Warom dit ras?

Hallo allemaal! 

Ik heb een leuke en interesante vraag 

Warom hebben jullie gekozen voor de hond(en) die jullie hebben? 

-Het ras of juist geen ras? En was het wat je had verwacht of totaal anders 

-En stel je gaat deze week een hond erbij halen (alles mag alles kan) voor welk ras zou je gaan ? En wat houd je dan toch tegen deze in huis te halen 

zelf krijg ik deze vraag wel eens in het honden park "warom heb je een rasloze hond uit roemenie en heb je er veel voor betaald?" 

Nou mijn andwoord is dan meestal,iedereen uit een ander land verdient in nederland een 2e kans! 

Maar ja het leuke vind ik dat je niet kan vinden wat het gedrag is op internet of hoe ze eruit komen te zien, en warom layla.. Zij kwam naar mij toe en gaf me een flinke lik en liep met mij mee! terwijl de 6-7 andere honden die losliepen niet naar me omkeken het was direct duidelijk zij wilt met mij mee ! En ik heb er geen moment spijd van gehad! 

En sky mijn pitbullx amstaff 

dit ras sprak mij zo aan omdat ze een slechte naam hebben -een krachtige hond - moeilijk opvoedbaar - kunnen niet met andere honden enz je kent het wel 

en ja dat geloof ik allemaal best hoor ze zijn ook gefokt voor het vechten met honden.. Maar dat is toch een uitdaging? 

een goede vriendin van mij heeft een pitbull xxl 

en wat een lief beest!

Zit geen kwaad in en dat zie ik heel vaak bij dit soort rassen, en ik geef toe hun uiterlijk vind ik prachtig stoer "daarmee durf ik wel snachts over straat te lopen" 

en warom precies sky 

ze kwam zo rustig over met een prachtige blik in de ogen (hehe rijmpje) en ik heb bewust een vrouwtje gekocht. 

Met sky heb ik nog wat probleempjes door haar te vroege leeftijd met layla met het trainen die pubert er op los haha! 

Ik hoor het graag van jullie

Waarom gekozen voor de honden die ik heb?

Mijn keus was bij beide honden in ieder geval om bij een goede fokker een pup te kopen, met stamboom.

Ook bij beide rassen vond ik het belangrijk dat het geen ras zou zijn met allerlei ziektes of (erfelijke) afwijkingen.

Daarom zijn het 2 rassen die allebei redelijk zeldzaam zijn, en qua uiterlijk en karakter authentiek zijn gebleven.

En ook bij beide rassen dat er geen spoor van agressie of vechtlust in het karakter zit.

Freggle is een Bolognezer, een klein gezelschapshondje.

Daar was ik toen naar op zoek en tussen alle kleine rassen sprak de Bolognezer mij het meest aan.

Klein, maar wel stoer. 

Het zijn absoluut geen ' trillende juffershondjes' maar houden van veel wandelen, spelen, zijn ook best waaks.

Hij is nu al bijna 15 en is nog kerngezond en loopt nog bijna elke dag een uurtje mee in het bos.

Het is een heel trouw vriendje en altijd heel sportief geweest.

Ik heb met hem behendigheid gedaan vroeger.

Black is een Barbet van bijna 2 jaar.

Ik was op zoek naar een grotere hond.

Een vriendelijke en sportieve werkhond.

En uiteindelijk na veel zoeken bleek de Barbet alles in huis te hebben.

Een supervriendelijke hond voor mens en dier.

Maar wel een werker waar je echt iets mee moet doen.

En dat kan en wil Black ook, hij zet zich helemaal in als je met hem aan het werk gaat, hij vindt alles leuk om te doen en wil heel graag met je samenwerken.

Hij heeft jachttraining gedaan. Nu doen we behendigheid en detectiewerk.

Ook heeft hij zijn beweging nodig en meestal gaan we elke dag een uur naar het bos waar hij naar hartelust kan rennen en rondstruinen door de bosjes.

En verder is het een hele lieve en aanhankelijke hond, een echte kameraad.

Ha Ha en hoewel Black totaal niet waaks is en juist alle mensen leuk vindt, voel je je toch veilig met hem in het donker op straat.

Het is een grote zwarte hond en daar hebben mensen toch respect voor.

We hebben gekozen voor Shadow, gekocht als kruising mechelse herder x border collie, omdat wij een werkhond wouden. Ik wou iets in de hondensport gaan doen en een hond die echt baasgericht was. Ik wou een hond die als ik zij zit bij de z al met zijn kont op de grond zat. Shadow bleek echter een kruising border collie x catalaanse herder te zijn waarbij catalaan wel echt heerst. Dus ik kreeg het tegenovergestelde.

Als ik deze week een nieuwe hond zou mogen uitkiezen zou dat een rhodesian ridgeback zijn. Ik ben verliefd geworden op dit ras de afgelopen 3 jaar. Wat mij tegen houdt is het feit dat ik nog bij mijn ouders woon en deze geen tweede hond in huis willen.

Onze spaniel is 13.

We zijn al eeuwen getrouwd destijd hadden we een engelse cocker spaniel die wilde ik weer ,en een boxer/herder.

Lief zachtaardig  ondeugend vond ik dan.spanieltjes.

We hadden tot 2 jaar geleden een jrt ze is 15 geworden ben zo verliefd op die hondjes allert stout ondernemend.

Voor de spaniel hadden we een bastaardje met haar en de jrt heb ik heel lang behendigheid gedaan.

De jrt viel weg en voordat ik echt ouder ga worden wilde ik nog een klein hondje erbij bv jrt.

Bij onze dochter die ook behendigheid deed kwam een nestje toy australian shepherds.

Nog nooit van gehoord.

Grote verassing was dat wij een pupje mochten hebben, kopen natuurlijk.

Ze leuk, lief .stout .graag bezig zijn.graag met jou dingen ondernemen.

Sporten doe ik nu niet meer.

De toy in mini geworden en in februari wordt hij 2.

Ben blij dat onze honden er zijn moet er niet aan denken hondloos te zijn.

We zochten een hondje dat allergievriendelijk is en geen standaard ras dat je overal ziet :-).

Ook moest de pup van een goede fokker komen en getest op zoveel mogelijk zaken.

Handig formaatje zodat hij overal mee naartoe kan.baasgericht,diervriendelijk,grappig en slim en een hondje dat ook eens een dagje met wat minder kan :-).En dat vonden wij in de dwergpoedel!

Welk ras me ook erg aanspreekt is de chinese naakthond,de hairless variant.maar vriendlief vind voorlopig het uiterlijk te eng :-).

Mijn man was niet de prins op het witte paard maar de prins met het witte hondje.
Hij had onze oudste Maltezer al toen ik hem leerde kennen, Mischa is 15 jaar geworden, vorig jaar hebben we haar helaas in moeten laten slapen.
We wilde een tweede hond, dus naast Mischa kwam daar Tessa, ook een maltezer, nooit echt in verdiept waarom, voelde voor ons logisch. Mischa een Maltezer, dan Tessa ook een Maltezer.
Hetzelfde geldt toen het weer begon te kriebelen, toen kwam Bo in ons leven, eveneens een Maltezer.
Dus 4 jaar lang hebben we 3 Maltezers in huis gehad.
Toen Mischa vorig jaar overleed werd het stil in huis.
Een droom van ons beide was toch wel ooit een Golden Retriever maar ja, wanneer komt dat ooit.
Nou, in januari dit jaar, toen is onze Amber geboren. 
In maart kwam ze bij ons wonen, geweldig.

Ik mis Mischa nog elke dag, ben stapelgek op Tessa en Bo, komen niks tekort en kan ze niet missen maar volgende honden van ons worden toch echt wel Golden Retrievers. (sowieso geen kleine hondjes meer).
Wat is het leuk om deze trouwe viervoeter wat te leren, ze wil graag leren, ze kan goed leren.
Met Tessa en Bo ben ik ook naar puppycursus geweest, helemaal leuk maar als de andere honden al 15 keer zaten stonden die van ons nog steeds om zich heen te kijken van moet ik wat (ligt ook aan ons natuurlijk).

Dus...ooit komt er weer een Golden Retriever bij, maar nu nog niet. We hebben een hele mooie roedel van 3 schatten van honden.

Wat leuk allemaal! 

In de loop der jaren is mijn motivatie om juist voor mijn ras te kiezen wel veranderd, het ras zal echter altijd mijn favoriet zijn.

Ik ben grootgebracht met katten want mijn vader wilde geen honden, hij was er bang voor.

Toen ik trouwde, hebben we dus ook katten genomen.  Later ging mijn man echter in het vier ploegenstelsel werken en was ik zeven nachten achter elkaar alleen thuis.  Ik voelde me niet op mijn gemak en zo kwam het dat we begonnen te praten over het nemen van een hond.

Omdat ik het dier hond niet kende en er ook wel een beetje angst voor had, mocht ik het ras kiezen.

Ik kocht dus het maandblad Woef, en begon me te verdiepen in verschillende rassen.  Het moest een grote hond worden met een uitstraling.  Ik vond een Rottweiler wel mooi, maar toch was ik er ook bang van.

Toen kwam er een editie uit van Woef met als hoofdartikel de Dogo Argentino.  We waren beiden meteen verkocht.  Een grote witte hond die ook een uitstraling had die wel afschrikte.  We hebben de karakter eigenschappen gelezen (die we verkeerd interpreteerden), zijn naar hondenshows geweest (waar we de verkeerde vragen stelden ) en hebben fokkers bezocht.

Onze eerste Dogo, Evita, kwam in april 1998 bij ons wonen.  Ze was een dotje voor ons, een echte schoothond, onze vrienden stelden dat ze enkel gevaarlijk was voor een ijsje.

Niet erg, ze was ook groot en een inbreker zou wel twee keer nadenken...

De eerste anderhalf jaar, waren moeilijk, Evita had karakter, ze deed zomaar niet wat wij vroegen, was zelfstandig en ging dus op wandelingen regelmatig op onderzoek uit enz.  Toch hebben we na drie jaar besloten weer een Dogo Argentino erbij te nemen, Ylena.

Stilaan zijn we de Dogo gaan waarderen juist voor de karakter eigenschappen die ons in het begin de stuipen op het lijf joegen.

Hun kracht en zelfstandigheid, ze zijn niet snel onder de indruk en ondernemend, het zijn geen "hond"honden, wat wij wel leuk vonden en vinden.

Onze derde hond moest een schoothondje zijn.  Ik wilde een hondje dat ik ook bij me op schoot kon hebben zonder verpletterd te worden.  Het werd een Lagotto Romagnolo.  Gioia is een schatje maar alles behalve een schoothondje.  Ze was zeven weken en toen al wilde ze niet te lang op schoot zitten.  Ze is nu 11 jaar en nog steeds geen schootzitter dus daar ging mijn keuze van schoothondje. 

Ze "werkt" erg graag, luistert onmiddellijk, kortom er zit geen uitdaging in.  Maar we houden van haar.

Ooit, als we te oud worden om de Dogo's nog de baas te kunnen, zullen er twee "Gioia's" bij ons rondlopen, tot dan zullen het Dogo's blijven.  En misschien, ooit, komt er een Engelse Mastif bij, wie weet .

Ik heb je vorige topic gevolgd, en wil hier dan ook op jou reageren.......ik kies voor de newfoundlander, waarom ? Ze zijn heerlijk, goed consequent opvoeden het eerste jaar en dan heb je een gesettelde hond, oja dat geld voor ieder ras natuurlijk......de newfoundlander heeft een eigenzinnig karakter, en daar hou ik danwel van,zelfstandige honden, maar gehecht aan de baas........het zijn honden die bijna door een ieder mooi en betrouwbaar worden bevonden, en het grotendeels is dat zo......een hond erbij ? Ja, ik ben al anderhalf jaar aan het zoeken en misschien snel een pup erbij.......wat je ook aangeeft , iedere verschoppeling of asielhondje verdient een tweede kans, helemaal waar, ik laat een ieder in zijn /haar waarde of er een rashond wordt aangeschaft of een asielhondje, of buitenlands hondje.....mijn keus is de newfoundlander....Zo weet je ook weer wat van mij....hahaha

Ik heb bewust gekozen voor een kruising. Dit omdat onze vorige hond een kruising was, en ze heel oud werd, en ontzettend lief was. 

Vader is een Hollandse herder met stamboom. 
Moeder is een straathondje uit Curaçao, kruising Australian sheperd, Duitse herder en nog wat rassen. (heeft haar testen gehad)

Ik wist van de voren nog niet welke hond ik zou nemen, maar toen ik mijn pup zag, was ik meteen verliefd.. Ik had mezelf nooit ingebeeld een herder te hebben, ben er toen veel info over gaan zoeken, ben vaak bij de fokker op bezoek geweest, het was een 1malig nestje, fokker wilde er ook niks extra aan verdienen, hij wilde alleen graag 1 pup hebben voor zichzelf. 
Ik geniet nogsteeds elke dag van mijn hond, en 2 keer per jaar spreken we met alle pups en paps, en mams af. 

Mijn hond is ontzettend slim, leergierig, baasgericht, een beetje eenkennig, energiek, sociaal en nog veel meer. 

Ik wilde een hond die ik overal mee naartoe kon nemen waar toegestaan, waarmee ik mee kon gaan sporten, die los kan lopen en sociaal is naar andere honden, die graag voor me werkt, waarmee ik cursussen kan beoefenen, en een echte knuffelkont. Dan alles heb ik nu! 

Waarom ik voor dit ras gekozen heb? 

Ik wilde graag een eigenwijze hond die goed met de andere dieren in één huis kon leven. Ook moest het een middelmaat/klein hondje zijn en het beessie kunnen leren een paar uurtjes alleen te zijn. Een hondensport doen leek me ook wel leuk, maar was zeker geen eis. 

Ik had eigenlijk helemaal geen eis voor een bepaald ras en ben ook een paar maanden lang bij alle asielen en stichtingen die ik online kon vinden iedere dag gaan kijken of er nieuwe hondjes op de site stonden, maar omdat ik na maanden proberen een aantal keer ben afgewezen (vaak om mijn leeftijd) of dat er geen bij zat hondje wat mij aansprak heb ik dat opgegeven. Het moest iig een pup zijn anders zouden onze katten het nooit accepteren. De kans dat ik via een asiel een hondje zou krijgen binnen 2 jaar was klein en de planning is vanaf het begin geweest om er na een jaar of 2 nog één volwassen hond bij te nemen. Daarom had ik een topic geopend met vragen over verschillende rassen heb ik uiteindelijk gekozen voor de keeshond, want die sprak me het meest aan. 

Welke ras zou ik nemen als ik er deze week een hond bij zou halen?

Waarschijnlijk een Ijslandse hond of een Shiba Inu. Dit zijn allebei rassen die ik ooit nog wil, omdat het karakter me erg aanspreekt. Ik wil graag bij deze rasgroep blijven. De tweede hond wordt waarschijnlijk een herplaatser van ongeveer dezelfde leeftijd als Mila dan is. 

Er komt sowieso geen tweede tot ik op kamers, of uit huis ben, want mijn moeder wil niet nog een hond. Behalve dat wil ik wachten tot Mila uit de puberfase is.

Eigenlijk wilden we eerst een Beagle of een Jack Russel. Heel schattig, maar vooral het actieve vonden we leuk. Toch zijn dit geen handige beginnershonden. Omdat Max uit het asiel komt, waren onze verwachtingen voorgekauwd. Maar ook toen we zochten hoe zijn ras in elkaar steekt, kwamen we er heel snel achter dat hij een échte Engelse Cocker was. Het is in alles terug te zien. 

Later zouden we meerdere honden willen hebben. En dan heb ik het echt over veel honden. Mijn vriend is zo opgevoed en ja... Nu Max hier twee weken is, ik ben direct verliefd. Ik ben al van jongs af aan verliefd op de Leonberger en de Pyreneese berghond. Ik zag ze als kind en was verkocht. Waarom niet? Door gebrek aan ruimte momenteel.

Ik heb veel en lang gelezen en gekeken naar verschillende rassen maar ik kon hét ras niet vinden. Ik ben dol op border collies maar kon het niet aan een zelfde ras in huis te halen na het overlijden van mijn border collie. Ik wilde niet eens een zwarte hond terwijl dat mijn absolute favorieten zijn.

Hoewel ik serieus heb overwogen een sheltie te nemen en ook al kennis had gemaakt met de fokker en de eventuele moederhond. Zou ik nu niet meer voor een sheltie kiezen om de 'simpele' reden dat ik het echt teveel haar op een hond vind. Ik vind het karakter het belangrijkste maar ik val ook absoluut voor het koppie of de vacht van een hond en ik heb geen ras meer waar ik verliefd op ben. Oke, ik vind de verschillende lappenhonden práchtig... Maar ik heb nu ook ervaren dat ik geen pup vanaf 8 weken wil.

Ik heb toen heel bewust gekozen voor een (jonge) herplaatser en mijn enige eisen waren een leuk koppie en een zacht karakter. Klein tot een middenmaat en sociaal naar kinderen en honden (nog best een lijstje als ik het zo typ) en wat voor ras maakte niet uit, ik moest op een hondje vallen. Na een tijd asiels in de gaten gehouden kwam ik toch uit bij de buitenlandse hondjes en kwam ik er achter waarom ik geen passend ras kon vinden... ik heb een enorm zwak voor vuilnisbakkies! De één na de ander vond ik zo leuk en prachtig. Maar toch sprong Lupa er voor mij tussen uit. Zij was het! En een volgende hond zal dus ook weer een kruising zijn.

Lupa is een roemeens meisje en ze is me qua gedrag en verwachtingen 100% meegevallen. Ze is zo lief en leuk en een beetje gek. Qua uiterlijk is ze een stukje kleiner dan ik ooit had gedacht in huis te nemen maar inmiddels ben ik gewend aan haar 27 cm schofthoogte en zou een volgende hond ook zo'n maatje worden.

JA! Een friese stabij :D Gewoon omdat ik ze geweldig vind.

Ik vind het altijd zo leuk te horen! 

Als ik onder welke omstandigheden een ras zou kiezen is dat de sarplaninac ! 

Ik heb er nog geen een in nederland gezien en komen uit mijn moederland (daar mee opgegroeid) maar ik woon in een appartement  dus dat zit er niet in 

plus ik heb 2 griezeltjes een 3e lijkt me heel druk! 

Toen we in het asiel gingen kijken keken we helemaal niet naar het ras, maar echt naar het karakter.

Toen vonden we Ollie, een Friese Stabij kruising, en ik wil nooit meer anders. De Stabij is lief, gezellig, slim, af en toe eigenwijs, maar vooral een echte vriend. 

Ik ga ooit, als ik uit huis ben, een lieve Friese Stabij, een kruising uit het asiel in Nederland, en een kruising uit een buitenlands asiel nemen. Dan heb ik een ideale roedel 

" Toen we in het asiel gingen kijken keken we helemaal niet naar het ras, maar echt naar het karakter.
Toen vonden we Ollie, een Friese Stabij kruising, en ik wil nooit meer anders. De Stabij is lief, gezellig, slim, af en toe eigenwijs, maar vooral een echte vriend. 
 
Ik ga ooit, als ik uit huis ben, een lieve Friese Stabij, een kruising uit het asiel in Nederland, en een kruising uit een buitenlands asiel nemen. Dan heb ik een ideale roedel  "

Marijn en Ollie

 Pff wat een stom ras zeg

 Ja, nou je het zegt. Ik weet eigenlijk ook niet wat ik er ooit in gezien heb 

ik heb een Heidewachtel.

de keuze is echt heel simpel, mijn ouders hebben dit ras altijd gehad, en ik hou van hun aanhankelijke vriendelijkheid.  en de behoefte om voor de baas te werken.  stiekem ook het uiterlijk, ik heb een zwak voor flap oren en ik vind hun elegante tred prachtig om naar te kijken. 

als ik nu nog een ras erbij zou nemen zou het een friese stabij of een grote munsterlander worden

Mijn vriend en ik wonen sinds een jaar samen en hadden het al vaak gehad over de aanschaf van een hond. Omdat hij soms bepaalde periode van huis is en ik de hond dus ook 's avonds alleen moet uitlaten wilden we graag een middelgrote hond die, niet perse waaks hoeft te zijn, maar wel de uitstraling moet hebben waardoor ik er veilig mee over straat kan (ik zie mezelf bijvoorbeeld niet met een maltezertje 's avonds alleen op straat lopen). Daarnaast vond ik het erg belangrijk dat de hond baasgericht is, intelligent en een niet te moeilijk te verzorgen vacht heeft. Beide vonden we de Amerikaanse Stafford en mooi ras en deze bezit ook deze kwaliteiten, onze buren hebben er ook een en dus waren we er vrij snel uit. Dat de hond eventueel hond-intollerant kan worden en het daardoor moeilijk kan worden om los te lopen, tja dat hoort er dan bij en is voor ons persoonlijk niet een probleem.

" Toen we in het asiel gingen kijken keken we helemaal niet naar het ras, maar echt naar het karakter.
Toen vonden we Ollie, een Friese Stabij kruising, en ik wil nooit meer anders. De Stabij is lief, gezellig, slim, af en toe eigenwijs, maar vooral een echte vriend. 
 
Ik ga ooit, als ik uit huis ben, een lieve Friese Stabij, een kruising uit het asiel in Nederland, en een kruising uit een buitenlands asiel nemen. Dan heb ik een ideale roedel  "

Marijn en Ollie

 Tibbe hoor je dat, je moet lief zijn, gezellig en slim... :P

Dat eigenwijs heeft hij in ieder geval 

Ik ben ook helemaal verliefd op de friese stabij. Wij zijn via vrienden bij de friese stabij gekomen. Nadat we wat fokkers bezocht hadden wisten we het zeker dat dit gewoon de hond voor ons was. Echt de perfecte match :)!

"  Tibbe hoor je dat, je moet lief zijn, gezellig en slim... :P
Dat eigenwijs heeft hij in ieder geval 
 
 
Ik ben ook helemaal verliefd op de friese stabij. Wij zijn via vrienden bij de friese stabij gekomen. Nadat we wat fokkers bezocht hadden wisten we het zeker dat dit gewoon de hond voor ons was. Echt de perfecte match ! "

Doortje & Tibbe

 Nou, Tibbe zal toch wel een beetje lief zijn? 

"  Nou, Tibbe zal toch wel een beetje lief zijn? 
  "

Marijn en Ollie

 Hahahaha ja was maar een grapje  

Tis een enorme goedzak :)! Echt een schatje

Ik heb een Tamaskan vanwege mijn Roemeen. 

Odi had alleen een klik met wolfhonden en Border Collies. Borders kon ik niet bieden wat ze nodig hadden. Dus dan kom je uit op de Wolfhonden. 

De Tsjech vond ik te pittig en de Saarloos te onzeker. Dus ik kwam uit op de Tamaskan.  

Mijn Roemeen, Odi, is er helaas niet meer, maar ben nog steeds blij met Tamaskan Aiden. 

Als ik er deze week een hond bij zou moeten halen... Dan wordt dat nog een Tamaskan. Ik vind het heerlijke honden qua karakter.

Wij zouden een herplaatser in huis nemen. Voordat mijn vriend en ik samenwoonden had ik deze hond al gezien (kruising Malamute & Stafford). Echt een prachtbeest en precies passend bij ons. Helaas kon dat toen niet.

Na maanden toen wij samenwoonden stond hij er nog op dus contact gezocht, bellen, appen, mailen, op bezoek geweest, wezen uitlaten, aankopen doen en werden we uiteindelijk uitgezien. Dag van te voren belden ze dat ze er van afzagen, want eerdere eigenaars wilden hem terug (was al keer herplaatst wezen tijd en geld problemen en vonden de hond te moeilijk).

We waren erg boos. Waren eerst ook helemaal niet van plan zo snel na samenwonen hond te nemen, maar vonden vreselijk dat niet door ging. En omdat we zo op gehoopt hadden wilden we toch graag een hond.

Wij (voornamelijk mijn vriend) al jaren fan van de Akita. We hebben toen besloten een Amerikaanse Akita te nemen. Na veel uitzoeken en dergelijke waren er nog 2 pups bij een nestje over en we hebben toen Jackie opgehaald.

Waarom een Akita? In ieder geval een prachtig beest! Maar innerlijk zijn dat we ook zo dol op! Geen hond voor iedereen, maar wel voor ons. Echt een oerhond die heel dicht nog bij de natuur staat echt fantastisch.

Zou niet meer zonder Jackie willen, maar vind wel jammer dat we toen niet eerst hebben gekeken of er een Akita een gouden mandje nodig heeft. Maar ben blij dat puppie gedoe heb meegemaakt.

We willen ooit een 2e hond. Ik zou wel een Shiba willen, maar vind mijn hond te klein. Misschien wel een Japanse Akita, maar waarschijnlijk nog een Amerikaanse Akita. Wie weet een rescue hondje! Maar hoe het met die herplaatser is gegaan, heeft voor ons wel beetje verpest er vertrouwen in te hebben dat ze kiezen wat mensen willen ipv wat beter is voor de hond.

Wij wilde een poolhond en dachten in het begin aan een Husky. Na lang wikken en wegen vonden we dat niet passen in onze gezinssituatie.

Wij hebben uiteindelijk voor de finse lappenhond gekozen vanwege zijn hele open en vriendelijke karakter, maar ook omdat ze super eigenwijs zijn en voor zichzelf willen denken. Lekker onafhankelijk dus. Niet altijd handig, maar wel zo leuk :D Daarnaast zijn ze heel actief buiten, maar gedragen ze zich binnen prima (als ze maar voldoende uitdaging krijgen). 

Mijn droom was om met een hond hondensporten te gaan doen: heerlijk samen trainen, rennen, bezig zijn. Onze eerste hond was toen al 8 jaar, te oud om intensief te sporten.  

Het bleef dus bij dromen. Later, toen mijn ouders mij de kans gaven om zelf een hond aan te schaffen, ging ik op zoek naar een ras dat bij mijn eisen zou passen.

Het liefst wilde ik een middelgrote hond die baasgericht is, intelligent en actief. En dit, in combinatie met de hondensporten, maakte mij erg enthousiast over Border Collies. Verder heb ik nog de Toller, de sheltie en de Aussie overwogen. Maar uiteindelijk toch gekozen voor de BC. Waarom? Ik had het meest een klik met dit geweldige ras  

"  Hahahaha ja was maar een grapje  
Tis een enorme goedzak ! Echt een schatje "

Doortje & Tibbe

 Dat geloof ik zo 

Waarom ik voor een Zwitserse witte herder heb gekozen. Ik vond ze vroeger al ontzettend mooi, toen nog niet fci erkent onder de naam Canadese/Amerikaanse witte herder. Ik riep toen altijd later komt er witte herder. Toen later ( nu dus ) nog steeds een liefde voor herders vanwege hun trouwe baasgerichte karakter.

Ze is mijn eerste hond en ze heeft al mijn verwachtingen overtroffen. Ze is een hele lieve en makkelijke hond. Kan haar overal mee naar toe nemen. Zit al 3.5 jaar met haar bij de hondenclub waar we wekelijks trainen wat ze nog steeds met veel plezier doet. Ik kan met haar lezen en schrijven.

Als ik een tweede hond neem of een volgende hond dan denk ik toch echt dat het weer een witte herder word.

Ik ben opgegroeid met een chow chow. Het was zo'n geweldige hond dat mijn ouders zeiden: "Zo een goede chow chow vinden we nooit meer. Als Maddy overlijdt, nemen we dit ras nooit meer"

Toen ik op 12jarige leeftijd opnieuw een hond wilde, wilde ik een witte hond; een schoothondje om vanalles mee te ondernemen. We zijn toen voor een kruising keeshond-poedel gegaan en ze werd Happy gedoopt. Het was jammer genoeg niet het droomhondje: ze kon erg lief zijn, maar als je als baas even niet stevig in je schoenen stond (vermoeid of ziek zijn, even wat depri,...) dan nam ze het roer over en durfde ze serieus uithalen.

Na de dood van Happy (ik was toen 25) ben ik veel bewuster op zoek gegaan naar een ras. Ik wilde een klein hondje dat overal met me mee kon, goed met mensen (en zeker met kinderen) overweg kon. Het moest een rustig karakter hebben. Ik zocht geen al te energiek ras zodat een dagje met minder of niet wandelen (de honden doen hier hun behoeften in de tuin) geen groot probleem zou zijn. Er zou op die dagen wel andere uitdagingen aangeboden worden. Vachtverzorging maakte mij niet veel uit. Ik ben toen bij de maltezer uitgekomen.

Loes is echt een droomhondje! Ze kan lange wandelingen aan, maar ze is evengoed tevreden met spelen in huis. Zolang ze maar bij mij is.

De eerste twee jaren waren een echte uitdaging. Ze probeerde vanalles uit, liefst onder het motto "eerst doen en dan denken"; alles en iedereen werd enthousiast begroet; er leek soms geen einde te komen aan haar energie en ondeugendheid. Nu is ze drie en een stuk kalmer. Sinds kort volgen we opnieuw hondenschool (gehoorzaamheid) en ze doet het niet slecht.

Toen papa op pensioen ging, werd er besloten om een tweede hond bij te nemen. Het was gewoon logisch dat het opnieuw een maltezer zou worden.

Een derde hond gaat er niet bijkomen. Maar de volgende hond is hoogst waarschijnlijk opnieuw een maltezer. Ik ben gewoon verliefd op het ras. Hun persoonlijkheid past gewoon 100% bij mijn karakter.