Blue

Mijn hond wil al een lange tijd moeilijk mee lopen buiten.in het begin loopt hij maar op een gegeven moment heeft hij der ineens geen zin meer en verzet ook echt geen stap. Ik woord er best moe van want lekker wandelen zit er gewoon niet bij heeft der iemand tips?

Hoe weet je dat hij niet wil en niet iets mankeert?
Heb je meer informatie over ras, leeftijd, hoe lang bij jou?

Het is een klein hondje van 2 jaar oud . Hij staat dus spontaan stil tijdens de dagelijkse rondjes maar ook tijdens wandelingen , laatst liep ik bijv naar de tram hij bleef mooi een half uur stil staan ik dacht nou de aanhouder wint ooit maar dit is nu al bijna een jaar aan de gang en vind het steeds vervelender worden

Wat wel vreemd is als mijn partner de lijn over neemt en ik loop voorop dan loopt hij wel mee 

Onze hond is ook 2 (Bijna 3, december).
Ze heeft er de laatste tijd een handje (of pootje..) in om ook opeens stil te staan, maar dan wil ze bijvoorbeeld rechtsaf en ik wil rechtdoor. Loop ik naar rechts, dan loopt ze wel. Loop ik dan weer terug, probeert ze het nog een keer, maar loopt daarna meestal wel weer mee. 
Ik weet niet of het dat is, maar ik moest er bij je verhaal opeens aan denken.

Kun je je hondje ook niet lokken met snoepjes of een heel leuk speeltje?
En anders inderdaad wat Santa zegt. Misschien mankeert er wat?

Maar ga je dan echt een half uur wachten?
Ik begrijp het niet helemaal goed, denk ik.

Alles is medisch goed nagekeken zodat daar eventueel geen oorzaak kan zijn?

Als er medisch geen probleem is. Dan is het gedrag freeze mogelijk een reactie op "angst".

En als jij dan voorop loopt geeft dit een bepaalde zekerheid.

Ben je in de mogelijkheid om ergens met hem te gaan wandelen in een nieuwe omgeving waar het heel rustig is? Zodat je eens kan kijken hoe hij daar reageert?

Van welk ras of kruising is je hond?

als alles medisch in orde is, denk ik dat hij aan wil geven dat hij ergens niet graag heen wil (of ergens anders juist wel graag). Misschien is dat een saaie route voor hem qua geurtjes. Of het is te ver weg van het veilige huis. Of er is ooit iets gebeurd waar hij van geschrokken is, zoals een grote traktor die langsreed of een andere hond achter een hekje oid.

Je zou eens kunnen proberen te kijken of zijn ogen misschien heen en weer gaan naar een bepaalde richting.

Je kan eraan toegeven en teruggaan soms, dat lijkt me goed voor de band met de hond, dat hij merkt dat je hem begrijpt dat hij het die richting op niet fijn vindt.

Of als je perse ergens moet zijn of je wil hem laten zien dat het ok is daar, een paar stappen in de richting gaan waar hij heen wil en dan met een boog (en eventueel wat aanmoediging, misschien zelfs een lekkertje of een speeltje) toch de richting heengaan waar jij heen wilt.

Het is vind ik voor veel honden een heel goed idee om ze eens zelf de route te laten bepalen, en niet altijd de route te hoeven nemen die je zelf graag neemt. Ik loop bijv. heel graag door het bos, maar als ik Jenna laat kiezen neemt ze nooit een boswandeling maar altijd een route door straatjes waar ze heel veel geurtjes kan verwachten.

Het is  niet echt een ras, we gaan regelmatig naar de dierenarts maar hoor hem nooit over iets vreemds.  De hondenmasseur Voelt ook geen koude plekken ofzo. Zou het kunnen dat hij gewoon niet graag met mij loopt? Of dat hij mij een beetje uittest? Soms probeer ik hem te lokken door zogenaamd een bal naar voren te gooien , maar dit loopt zeer onhandig en ik moet echt moeite doen om te zorgen dat hij een beetje mee loopt. Misschien zou het inderdaad angst kunnen zijn ik heb werkelijk geen idee

Haha ja soms (als ik de tijd heb) Blijf ik inderdaad gewoon wachten, er was toen iemand hier uit de buurt die vertelde dat je niet moest opgeven de aanhouder wint... Nouja ik ben toch bang dat de hond wint.  Tot nu toe heeft de methode ook nooit geholpen ik kan wachten tot ik een ons weegt.

Ik kijk de hond niet aan speel expres met me telefoon (ook op advies van de persoon) maar de hond boeit het echt niet. Soms ga ik op mijn hurken zitten en tik ik op mijn been nou dan zet hij een paar stappen , dan moet ik weer op mijn hurken weer een paar stappen maar je snapt dat ik zo niet echt vooruit komt...Je zou het bijna beschrijven als een volwassen 'pup'

Lola mijn herplaatser die vorig jaar overleden is was ook een hond die soms echt niet verder wilde, of kon (voor haar gevoel) zij had in het begin de taktiek om zich op haar zij te laten vallen en doen alsof ze niet meer leeft, de eerste keer schrok ik vreselijk. Maar toen ik de richting van huis opdraaide sprong ze zeer levendig op en ging graag en aktief mee richting huis.

Later toen ze iets meer gewend was gebruikte ze ook de taktiek van stil gaan staan als ze een bepaalde richting niet heenwilde.

Nog later bleef ze staan en maakte oogcontact, door heen en weer naar de richting te kijken waar ze graag heen wilde en mij.

Ik ben er zelf niet voor om de hond in zulke situaties te negeren, omdat er iets is blijkbaar en hij misschien wel je steun nodig heeft. Wat er is, zou je dan moeten uitvinden al is dat erg lastig.

Hier is ook een bepaald punt waar je het bos ingaat, waar zowel Lola als Jenna, als Kelly niet graag heengaan. Geen idee waarom niet. Soms heb ik toch zin en als we dan eenmaal toch die route nemen is het na een x aantal meter ook wel goed.

Misschien is het gewoon nog wennen voor je hond en wil hij later wel wat verder van huis.