hond uit Roemenië in huis gehaald... een grote lieverd.

Maar de eerste maanden was hij bang voor alles, wilde niet meelopen aan de lijn en schrok van alle geluiden.

Door rust, tijd en veel geduld is het goed gekomen en is het nu een vrolijke hond.