Uitvallen naar honden - buggy

Hoihoi,

Ik heb sinds een maand een pup van nu 5 maanden. Ze viel al vanaf het begin uit aan de lijn, maar het wordt steeds erger. Als ik alleen loop, dan probeer ik er maar het beste van te maken, maar als ik werk, en dus met buggy loop... Ik denk er nu eerlijk gezegd bijna aan om een halti of zoiets te kopen voor bij de buggy. Want het is niet mijn kind waar ik mee loop, en dat maakt dat ik me echt k*t voel af en toe. Want ik ben au pair, en ze waren zo lief dat ik een hond hier mocht houden, maar als ze haar eens konden zien als ik loop en we een hond tegen komen. Ik denk dat ze hun hart vast zouden houden, en dat voelt zo erg...

Misha is namelijk wel een schat binnen. Een lompe schat, en in haar enthousiasme geeft ze beetjes dus op die moment haal ik het jongetje van de grond, maar ze trekt zich niks aan van gepor/getrek/gehuil.

Ik heb haar aan de buggy vast zodat ik alle aandacht op de buggy kan houden. Ik zit in Ierland en het is heuvelachtig en moet dus met twee handen de buggy vasthouden. Maar dat kost soms nog best wat moeite om die niet om te laten kieperen als er een hond passeert. En ze gaat nog een stuk groeien. Volgende maand krijgen ze nog een baby, dus als ik over een maand of 2 met twee kleintjes in de buggy loop...

Op dit moment probeer ik honden zoveel mogelijk te ontwijken, maar ik zit in een klein gehuchtje, en als ik binnen 5 minuten het dorp uit ben, betekent het dat welke kant ik ook op ga, dat ik dezelfde weg terug moet, aangezien Misha nog een pup is. Ik kan ze dus niet helemaal ontlopen. En uit het dorp betekent ook smalle weggetjes, dus ik ga wel naar de overkant van de weg, maar veel nut heeft dat dus niet.

Ik ga nog proberen geen brokjes meer te geven. Ik probeerde haar daar mee af te leiden, maar ben bang dat ik haar angst alleen maar letterlijk aan het voeden ben.

Nu vraag ik me af of iemand een soortgelijke ervaring heeft (gehad) met zijn/haar hond en wat je hebt gedaan? Wat ik nog wil gaan proberen:

- heupgordel regelen zodat ze niet meer aan de buggy rukt in ieder geval. Maar dan ben ik toch nog bang dat ze een van de kinderen zal bezeren (de buggy voor 2 kinderen is eentje bovenop, en eentje onderop tussen de achterwielen soort van. Dicht bij de grond en dus ook mogelijk bij maaiende poten van Misha.

- halti, of iets soortgelijks

- blaadje ophangen met de vraag of iemand in het dorp een stabiele, rustige hond heeft waarmee ze misschien kan spelen/wandelen. Ik weet alleen niet of iemand dat aan zou durven. Ze lijkt erg agressief aan de lijn. En hoewel ik denk dat ze niks zal doen omdat ze vooral nerveus is, kan ik het ook weer niet garanderen. En waarschijnlijk dat ze dan ook alleen die ene hond leuk zou vinden...

Hopelijk kan iemand mij helpen, want hoe zwaar *** ook, als ze een gevaar gaat vormen voor het jongetje (en zusje/broertje dus binnenkort) waar ik op pas, dan zal ik haar mogelijk moeten herplaatsen. Of ik zou moeten stoppen bij dit gezin, terwijl ik graag nog misschien zelfs voorbij mei 2016 bij hun zou willen blijven, als ze dat goed vinden.

Ik hoop dat iemand tips heeft!

Edit: Ik kan aan haar zien dat ze spanning heeft, omdat ze borstelt, en zich uitschudt. Ze begint met fixeren, gaat daarna blaffen en trekken. Het borstelen valt me niet altijd op omdat ik dan met haar en de andere hond(en) bezig ben, maar zodra we weglopen, of als de honden voorbij zijn, moet ze zich eerst flink uitschudden voordat we verder kunnen lopen. Ik probeer weg te lopen voor ze ze ziet en dan fixeert. Soms ziet ze ze al, maar als ik de afstand groot genoeg hou, kan ik haar aandacht bij me krijgen als ik haar naam noem. Ze blijft dan wel de hond in de gaten houden tot hij uit zicht is, maar elke keer als ik haar naam zeg kijkt ze weer even naar mij en krijgt dan een brokje. Soms ben ik te laat aangezien de wegen nogal veel bochten hebben en er zijn veel bomen, dus dan blaft ze al, en dan is ze onmogelijk mee te lokken. Dan is ze pas weer 'aanspreekbaar' als ze zich uitgeschud heeft nadat de hond gepasseerd/uit zicht is. Ik zal Turid Rugaas eboeken gaan zoeken. Maar dit geeft een beetje een beeld van hoe ze zich gedraagt ten opzichte van honden.

Lief hoofdje! 

Maar ze is 5 maanden, weet je zeker dat het agressie is en niet gewoon enthousiasme? Een pup van 5 maanden moet nog veel leren, ook om netjes te volgen en op jou te letten.

 Ze is niet agressief, maar lijkt het wel. Eerst leek het meer op enthousiasme met nervositeit vermengt, maar ze wordt steeds feller; blaft harder en rukt steeds meer.

En ze kan inderdaad heel pittig zijn! Met mensen gaat het een stuk beter. Soms springt ze naar ze toe, maar over het algemeen lukt het haar om de aandacht redelijk bij mij te houden. Vanmorgen ging ze braaf aan de kant met mij zitten terwijl er een ouder koppel langskwam, en in haar enthousiasme zat ze wel half te springen tijdens het zitten, maar ik overlaadde haar met brokjes dus ze bleef bij mij zitten. En ik ving onder andere op "Gorgeous!"

Maar 2 weken terug ging ze zo tekeer tegen een 8 weken oude pup dat die zich bijna ter plekke ontlastte en het baasje moest de pup optillen want die bleef ineengedoken op het voetpad. En op zulke momenten...

Ik heb nog niet je hele openingspost doorgelezen. 

Maar voor meer stabiliteit zou je de hondenlijn aan je eigen middel vast kunnen binden. Probeer maar eens uit, dat voelt erg stevig! Dit zou even op korte termijn een snelle vervanging kunnen zijn van de heupgordel. 

Van een afstandje is het echt erg moeilijk om op je probleem te anticiperen. 
Voorkomen dat je langs andere honden loopt lijkt me dan even het fijnst, maar ik heb geen idee of dit te voorkomen is bij jou. Want ik ken de buurt waarin je woont natuurlijk niet. 

Blafgedrag van honden (geschreven door Turid Rugaas) is wellicht een goed boek voor je om door te lezen? Hij is er in ebook versie, dus wellicht kun je daar wat mee in Ierland. 

ze trekt zich niks aan van gepor/getrek/gehuil

Ik zou het kindje toch wat regels bijbrengen hoe men met honden omgaat en hier ook heel streng in zijn voor de veiligheid van kind en hond.

In de link vind je wat meer en uitgebreider de regeltjes die gehandhaaft moeten worden en waar jij dus op moet toezien en steeds tussen hond en kind blijven.

https://hondenbescherming.nl/ik-heb-een-hond/ik-heb-een-hond-en-kinderen/

Buiten zou ik haar alleen heel gedoseerd met andere honden laten spelen. Aan de lijn nooit met andere honden in contact laten komen, ga met jezelf en de buggy tussen Misha en de andere hond lopen mocht je in een situatie komen dat je de andere hond niet meer kan ontwijken, hou haar kort naast je zodat zij niet naar de andere hond kan springen.

Wat is je dagindeling met haar? Is er balans tussen aktiviteit en rust, doe je ook hersenwerk met haar? Ga je ook apart met haar uit?

Het lijkt me best druk een klein mensenkind en een hondenkind over de vloer, je moet ogen in je achterhoofd hebben. Zorg ook voor een plekje waar de hond ongestoord kan eten en rusten.

" ze trekt zich niks aan van gepor/getrek/gehuil
 
Ik zou het kindje toch wat regels bijbrengen hoe men met honden omgaat en hier ook heel streng in zijn voor de veiligheid van kind en hond.
In de link vind je wat meer en uitgebreider de regeltjes die gehandhaaft moeten worden en waar jij dus op moet toezien en steeds tussen hond en kind blijven.
https://hondenbescherming.nl/ik-heb-een-hond/ik-heb-een-hond-en-kinderen/
 
Buiten zou ik haar alleen heel gedoseerd met andere honden laten spelen. Aan de lijn nooit met andere honden in contact laten komen, ga met jezelf en de buggy tussen Misha en de andere hond lopen mocht je in een situatie komen dat je de andere hond niet meer kan ontwijken, hou haar kort naast je zodat zij niet naar de andere hond kan springen.
 
Wat is je dagindeling met haar? Is er balans tussen aktiviteit en rust, doe je ook hersenwerk met haar? Ga je ook apart met haar uit?
Het lijkt me best druk een klein mensenkind en een hondenkind over de vloer, je moet ogen in je achterhoofd hebben. Zorg ook voor een plekje waar de hond ongestoord kan eten en rusten.
 
  "

Dobry

 Ik laat het jongetje nooit met Misha alleen. Misschien had ik het anders moeten formuleren. Het jongetje is anderhalf en loopt fysiek achter door aangeboren hartafwijking. Dus hij zit stil en zolang Misha niet bij hem gaat zitten kan hij haar ook niks doen. Gaat ze wel bij hem liggen zorg ik ervoor dat er niks gebeurd. 9 van de 10 keer negeren ze elkaar. Soms aait hij haar een soort van, en 1x probeerde hij haren uit te trekken en dat voorkwam ik. Als hij haar 'aait' staat ze soms op om ergens anders te gaan liggen. Het is niet mijn eigen kind, dus ik zorg dat ik altijd weet waar ze is, en als ze bij hem gaat liggen zorg ik dat ik er ook naast zit om meteen te kunnen reageren mocht hij haar onbewust pijn gaan doen. Zodra ze hyper wordt til ik het jongetje rond. Dus zijn 'aaien' is meer een soort porretjes, maar hij doet haar geen pijn en stopt vaak al na 2 tellen. Dat trekken wist ik te voorkomen, hij trok nog maar net een beetje, maar Misha bleef gewoon liggen en viel snel weer in slaap. Ik wil dat ze alleen maar positieve ervaringen met hem/kinderen heeft. Daar doe ik alles aan.

Ze speelt nooit met honden. Mensen met honden houden hun hond ook bij zich door haar geblaf en geruk aan de riem. Ik weet niet of mensen hun hond wel met haar zouden durven laten spelen.

Aangezien ze zo rukt kan ik niet de veiligheid van het jongetje garanderen als ik de buggy niet goed vast hou. Ik probeer haar kort te houden, maar het is erg moeilijk om tussen haar en de hond te blijven. Dit helpt dus niet echt, want ze blijft rukken, ookal hou ik haar zo ver mogelijk van de andere hond. Soms sta ik er niet tussen. Hangt er van af op welk moment we de hond zien en hoe de veiligheid voor het jongetje in de buggy is. Ik hou van Misha, maar liever dat hem niets mankeert dan haar. Maar ik loop expres een stukje waar bijna nooit honden zijn en waar ik redelijk weg kan lopen.

Op een werkdag van 7.30 tot 19.30u ziet mijn dagindeling er zo uit:

Rond 6.30 uur een halfuurtje lopen, en dan laat ik haar ook snuffelen en strooi ik een deel van haar ontbijt op het gras.

Om 10-11u een uurtje van huis, hangt af van het weer, maar het is een route die 20 minuten kost. De enige route die ik nu durf te nemen aangezien de weg daar rustig is en daar minder honden wandelen. Ze krijgt dan brokjes uitgestrooid, kan snuffelen en we gaan soms ergens zitten.

Om 15-16u hetzelfde als rond 10-11u.

Tussendoor er nog uit voor plassen/poepen op een plekje in de tuin, en als ik veel heb rondgelopen (dan blijft ze ook niet erg liggen) ga ik 's avonds dan niet nog een rondje doen, maar alleen naar buiten voor poepen/plassen.

Ik heb een snuffelmat, kong wobbler en stapelbekers. Die ik vaak gebruik, maar niet op een werkdag, alleen de wobbler voor als ik hem naar bed breng/uit bed haal. Ze krijgt dan al genoeg indrukken.

Ik ga apart met haar uit als ik niet werk. Het jongetje laat ik vanwege zijn leeftijd en hart niet uit het oog voor langere tijd.

Aangezien hij nog niet loopt kan ze overal rusten. Aangezien ze die rust vooral pakt als ik stil zit, probeer ik ook er vaak bij te zitten.

je lijkt me al heel goed en verantwoordelijk bezig

Zélf proberen een ontspannen sfeer te creeeren in jullie omgang met hond en kind lijkt me belangrijk.

Misschien is het boekje Help mijn hond trekt (of valt uit) van Turid Rugaas iets voor jullie, het is een stap voor stap methode om rust in de wandelingen te brengen.

 Zolang ik in het dorp ben heb ik redelijk veel wegen om in te slaan om afstand te creëren. Dit lukt helaas niet buiten het dorp. En die ben ik in 5-10 minuten al uit. En dan stoppen de voetpaden ook, dus loop ik op de weg. En dan ga ik natuurlijk niet op een drukke weg lopen, maar die rustigere wegen zijn wel smaller. Er is wel een lang wandelpad aangelegd langs de 'snelweg', maar die kan ik alleen heen en terug lopen, en dan heb ik al helemaal geen uitwijkmogelijkheden meer, want aan de ene kant vangrail, en aan de andere kant een hek, waarlangs een rivier loopt. Deze loop ik heel af en toe voor de afwisseling, omdat ik anders de hele tijd hetzelfde loop, maar ik denk dat ik die ook de komende tijd maar laat.

Ik heb geprobeerd hem rond mijn middel te binden, maar dan is hij te kort. Ik zal anders kijken voor een broekriem om hem aan vast te maken, kijken hoe dat gaat.

Ik zal kijken of ik inderdaad wat boeken kan vinden van Turid Rugaas.

" je lijkt me al heel goed en verantwoordelijk bezig
 
Zélf proberen een ontspannen sfeer te creeeren in jullie omgang met hond en kind lijkt me belangrijk.
 
Misschien is het boekje Help mijn hond trekt (of valt uit) van Turid Rugaas iets voor jullie, het is een stap voor stap methode om rust in de wandelingen te brengen. "

Dobry

Zolang Misha niet hyper is, is de sfeer wel ontspannen. Ik probeer zoveel mogelijk bepaalde dingen te voorkomen, zoals dat ze hem geen lik geeft in zijn gezicht, zodat ze hem niet associeert met alleen maar op haar kop krijgen. Ik probeer haar zo vaak mogelijk te prijzen als ze hem bijvoorbeeld negeert of alleen besnuffelt. Als ze bananen in haar oren heeft door vermoeidheid of doordat ze juist een hele tijd heeft kunnen slapen, zorg ik dat ik hem optil of in zijn loopwagen of stoel zet. De eerste paar weken waren erg vermoeiend, nu kom ik al meer in een ritme. Het zijn vooral de wandelingen met buggy die niet ontspannen zijn. Want ik moet de buggy goed vasthouden, en goed om me heen kijken of ik geen honden zie. Als ik zonder buggy loop ben ik daar expres heel ontspannen in zodat ze geen spanning niet voelt. Misschien wel als ik mensen in de verte zie waarvan het lijkt dat ze een hond hebben, dan begin ik alvast 'vluchtroutes' te bedenken, maar daarbuiten valt het mee.

Ik zal kijken voor een ebook zoals Jessica voorstelde, want bestellen wordt een beetje duur.

Wij durven al eens vergeten dat het een hele grote mogelijk enge wereld daar buiten kan zijn.

En mogelijk daardoor te snel gaan met alles.

Teveel prikkels waar de hond op reageert en teveel wandelen. 

Het uitvallen is al een signaal van onzekerheid/angst

Waarschijnlijk vindt jouw hond ook de buggy eng maar kan hij er niet van weg.

Als je van Turig Rugaas spreekt, zij adviseerd zelfs om maar max een half uur per dag te gaan wandelen en dan nog voor een volwassen hond. En voor de rest gewoon laten snuffelen.

En als jij telkens de buggy en het kind moet meenemen (wat uiteindelijk ook jouw werk is) kan jij jouw aandacht niet op de hond toespitsen.  En dan heb je binnenkort 2 kindjes om naar te kijken.

Een hond moet in onze maatschappij aan heel veel wennen. De ene kan daar al beter mee om dan de andere. 

Maar een hond laten wennen gebeurt best stapsgewijs. Beetje bij beetje. Als het ene verwerkt en "gewend" is. Kun je aan het volgende beginnen. 

Ik zou helemaal terug van nul beginnen en alles beetje bij beetje terug rustig opbouwen.

Als je de hond samen met de buggy meeneemt, oefen eerst eens binnen een klein stukje. Waarbij de hond steeks lekkers krijgt. Zo wordt de buggy "leuk" 

Als je een lederen broeksriem hebt kan je de hond zijn lijn daaraan bevestigen. En ondertussen kan je steeds met één hand lekkers geven terwijl hij naast de buggy staat.

En zo bouw je alles stap per stap op 

Ze is nog maar zo kort bij je, de overgang is groot. Geef haar de tijd om te wennen aan jou en de nieuwe omgeving!

Succes hoor!

 Ja, helemaal eens!

Het lastigste van het hele opvoeden is nou eenmaal de balans zoeken tussen de mentale belasting en de fysieke behoefte die de hond nodig heeft.

 Ze valt net zo erg uit naar honden aan de buggy als wanneer ik zonder loop. Maar ik zal wel proberen de buggy inderdaad leuker te maken, want normaal loopt ze aan de flexi en misschien dat ze de buggy inderdaad met minder 'bewegingsvrijheid' als vervelend gaat zien. Voor ik ga wandelen moet ik eerst nog de buggy helemaal klaarzetten en het jongetje klaarmaken, en ik denk wel dat ze de buggy beschouwd als teken dat we gaan wandelen en op die manier dat hij wel leuk is. Dan gaat ze bij de buggy zitten/liggen, of bij de deur piepen als ik voor haar gevoel niet snel genoeg ben met klaarzetten.

Ze is niet heel bang uitgevallen. Vreemde objecten krijgen een blaf, zoals bijvoorbeeld een achtergelaten fietsje op een veld, maar als ik haar de mogelijkheid geef gaat ze wel op onderzoek uit. Het hangt ervan af wat het is of ze er bijna meteen op afstapt of een half minuutje de tijd nodig heeft, waarna ze zich uitschudt en dan is het goed. Mensen die zich in haar ogen vreemd gedragen (stilstaan/hardlopen) krijgen ook een blaf en begint ze te trekken, maar dan is ze nog wel bereikbaar.

Binnenshuis is ze niet van me weg te slaan, maar buiten is ze veel zelfstandiger. Als ze los zou kunnen zou ze niet dicht bij me in de buurt blijven denk ik. De eerste weken merkte ik dat ik niet veel hoefde te lopen voordat ze moe werd, maar de laatste tijd wil ze niet eens mee weer richting huis. Dan moet ik haar, of roepen, of ik loop gewoon door, en dan komt ze toch maar wel.

Ik probeer met indrukken rekening te houden bij de wandelingen. Als we aan het begin van de wandeling meerdere honden tegenkomen, maak ik de wandeling korter. Als ik echter niet langere tijd met haar buiten bezig ben, merk ik dat duidelijk binnen. Dan moet ze daar nog narazen. Vandaar dat ik werkdagen dan wat langer buiten probeer te blijven, en als we stilstaan mag ze aan de flexi en rondsnuffelen als ze dat wil. Want haar lievelingsbezigheid als ze niet moe is, is speelgoed omhoog gooien en door het huis heen slaan met haar poot en er dan achteraan rennen Niet erg handig met een dreumes op de vloer. En in mijn eigen huisje heeft ze alleen haar eigen speelgoed tot haar beschikking, maar in hun huis is het babyspeelgoed veel leuker.

En ze hebben geen omheining om hun tuin, dus als ik haar buitenshuis los laat trekt ze een sprintje naar de appelboom voor appels en daarna naar de boerderij voor koeienpoep

Maar stap voor stap bij het begin beginnen zal ik inderdaad dan gaan doen met de buggy. Dat ze die in ieder geval als leuk gaat/blijft beschouwen. En misschien dat ik met andere dingen ook wat meer terug kan gaan naar de basis.

" Ze is nog maar zo kort bij je, de overgang is groot. Geef haar de tijd om te wennen aan jou en de nieuwe omgeving!
 
Succes hoor! "

Paddy's Mate

 Af en toe is het inderdaad raar om te bedenken dat ze hier nog maar een maand is!! De eerste paar weken moest ze duidelijk nog wennen, maar ondertussen is ze al aardig gewend aan de omgeving denk ik. Ik had gehoopt dat in de loop van de weken het blaffen minder zou worden ipv erger doordat ze zich meer en meer thuis zou voelen. Ze blafte ook al thuis naar vreemde honden, dat deed de moederhond ook. Mijn moeder is een halti gaan gebruiken (ze is gastouder en loopt dus ook met buggy), maar ik hoop het zonder op te lossen.

Dankjewel

 Die balans is inderdaad heel moeilijk. Ondertussen heb ik een redelijk goed ritme uitgevonden waarbij ze niet/nauwelijks meer raast door hun huis door te veel energie of juist vermoeidheid. Maar het hangt ook van zoveel factoren af!