Ik heb een hond van 11 jaar die altijd goed alleen kon zijn, dan heb ik het over een paar uurtjes geen hele dagen. Nu kan ik niet eens meer boodschappen gaan doen aan het einde van de straat. Hij raakt na 10 minuten in paniek en stopt niet meer met blaffen/ janken.
Hij heeft wel kort met een andere hond geleefd toen ik nog bij mijn ouders woonde. Maar dit waren ook niet de beste vrienden.Hierdoor zijn wij gaan proberen of een andere hond er bij zetten als hij alleen is zou werken. Maar dit gaat met de ene hond in een ander huis wel goed, maar bij ons met de hond van mijn zus weer niet.
We hebben al meerdere dingen geprobeerd van baby foon app tot wegsluipen met muziek aan.
Heeft iemand hier ervaring mee en tips voor mij?
Een nieuwe hondje aanschaffen kan er voor zorgen dat ik twee jankende honden heb. Een honden kinderwagen voel ik me niet heel prettig bij, en dat ook met een honden tas. Dus ik ben opzoek naar een goede tip.
verlatingsangst is meestal niet opgelost door een 2de hond, dacht ik.
een open bench plaatsen kan helpen, maar plots na 11 jaar, naar mij gevoel moet er dan toch iets anders aan de hand zijn - niets van medische kenmerken of andere veraderingen in gedragingen ?
Als je hond in een ander huis wel alleen kan zijn en bij jullie thuis niet. Dan kan het zijn dat er mogelijk iets is gebeurd waar je hondje zo van in paniek is geraakt dat hij zich niet meer veilig voelt alleen thuis. Misschien kan je proberen om te kijken of hij zich prettiger voelt in een andere ruimte, bijvoorbeeld je slaapkamer.
Maar waarschijnlijk moet je echt even helemaal opnieuw beginnen met alleen leren zijn, net als een pup. Dus vooral thuiskomen voor hij in paniek raakt en dit langzaam opbouwen.
Is er verder in zijn gezondheid niets veranderd? Oudere honden die kunnen ook wel eens een beetje dement worden en daardoor niet meer alleen kunnen zijn. Dit is volgens mij niet meer af te leren, maar zeker weten doe ik dat niet. Heb er geen ervaring mee.
Let ook op dat er steeds meer en meer vuurwerk wordt afgestoken, dus misschien is dit niet de juiste periode om haar weer proberen vertrouwen te geven dat alleen zijn niet eng is.
Als je hond echt in paniek raakt bij alleen zijn dan helpt vaak een andere hond daar niet tegen en loop je idd ook nog eens de kans dat je nieuwe hondje het gedrag gaat overnemen.
Het kan zijn doordat hij ouder wordt.
Veel honden kunnen moeilijker alleen zijn als ze ouder zijn.
Ik heb een hondje van bijna 15 die nu ook moeilijk alleen kan zijn.
Dat voorkomen we dan ook, dat dit zelden gebeurt.
Precies! Wij ervaren dit ook met onze oudste hond hond van bijna 14. Zij kan ook moeilijk alleen zijn sinds kort, dus wij passen ons daarop aan. Sowieso moeten wij veel thuis zijn voor onze pup, dus op zich is dat geen probleem
En de oude hond heeft allerlei vaste gewoontes en routines waar hij zich goed bij voelt.
Als het dan anders gaat, daar kunnen ze niet meer zo goed tegen.
Freggle, het oude hondje, daar merk ik dat heel goed aan.
Hij voelt zich het best als alles gaat zoals anders.
Ze kunnen niet meer zo makkelijk tegen verandering en alleen zijn.
En ook het liefste thuis op zijn eigen plekjes, voorheen ging Freggle graag overal mee naar toe.
Maar nu doe je hem daar geen plezier meer mee.
Gewoon zijn wandelingen, zijn dagelijkse loopjes in de tuin die hij zelf doet en voor de rest op zijn favoriete plekjes liggen, 's avonds bij je op de bank liggen.
Dat is zijn hele leven en het liefst dus nooit alleen.
Zo zijn de oude hondjes, hun wereldje wordt kleiner en ze hebben meer behoefte aan veiligheid en structuur.
Ook hier hadden wij een oude hond die letterlijk van de een op andere dag niet meer alleen kon zijn. Op dat moment was zij nog gezond, paar maanden later is ze gaan dementeren maar lijkt dat het toen leeftijd enzo was? Heb je hem al na laten kijken bij de dierenarts?
Is er een mogelijkheid, dat wanneer je weg moet, je hondje naar jouw ouders kan?
Wanneer zijn jij en de hond verhuisd naar het huis waar jullie nu wonen? En speelt dit probleem sinds de verhuizing of heeft hij hier eerder wel goed alleen kunnen zijn?
Anoniem hierboven ben ik, Petra (lily jane en jip)
Bedankt voor jullie reacties.
Blitz wilde ook al niet meer alleen zijn in ons vorige huis, we zijn nu 4 maanden geleden verhuisd. En in de andere woonplaats was het voor mij makkelijk om hem een dagje naar mijn oma te brengen. Helaas gaat dat niet met de familie leden in deze woonplaats. En een oppas in de buurt zoeken voor hem is lastiger dan wij dachten.
Hij is afgelopen jaar meerdere keren naar de dierenarts geweest. 5 maanden geleden een gebitsoperatie, en voor oorontstekingen en het knagen aan zijn poten. De dierenarts gaf voor dit probleem aan hem opnieuw te laten wennen, alleen dit lost dus niks op.
Ik hoop dat er een oplossing voor bestaat, ik zelf ben pas 23 en wil zelf ook 2 dagen in de week kunnen werken. Hierdoor lossen mijn vriend en ik elkaar meestal wel af. Maar die paar uurtjes alleen zijn zou toch wel fijn zijn.
Gebitoperatie, oorontstekingen, knagen aan de poten.....
Welke voeding krijgt jouw hond?
Het concept van verhuizen is iets wat we als mens begrijpen, maar ook wij hebben een periode van gewenning nodig.
Voor de hond is het een vreemde plek (zij kunnen niet zoals wij redeneren). Ik zou het alleen zijn gaan trainen en stelselmatig beetje bij beetje terug opbouwen zodat de hond leert vertrouwen te krijgen in de situatie.
Ervoor zorgen dat hij terug goed zit in zijn vel.
Maar ik zou ook echt wel eens de voeding onder de loep neman want de zaken die jij beschrijft zijn nogal heel eigen aan een bepaalde voeding intolerantie. En dan voelt de hond zich daardoor ook al niet goed
Als gedrag ineens verandert, moet er een rede zijn.
Is er lichamelijks iets aan de hand, bvb slechter zien, of horen waardoor het ineens eng is om alleen te zijn. Misschien aan het dementeren of een ander ongemak.
Is er in huis, of wat omstandig heden iets verandert, iets engs gebeurd?
Is het sinds je uit huis woont?
Zou in iedergeval een bezoekje brengen aan de DA.
Op dit moment zijn wij al bezig met andere voeding, dit doen we samen met de DA. Omdat hij blijkbaar ergens voor allergisch is. We hebben hier alleen nog geen link in gevonden met niet meer alleen kunnen zijn.
Toen ik hem in het begin bij ons had, sinds ik samen ben gaan wonen ging het goed. Het is echt op de een of andere dag begonnen.
Hij hoort nog goed en ziet ook nog goed. Zelf denk ik dat hij aan het dementeren is, maar dit word gelijk bij de DA uit m'n hoofd gepraat en weet dus ook niet zo goed of ik hier iets mee zou kunnen doen.
Het is goed mogelijk dat op één of ander moment wanneer hij alleen was, erg is geschrokken.
Wat voor voeding krijgt hij nu? En sinds hoelang?
Mijn Vera had vreselijke verlatingsangst door haar verleden in Spanje. Mijn gevoel zei me dat ik er een hond bij moest nemen.
Vanaf de dag dat Lexi kwam, ook uit Spanje, was Vera rustig.
En waren ze een gouden duo.
Ik heb daar geluk mee gehad.
Later heb ik Mara en Pientje er nog bij gekregen, ook al uit Spanje haha.
Die vier konden keurig alleen, sloegen alleen even aan als er aangebeld werd, verder niet.
Nu zijn Lexi, Mara en Pientje er nog.
Konden met z'n drietjes heel goed alleen.
Tot ze getriggerd werden door erge herrie bij de buren, dus ook ineens ontstaan.
Toen zijn Mara en Pien begonnen met blaffen en uiteindelijk janken, oorverdovend. Ik wist niet eens hoe ze klonken als je jankten voordien, hadden ze nog nooit gedaan.
Ik krijg het er niet meer uit. Ik kan ze dus niet meer alleen laten helaas. Best een toestand. Gelukkig ben ik heel veel thuis. En als ik niet thuis ben, heb ik een lief oppasmeisje. Ik heb toen het niet lukte om het eruit te krijgen, me dan maar aangepast.
Overigens dementie kan ook nog hoor. Ik weet niet of je hond nog andere symptomen vertoond. Vera was op het laatst dement. Ik zou het nu vrij duidelijk herkennen. Lexi begint ook nu.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?