Mechelse herders / werkhonden: geheel positief opvoeden onmogelijk?

 Voorspelbaarheid in wat? In de manier van samenleven, of bedoel je de gebeurtenissen vd dag?

Als je het eerste bedoelt, ben ik absoluut akkoord (dat een hond moet weten wat ie aan z'n mens heeft, zal wel zijn!) maar in 't tweede geval niet.

Tenminste niet voor het ras dat ik heb. Dat zijn honden met een nomadische oorsprong, die hebben vele duizenden jaren met hun mensen een zwervend bestaan gehad, en een zwervend bestaan is nooit voorspelbaar. Integendeel. Mens en dier leven op het ritme en de wendingen die de natuur aangeeft, niks is zeker en alles kan gebeuren. Daar ligt net de zielerust in, in het niét weten en niét wachten op wat komt, het leven speelt zich af in het nu. Nu is er eten, nu schijnt de zon, nu is er water, nu is er een slaapplaats. Niet straks, niet voorheen, maar nu. En dat merk ik zéér sterk aan mijn honden. Ze hebben een gelukkige thuis, maar gaan we reizen en zwerven, dan komt er een diepe, innige tevredenheid in hen die met geen woord te beschrijven valt. Voor mij is dat het teken dat dat hun ware aard is, hun oorsprong, en daar wil ik graag zo veel mogelijk naar teruggrijpen.

En zo kunnen rassen in hun aard nogal uiteen lopen, en denk ik dat het altijd wijs is daar rekening mee te houden, en niet alles over 1 kam te scheren.

 Ik ga eerst beginnen met een literatuur studie en de observaties zullen na nieuwjaar doorgaan. Dus tegen de zomer zal mijn eindwerk af moeten zijn. Tegen dan horen jullie nog wel iets van me 

"  Ik ga met deze mee... Daarin verder altijd karakter hond volgen. Een "nee" voor een hond een boterham pakt (en zichzelf positief beloont) is handig. Een "hier" voor je hond de weg op stuift absoluut noodzakelijk. (En ja, die hier zie ik ook als een verbuiging van gedrag dus correctie ). "

Aurelia

 Hier reageer ik vóór ze het gedrag vertoont : als de hond de boterham al heeft genomen, is het te laat.  Ik zie dat ze interesse heeft in de boterham en ik leid haar af.  Je ziet bv. haar neusvleugels trillen, ze heeft iets geroken en ze heeft interesse, dán vraag ik haar aandacht en leid haar af.

Ik kom in de buurt van een weg en ik lijn haar aan, ik hoef niet te corrigeren, omdat ik het gedrag voorzie...

Onze wandelingen draaien dan ook om de honden, we hebben er drie en we verdelen het "werk" , mijn man neemt Niké voor zijn rekening (op voorwaarde dat ze niet bij mij is, dan doe ik het) en ik neem Nahla en Gioia, ook weer vooropgesteld dat ze niet bij mijn man in de buurt lopen.  We houden ze in het oog en je ziet snel aan een hond dat hij aandacht heeft voor iets, dus als je niet weet wat het is, leid je ze af, trekt hun aandacht en meestal is dan dat "interessante" alweer weg, vergeten of zijn we er voorbij.

Er hoeven dus geen "correcties" te volgen.

Als ik zie dat Dobber mijn boterham zou willen pakken, zeg ik duidelijk 'nee...'. Zij weet dan hoe ver het is en dat die boterham van mij is. Afleiden leert in zo'n geval niet dat je hond die boterham niet mag pakken, je vermeid het alleen. En ik denk dat een hond in Veel situaties meer heeft aan een duidelijke grens, dan aan het vermeiden van die grens... Ik neem even dit voorbeeld wat jij noemt er uit, maar er zijn natuurlijk tig andere op te noemen.

Zolang iets Dobber, mij of een ander dier/mens niet in gevaar brengt, laat ik Dobber fouten maken en geef dan aan waar de grenzen liggen. Daar leert ze van, niet van altijd alles afleiden en voorkomen.

"  Voorspelbaarheid in wat? In de manier van samenleven, of bedoel je de gebeurtenissen vd dag?
Als je het eerste bedoelt, ben ik absoluut akkoord (dat een hond moet weten wat ie aan z'n mens heeft, zal wel zijn!) maar in 't tweede geval niet.
Tenminste niet voor het ras dat ik heb. Dat zijn honden met een nomadische oorsprong, die hebben vele duizenden jaren met hun mensen een zwervend bestaan gehad, en een zwervend bestaan is nooit voorspelbaar. Integendeel. Mens en dier leven op het ritme en de wendingen die de natuur aangeeft, niks is zeker en alles kan gebeuren. Daar ligt net de zielerust in, in het niét weten en niét wachten op wat komt, het leven speelt zich af in het nu. Nu is er eten, nu schijnt de zon, nu is er water, nu is er een slaapplaats. Niet straks, niet voorheen, maar nu. En dat merk ik zéér sterk aan mijn honden. Ze hebben een gelukkige thuis, maar gaan we reizen en zwerven, dan komt er een diepe, innige tevredenheid in hen die met geen woord te beschrijven valt. Voor mij is dat het teken dat dat hun ware aard is, hun oorsprong, en daar wil ik graag zo veel mogelijk naar teruggrijpen.
 
En zo kunnen rassen in hun aard nogal uiteen lopen, en denk ik dat het altijd wijs is daar rekening mee te houden, en niet alles over 1 kam te scheren. "

Alaska's Finest!

 Die doelt op het leven in onze huidige dicht bevolkte maatschappij.

Waardoor de hond zoveel prikkels ervaart en eigenlijk constant onder stress staat. En als je uit deze maatschappij stapt, de wereld van rust en natuur intrekt krijgt volgens mij elke hond die diepe innige tevredenheid 

 Een hond maakt geen fout. Dat jij dit fout vind is iets anders.

Eten is een natuurlijk gedrag. De hond is geprogrammeerd om te eten. Is dus heel normaal dat als er een boterham ligt dat de hond die neemt en opeet.

Alleen wij (de mens) vindt dat het niet kan en straffen daar de hond dan voor.

 Natuurlijk is dat niet normaal, moet je zien wat honden onderling doen als de een iets af wil pakken van de ander. Dan word er een snauw gegeven, 'weg wezen jij, dat is van mij!'. En groot gelijk heeft ie, afpakken is niet leuk en word daarom bestraft. Hoe jij er bij komt dat een hond geprogrammeerd is om te eten, en daarom ook zomaar ons eten af kan pakken is mij een raadsel, maar ik vind deze theorie echt grote bullsh*t. Mijn hond pakt geen eten af, nooit. Want ze weet dat dat niet mag. Samenleven heet dat. 

 Ik vind dat je alles heel zwart wit bekijkt. Er zit deel waarheid in je reacties maar veel te zwart wit. Wij wonen in een rustige gemeente waar op wandel afstand grote bossen te vinden zijn. Maar ja wij hebben buren... 

" Zet je boterham hoger, gooi een speeltje of pak een koekje. Dan is er geen stemverheffing nodig "

Roosje

 Daar los je toch niets mee op? Ik wil dat zij een boterham die in haar bereik is, ook niet opeet. Of dat nu op de tafel is of in de hand van mijn kleine neefje. Bovendien heb je toch niet de ganse dag speeltjes of koekjes in je hand? Je kunt ook grenzen aangeven zonder dat het meteen negatief is... Als mijn neefje een hap zand uit de bloempot wil nemen, dan zeg  ik nee. Als mijn hond een boterham van de tafel wil pakken, zeg ik nee. Als mijn man met vieze schoenen de woonkamer in wil lopen, zeg ik nee. 

(De stemverheffing heb je trouwens zelf toegevoegd ;) een gefluisterd nee kan ook. Alleen heb ik van mezelf al een harde stem dus voor mij geldt dat fluisteren minder :p)

whahaha nu stel ik me voor dat ik probeer mijn man af te leiden met een koekje als hij de woonkamer in wil lopen met vieze schoenen :D 

 Dan snap ik je redenering niet. Ik dacht dat je met 'de mens moet het natuurlijke gedrag van een hond leren begrijpen' net bedoelde terug te kijken naar waar een hond zich goed bij voelt en hem dit zo veel mogelijk gunnen in ons samenleven. Waarom zou het dan in een bevolkte maatschappij opeens anders zijn? Waarom heeft ie dan opeens voorspelbaarheid nodig?

Voorspelbaarheid creeert verwachtingen, en verwachtingen creeren  onrust.

Bijvoorbeeld: Elke dag om 7 uur 's ochtends opstaan en eten? Dan zijn er heel wat honden die rond dat uur al onrustig worden: ze piepen, ze blaffen, ze janken als het eens een dagje niet zo gaat. Elke dag na het avondnieuws een rondje wandelen? Gaat de hond al wachten: "wanneer gaan we nu? wanneer gaan we nu?". Dus hoe rustgevend is voorspelbaarheid echt? Ik ben er geen voorstander van en naar mijn mening is er een hoop minder onrust als de dingen losser en soepeler gaan en er niet zoveel strakheid in het leven zit. of dit nu in een bevolkte omgeving is of niet...

"  Dan snap ik je redenering niet. Ik dacht dat je met 'de mens moet het natuurlijke gedrag van een hond leren begrijpen' net bedoelde terug te kijken naar waar een hond zich goed bij voelt en hem dit zo veel mogelijk gunnen in ons samenleven. Waarom zou het dan in een bevolkte maatschappij opeens anders zijn? Waarom heeft ie dan opeens voorspelbaarheid nodig?
Voorspelbaarheid creeert verwachtingen, en verwachtingen creeren  onrust.
Bijvoorbeeld: Elke dag om 7 uur 's ochtends opstaan en eten? Dan zijn er heel wat honden die rond dat uur al onrustig worden: ze piepen, ze blaffen, ze janken als het eens een dagje niet zo gaat. Elke dag na het avondnieuws een rondje wandelen? Gaat de hond al wachten: "wanneer gaan we nu? wanneer gaan we nu?". Dus hoe rustgevend is voorspelbaarheid echt? Ik ben er geen voorstander van en naar mijn mening is er een hoop minder onrust als de dingen losser en soepeler gaan en er niet zoveel strakheid in het leven zit. of dit nu in een bevolkte omgeving is of niet... "

Alaska's Finest!

 helemaal mee eens! als je altijd op dezelfde tijdstippen activiteiten gaat plannen creeer je zoals hierboven vermeld onrust en ook stress! In de natuur is er ook niet altijd voorspelbaarheid. 

Dit hebben ze al geregeld onderzocht. Bij paarden ontstaat er een enorme stress door voorspelbaarheid bij het geven van voeding. 

Voor sommige activiteiten zou voorspelbaarheid dan weer wel goed zijn. Dit geld voornamelijk dan voor onaangename prikkels. Men heeft dit bij mensen onderzocht. Kanonschoten in twee dorpen. Het ene dorp waren die kanonschoten voorspelbaar dus op vaste tijdstippen en in het andere dorp variabel. De mensen die in het dorp woonden met variabele kanonschoten hadden meer stress. 

In het geval van Shadow vind ik dat het neefje een serieuze opdonder verdiende niet de hond. Mijn vorige hond kwam van een huisgezin met 4 kinderen die dachten dat alles maar kon met de hond. Hem de hele tijd achtervolgen, zich laten vallen liefst bovenop de hond als die aan het slapen was, zijn staart willen afknippen en ga zo maar door. In het merendeel van de gevallen gaan de kinderen, of dan meer bepaald de verantwoordelijke volwassenen, in de fout en krijgt de hond de schuld als hij het beu wordt en eerst waarschuwend gromt of even later bijt als ze het nog niet opmerken.

Mijn hond heeft de kinderen nooit wat gedaan, maar hij vertrouwde ze voor geen cent meer en dat gold dan voor elk kind. Tibo is net zo. Onlangs wilde een kindje hem graag aaien, dat liet ik toe maar lette natuurlijk goed op. Ik merkte dadelijk dat Tibo het meer dan beu werd omdat het kindje niet van ophouden wist en hoe langer hoe meer ging slaan ipv aaien. Dat werd direct afgebroken terwijl ik al meermaals zag dat veel mensen het nog leuk vinden ook en de hond aanzien wordt als een speelgoedje. Als het dan misgaat verschijnt het weer in grote letters in de krant, maar de achtergrond naar waarheid weergeven, oh maar.

Ook zo met de hond van een nichtje van mij, haar zoontje viel de hond de hele tijd lastig en trok zelfs aan diens oren. Tig keren verboden maar toch leuk verder gaan. Opeens werd neefje aan de oren getrokken die het natuurlijk op een huilen zette, oh zegde zijn moeder "vindt je dat niet leuk ?, nou hondje ook niet". En hij deed het nooit meer, is nu opgegroeid tot iemand met respect en liefde voor dieren. Want vaak is het toch "voed de kinderen op en geef die op hun donder ipv de dieren".

"  helemaal mee eens! als je altijd op dezelfde tijdstippen activiteiten gaat plannen creeer je zoals hierboven vermeld onrust en ook stress! In de natuur is er ook niet altijd voorspelbaarheid. 
Dit hebben ze al geregeld onderzocht. Bij paarden ontstaat er een enorme stress door voorspelbaarheid bij het geven van voeding. 
Voor sommige activiteiten zou voorspelbaarheid dan weer wel goed zijn. Dit geld voornamelijk dan voor onaangename prikkels. Men heeft dit bij mensen onderzocht. Kanonschoten in twee dorpen. Het ene dorp waren die kanonschoten voorspelbaar dus op vaste tijdstippen en in het andere dorp variabel. De mensen die in het dorp woonden met variabele kanonschoten hadden meer stress.  "

Max† & Udhai

 Dat geloof ik graag! Als je steeds onverwacht aan 't schrikken wordt gebracht is dit hoogst onaangenaam.

Een drukke leefomgeving met veel prikkels hoeft voor een hond m.i. niet gelijk te staan met stress. Het hangt er allemaal maar vanaf hoeveel (negatieve) druk er op de hond zelf wordt gezet.

De foto hieronder, bijvoorbeeld, is genomen in een drukke straat in hartje Kathmandu. Je ziet straathonden liggen slapen langs de weg, tussen de straatkinderen en voetgangers. Soms liggen ze zelfs in 't midden vd straat tussen de rijdende auto's een dutje te doen. Waarom zijn deze honden zo ontspannen? Omdat ze door iedereen met rust worden gelaten. Niemand schopt hen, auto's rijden in een boog om hen heen, niemand valt hen lastig. Dus ondanks de vele prikkels in de omgeving, zijn deze honden heel erg op hun gemak. Is hun leven voorspelbaar? Nope. Ze weten niet wat en waar ze die dag te eten zullen vinden, waar ze straks heen zullen lopen of slapen, ze hebben geen schema's en programma waaraan ze moeten beantwoorden, maar doen hun eigen ding.

Ze leven in een drukke maatschappij qua omgevingsprikkels maar een rustige maatschappij qua mentale druk, menselijke controle of verplichtingen.

En net die mentale druk, controle en bevraging van je hond heb je toch zelf in de hand, ook in onze samenleving?

(In een andere maatschappij, waar mensen niet zo tolerant voor de straathonden zijn, of hen zelfs gemeen en agressief behandelen, gaat het vast heel anders en geloof ik graag dat honden er op hun hoede zijn en mensen liever mijden. Des te meer reden om aan te nemen dat het niet zozeer de drukke omgeving hoeft te zijn die honden stress bezorgd, maar de manier waarop wij hen behandelen.)

Een internetkennisje van mij vertelde over haar hond, zij woont in Bulgarije, net buiten Sofia, bij haar in de buurt schijnen de honden ook gewoon buiten rond te scharrelen, er wordt ook verder niet echt iets verwacht van ze, gaan niet op cursussen of worden meegenomen op wandelingen, worden niet opgesloten, en worden ook meestal heel oud, haar groot formaat herder is al 16 jaar.

Zo was het eigenlijk ook ooit ontstaan en bedoeld misschien, mensen en honden wel bij elkaar in de buurt levend maar naast elkaar en niet de mens over de hond heersend op een soms wel heel brutale manier.

Moet zeggen, dat vind ik ook veruit het fijnst. Onze hond is er ook een van het type 'blijft toch wel bij je'. Als er geen auto's/brommers waren en geen regels mbt loslopen, dan zou zij gewoon altijd met ons mee kunnen sjouwen. Lekker samen op pad, waarbij we geen verplichtingen aan haar hoeven te stellen als "niet aan de lijn trekken" of "niet op de weg komen". 

Hmm droommaatschappij... hoewel, mijn auto vind ik ook wel weer erg handig... :P

" Een internetkennisje van mij vertelde over haar hond, zij woont in Bulgarije, net buiten Sofia, bij haar in de buurt schijnen de honden ook gewoon buiten rond te scharrelen, er wordt ook verder niet echt iets verwacht van ze, gaan niet op cursussen of worden meegenomen op wandelingen, worden niet opgesloten, en worden ook meestal heel oud, haar groot formaat herder is al 16 jaar.
 
Zo was het eigenlijk ook ooit ontstaan en bedoeld misschien, mensen en honden wel bij elkaar in de buurt levend maar naast elkaar en niet de mens over de hond heersend op een soms wel heel brutale manier. "

Dobry

 Daar ben ik van overtuigd. Dat een lossere, gelijkere manier van samenleven, zonder al die strakke structuren en schema's, veel aangenamer zijn voor de hond (en in vele gevallen ook voor de mens).

Laatst zag ik nog een programma (ging niet eens over honden, maar over koken ) dat gefilmd was in een stadje in Siberie. 's Ochtends om 9 u, bij -30°, gingen de kinderen te voet naar school. Enkele dorpshonden werden wakker, rekten zich uit en liepen mee. Kids stappen de schooldeur door en de honden volgden hen gewoon naar binnen. Niemand die er wat van zei. Whahaha! Schitterend toch? Iedereen mag toch een beetje opwarmen na een koude nacht? 

Natuurlijk is onze maatschappij niet zo tolerant, maar da's toch geen reden om het zelf niet te zijn naar je hond toe? Het mag allemaal best wel wat relaxter en daar kan je zelf voor zorgen, vind ik.

" Ik ga mijn bachelor over dot onderwerp doen. Ik ga het gedrag van de honden bekijken die positief getraind worden ( positief bedoel ik ook duidelijke grenzen stellen en dergelijk !) en honden die voornamelijk fysiek gecorrigeerd worden. Ook gaan we via de haren het cortisol niveau bepalen. 
Ben benieuwd wat mijn resultaten gaan zijn  "

Max† & Udhai

 Ben ook benieuwd! 

Succes alvast!

"  Dat geloof ik graag! Als je steeds onverwacht aan 't schrikken wordt gebracht is dit hoogst onaangenaam.
 
Een drukke leefomgeving met veel prikkels hoeft voor een hond m.i. niet gelijk te staan met stress. Het hangt er allemaal maar vanaf hoeveel (negatieve) druk er op de hond zelf wordt gezet.
De foto hieronder, bijvoorbeeld, is genomen in een drukke straat in hartje Kathmandu. Je ziet straathonden liggen slapen langs de weg, tussen de straatkinderen en voetgangers. Soms liggen ze zelfs in 't midden vd straat tussen de rijdende auto's een dutje te doen. Waarom zijn deze honden zo ontspannen? Omdat ze door iedereen met rust worden gelaten. Niemand schopt hen, auto's rijden in een boog om hen heen, niemand valt hen lastig. Dus ondanks de vele prikkels in de omgeving, zijn deze honden heel erg op hun gemak. Is hun leven voorspelbaar? Nope. Ze weten niet wat en waar ze die dag te eten zullen vinden, waar ze straks heen zullen lopen of slapen, ze hebben geen schema's en programma waaraan ze moeten beantwoorden, maar doen hun eigen ding.
Ze leven in een drukke maatschappij qua omgevingsprikkels maar een rustige maatschappij qua mentale druk, menselijke controle of verplichtingen.
En net die mentale druk, controle en bevraging van je hond heb je toch zelf in de hand, ook in onze samenleving?


(In een andere maatschappij, waar mensen niet zo tolerant voor de straathonden zijn, of hen zelfs gemeen en agressief behandelen, gaat het vast heel anders en geloof ik graag dat honden er op hun hoede zijn en mensen liever mijden. Des te meer reden om aan te nemen dat het niet zozeer de drukke omgeving hoeft te zijn die honden stress bezorgd, maar de manier waarop wij hen behandelen.) "

Alaska's Finest!

 eens met jou berichten! Ik heb een herplaatser met een rugzakje werd altijd gezegd voorspelbaarheid structuur enz . Ik werk wisselen ene dag staan we om half 6 op andere dag om half 10. Dan overdag bij oppas dan in de avond. Ritme is wel ong t zelfde maar wanneer op de dag dat ligt er maar aan. Ik merk er vooral heel veel voordelen aan . 

 Zo doe je toch niets aan de oorzaak van uitvallen, trekken als hij ergens heen wilt of in de riem bijten.

Ik ben heel erg van belonen en positief opvoeden. Maar nee het kan zeker niet alleen maar. Je mag mijn border wel eens lenen koppie koppie! Ze is dol op zwemmen maar mag niet zonder toestemming de sloot in dit weet ze. Nu heeft ze een link geld, rollen door poep is zwemmen. Zo slim is ze dat ze rolt door de poep en dan rent ze meteen naar de sloor kant. Of mevrouw wil niet naar huis en is boos als de riem weer om moet dan gaat ze soms in de riem happen, ja ik kan gaan belonen met snoepje maar dat feest was snel over. Want ja snoepjes zijn lekker en die krijg ik als ik in me riem hang... Ik moet haar dan echt met met en strenge "eh" toespreken dan stopt ze. En tuurlijk daarna weer belonen. Maar nee alleen positief opvoeden kan ik niet met mijn werkhond omdat ze zo slim is ;) 

"  Zo doe je toch niets aan de oorzaak van uitvallen, trekken als hij ergens heen wilt of in de riem bijten. "

Suzanne en Luca

 Ik heb het aangeleerd door te blijven staan, in het begin stond ze dan ook een meter voor mij stil maar na een tijdje keek ze om, dan ging ik een stap achteruit, zij volgde me, ik deed teken om naast me te komen en als ze dat deed kreeg ze lekkers.

Deed ik een stap vooruit en liep ze terug voor me uit, deed ik hetzelfde...

De verleiding om toch verder te gaan was groot, maar ik wist dat ik in dit geval moest volhouden.  Ik ging er van uit dat Nahla nooit los zou kunnen, dus moest het wandelen wel aangenaam zijn voor ons beiden.  En ik val in herhaling, boos zijn was geen optie.

Het te veel aan snoep loste ik op door haar 's avonds minder eten te geven en na een tijdje kreeg ze haar eten als beloning.  Nu wissel ik af, eten of snoep.

Ze kan nu wél los, maar het wandelen aan de lijn is ook aangenaam, ik heb dus beide

" Ik ben heel erg van belonen en positief opvoeden. Maar nee het kan zeker niet alleen maar. Je mag mijn border wel eens lenen koppie koppie! Ze is dol op zwemmen maar mag niet zonder toestemming de sloot in dit weet ze. Nu heeft ze een link geld, rollen door poep is zwemmen. Zo slim is ze dat ze rolt door de poep en dan rent ze meteen naar de sloor kant. Of mevrouw wil niet naar huis en is boos als de riem weer om moet dan gaat ze soms in de riem happen, ja ik kan gaan belonen met snoepje maar dat feest was snel over. Want ja snoepjes zijn lekker en die krijg ik als ik in me riem hang... Ik moet haar dan echt met met en strenge "eh" toespreken dan stopt ze. En tuurlijk daarna weer belonen. Maar nee alleen positief opvoeden kan ik niet met mijn werkhond omdat ze zo slim is   "

Inge, baasje van Sasha en Myra <3

 Je beloond dan ook op de foute moment .. Je beloond voor het bijten in de riem. Hier ook een werkhondje... Beet ook in de riem... Hielt ik de lijn kort ( niet strak), bleef ik stilstaan .. In de lijn bijten was dan niet leuk meer en  dan stopte hij en dan beloonde ik met mijn stem, soms ging ik dan even spelen als hij braaf was met een balletje. Positief opvoeden wil dus niet zeggen dat je voor elk gedrag ook al is dat negatief moet gaan belonen ... Je moet wel op de juiste momenten belonen en niet belonen voor het bijten in de riem. Als ze loslaten kan je bijvoorbeeld ze even laten zitten en datgene gedrag belonen. Maar beloon niet te snel zodat ze de link met het bijten in de riem en een koekje gaan leggen. Uw timing is dan ontzettend belangrijk. Maar logisch dat je op deze manier het ongewenste gedrag zelf in stand houd 

Daar ben ik het niet helemaal mee eens ik beloonde als ze de stopte met bijten in de riem ook vaak over commando erna Stilstaan heb ik ook al zo vaak geprobeerd maar dan stopt ze, ga ik weert lopen hangt ze der weer in. Met een zware "ehhh"stopt ze dus direct dus dat nog ik mooi doen ;) 

" Daar ben ik het niet helemaal mee eens ik beloonde als ze de stopte met bijten in de riem ook vaak over commando erna Stilstaan heb ik ook al zo vaak geprobeerd maar dan stopt ze, ga ik weert lopen hangt ze der weer in. Met een zware "ehhh"stopt ze dus direct dus dat nog ik mooi doen   "

Inge, baasje van Sasha en Myra <3

 Opzicht is een harde "eh" geen probleem als het gedrag dan ook ophoud 

" Daar ben ik het niet helemaal mee eens ik beloonde als ze de stopte met bijten in de riem ook vaak over commando erna Stilstaan heb ik ook al zo vaak geprobeerd maar dan stopt ze, ga ik weert lopen hangt ze der weer in. Met een zware "ehhh"stopt ze dus direct dus dat nog ik mooi doen   "

Inge, baasje van Sasha en Myra <3

 En als je haar beloonde als ze stopte met het bijten in de riem, had je dan je snoepje vast voor ze stopte?  Ging je in je zak terwijl ze aan het bijten was?  Snap je de gedachte achter deze vragen?

Dat stilstaan als ze trekt, net hetzelfde, ja, ze stopt en begint terug.  Het is geen proces van dagen hoor, het is een proces van maanden en hervallen en herhalen.  We zijn geneigd om het maar op te geven...  Stop, als ze naast je komt geef je een snoepje, draai eens een keertje snel de andere kant op en als ze mooi volgt, een snoepje.

"  En als je haar beloonde als ze stopte met het bijten in de riem, had je dan je snoepje vast voor ze stopte?  Ging je in je zak terwijl ze aan het bijten was?  Snap je de gedachte achter deze vragen?
 
Dat stilstaan als ze trekt, net hetzelfde, ja, ze stopt en begint terug.  Het is geen proces van dagen hoor, het is een proces van maanden en hervallen en herhalen.  We zijn geneigd om het maar op te geven...  Stop, als ze naast je komt geef je een snoepje, draai eens een keertje snel de andere kant op en als ze mooi volgt, een snoepje. "

Martine

 Nee ik ga niet al een snoepje pakken als ze in de riem hangt ik koop haar niet om,dan loopt ze over paar weken heel de wandeling in haar riem te bijten. Maar ik snap wat je bedoelt dat mensen verkeerd gebruik maken van belonen met snoepjes

"  Voorspelbaarheid in wat? In de manier van samenleven, of bedoel je de gebeurtenissen vd dag?
Als je het eerste bedoelt, ben ik absoluut akkoord (dat een hond moet weten wat ie aan z'n mens heeft, zal wel zijn!) maar in 't tweede geval niet.
Tenminste niet voor het ras dat ik heb. Dat zijn honden met een nomadische oorsprong, die hebben vele duizenden jaren met hun mensen een zwervend bestaan gehad, en een zwervend bestaan is nooit voorspelbaar. Integendeel. Mens en dier leven op het ritme en de wendingen die de natuur aangeeft, niks is zeker en alles kan gebeuren. Daar ligt net de zielerust in, in het niét weten en niét wachten op wat komt, het leven speelt zich af in het nu. Nu is er eten, nu schijnt de zon, nu is er water, nu is er een slaapplaats. Niet straks, niet voorheen, maar nu. En dat merk ik zéér sterk aan mijn honden. Ze hebben een gelukkige thuis, maar gaan we reizen en zwerven, dan komt er een diepe, innige tevredenheid in hen die met geen woord te beschrijven valt. Voor mij is dat het teken dat dat hun ware aard is, hun oorsprong, en daar wil ik graag zo veel mogelijk naar teruggrijpen.
 
En zo kunnen rassen in hun aard nogal uiteen lopen, en denk ik dat het altijd wijs is daar rekening mee te houden, en niet alles over 1 kam te scheren. "

Alaska's Finest!

 Voorspelbaarheid in ons gedrag, dus idd op de manier van samenleven.