mijn heerlijke hond

Vandaag is er na 4 jaar dat Shadow hier is, toch wel weer een bijzonder moment geweest. Shadow kwam namelijk vandaag op geheel vrijwillige basis bij mij liggen. En dat is voor de meeste niet zo bijzonder, voor Shadow wel.



Shadow is namelijk niet je standaard huis, tijd en keukenhond. Shadow is een hond met een hele dikke gebruiksaanwijzing, of ik kan beter zeggen onze relatie.

Hij is vanaf 8 weken bij ons en ik heb met hem alle cursussen doorlopen. Toen Shadow een maand of 6 was ging hij zich anders gedragen. Hij nam geen eten meer van mij aan. Hij dook vervolgens weg als ik hem riep of opstond. Totdat we buiten waren dan was alles helemaal prima.

Vanaf een maand of 8 begon hij op alles en iedereen te rijden met agressie als gevolg. Ook ging hij van frustratie uitvallen naar fietsers, brommers, scooters, mensen met donkere huidskleur, mensen met hoofddoek enz enz. Dus toen hij een jaar oud was hebben we hem laten castreren. Wereld van verschil maar nog steeds strijd.

Shadow ging dan wel steeds beter luisteren maar eten aannemen of komen als ik kwam in huis deed hij nog steeds niet. Inmiddels hadden we een sport gevonden waar we een team waren. We waren een eenheid buiten, maar het was drama binnen.

Toen hij 2 jaar was nam hij eindelijk, op de een op de andere dag, weer eten van mij aan. Ook kwam hij af en toe als ik hem riep en daar was ik al heel blij mee.

En dan kijk ik nu terug nog 2 jaar later. Hij komt nu, meestal, als ik hem roep. Hij neemt eten aan en we kunnen op zijn voorwaarde knuffelen. En dan op een moment als vanavond dat hij opeens bij je komt liggen, zo mooi!

Wat voor een ander zo normaal is. Het klassieke beeld van een hond. Een maatje wat je blij komt begroeten als je thuis komt. Die opspringt als jij opstaat (en dan niet om onder de tafel te vluchten) of die eens komt vragen of je mee naar buiten gaat.

Ik ken die hond niet. Mijn hond is niet blij als ik thuiskom (over het algemeen, heel af en toe als ik de nacht ben weggeweest, even snuffelen en weg). Mijn hond is zelfs niet uitbundig als ik van vakantie terug kom. Hij knuffelt op zijn voorwaarde, duur en manier waarop bepaald hij. Hij komt wandelen als hij zin heeft. Hij zal nooit zelf aangeven aan mij om naar buiten te gaan, maar zodra andere gezinsleden thuis komt moet hij opeens heel nodig.

Maar het is mijn maatje. En hij is bijzonder voor mij. En dus vond ik het vanavond een bijzonder moment. Dat wou ik even met jullie delen.

Wat een bijzonder moment en een bijzonder verhaal van een bijzondere hond! Ik hoop dat in de nabije toekomst nog meer van dit soort momenten zullen komen :-)

Oh Naomie wat heerlijk!!

Als je jullie zo ziet met canicross zou je niet zeggen dat Shadow zo 'afstandelijk' is.

Ik hoop dat dit nog veel vaker gaat gebeuren!

Wat een bijzonder verhaal!

Wat is dit dan een mooie foto :D

Bedankt allemaal.

@ Roedel van het Noorderlicht. Dat zeggen er inderdaad meer. Shadow is gewoon anders dan andere honden in zijn relatie tot mij. Als ik hier op hp dan ook wel eens wat neerzet over hem, dan wordt daar ook bijna altijd negatief op gereageerd.

Zo hadden we ongeveer 2 jaar geleden een wat slechte training. Even afblazen op het forum en ik kon maar gelijk beter stoppen met canicross en ik vond de sport belangrijker dan mijn hond enz. Dus vandaar ook een beetje dat ik juist dit mooie moment ook even wil delen. Mensen begrijpen het niet. Sommige schijnen zelfs te denken dat ik hem mishandel. Dus dan is een keer positief nieuws ook wel leuk.

 Oh vandaar dat je er dus niet vaak meer bent.

Wat een nare opmerkingen zeg 

Kan me nog een training herinneren dat jij die zelf heb stop gezet omdat er iets met zijn pootje was. 

Hoezo de sport gaat voor?!

Probeer dat soort dingen van je af te zetten ( lekker makkelijk gezegd ). 

Jij en Shadow weten wel beter!

En als je eens een dag hebt dat alles niet wil enzo , kan je ook pb,en hoor 

Mooi om te zien!

Ik moet met schaamrood op de wangen bekennen dat ik je vorige topics niet goed gelezen heb en dus ook niet zo op de hoogte ben van negatieve commentaren.  Maar wat erg!

Als ik je foto's zie wanneer jullie bezig zijn met canicross denk ik juist altijd hoe leuk het is dat jullie dat samen doen en ik denk dan toch altijd veel plezier te bespeuren bij zowel jou als Shadow. Ik vind het altijd zo mooi als hond en baas zo kunnen samen werken. 

Ja, zoals iedereen, had ik ook niet kunnen vermoeden dat Shadow binnen en buiten een hele andere hond is en jullie daardoor een dubbele relatie hebben waarbij beiden in schril contrast tegenover elkaar staan. 

Ik kan me dan ook inbeelden dat het voor jou en Shadow des te belangrijker is om samen een (intensieve) sport/activiteit buiten te kunnen delen, want anders kan je bijna helemaal geen band met hem aangaan. Bovendien heeft hij er zelf ook nood aan.

En als anderen dat dan interpreteren dat jij de sport belangrijker vinden dan je hond, dan hebben ze duidelijk geen flauw benul!

Nu ik je verhaal lees, wil ik je laten weten hoe fantastisch ik het van je vind dat je je elke dag met zoveel geduld en liefde inzet voor Shadow.  En hem met veel respect zo in zijn waarde laat. Echt prachtig van je!

Het lijkt me zo'n ontzettend moeilijke weg om een hond in huis te hebben vanaf 8 weken, alles zo goed te doen en dan zo'n moeilijke band met hem te hebben. Natuurlijk is hij je maatje en zie je hem doodgraag, maar eerlijk, het is niet makkelijk en op momenten toch bijzonder frustrerend. 

Shadow kan er natuurlijk zelf ook niets aan doen, hij is zoals hij is.

Ik heb wel zo'n 2 typische honden die steeds naast me komen liggen, regelmatig contact zoeken om samen te spelen of knuffelen en me enthousiast begroeten alsof ik 3 maanden weg was, wanneer ik net 20 min. gedoucht heb. 

Maar zij zijn ook geen die hard werkhonden, zoals Shadow. Dat valt dan ook helemaal niet te vergelijken.

Een heel mooi moment en ik wens oprecht dat er nog vele mogen volgen.

Shadow mag heel gelukkig zijn met jou en ik weet zeker dat hij dat diep vanbinnen ook heel goed weet! 

Mijn indruk is dat je geweldig veel over hebt voor Shadow en er alles aan gedaan hebt om een zo goed mogelijke band op te bouwen. Je hebt engelengeduld getoond.

Ik heb je vanaf het begin gevolgd. Super zoals je samen met Shadow Canicross doet. Veel plezier voor hond en baas.

Geniet van elkaar, Team Shadow, ook al is het net even anders dan bij de gemiddelde hond.

Prachtig hoe je het omschrijft. Bijzondere band hebben jullie.dat is toch ook goed toch zeker.

Ach vitten op een forum..dat is echt forumgedrag soms is het beter om op je vingers te zitten.

Niets van aan trekken.

Jullie genieten op je eigen manier van elkaar 

Ik kan me zo goed voorstellen hoe de "normale" dingen voor sommige honden juist heel groot zijn. Je zal vast apetrots zijn geweest en misschien heb je zelfs ook nog wel een traantje moeten wegpinken. 

Heel mooi om te lezen dit, en ook ik ben trots op jullie!
Op naar meer intieme momentjes voor jullie samen.

Wat een mooi moment, ik herinner me dit met Lola nog al te goed. Een teken van vertrouwen, een basis van waaruit je verder kan.

Ik moet zeggen dat Lola ook niet een hond was die uitbundig blij was als ik binnenkwam, ze bleef gewoon op haar kussen liggen, en als ik dan iets ter begroeting zei, kwispelde ze wel maar bleef gewoon liggen, ik beschouwde dat maar als compliment, dat ze zich zo relaxed voelt dat ze al die poespas niet nodig vindt. Ook Jenna is niet een hond die heel gek doet als ik binnen kom, ze komt gewoon rustig even snuffelen en is dan weer weg. Ik denk dat dit op zich niets verkeerds is, en zelfs een goed teken kan zijn.

Het kan natuurlijk zijn dat dat het indertijd voor Shadow en jou niet alles even duidelijk was, vaak is miscommunicatie, en daardoor druk en frustratie de oorzaak van problemen. Maar inmiddels weten jullie wat je aan elkaar hebt, zoveel met elkaar meegemaakt. Ik volg altijd graag je topic over de canicross.