Rustig worden

                                                                                                                         Soms krijgen we wel eens een hondje thuis waarvan de mensen zeggen: "Nog even en ik plak haar achter het behang". Hoewel ik die uitdrukking niet snap, maar wel vaak heb gehoord, kan ik mij hier bij  tijd en wijle wel iets bij voorstellen. Zo ging het ook met Dinky. Nauwelijks bij ons binnen voelde zij zich kennelijk wel helemaal thuis, want geen stoel, bank en zelfs tafel  bleef   onbesprongen.  En de bazen maar roepen dat dit niet hoorde. Maar zoals het gaat, hoe harder je roept, hoe meer opgewonden de hond raakt. De kunst is dan de hond rustiger te maken dan ze op zo'n moment is. En het werkt bij de meeste honden goed als je die met alle rust die er in jezelf zit, tegemoet treedt. Nadat je daarna een beetje vorderingen hebt geboekt, doet Bailo door middel van zijn rustige gedrag naar ons toe, ook een duit in het zakje. Een brokje hierbij doet eveneens wonderen. Hij gaat hier voor zitten, zonder dat we dit vragen en ja hoor...Dinky copieeert zijn gedrag. Nu even die zithoudingen van beide honden vasthouden. Natuurlijk wil Dinky na een halve minuut al opstaan, maar een stopteken in haar richting -en meer niet - laat haar weer door de knietjes zakken in de zithouding. Dit is rust! Na een paar herhalingen heeft ze het begrepen. Er wordt aandacht aan haar besteed en ze moet er nog iets voor doen ook. Als je zo hard werkt wil je na afloop wel rusten. Dit doet ze normaal gesproken in haar bench. Geen wonder dat ze daar voor gaat liggen. Lekker in het zonnetje op de vloer en niet meer  op verhogingen. De energie is voor een groot gedeelte weggevloeid. Het is rustig in haar binnenste.

Ik blijf genieten. 

die innerlijke rust is heel wat waard