Wat zouden jullie doen?

Onze hond is 13 jaar oud. Hij heeft waarschijnlijk kanker in zijn niet ingedaalde teelbal. Die is vergroot en hij plast vaak als een teefje.

Verder is de bespiering aan zijn achterhand op, hij trilt heel veel. Eerst pas na een half uurtje lopen, nu ook gewoon thuis. Hij is een paar keer door zijn poten gezakt, maar dat is heel weinig.

Hij heeft een slecht gebit. Volgens de ene dierenarts zitten er ontstekingen en tandsteen en moet het onder narcose gereinigd worden, maar volgens een andere dierenarts valt het wel mee. Een narcose is voor zo'n oudje natuurlijk niet niks en verergerd dementie, wat hij waarschijnlijk heeft. 
Hij schrikt soms heel erg uit het niks. Dan is hij gewoon aan het slapen en ineens begint hij te keffen en te grommen, dan is hij even helemaal in paniek.

Hij ziet en hoort heel slecht. 

Verder is hij steeds chagarijniger. Hij valt soms uit naar alle honden die hij tegen komt. Niet altijd gelukkig. Dit heeft hij nog nooit gedaan hiervoor. Onze andere hond is meestal bang voor hem en durft niet langs hem op, omdat hij dan wordt gegrepen. 
Het is nooit een heel gezellig hondje geweest, maar zo is hij nog nooit geweest. 

Hij vind het wel nog steeds leuk om te wandelen, maar kan dit natuurlijk niet meer zo lang. En kan meestal ook nog wel genieten van z'n eten.

Ik vraag me af of hij nog een heel leuk leven heeft zo. Mijn ouders willen geen honderden euro's meer uitgeven aan een hond van 13 jaar. (we zijn dus wel 2 keer naar een DA geweest), maar vinden hem ook nog te fit om hem in te laten slapen.

Ik snap dat allemaal wel. Maar hij moet ook niet lijden. 

Oja, ik weet niet of het wat zegt. Maar sinds een jaar of 2 steekt z'n tong heel vaak een klein stukje uit. Vaak gebeurd dat als hij slaapt en vergeet hij hem terug te doen, en loopt dan rond met z'n tong er uit. Ziet er best wel komisch uit trouwens. 

Ik zie zo mijn Vera voor me vorig jaar, hoe je je hond omschrijft.

Hij gaat achteruit, met alles.

De dementie, stokdoof, door beide soms paniekerig, de verzwakte achterhand. Alles ging ineens heel hard. Pijn, tja, dat had ze altijd, door wat ze allemaal heeft meegemaakt en mankeerde, maar goed onder controle met medicatie, gelukkig het grootste deel van haar leven het fijn gehad hier met de andere honden van haar roedel.

Jouw hond geeft volgens mij ook pijn aan, met het uitvallen, maar dat kan de dierenarts beter beoordelen. Het kan ook uit onzekerheid komen door de dementie en het achteruit gaan van zicht en gehoor.

Ik zou hem denk ik geen zware dingen meer aandoen, operaties, narcose.

Alhoewel hier zowel Lexi als Pien op latere leeftijd narcose goed doorstaan hebben, maar die hebben een sterker gestel als Vera had en als jouw hond heeft.

Als Mara geopereerd zou moeten worden, is ook net als de rest zeker een jaar of twaalf, zou ik het wel laten doen, die blaakt van gezondheid.

Vera heb ik het allemaal niet meer aangedaan, die ging in alle opzichten zo hard achteruit, dat ik op tijd de knoop heb doorgehakt.

Een vreselijk besluit, altijd, maar uit liefde genomen.

Ik zou nog eens goed met je dierenarts gaan praten, hem helemaal laten nakijken en goed aankijken of je vindt of zijn leven nog wel fijn is zo.

Ik wens je veel sterkte xxx

Die tong deed Lexi ook, door haar zere tanden.

Hijgt je hond ook?

Hijgen kan ook pijn aangeven bij honden.

Wat zouden jullie doen?..... Jeetje , dat is een lastige.

Eigenlijk schrik ik wel van dat je ouders een hond van 13 jaar hebben en zeggen dat ze er geen honderden euro's meer aan uit willen geven. 

Als de hond pijnloos leeft en ook meer wel gelukkig is als niet.

Vind ik toch wel dat je hond de zorg verdiend die hij nodig heeft. 

Ik kan zo achter het toetesnbord niet oordelen hoe erg het is , dat is echt aan jullie. 

Ik wens jullie alleen veel sterkte met welke keuze jullie maken.

Het blijft altijd heel moeilijk en ouderdom komt ook bij honden met gebreken.

Sterkte! 

Hij hijgt alleen vrij snel als hij actief is. Maar gewoon bij rust niet.
We zijn naar 2 dierenartsen geweest. De eerste vond dat we zijn bal moesten laten weghalen en zijn tanden reinigen. Maar daarvoor zou hij 2 keer onder narcose moeten.

Maar volgens onze eigen DA valt het allemaal wel mee en heeft hij geen pijn. Hier geloof ik helemaal niks van, want hij is niet voor niks chagrijniger en valt niet voor niks uit.
Hij zei wel dat het kanker kon zijn, als de bal nog verder vergroot. Wat inderdaad zo is.

Opereren zijn we inderdaad niet van plan. Kans is groot dat hij er niet goed uit komt of dat hij er andere dingen aan over houdt. Daarmee kunnen we misschien zijn leven een paar maanden rekken, maar voor hem maakt het niet uit of hij nu of over een paar maanden er niet meer is. Dus dat doen we hem en onszelf niet meer aan.

@roedel van de noorderlicht:

Ik snap dat eigenlijk wel. Beestje is gewoon niet gezond en we kunnen hooguit zijn leven een paar maanden rekken. Als hij nog helemaal gezond was en nog een paar jaar te gaan had was het een heel ander verhaal.

Ik vraag me dus af of hij meer gelukkige dan ongelukkige/pijnlijke momenten heeft. Maar dat is heel lastig te zien.

 Ja dit is toch wel heel anders als ik het eerst las. 

Als je echt maar met een paar maanden kan rekken of hij wel of niet geholpen word.... Dan is de vraag dus of het het nog wel waard is om al die zware narcose en operaties te ondergaan.

Ik begrijp het besluit van je ouders nu ook beter , sorry ik had het anders gelezen. 

feit blijft dat dit soort dingen ontzettend pijnlijk en moeilijk is. 

Ik wens jullie heel veel sterkte toe en een dikke knuffel!

Ik hoop dat je hond wel pijnstillers heeft gekregen, anders zou je dat nog kunnen vragen en kijken of hij minder chagrijnig is.
Wij hebben ook een hond van 13 jaar en hij krijgt Rimadyl en ook wat voor stijve spieren.
Hij is gelukkig nog steeds vrolijk.

Naomi,

Je hebt gelijk, jullie hond is chagrijnig, omdat hij pijn heeft en ook daardoor weinig meer kan verdragen.

Een zieke hond heeft meestal nog goede vrolijke uren, kwartiertjes of minuten. Een hond gaat nl. door tot dat hij/zij er bij neer valt.

Kijk goed naar jullie hond. De houding kan je veel aan aflezen; bij ongemak en pijnen; oren naar achteren, lage rug/houding, staart naar beneden. Ook hijgen is een uiting van pijn. Dit kan ook door een slecht hart veroorzaakt worden. Een slecht gebit kan hartproblemen veroorzaken. Als je je hond goed kent, kan je pijn ook in de ogen lezen.

Op een gegeven moment voel en zie je, dat het niet langer zo kan en de hond helaas ingeslapen moet worden.

Veel sterkte en wijsheid om jullie hond op tijd te verlossen van alle ongemak en pijnen, omdat het leven lijden wordt.

Lastige is wel dat Radja altijd een chagrijnige hond is geweest. Dat is langzaam steeds erger geweest waardoor het niet opvalt, totdat het heel erg is. En dat is nu. 

Hij heeft zeker nog wel leuke momenten. In het bos rent hij af en toe en heeft hij zeker lol. Maar aan de andere kant loopt hij ook heel langzaam en loopt hij een heel stuk achter ons. 

Ik denk niet dat hij een slecht hart heeft. Onze vorige hond had dat. Zij hijgde heel veel, maakte rare keelgeluiden, vocht in de buik. Dat heeft Radja allemaal niet.

Bedankt allemaal! 

Zielig en zo herkenbaar .

Dommel ( G-R ) was ook op blijven moeilijke dingen , die alleen jullie kunnen beoordelen en beslissen .

Heel veel sterkte 

Als je zegt, het is een kwestie van een paar maanden rekken ging ik het zeker niet doen.

Overigens was Pientje voor haar operatie onlangs ook nog meer draakje als anders, op een andere manier, ze heeft altijd wel af en toe kattig gedaan tegen de rest, maar nu viel ze echt uit naar ze.

Zoveel pijn had ze aan haar pootje. Hijgen deed zij trouwens weer niet.

Nu ze geholpen is eraan is en de antibioticum heeft goed gewerkt, is ze helemaal weer de ouwe Pien.

Pien heeft trouwens een twee in een-ingreep gehad, meteen ook het gebit, dus 1 keer narcose.

Dat zou misschien, mocht je toch denken, ik ga het toch laten doen (hoewel, als je zegt een paar maanden?) een optie zijn.

Twee dingen tegelijk, een maal narcose.

Maar nogmaals, of je Radja dit nog moet aandoen, als het je hooguit rekken lijkt, ik zou het geloof ik niet doen.

Maar moeilijk, inderdaad, over andermans hond en van achter mijn toetsenbord. Mijn eigen honden zie ik, lees ik, dus voor mij moeilijk oordelen.

Wat ik zou doen.

Ik zou mijn hondje geen pijn laten lijden,slecht gebitje e.d.

Ofwel zou ik hem laten inslapen ofwel zou ik met de dierenarts afspreken dat die teelbal verwijdert wordt en zijn tandjes worden schoongemaakt,1 narcose alles ineens. Mocht het fout gaan dan heb ik hem dan toch een lijdensweg bespaart.

Mijzelf kennend zou ik voor het laatste kiezen,het is het minste dat we kunnen doen voor onze diertjes,dat verdienen ze ook.

Ik zou nooit mijn hond laten pijn lijden daarvoor zijn ze mij te lief.

Iedere dag pijn in zijn bekje,eeuwig zonde.

Het stomme is alleen dat onze dierenarts zegt dat het allemaal wel mee valt, en dat reinigen niet nodig is.
De eerste dierenarts vind het wel nodig. Maar volgens haar kunnen die 2 operaties niet tegelijk, omdat er bij de gebitsreiniging heel veel bacteriën vrijkomen waardoor de wond bij zijn bal kan gaan ontsteken enzo. 

Volgens onze dierenarts is er eigenlijk niks met Radja aan de hand op die bal na. Hij is oud, maar ziet er wel goed uit voor zijn leeftijd en heeft geen pijn.

Maar dat geloof ik dus niet. 

Maar ik heb daar niks over te zeggen, dat doen mijn ouders. Ik laat ze dus ook dit topic meelezen. :) 

Ik wil ook niet dat hij pijn heeft. Daarom vind ik dat we verder moeten kijken en hem niet zo door laten sukkelen.

Volg je gevoel, jij kent je hond het beste.

Ga eerst bedenken wat jij vindt dat hij voor kwaliteit van leven nog heeft.

(Over 2 ingrepen tegelijk uit laten voeren:

Ik heb dus net bij Pien zowel haar pootje als haar gebit laten doen, inderdaad 1 maal narcose. Maar zij is een aantal dagen daarvoor gestart met een flinke antibioticumkuur, die je sowieso krijgt als je aan het gebit wordt geholpen, juist voor die bacterieen die daarbij in de bloedbaan terecht kunnen komen. Dat is dus om dat tegen te gaan).

 Ik vind het een koude opmerking dat je ouders geen honderden euros meer willen uitgeven...

Ik zou dus nog één keer geld uitgeven en die arme hond laten inslapen.  Hij heeft pijn en ongemak en als jullie hier niks aan doen, laten jullie hem gewoon uitdoven, mét pijn.

Ik zou geen maanden meer wachten dan, ga met hem naar de DA en wees menselijk, laat hem inslapen.

Oh inderdaad Martine, dat zou het allerlaatste zijn dat ik zou doen, laten uitdoven. Nog nooit gedaan. Ik heb altijd op tijd ingegrepen.

wat is dat nou, vanachter je toetsenbord zeggen, laat hem inslapen???

Mijn kin valt op de grond , je kent de hond niet, ik ken veel oudere honden die wat chagarijnig zijn maar nog genieten van hun leven.

Wij kunnen hier totaal niet over oordelen, behalve een beetje meedenken.

Geen honderden euro's voor een operatie. 
Er is nooit gezegd dat we hem niet willen laten inslapen. Als dat nodig is doen we dat echt wel. We gaan hem niet langer laten lijden dan nodig is. Maar te vroeg in laten slapen willen we ook niet.

Als ik naar onze vorige 2 honden kijk hun laatste dagen, zij waren gewoon op. Wilde niks meer, alleen maar liggen. 

Radja is nog steeds blij als hij eten krijgt of als we gaan wandelen. Dat maakt het moeilijk. Wegen die leuke dingen op tegen de niet leuke/pijnlijke? 

Vind het niet onmenselijk dat we eerst zeker willen weten of we hem in moeten laten slapen. Dat is een grote, belangrijke beslissing die je nooit meer terug kunt draaien.

Dat zeg ik, jij kent je hond het beste.

En ik zou nog eens een rustig gesprek hebben met de dierenarts waar je je het prettigst bij voelt, wat ik zei, en Radja nog eens goed na laten kijken. Vooral omdat er wat dingen door elkaar lopen.

Het is wel een beetje vervelend dat de dierenartsen die je gezien hebt, verschillende dingen zeggen. Zo is het moeilijk om beslissingen te nemen.

 Op mij kwam het over als niks meer willen uitgeven aan de hond.  Als hij ongemakken heeft moet daar iets aan gedaan worden of hij nu 2 jaar is of 13 jaar oud.  En dat hij blij is als hij eten krijgt of wandelt, wil niet zeggen dat hij geen pijn heeft.  Een hond kan heel hard zijn voor zichzelf.

Mijn moeders hond was nog steeds vrolijk en at ook goed, hij had echter blaaskanker en elke keer als hij plaste had hij erge pijn (volgens DA). Je zag dit ook, hij verkrampte als hij plaste en plaste héél voorzichtig.  Die pijn zou niet weggaan.  Wat heb je aan nog enkele weken/maanden in zijn gezelschap waarbij je weet dat elke plasbeurt pijn veroorzaakt?  Dát is dan weer egoïstisch.

Mijn moeder heeft de moedige beslissing genomen hem die pijn te besparen en heeft hem op 14 jarige leeftijd laten inslapen.

Ik zou naar de Da gaan en vragen wat hij vindt, is het verantwoord hem te houden zonder operatie en zo ja, hoe lang heeft hij dan nog, moet er pijnstilling aan te pas komen, enz.

Hem gewoon verder laten leven zonder operatie en/of medicijnen vind ík onmenselijk.  Hem voor zijn laatste maanden laten pijn lijden, vind ik onmenselijk.  En dat verdient hij niet, hij heeft jullie zijn hele leven plezier bezorgd, laat hem dan in zijn laatste dagen niet in de steek door hem pijn te laten lijden.

Genoeg mensen hebben het moeilijk om afscheid te nemen, en als gevolg daarvan lopen dieren met pijn/ongemakken rond.  Té lang alvorens ze dan sterven (hun lichaam geeft het op) of de eigenaar laat ze inslapen (maar na té lang wachten)...

Nee, het is zeker niet dat we perse geen geld uit willen geven aan hem. Wij willen ook niet dat hij pijn heeft en lijdt.

Maar we vinden het wel degelijk een verschil of onze gezonde jonge hond van 3 jaar een operatie nodig heeft van, ik zeg maar iets, 200 euro. 

Of onze oude hond van 13 die niet meer gezond is. Ten eerste omdat Jaimy, de jonge hond, een narcose makkelijk aan kan en het bij Radja een groot risico is. Daarnaast leeft Jaimy daarna hopelijk nog 10 jaar, en Radja maar een paar maanden. Is dat het gedoe waard voor hem? En is dat ons dat geld waard? Het maakt voor Radja zelf niet veel uit of hij nu dood gaat of bijvoorbeeld in februari. 

Ik weet ook dat het niet wil zeggen dat hij geen pijn heeft omdat hij nog wil wandelen en eten. Zeker niet, ik weet bijna zeker dat hij wel pijn heeft. Maar op dit moment is hij nog te goed om hem in te laten slapen denken we. 

Ik heb net de DA gebeld. Ik ga zo pijnstilling bij hem halen. Dan kunnen we over een paar dagen zien of het helpt. Als het helpt, had hij daarvoor iig zeker pijn. Maar het kan ook zijn dat het niet helpt en dat hij als nog pijn heeft. 

Het is gewoon heel lastig. Onze vorige honden waren duidelijk op, bij Radja is het minder duidelijk. Kon hij maar praten he. 

Heel goed van je dat je pijnstillers gaat halen, ook al doen jullie niks meer aan hem, pijn lijden hoeft niet.

Goed zo, kijk maar of hij zich dan wat beter voelt.

Honden zijn vaak bikkels.

Vera wilde ook gewoon nog mee lopen. En eten. Maar ze had wel pijn, op het laatst. Maar ze had al langere tijd pijnstilling voor haar artrose, dat heeft haar goed geholpen de laatste jaren.

Lexi nu ook. En merk het verschil goed.

Ja, konden ze maar praten soms he.

Succes!

Nee precies.

Zo, eerste pijnstiller zit er in. Hij vind het heel lekker, dat is fijn!

Over een paar dagen moeten we verschil kunnen merken. Over een weekje bellen we de DA om te bespreken wat we verder gaan doen. 

Ook al leeft de hond waarschijnlijk maar een paar maanden dan nog heeft hij het recht op de beste zorg. Kan of wil men die niet geven dan moet moet een da bezocht worden als het leven van die hond ondraaglijk wordt.

Wat ik niet snap hoe komen die gebitjes toch iedere keer zo verwaarloosd,ik laat iedere jaar de honden hun tanden controleren.

In februari heb je de gratis gebitscontrole moet er niet eens consult betaald worden.

Nogmaals, volgens onze eigen DA is er niks met hem aan de hand. Als hij niet zegt dat zijn gebit niet goed is kunnen we er weinig aan doen.  We hebben het gebit zelfs al een keer eerder laten controleren omdat hij slecht at. Ook toen zei hij dat hij niks geks zag. We horen nu dus twee verhalen die allebei helemaal verschillend zijn. Wij zijn geen dierenartsen, en weten ook niet wat klopt. Ja zijn gebit is niet stralend wit, maar hij is geen jonge god meer natuurlijk. 

We hebben nu zo'n schrapertje gekocht om zelf tandsteen te verwijderen. Jaimy had op 2 hoektanden wat tandsteen, dat is nu weg. Zo hoeft hij niet onder narcose. Bij Radja gaat dat niet lukken, hij laat dat niet toe. 

M'n vader gelooft nog steeds niet dat hij pijn heeft. Dat hij chagrijniger is, soms bijt (ook mensen) en uitvalt komt doordat hij slechter ziet denkt hij. 

Dat zal vast meespelen, maar ik weet bijna zeker dat hij pijn heeft. 

Hopelijk werkt de pijnstilling en krijgen we een andere hond terug. 

Ik hoop het ook.

En je kunt overwegen om een 3e arts te raadplegen, aangezien de meningen van deze 2 zo ver uiteen lopen.

Dat is inderdaad nog een idee.

Als hier niks uit komt, en mijn ouders het goed vinden, kunnen we dat wel doen.

Als die dan maar niet nog wat anders zegt. 

Maar stel dat hij weer gezelliger en actiever wordt, kunnen we iig met zekerheid zeggen dat hij pijn heeft. (zonder pijnstillers) 

Het is natuurlijk fijn om te weten of hij wel of geen pijn heeft. Al gaat uitsluiten dmv pijnstilling dus niet. Dat is wel jammer.