even stoom afblazen hoor

Omdat te lang boos blijven ook niet goed is. 
#stoomafblazen 

Ik zoek niet perse tips ofzo.. maar moet gewoon even stoom afblazen... frustratie kwijt. 

We waren op de goede weg, de fantastische weg. 
Mijn puber blaft en bromt lang niet meer zo veel naar andere honden. Bij een gepaste afstand van ongeveer 3 meter blijft hij tegenwoordig ontspannen. Hij kijkt wel, maar hij blijft ontspannen. 
Hij blijft ook ontspannen op momenten wanneer ik met mijn andere hond en deze puber samen wandel en dan andere honden tegen kom. 

Vanmiddag begon de wandeling weer geweldig. Vaak loop ik in de middag dezelfde route. Over het algemeen heb je op deze route veel ruimte om uit te wijken, behalve op een stuk van zo'n 300 meter. Daar loopt een pad, met aan weerskanten een strook gras gevolgd door een heuvel met bomen en dicht struikgewas. Het dichte struikgewas is aan beide kanten. 
Beeld je het plaatje in van Cesar Millan die met al die honden naast en achter zich loopt in. Zo liep ik ook met mijn beide honden (maar dan zonder corrigerende sliplijn en wel met voertjes). 
Op deze manier liepen we ook zo'n 15 meter achter een jonge rottweiler. Deze afstand hield ik bewust aan, om vooral de jonge hond geen schrik aan te jagen. Ontspannen liepen mijn beide honden mee. Zo'n 500 meter later draaide de rottweiler met zijn baasje af naar het huis waar zij woonden. Ontspannen keken mijn honden deze jonge hond na en we liepen rustig verder.

Ik was ongeveer halverwege het pad, toen ik binnen de bebouwde kom een vrolijke 'hallo' achter me hoorde. Ik keek om en zag een man met een fiets. Ik groette terug en ging ik netjes aan de kant, zodat de man over het pad kon passeren. 
Toen de man voorbij me fietste floot hij. Achter het dichte struikgewas kwam een boxer (hond) aan geraced. 
De man hield op twee meter afstand rechts van ons halt (want ik stond nog steeds in de berm) en probeerde de boxer zo mee te roepen , maar deze bleef op twee meter afstand links van ons staan. 
De opgewonden stem van de man in combinatie met de boxer met vrij hoge houding zorgde voor veel spanning bij mijn puber. Dat werd natuurlijk blaffen en brommen. Ik nam zoveel mogelijk afstand die ik kon, maar ik kon niet door het dichte struikgewas. Ook mijn andere hond sprong een paar keer naar voren. Ik was dus aan het balanceren om mezelf overeind te houden tussen twee lijnen. 
Ik legde aan de man uit dat ik graag afstand zou willen. De man fietste toen gelukkig verder. Ik liep terug in de richting waar ik vandaag kwam, om meer afstand te creëren. De boxer rende niet meteen met de fiets mee, maar wilde nog verder kennis maken met de honden. In deze situatie wilde ik dat niet en ik liep verder terug. Uiteindelijk rende de boxer terug naar de man met de fiets die rustig door was gefietst. 
Mijn honden liepen toen weer rustig met me mee. Mijn puber was nog een beetje aan het na hijgen, maar dat is wel eens erger geweest. 

Toen de man met de fiets en de boxer een eind verder de hoek om was, wilde ik mijn weg weer vervolgen. We draaiden ons weer om, om het pad verder te lopen die ons naar huis zou leiden. 
Vanaf dezelfde plek zag ik op zo'n 500 meter verder door het kale stuikgewas nog een fietser aankomen. Deze mevrouw ken ik, zij heeft haar jonge hond altijd los bij met de fiets. 
Ik besloot om toch weer om te draaien en terug te lopen, zodat ik deze fiets-hond combinatie niet tegen zou komen. (Want deze mevrouw kon ondertussen nog afdraaien als we geluk hadden). Mijn puber hijgde namelijk nog iets te veel. 
Mijn broek zakte af toen ik zag dat deze fietser met haar losse hond ook mijn richting op kwam. Ik baalde als een stekker, want wederom kon ik geen kant op en haar hond was weer los. 
Hetzelfde ritueel herhaalde zich. Ik ging zo veel mogelijk de berm in als kon. Zij fietste voorbij met haar hond. Haar hond bleef goed bij de fiets, maar maakte toch een paar leuke capriolen en spelbewegingen richting mijn honden. Dit was mijn puber te veel. Blaffen, blaffen en blaffen. Ook mijn lieveling stond nu wat strakker van de spanning. De fietser stopte en zei: "goh, je hebt wel wat te stellen met die twee he?"
En ze begon te vertellen dat ze mijn puber wel een felle tante vond. 

Ondertussen komt er zo ongeveer stoom uit mijn oren. 
Ik wilde schreeuwen: fiets gewoon door stomme tr*t en hou je bek. Hou je hond aan de lijn, zoals het hoort binnen de bebouwde kom. Wat weet jij er nou van? 
Op haar vraag van: "goh, je hebt wel wat te stellen met die twee he?"
Antwoordde ik tot haar verbazing: "nee hoor, dat valt best mee". Ik zag haar wenkbrauwen drie meter de lucht in schieten van verbazing, omdat het beeld wat zich voor haar ogen afspeelde natuurlijk alles behalve relaxed was. 
Het frustratielevel was bij mij zo ongeveer gestegen tot 400% en ik had zin om iets naar het hoofd van deze mevrouw te gooien.  (Maar ik had natuurlijk mijn handen vol). 
In plaats daarvan zwaaide ik gedag naar deze fiets-hond combinatie en liep ik verder. 
Gelukkig waren mijn honden wel meteen relaxed. 
Twee kilometer later kwamen we nog drie andere wandelaar-hond combinaties tegen. Dit ging gelukkig goed. Hier kon ik afstand nemen en de honden aan de situatie laten wennen. 

Ook nu ik dit typ komt er nog steeds stoom uit mijn oren. Ik was (en ben) zo klaar met de medemens!! Hou je hond gewoon aan de riem, houd afstand, houd rekening met elkaar. 
Soms wenste ik dat het hier net zo was als in België: overal aanlijnplicht. Dan is er geen twijfel mogelijk over hoe het moet. 

Mijn frustratie van vandaag: omdat te veel mensen dingen doen die niet mogen, is het niet meer leuk om de dingen te doen die wel mogen. 

Ik snap dat je gefrustreerd bent maar volgens mij hebben je honden het toch wel goed gedaan hoor! Oke ze vielen uit, maar daarna waren we ook gelijk weer rustig en toch ook een aantal passeringen gedaan zonder probleem!

Ooh wat een baal dag! Ik kan me goed voorstellen dat je je kookpunt wel bereikt hebt!

Bedankt! Jullie lieve woorden had ik echt even nodig 

Tis natuurlijk een stomme samenloop van omstandigheden... het moment waar je in terecht komt qua tijdspad zeg maar. 
Was ik 6 minuten later vertrokken om te wandelen, had ik nergens last van gehad bijvoorbeeld. 

Dat klopt, maar je kunt het ook bekijken als een oefenmoment met je honden, waarin de honden beter hebben gereageert dan je zelf op dat moment dacht.

Als je terug kijkt op de momenten denk ik dat je best trots mag zijn op hetgeen je al bereikt hebt.

Al snap ik dat dat op dat moment best moeilijk is en vooral ook nog als je zo'n stomme opmerking naar je hoofd krijgt.

ja soms heb je van die mensen die zich onmogelijk kunnen indenken dat je andere mensen met honden aan de lijn (of zelfs niet aan de lijn) liever niet te dicht benaderd.

Gisteren ook een joggende mevrouw met een grote hond richting ons, op een smalle straat, ik kon nog net een zijweg inslaan, wilde netjes op afstand wachten tot ze voorbij waren, wat doet ze, komt toch onze richting op waar ik geen kant meer op kon, waarop beide honden aan de lijn vonden dat dit teveel was en beide uitvielen naar elkaar. Zonde.

Dat is waar.  Op mijn honden ben ik zeker trots. Vooral omdat ze daarna gewoon weer relaxed verder liepen. 

Vooral het blijven staan van deze (afzonderlijke) mensen en dan ook nog die opmerking zorgde bij mij voor het kookpunt. 

Ik had echt het gevoel alsof iemand alle uren 'training' die ik aan het gedrag van mijn honden heb besteed even teniet deed door hard met de zweep er over te gaan. 

Vroeger (toen ik zelf nog jong (kind/puber) was) kon ik dit soort dingen ook wel makkelijker van me af laten glijden. 

Inderdaad Dobry. Het zijn zulk soort situaties waar ik vaak een punthoofd van krijg.
Ik merk alleen dat ik in dit opzicht mijn frustratie punt sneller bereik.. .door het gebrek aan inzicht van de medemens.... soms....  
Maarja... daar schiet ik natuurlijk niks mee op, weet ik zelf ook wel. 

Soms denk ik wel eens: ik zou hier een educatief centrum willen beginnen over het hebben/houden van honden. Maar heb helaas de financiën en middelen er niet voor om zoiets te starten 

Vanmiddag had ik ook zoiets raars, kwam een mevrouw aan met een hondje, ze liet hem naar Gijs gaan en ineens trok ze hem weer weg, waardoor Gijs achter hem aan sprong want die dacht dat ze elkaar zouden begroeten begint dat hondje te blaffen. Lekker verwarrend voor dat beessie

Dat is inderdaad apart ja!

Dat soort mensen wil je op dat moment echt afschieten he? Haha sorry voor het taalgebruik.. maar sommige mensen zijn gewoon zo met zichzelf bezig. Denken niet hoe zou ik het vinden...

Dat stoppen is niet zo slim nee.. snap je volkomen haha. Ik zou ook blij zijn als ze doorliepen. Had laatst ook zo iets met Obi. Eén of andere kerel kwam ons gewoon echt op de hakken lopen over een straat met een lengte van zeker 100 meter, vlak achter ons. Dat doe je bij mensen alleen toch ook niet?! Ziet ook zo awkward uit. Obi was erg onzeker en ging er ook van uit vallen. Zo'n vreemde hond achter zich aan.. Maar die kerel die keek me niet eens aan zooo raar.

En nu? Een beetje bekomen ? Altijd vervelend als anderen geen rekening houden met iemand met twee honden, en de stoom die uit je oren en neusgaten kwam toch wel zagen........de paadjes die zo smal zijn dat passeren bijna onmogelijk is , heel vervelend, zijn er geen andere  mogelijkheden dat je de honden kan uitlaten , weids ? Iedere keer deze frustratie te moeten ondergaan doet geen goed.........

Das ook zoiets vreemds obi. Soms denk je echt; waarom in hemelsnaam?

Ja gelukkig al een beetje bekomen Willemijn! 

Helaas is dit de ruimste route om te lopen vanuit huis.  Hier hebben we ook een prachtig natuurgebied. Deze mijd ik ook al. Te druk voor het formaat van een postzegel.

Ach, begrijp je volkomen. Deze week ook weer zo iets meegemaakt. Ondanks mijn inspanningen blijft Sasha overenthousiast naar andere honden. Nu hangt dat ook sterk af van de andere hond. Als de andere hond (en baas) haar negeert, loopt ze er zo voorbij. Als de andere hond op reageert, dan reageert ze wel.

Dat gezegd zijnde, de bewuste dag - dacht dat het dinsdag was- liep ik voor een keer samen met mijn man en Sasha in het park. We waren al wel honden tegengekomen, maar die negeerden Sasha waardoor zij er ook zo voorbij liep. We lopen verder en naderen stilaan onze uitweg van het park. Twintig meter voor ons loopt een dame met een hond aan een flexi. De hond negeert Sasha en dus blijft Sasha kalm. Dan komt over het bruggetje een man met een boxer aangelopen. Ze lopen recht op de dame voor ons af. De boxer vliegt op haar hondje af en dat paniekeert en begint te jammeren. De boxer vliegt achter het hondje aan. De situatie zag er niet fijn uit. Hondje was duidelijk bang, de boxer ging helemaal over het hondje staan. De dame wilde haar hondje oppakken, maar de boxer stond er steeds tussen. De baas van de boxer riep op zijn hond dat ze moest komen, maar werd genegeerd. Uiteindelijk krijgt hij haar te pakken en zegt tegen de dame; 'Als ik had geweten dat het dit hondje was, dat is altijd zo bang, maar mijn hond wil enkel spelen.'

Mijn man roept van twintig meter verder; 'Meneer, als u uw hond aanlijnt, heeft u dat niet.' 'Ja maar mijn hond kan met elke hond.' ' Waarop ik zeg; 'Neen, uw hond kan niet met elke hond, met de mijne heeft ze steeds ruzie.' Ondertussen liep de boxer al weer los. De andere dame had zich snel uit de voeten gemaakt. Dus ik vraag of hij zijn boxer a.u.b. opnieuw wil bijhouden. 'Ja maar, ze wil enkel spelen.' 'En toch willen wij dat u uw hond bij houdt." Uiteindelijk neemt hij de boxer bij haar halsband en kunnen wij passeren....

Honden mogen niet los lopen in het park, die man had niet eens een lijn bij EN die boxer is Sasha al verschillende keren aangevlogen. De manier waarop de boxer naar dat kleine hondje vloog, was eng om zien. Kan zijn dat het niet kwaad bedoeld was, maar ik zou het eerder als pesten beschrijven dan als spelen. Hondentaal kan die boxer zeer zeker niet, dan had ze wel onmiddellijk opgehouden. Dat je zo'n discussie moet voeren voor iets dat een mens vanzelf zou moeten doen....

(maar ja, zijn hond kan met alle honden...)

Door dat soort honden is Obi nu zo'n beetje z'n vertrouwen in honden verloren. Honden die hem opjagen of nog erger hem proberen te happen terwijl ze dat doen. Waarom die honden los lopen in het losloopgebied is me een raadsel. Maar de ergste van allemaal liep gewoon los in een woonwijk terwijl Obi aan de riem zat en kwam toen aanzetten. Ik ga Obi niet loslaten en dat ie dadelijk aangereden wordt. We konden toen geen kant op... was een rothond was dat.

Goh herken ik nu helemaal niks van 

Adem in adem uit en geniet van de goede momenten. 

Zo moeilijk ik weer het. 

Had het vandaag ook weer zo'n eierdooier die midden in het pad blijft staan en dan bijdehand gaat lopen doen. 

Ik ga trouwens tegenwoordig liever niet meer stil staan omdat dan de situatie vaak langer duurt. 

Door door te lopen is de situatie vaak korter en is de stress ook sneller voorbij. 

Maar dat merk ik dat dat voor ons goed werkt. 

Komt goed het zet h'm op!!!

 pfffff haha zeg dat wel: adem in, adem uit...  

Vanmorgen ging de wandeling ook weer erg goed, hebben een mopshondje netjes kunnen laten passeren op 4 meter afstand ongeveer. 

Je hebt gelijk, doorlopen is echt het beste. 
Helaas heb ik door mijn frustratie op dat moment geen beste judgement call gemaakt... 

" Ach, begrijp je volkomen. Deze week ook weer zo iets meegemaakt. Ondanks mijn inspanningen blijft Sasha overenthousiast naar andere honden. Nu hangt dat ook sterk af van de andere hond. Als de andere hond (en baas) haar negeert, loopt ze er zo voorbij. Als de andere hond op reageert, dan reageert ze wel.
Dat gezegd zijnde, de bewuste dag - dacht dat het dinsdag was- liep ik voor een keer samen met mijn man en Sasha in het park. We waren al wel honden tegengekomen, maar die negeerden Sasha waardoor zij er ook zo voorbij liep. We lopen verder en naderen stilaan onze uitweg van het park. Twintig meter voor ons loopt een dame met een hond aan een flexi. De hond negeert Sasha en dus blijft Sasha kalm. Dan komt over het bruggetje een man met een boxer aangelopen. Ze lopen recht op de dame voor ons af. De boxer vliegt op haar hondje af en dat paniekeert en begint te jammeren. De boxer vliegt achter het hondje aan. De situatie zag er niet fijn uit. Hondje was duidelijk bang, de boxer ging helemaal over het hondje staan. De dame wilde haar hondje oppakken, maar de boxer stond er steeds tussen. De baas van de boxer riep op zijn hond dat ze moest komen, maar werd genegeerd. Uiteindelijk krijgt hij haar te pakken en zegt tegen de dame; 'Als ik had geweten dat het dit hondje was, dat is altijd zo bang, maar mijn hond wil enkel spelen.'
Mijn man roept van twintig meter verder; 'Meneer, als u uw hond aanlijnt, heeft u dat niet.' 'Ja maar mijn hond kan met elke hond.' ' Waarop ik zeg; 'Neen, uw hond kan niet met elke hond, met de mijne heeft ze steeds ruzie.' Ondertussen liep de boxer al weer los. De andere dame had zich snel uit de voeten gemaakt. Dus ik vraag of hij zijn boxer a.u.b. opnieuw wil bijhouden. 'Ja maar, ze wil enkel spelen.' 'En toch willen wij dat u uw hond bij houdt." Uiteindelijk neemt hij de boxer bij haar halsband en kunnen wij passeren....
Honden mogen niet los lopen in het park, die man had niet eens een lijn bij EN die boxer is Sasha al verschillende keren aangevlogen. De manier waarop de boxer naar dat kleine hondje vloog, was eng om zien. Kan zijn dat het niet kwaad bedoeld was, maar ik zou het eerder als pesten beschrijven dan als spelen. Hondentaal kan die boxer zeer zeker niet, dan had ze wel onmiddellijk opgehouden. Dat je zo'n discussie moet voeren voor iets dat een mens vanzelf zou moeten doen....
(maar ja, zijn hond kan met alle honden...) "

Sara

 Dit is ook super suf ja!!
Ik vind zoiets gewoon onbegrijpelijk!

 Vooral als je geen kant op kan, en weet dat het gaat gebeuren.. dat is echt zo'n schietgebedjes-moment...

Hier ook zo'n dorp waarin veel mensen hun hond los laten lopen binnen de bebouwde kom. Of zelf de hond buiten zetten en als mens zijnde niet meewandelen. Zo irritant! 

 Jammer, wat ben ik dan toch een bofferd..........hier bijna geen honden, en als die er zijn is het vaak in het centrum, mensen vinden het prachtig om hun hond bij de mijne te laten snuffelen, nou is Bams groot en taalt niet naar andere honden, en ik zeg altijd, zou het maar niet doen ....en dan verdwijnen ze snel met hun hond, toch zouden mensen rekening met elkaar MOETEN houden, en helaas is het vaak ook onmacht , de hond luisterd niet als ze  de hond roepen, en aanlijnen is toch dat de hond niet aan zijn trekken komt, en dat is natuurlijk de grootste onzin.

Ja, ik denk ook soms dat mensen willen overcompenseren. 
Dat is natuurlijk geheel mijn eigen invulling en niet genaraliserend bedoeld.
Maar ik heb soms echt het idee dat mensen denken van. Oh NU moet mijn hond eruit. Hmmm hoe kan ik tijd besparen? 
Jas aan. Halsband/tuig om. Voordeur open. En losgooien maar. Racen maar. Raak maar zoveel mogelijk energie kwijt. Roep hond. Hond komt wel/niet. Gaat nog harder roepen als de hond niet komt. Hond komt wel niet. Etc... Deur dicht. 

Ik woon eigenlijk in een prachtig gebied. Veel mooie paadjes die overal tussendoor lopen. Veel natuur. Veel brede fietspaden met stroken er langs. Maar er wonen eigenlijk te veel mensen om er rustig van te kunnen genieten. Scooters sjezen over grindpaadjes die achter huizen door lopen (wat dus eigenlijk voetpaadjes zijn). Crossmotoren gaan wanneer zij vrij zijn sjezen door het bos en over de zandverstuiving. Mountainbikers komen rakelings langs geraced op full speed. (Natuurlijk moeten zij ook trainen). 
En dan heb ik het nog niet over al die honden die loslopen als een ongeleid projectiel. 

Soms heb ik echt het idee dat de wereld echt te overvol raakt (ik zelf inclusief haha). 

Ik probeer elke keer op een moment te gaan dat ik niemand zal tegenkomen. Super vroeg, erg laat, door de regen (hier doe ik Obi geen plezier mee hij haat regen). Toch moet ik elke keer tot de conclusie komen dat dat bijna niet gaat. Ik kom altijd mensen tegen... Soms denk ik ook.. Juist mensen met lastige honden doen natuurlijk precies datzelfde dus kom juist ik alleen dat soort honden tegen. Ik wordt er vaak erg moedeloos van als ik erover nadenk hoe vol Nederland wel niet is.. En dat wordt alleen maar erger.

Klopt ja. Ik heb zo lang hetzelfde gehad. Ik ging op de meest absurde tijden wandelen. En hoe absurder de tijden, hoe absurder de mens/hond combinatie die ik tegen kwam leek wel :S 
Als ik op gangbare tijden ging wandelen was het gewoon druk met honden, en liep ik mezelf vast. 

Echt zo'n cirkeltje waar ik bijna niet uit kwam. 
Maar het is gelukkig goed gekomen. Tot ik net zoals gisteren in zo'n vreemde situatie terecht kwam. 

Ik ben dan wel blij dat ze toch zoveel goede andere momenten hebben meegemaakt, dat ze mentaal daarop konden teren. Zodat het nu niet in nieuwe situaties escaleert. Hun referentiekader is wel wat beter geworden gelukkig. 

Maar het opbouwen van dat referentiekader heeft wel wat 'frustratie zweet' gekost. 

Daarom zit ik dagelijks in de auto om overal te gaan wandelen waar het wel rustig is.

En de weekenden vermijd ik alle drukke gebieden zoveel mogelijk.

Best irritant maar het is niet anders, al die ongeleide projectielen die "alleen maar willen spelen" zit ik echt niet op te wachten.

Ik heb het gewoon opgegeven. Geen vertrouwen meer in mijn mede mens met hond.

Aanlijnen, schijnt heel erg moeilijk te zijn.

Je hond even bij je roepen, is echt een onmogelijk opgave.

Rekening houden met een ander, ....rekening is dat iets met geld of zo?

Dinsdag is Luca aangevallen door een hond in een losloop gebied.

Luca liep vriendelijk richting de hond, spelboog, hond tackelt Luca bij het weg rennen en klapt boven op haar. 

Later vroeg ik aan die eigenaar of haar hond dit wel vaker doen. Eerst zegt ze nee en even later dat ze van te voren nooit weet hoe haar hond reageert.

Ik geloof met zo een directe reactie nooit dat die hond dit niet eerder heeft gedaan.

Nu zijn Luca (die het toch al niet zo heeft met andere honden) en ik bang toen we bewust weer naar het zelfde gebied waren gegaan.

Waarom vinden mensen het idd zo moeilijk rekeninge te houden met een ander, of een hond even aan te lijnen.

Klopt het is niet leuk meer. En mensen houden geen rekening of andere honden nog aan t leren zijn, of misschien gewoon niet overweg kunnen met vreemde honden.

Als t daar aanlijnplicht is zou ik gevoelsmatig uit mijn plaat gaan. Immers je zult wellich bewust met jou honden geen losloopgebieden opzoeken. 

Als baasje vind ik heb je niet alleen verantwoordelijkheid naar je eigen hond maar ook naar die van de ander. Zelf doe je je best en houd je ook nog rekening met anderen. En een.flink percentage van die anderen houd gewoon totaal geen rekening met.

Wat zowel tot conflict/escalatie kan leiden als dat je weer van vooraf aan kunt beginnen met gedrag dat juist steeds beter onder controle was.

Ik begrijp ook zeker je boosheid en dat je je frustratie even van je af moet schrijven. Sommige mensen denken gewoon echt niet na.

In België is idd zowat overal aanlijnplicht maar daar houden velen zich niet aan, ik ook niet. Zolang de loslopende hond niet voor overlast zorgt vind ik het geen probleem. Bij jou zorgde de loslopers wel voor overlast en hadden ze duidelijk aan de lijn gemoeten.

Als ik mijn honden los heb hou ik ze altijd bij/lijn ze aan als ik iemand tegen kom, maakt niet eens uit of het losloopgebied is of niet.

Bij ons op de hondenschool doe ik altijd standaard 1 les naar binnen en dan gaan we theorie doen over dit onderwerp.

Maak gebruik van de hondenetiquette en filmpjes van de hondenbescherming.

Bijna alle cursisten zien het probleem niet in eerste instantie tot we klaar zijn met de les dan zie je ze denken en komen de vragen.

Als er bij mij ieder blok maar een aantal mensen zijn die het ook echt gaan doen is het een begin.

Mensen moeten bewust gemaakt worden van hun gedrag en die van hun hond.

Pas als je zelf een reactieve hond hebt merk je pas hoeveel onbegrip er eigenlijk is.

En hoe vaak ik niet naar m'n hoofd geslingerd krijg "hij doet niks hoor" "hij wil alleen maar spelen" terwijl ik vaak ook andere signalen zie en juist op die signalen reageert mijn hond weer.

Dan de ongevraagde adviezen die vaak kant nog wal raken waar ik al helemaal niet meer op zit te wachten.

Moet ik me zelf afvragen is het slim om in een losloopgebied te lopen, ook daar gaat het gewoon 99% gewoon goed alleen neem ik mijn verantwoordelijkheid door aan te lijnen als ik het niet vertrouw.

Geven en nemen is moeilijk binnen deze maatschappij en het is net als met kinderen "die van mij doen dat niet" maar helaas is de praktijk vaak heel anders.

 Ben ik het wel mee eens, en ik doe het ook. Ik laat Sasha ook wel eens loslopen in het park. Op een plek ik waar een goed overzicht heb of er andere honden zijn. Zijn die er, gaat Sasha niet los. En waar niet direct een wandelpad naast loopt (mensen zijn ook zo interessant, die geven namelijk knuffels). 

Er zijn ook andere mensen in het park die hun hond zo goed als altijd los hebben, maar die roepen hun hond bij zich zo gauw ze iemand anders zien en hebben in geval van nood nog altijd wel een lijn bij. 

Ik ben ook niet tegen het loslopen op zich, maar gewoon de onverschilligheid/onwetendheid/betweterigheid van een aantal mensen die een hond laten loslopen die ten eerste niet luistert, ten tweede andere honden niet negeert, ten derde andere honden 'bullied' en dan nog blijven beweren dat het enkel spelen is.

Mijn hond is hoog reactief. Dat kan alle kanten uit. Geeft de tegenpartij signalen af dat ze wil spelen, wordt er onmiddellijk een speelboog gemaakt, zou ze los zijn, begint ze dan te sprinten. Negeert de tegenpartij haar, zal ze haar oren eens vragend plat leggen (puppylook) en kwispelen, misschien toch eens piepen om te zien of de ander daar toch niet op reageert, maar dat is het. Geeft de andere partij nog maar het kleinste teken dat hij haar niet moet hebben, reageert ze onmiddellijk in dezelfde zin, alleen veel feller. 

Kan mijn hond met andere honden? Absoluut, maar niet met eender welke andere hond. Zolang die andere hond alleen maar wil spelen, dan is het feest, maar even snel hangt ze in zijn haren als die teken geeft dat hij haar niet zo leuk vind. Dus hou ik mijn hond goed in de gaten en vooral ook de andere hond. Ik laat mijn hond zelden los samen met een andere hond en geef andere mensen meestal ruim de tijd om hun hond bij zich te roepen en eventueel vast te maken. 

Er is een man in het park die wel eens met een stafford loopt. Die laat zijn hond wel eens op zelfde stuk loslopen als waar ik Sasha wel eens laat loslopen. Soms komen we elkaar tegen. Dan roep ik Sasha onmiddellijk bij me en lijn haar aan. Waarop de man, 'maar de mijne doet niets.', wellicht moet hij dat 1000 keer zeggen in verband met de reputatie van het ras. 'Kan zijn, maar ik weet niet hoe de mijne reageert.' Waarop hij zijn hond ook even aan lijnt en we elkaar kunnen passeren. Allebei beleefd en bewust van de hond die we bij hebben. Zo kan het ook, en zou het veel meer moeten gaan.

Ja precies.. Dat de ene hond niets doet, wil niet zeggen dat de andere hond ook niets doet. 

Een mevrouw die ik vroeger vaak tegenkwam (toen ik nog maar 1 hond had) liet ook overal hun hond loslopen. Eén keer kwam ik op de fiets haar hond tegen. De baas stond aan de andere kant van de sloot. Maar de hond was over de sloot gestoken en wilde de weg op. Ik heb die hond maar even vastgehouden want er kwam een auto aan. "Bedankt, ik stond gewoon niet oplettend te dagdromen" zegt die vrouw. 
Ik dacht nog: tsjah als je je hond had aangelijnd dan kun je dagdromen wat je wilt daar in de berm. 


Vandaag liep ik op 1 paadje buiten de bebouwde kom. Ik had net mijn honden los gelaten (daar mag het) want er was niemand. Ze hadden natuurlijk de dolle 10 minuten. (Ofja, 1tje dan. Want de andere wil alleen maar snuffelen, piesen en markeren haha). Het stuk waar ze loslopen duurt zo ongeveer 10 minuten. Het is een stuk paadje wat ik 'heen en terug' loop. Zo kunnen ze de 'dubbele tijd' los. 
Toen ik terug liep riep er een vrouw in de verte (denk 750 meter afstand ongeveer) of ik mijn honden aan wilde lijnen. Fijn dat ze het aangaf natuurlijk!! Zouden meer mensen moeten doen. 
Prima. Mijn snuffelaar kwam meteen. Maar mijn drukke puber maakte natuurlijk van de gelegenheid gebruik om allemaal rondjes om me heen te gaan rennen. Erg grappig... not... Maar ik ging er lekker niet in mee en ik liep recht het zwarte maisveld op. (De andere kant op als waar de mevrouw stond). Toen kwam ze wel mee en met het balletje kon ik haar lokken. 
Schuinvoor links van mij kwam de mevrouw toen aangelopen (waar ik boven over schreef) die haar hond altijd heeft loslopen. Ze had nu een tweede hond bij. Mijn snuffelaar kan goed opschieten met die eerste hond dus die zag natuurlijk feest. Haar honden kwamen echter niet zo ver naar mij toe gerend. Dus ik was blij dat ik mijn twee honden gewoon aan de lijn kon houden. Want die ene vrouw riep net of ik mijn honden aan wilde lijnen. 

(Dat is trouwens ook zo'n dubieus moment :s ) 

Toen zag die mevrouw met de aangelijnde hond de andere mevrouw met de twee loslopende honden. Riep ze natuurlijk: "Heee wil je jouw honden eens aanlijnen, want anders laat ik de mijne ook los). 

Ik ben ondertussen verder gelopen, dus zag niet meer hoe het afliep. 
Ik dacht wel: fijn... er is nog iemand die de mede mens probeert op te voeden. Dan voelt het toch wel weer goed dat ik niet de enige ben.