Pijn in zijn pootjes

Het is lang geleden dat ik hier nog iets geplaatst heb, maar ik moet het even van me afschrijven...

Taiko heeft altijd al last gehad van zijn pootjes.
Niet lang nadat ik hem geadopteerd had merkte ik op dat hij af en toe door zijn rechter voorpootje zakte.
En al snel werd er ontdekt dat hij ED (elleboog dysplasie) heeft.

Hij werd daaraan 2x geopereerd...
Bij de 2e operatie werd er ontdekt dat hij bovenop ED ook ook nog eens RC (Radius Curvus) heeft.

Doordat Taiko zijn botten te klein waren en de plaatjes te groot, kon die dierenarts niets aan de RC doen.

Dus ben ik voor een second opinion gegaan bij een dierenarts die de operatie wel zou kunnen uitvoeren.

Deze bevestigde dat bovenop ED hij ook RC heeft.
Maar wat hij ook ontdekte is dat door zijn ED weer eens een groot stukje bot was afgebroken.
Dat zat dus los in zijn elleboog.
En hij ontdekte ook dat zijn schouders instabiel zijn.
De dierenarts snapte maar niet dat hij zo goed als niets liet merken van zijn pijn.

En dat was nog niet al...
Taiko had ondertussen al heel wat artrose ontwikkeld op beide schouders en ellebogen, waarbij rechts er het ergst aan toe is.
Dat kwam natuurlijk door de 2 eerdere operatie's en zijn instabiele schouders...

En natuurlijk konden we dat groot stukje bot niet laten rondzwerven in zijn elleboog, dus daar was operatie nr 3 :-(

Dat was ook het enige dat hij nog voor Taiko kon doen, want door de eerdere 2 operatie's waren zijn botten ook al redelijk zwak geworden.
De operatie om zijn RC te verhelpen ging dus weer niet door, aangezien er veel te veel kans was dat zijn bot het niet zou aan kunnen.

In de hoop om nieuw kraakbeen aan te maken in zijn elleboog, want dat is helemaal weg gesleten door de ED in combinatie met de RC, heeft Taiko ook al 5 x stamcel therapie gehad.
Maar de laatste 2 keren had het weinig tot geen effect.

Ook heeft hij meerdere keren pijnstillers gekregen, maar telkens forceerde hij zich dan veel te veel.
En ook verschillende keren ontstekingsremmers heeft hij al gehad, maar die hebben totaal niets effect op hem.

Uiteindelijk komt het er dus op neer dat ik hem nu enkel nog een supplement kan geven om zijn botten aan te sterken en om zijn gewrichten soepel te houden.
Dat krijgt hij tot op vandaag nog steeds 1x per dag in pil vorm, al denkt hij dat het een lekker snoepje is :P

Nu begint Taiko steeds vaker door zijn pootjes te gaan
En soms wil hij door de pijn zelfs geen koekjes meer aannemen op training (gehoorzaamheid)
En het is een echte koeken verslaafde !!!
Dus als hij niets wil aannemen, wil dat toch wel wat zeggen :-(
Daardoor heb ik de moeilijke beslissing genomen om met hem te stoppen met het spelen van wedstrijden...

We trainen nu enkel nog als hij aangeeft dat hij het zelf wil, en dit omdat hij er af en toe nog steeds plezier in heeft om samen te werken.

Vroeger kon ik hem geen seconde in de buggy houden, maar tegenwoordig wil hij liever in de buggy dan mee te wandelen.
Hij zit er dan ook meer in dan dat hij wandelt...

En dan zijn er steeds die vreselijke commentaren van mensen die niet nadenken voor dat ze iets zeggen over Taiko in de buggy :-(

Zijn prachtige lange vacht is ook al een tijdje veranderd in een kort geschoren coupe om de borstel- en trim beurten zo kort mogelijk te houden. Het breekt me echt in duizend stukken om mijn ventje zo te zien afzien !!!
Wetende dat er ook niets aan te doen is...
Ik vrees dat ik vroeg of (liever) laat hem moet verlossen van zijn pijn...
Maar hoop zo hard dat de tijd, wanneer hij aangeeft dat hij het niet meer aan kan, nog lang niet in zicht is !!!

Taiko is trouwens nog maar 5 jaartjes jong

Wat is Taiko een pechvogel.

Je hebt zoveel gedaan en laten doen; zelfs stamceltherapie en dan nog loop je nu met Taiko in een buggy.

Ik heb ca. 2 jaar met mijn Cavaliertje in een buggy gelopen. Toen zij er zelfs niet meer uit kon komen om haar behoeftes te doen en ik, ondanks sterke pijnmedicatie en neurotransmitters, toch nog pijn in haar houding en ogen las, heb ik de beslissing genomen om haar in te laten slapen. Ik moest haar (nog geen 4 jaar oud) loslaten, omdat ik niet wilde dat zij langer leed. Mijn hondje mocht niet blijven lijden, omdat ik haar niet kon missen.

Een hond zal goede momenten blijven houden tot hij/zij er bij neer valt. Honden zijn bikkels en tonen pijn pas in een laat stadium. Het is aan ons, eigenaren, om je hond goed te interpreteren door middel van houding, stand oren, rug, staart. Omdat jij je hond door en door kent, kan je ongemak en pijn ook in de ogen van je hond lezen.

Kijk heel goed, wanneer je de grens overgaat, dat het niet meer hondwaardig is en het leven lijden wordt.

Veel sterkte.

Hier zelfde probleem met een mechelse herder!

ED ocd en biceps gescheurd allemaal verholpen op 9j leeftijd via artroscopie. 9m later opnieuw stukje los kraakbeen in elleboog opnieuw operatief verholpen.

Door zijn gescheurde biceps heeft hij ook een iets wat instabiele schouder gekregen.

Mijn hond werd ook verholpen aan een nekhernia dat er even bijvermelden want nekpijn straalt uit naar de voorhand.

Nu op zijn 10j leeftijd staat hij op cortisonen en het gaat relatief goed!