Wat is jou spiegel?

Aangezien honden de gemoedstoestand spiegel. Ben ik benieuwd, waar jij je zelf op betrapt? Betrap mij zelf er regelmatig op, dat ik soms gehaast ben tijdens uitlaten het uitlaten ..een hoop geblaf.. Ik geïrriteerd .. Terwijl ik tijdens een rustig rondje totaal geen last van geblaf heb.. BAM, spiegel ;) Dus kom maar op. Ben benieuwd ! 

Wat wij als radio uitzenden, ontvangen onze honden als antenne. En zullen we oogsten wat we hebben gezaaid.

Ik denk dat honden alles wel spiegelen.
Stress , haast , irritatie.

Als ik gestresst ben laat mijn hond dat zeker merken.

 Mooi verwoord

Tobias ik ga terug naar bed en je intro proberen te verwerken

misschien morgen heb ik het door.....misschien

ben blond , dus heel even wachten 

het mooiste tijdstip is bij ons, van Bams en mij, de ochtend, nimmer stres, vroeg op geen gehaast, en ik ben heel eerlijk als ik met bams ga wandelen ben ik nimmer gestrest, ik neem de tijd voor dr, altijd.... ik ga straks trainen, dat doe ik iedere ochtend, nimmer sta ik dan laat op juist om me niet te haasten en geen tijd te hebben voor Bams......

wat is dan de spiegel die ik me voorhou ? alleen als Bams niet wil eten en ik haar voer met een lepel en dan nog vind ik dat gezellig, hahaha, kom Bams, ga maar lekker zitten, slabber om, we nemen daar zelfs ook nog de tijd voor, hap slik weg, nee in de spiegel kijk ik alleen als ik mijn haren kam.

Als ik na een epileptische aanval compleet gedesoriënteerd ben kan Indy soms ook ontzettend gedesoriënteerd overkomen

Onze spiegel is groter, als wij gehaast of gestressed zijn zie je dit door de hele roedel terug komen met niet luisteren, bek vechten etc. terwijl als wij rustig in de roedel staan (zoals gelukkig bijna altijd) de honden juist super lief zijn.

Bij mij is het tijdens etenstijd.  Twee krijgen ander voer dan Nahla, dus probeer ik zo snel mogelijk alles te nemen en ren ik door de keuken heen en weer, dan worden ze allemaal naar hun plekje begeleid, maar dat is dus haasten zodat ze niet te lang hoeven te wachten...

Met als resultaat dat ik twee honden achter me aan heb die mee heen en weer lopen en geluidjes maken, waar ik dan weer zenuwachtig van wordt .  Nahla blijft wel rustig wachten maar ze is ook niet in de keuken maar achter het hekje

Is het zo dat ik alleen ben en met niemand rekening hoeft te houden ? En er dan geen stres is !!

Och Willemijn wat ben jij een lief baasje zeg. Max spiegelt mij als ik aan tafel een gesprek heb. Hij zit op de stoel en luistert aandachtig. Later komt hij op mijn schoot, als we gegeten hebben, en volgt hij onze blikken. Fantastisch! Minder is dat als ik schrik of bang ben, Max ook gaat piepen. Hij voelt dit heel goed aan! 

Shadow kan je heel makkelijk "druk" maken, ligt hij bijvoorbeeld heerlijk te slapen en ik ga opruimen (dus heel veel heen en weer lopen) word hij heel onrustig en gaat hij mee heen en weer lopen hihi

En wanneer ik hem moet uitlaten en ik en hier niet zoon zin in, omdat ik moe ben bijvoorbeeld dan gaat meneer dus op zijn rug in zijn mand liggen hahaha en krijg ik hem dus ook niet mee! Behalve met een snoepje

vloeken, boos of geirriteerd zijn, en gestresst zijn...dat merk ik meteen aan lootje...die komt dan altijd "blauw-helmen", of ze gaat juist zo ver mogelijk weg...

heeft wel gemaakt dat ik minder vloek en mopper thuis...ergens goed voor geweest dus haha 

Boos, geïrriteerd, gespannen, verdrietig: Mellow is gelijk anders. Vooral in de eerste drie gevallen, dan is ze buiten ineens weer heel angstig en wil dan niet plassen. Met als gevolg dat ik me daar weer over opwind, want ze moet toch plassen, dan raakt ze helemaal van slag.

Zo'n fijne, vicieuze cirkel...

Het heeft wel geholpen om wat meer in het nu te zijn, wat meer de dingen te laten zijn zoals ze zijn.

Soms mopper ik nog wel, maar dan maak ik er een soort gesprekje van. Dan heb ik het over stomme mensen en ze zoeken het maar uit, dan kan ze me echt aankijken of ze het helemaal met me eens is, rolt eens lekker in het gras en doet even gek. En dan is het weer goed 

Ik merk dat erg goed ,na een paar niet zo leuke aanvaringen met mountain bikers en hardlopers hier in het bos ,liep ik een poosje op eieren pfft iedere keer van ojee als er maar niet .....

Bertus is erg groot (zien wij zelf niet meer omdat we er aan gewend zijn ) dus mensen schrikken daarvan.

Nu op zijn tuig "vriendelijke reus"gezet met een heel goed resultaat mensen reageren veel relaxter omdat ze zien dat hij ongevaarlijk is voor mens en hond .

Waardoor ik relaxter ben en Bertus nu vaak de mensen/fietsers negeert . 

Dus een hond reageert idd zeker op zijn begeleider .

Ik ben wel eens gehaast, vooral s ochtends als ik moet werken en puck wil niet doorlopen. Ik ga dan al om half 6 mn bed uit en wil toch, vooral als ik een lange dag moet werken en puck moet wachten tot 12 uur voordat er iemand komt, een wandeling van 20 minuten maken. Dat wordt dan soms wel wat langer of juist korter omdat puck niet verder wil. 

Wanneer ik alle tijd heb en ik laat puck haar eigen ding doen, dus snuffelen en haar haar eigen weg laat kiezen, dan is het een ontspannen wandeling. Maar ook nog wel vaak zat dat puck ook dan rechtsomkeert maakt en terug naar huis wil. 

Leuk topic!

Jeff luistert perfect...houdt me in de gaten

doet zijn eigen ding op verstandige manier..commando's zijn overbodig

hier en daar een richting aanwijzing met gebaar(die kant op) of een wacht...hij staat dan direct stil en kijkt om...en wacht

totdat ik bol sta van de stress...extreem moe ben of echt niet lekker in mijn vel zit.

dan heeft Jeff bananen oren en doet uitsluitend wat hij wil...negeert basis regels..zoals "een stille weg steek je ook niet over"

en zal niet komen wanneer ik heb roep..en al mijn commando's negeren

totaal van de goden los..

een teken voor mij om  heeel diep adem te halen...

en drastisch gas terug te nemen en mijn ontspanning te zoeken.

nu ik het weet, herken ik de signalen eerder en ga minder vaak over mijn grenzen

Ik wil immers ontspannen met mijn honden tijdens de wandeling ipv ze mijn werkstress bv te geven...of wat me ook maar dwars zit

en waldo wordt schrikkeriger en angstiger als ik onrustig ben op zo'n moment.

Ik ben heel blij met de spiegels !

als iets me motivatie geeft om het anders te doen, zijn mijn dierbare hondjes het wel .

" Tobias ik ga terug naar bed en je intro proberen te verwerken
misschien morgen heb ik het door.....misschien
ben blond , dus heel even wachten  "

Anny en Lance

 ...enn Anny?

Nee in de spiegel kijk ik alleen als ik mijn haren kam. "

willemijn, baasje van bamse .

 Ondanks dat ik je t van harte gun, is het toch niet menselijk om altijd maar relax te zijn.. Ik zelf kan ook verdriet hebben buiten de alle daagde levens omstandig heden van de hond. Maar wat hij wel mee krijgt.. En op reageert..  

"  ...enn Anny?
  "

Roos,Jeff en Waldo

Een enkel heeft  toch ook niet door wat Tobias juist bedoeld denk ik, neen geen naam. Is verder een braaf mens.

Roos franke tik  jij bent donkerharig weet ik. Ik zit er echt over te denken hoor. Tobias heeft geduld hoop ik.....

en er komt niks....blackout...writers block....haarkleur veranderen dringend .

Ik merk ook wel dat mijn stress , mijn anders doen dan anders ( bv koffers pakken) bij Lance gelijkaardige  trigger doet afgaan. Me volgen , beginnen piepen etc etc.

maar ik denk dat dát niet juist is wat Tobias bedoelt.

Sorry Tobias geen spiegel hier die barsten toch altijd

 moment.
Ik ben heel blij met de spiegels !
als iets me motivatie geeft om het anders te doen, zijn mijn dierbare hondjes het wel .
 
 
 
  "

Roos,Jeff en Waldo

 Idd, het is een hele bijzondere motiverende spiegel.. Sluit ik me helemaal bij aan 

" Een enkel heeft  toch ook niet door wat Tobias juist bedoeld denk ik, neen geen naam. Is verder een braaf mens.
 
Roos franke tik  jij bent donkerharig weet ik. Ik zit er echt over te denken hoor. Tobias heeft geduld hoop ik.....
 
en er komt niks....blackout...writers block....haarkleur veranderen dringend .
 
Ik merk ook wel dat mijn stress , mijn anders doen dan anders ( bv koffers pakken) bij Lance gelijkaardige  trigger doet afgaan. Me volgen , beginnen piepen etc etc.
maar ik denk dat dát niet juist is wat Tobias bedoelt.
 
Sorry Tobias geen spiegel hier die barsten toch altijd
 
  "

Anny en Lance

 was blond in mijn jeugd en ben in hilversum opgegroeid met televisieland..need i say more

je probeert...ik ben trots op je!

Dat is precies wat ik bedoel.. Hihi slim blondje dus 

Blondes have more fun .....

 Heftig voor jullie beide... Knuffel

Ik merk het vooral aan Cosmic. Wispa is altijd blij, en ook Luuk is eigenlijk iedere dag nagenoeg hetzelfde. Cosmic is zo veranderlijk als het weer. Net als ik.

Als ik niet lekker in mijn vel zit, of erg moe ben, is Cosmic stierlijk vervelend. Dan hangt ze bij het wandelen tegen (en piept daarbij uit haar tuig) of loopt juist constant te trekken. Of, misschien wel het ergste, je ziet haar om zich heen kijken ("Wat kan ik eens doen om de boel op stelten te zetten..") en vervolgens blaft ze keihard in Wispa's oor, die dan meteen op scherp staat omdat ze denkt dat er ergens een konijn of kat zit. Dan doet Luuk ook maar mee voor de vorm, en ben ik letterlijk outnumbered.

Heb ik een goede dag, dan is Cosmic een zalig hondje. Dan kan ze los lopen, is ze één en al aandacht, en leert ze in drie tellen nieuwe dingen aan. Ik heb mezelf dan ook echt aangeleerd om haar simpelweg niet los te laten als ik een baaldag heb, en ook maar niet te veel te vragen. Van mezelf niet, maar ook van de hondjes niet.

Een vraagje, als jullie ziek zijn.. Hie reageert de hond dan, bij mij lijkt t wel of hij dit merkt en daardoor zeer weinig van me vraagt 

Leuk en interessant topic. 

Als ik zenuwachtig wordt op straat dan heeft Daya opeens een hele lange nek.  Dat is het teken dat ik maar beter aan leuke dingen kan gaan denken. Daya wordt dan ook ontzettend nerveus, gaat hijgen, heel oplettend en luistert van geen kanten meer, waardoor ik nog wat zenuwachtiger wordt.  

Mijn moeder werd dinsdag met spoed opgenomen in het ziekenhuis (praatte niet meer + epileptische aanval). Wij in paniek, Daya in paniek. Stond tegen ons te blaffen, want we huilde. Begon ook nog heel hard te blaffen tegen de hulpverleners die buiten stonden. Mijn moeder was weg, toen rende Daya opeens naar boven (ik erachter aan) en ze viel, met naar beneden lopen, bijna van de trap!  (kon haar net tegenhouden)

Was totaal niet meer haar eigen. Gelukkig is mijn moeder nu thuis en gaat alles goed. Daya is nu ook weer rustiger en daagde me net uit tot spel. Ze ligt weer constant in de pad haha (zodat ze lekker dicht bij mijn moeder kan liggen).

Als ik ziek ben, is Daya ook heel rustig. Gaat ergens liggen of bij mij liggen. Ben ik druk en blij, heeft ze een heleboel dolle buien met spelbuigingen en grommelen. 

Gelukkig ben ik zelden ziek (lees: niet ziek genoeg ).