Er niet bij geweest

Ik had afgelopen maandag een cursus in Bergen op Zoom.Ik kom zelf uit Nijmegen.Dit hield in dat ik daar in de buurt moest overnachten.ik lag net bijna te slapen om 11 uur tot ik een telefoontje kreeg van mij vrouw. Ze zei me dat Diesel niet lekker was en zwaar aan het ademen was. Ik was die avond zeld om 19:15 vertrokken van huis. Toen was ie gewoon nog fit.Diesel is mijn hond die ik 7 jaar geleden in mijn leven kreeg. Een prachtige mooie beestje. Een uit te kluit gewassen Bulldog.iedereen riep erover wat voor prachtbeest het was.Hij was ook super lief.Ook voor mijn 2 kleine kinderen die 3 en 1 zijn. Hij had soms kleine mankementen.het is tenslotte een Bulldog. Vorige week zijn we terug gekomen van vakantie 2 weken. Hij bleef bij mijn moeder. Toen ik terug kwam zag ie er fantastisch uit. Sterker nog sinds kort kreeg ie ander voer en daar reageerde hij super op. Mijn vrouw belde dus op en we zeiden tegen elkaar dat het misschien dan goed was om een dierenarts te bellen.dit had ze gedaan ennhij adviseerde haar om langs te komen. Ze zou me op de hoogte houden.om half 1 kreeg ik een telefoontje waar ik meteen paniek in haar stem hoorde. Ze zei dat het niet goed was en dat hij misschien nog 2 uur had. Ik was 2 uur van thuis vandaan. Ze zei daarbij dat er een ader was gesprongen en dat ie aan het leegbloeden was. Zijn tandvlees was helemaal wit. De dierenarts adviseerde ons om hem in te laten slapen. Ik zat 200 km verderop en dan moet ik die call maken. Ik zei dat ik wel die kant op kwam maar die dierenarts zei dat die dat niet meer gaat halen. Uiteindelijk heb ik de call gemaakt om hem in te laten slapen. Ik ben meteen die nacht in de auto gestapt en naar Nijmegen gereden. Ik kon er niet meer bij zijn en zou pas de volgende dag om 13;00 uur afscheid van hem kunnen nemen. Ik voel me zo verloren. Ik ben mijn beste vriend kwijt en heb nog niet eens de kans gehad om het laatste te kunnen doen voor hem. Poeh poeh wat voel ik me  ........ . ook heb ik een ontzettende schuldgevoel naar hem toe.waarom ? Niet alleen dat ik niet bij hem was maar ook van de laatste tijd. Ik heb 2 kinderen gekregen en daar gaat veel tijd in zitten. Wat inhoudt dat er veel minder aandacht naar hem ging. Ook kan ik gewoon niet beseffen dat ie er niet meer is. Hij zag er goed uit en nu is ie weg. Ik kom nu beneden en zie overal herinneringen en ik word daar zo vefdrietig van. Ik ben zo van slag , ik trek her gewoon niet.en tegeover mijn kinderen wil ik me groor houden maar ik ben zo mezelf niet nu. Mijn beste vriend weg voor altijd. Wat een ...zooi !

Allemachtig  ,ja dat is een zwaar verlies .

Maar gelukkig was je vrouw erbij en die kende hem ook vele jaren ,

Hij zal er zelf niet veel meer van meegekregen hebben want ze zakken bij een inwendige bloeding langzaam weg ,dus een wijs besluit van jullie en de dierenarts .

Het is makkelijk gezegd maar maak jezelf geen verwijten over wat minder aandacht als er kinderen komen ,dat is heel normaal .

Heel veel sterkte de komende tijd en echt waar  over een poos praat je met een lach over hem en over zijn streken .

Veel sterkte weet hoe het voelt

Oh wat erg! En helemaal dat je er niet bij kon zijn.

Je niet schuldig voelen hoor, Diesel het heeft heerlijk gehad bij jullie.

Oh wat erg! Zo plotseling.

En juist alsje er niet bent.

Voel je niet schuldig je kunt hier niks aan doen.

Veel sterkte met het verlies!

Die keuze moeten maken terwijl je er bij bent voelt al zo onmogelijk... Laat staan als je op zo'n afstand bent. Vreselijk! En ja, dat schuldgevoel hoort er helaas ook bij. Het is alleen niet terecht en dat moet je wel voor ogen houden. 

Heel veel sterkte met het onverwachte verlies van je maatje!

Sterkte!

Wat erg,zo plotseling maar zeker geen schuldgevoel hebben, Diesel was goed toen jij vertrok en dan denk je niet dat er zo opeens iets gaat gebeuren.
Ik wens jullie heel veel sterkte toe

Wat voel je je dan machteloos..... Heel veel sterkte! 

Dat lijkt me verschrikkelijk maar je hebt de juiste beslissing genomen. 

Ik wens je heel veel sterkte en kom gerust hier praten als je daar behoefte aan hebt. 

Heel veel sterkte,je hoeft je niet schuldig te voelen,Hij was nog goed toen je wegging,het feit dat het je zo pijn doet,zeg genoeg.Je hebt veel van  Diesel gehouden.Ik begrijp dat het moeilijk voor je is,dat je er niet was,maar daar kun jij helemaal niks aan doen.Deel hier je verdriet,wij begrijpen hoe je je voelt.

Ach wat vreselijk jammer dat je er niet bij kon zijn.

Zo ineens..inderdaad een afschuwelijk bericht wat je niet wil horen als je ver van huis bent.

Jou.jullie allerbeste vriend.

Jullie hebben allemaal verdriet ook je kindjes.

Geeft het de tijd, neem de tijd.

Veel sterkte.

Echt rot dat dit juist moet gebeuren als je zo ver van huis bent. Maar dit kon niemand voorspellen vermits je hond nog prima in orde was toen je vertrok. Je verstand weet dat, maar je hart wil nog niet volgen. Gelukkig was je vrouw toch bij hem, het had ook 's nachts kunnen gebeuren zonder dat zij het merkte. Ooit komt er een dag dat je dat dit een troost is, maar nu even niet. Het verdriet omdat het zo plots was, is nog te groot. Sterkte!

Heel veel sterkte. 

Die afstand en dan die telefoon moeten doen.....dat heb je heel wijs en moedig gedaan.

De leegte achteraf, de schuldgevoelens (die totaal niet terecht zin).....of je dan een grote stoere vent bent of niet....als die hond je zoveel plezier en liefde heeft gegeven, heb je een groot gekwetst hart.

Laat je verdriet toe. Je kinderen snappen dat ook. Ook zij hebben hun verlies en gemis.

Dat je je schuldig voelt; niet nodig. Je bedenkt wel allerlei 'wat alsen', maar die hadden niks veranderd.
Dit was zo acuut, zo direct, daar had geen superbaas iets aan kunnen veranderen. Dat je er niet bij was....misschien een teken van Diesel....dat hij je dat wilde besparen. Had zo moeten zijn.

Jullie hebben samen een prachtige tijd gehad, koester die.

De leegte in huis....zal nog even zo scherp aanvoelen.

wens jou en je familie veel sterkte.

Ik voel met je mee, heb het ook meegemaakt met mijn hond, zeven jaar oud, ging ook weg, niets aan de hand, kwam thuis en ze was dood, acute niervergiftiging, niets gemerkt, heb me zolang schuldig gevoeld, we hebben sextie laten verrichten en daar bleek dat haar nieren verschrompeld waren, en dat het een hond was die hard voor zich zelf was, niets laten merken, gewoon gespeeld gegeten enz... en opeens......

heel erg als dit je overkomt, geen afscheid van je hond kunnen  nemen, je komt thuis en het is voorbij.... hoe verwerk je dat ?

Bijna niet, het is geen normaal ziekte verloop, niets van dat al, van het ene op het andere moment is je hond er niet meer.... je voelt ze overal, je ziet ze overal... dat geeft zoveel inpact..... maak een collage van de hond, de fotoos die je hebt, bij elkaar, zodat je toch nog een mooie herinnering van je hond hebt, praat erover, al is het iedere keer weer, dit verwerken is moeilijker dan een hond die oud is of een  ziekbed heeft waar je zelf bij bent geweest... net zo erg, maar de verwerking is anders, het enigste wat ik kan zeggen is, de tijd.... die heelt je pijn, vergeten doe je nimmer meer dit.

zoveel sterkte met dit grote plotselinge verlies.

Wat erg, heel veel sterkte!

Ohh, dit is heftig.

Je schuldgevoel vind ik niet terecht. Begrijp me niet verkeerd.......ik kan me heel goed voorstellen dat je dat hebt. Maar uit het verhaal lees ik ook dat je alles voor hem deed en dat hij zo lief was met je kinderen. Dus misschien wat minder aandacht van jou maar daarom 2 kindjes waar hij lief voor was en dus ook gek op was.

Je hond zo plots klaps verliezen is een echt shock. Zelf heb ik mijn laatste 2 honden verloren na een lange ziekte. Vooral de laatste maanden van hun ziekte heb ik heel veel verdriet gehad en eigenlijk al gerouwd. Het gemis is in beide gevallen even zwaar, het verdriet........maar het begrijpen en accepteren lijkt me in jou geval enorm moeilijk.

Denk aan de mooie momenten met Diesel en koester die !!

Wens je veel sterkte en kracht voor de komende tijd.

Je hebt een trauma meegemaakt.

Het is niet gek at je zo reageert want het is teveel allemaal.

Geef toe aan je verdriet en dat zal nog wel even duren.

Dat is toch niet erg? Het betekent dat je een mens bent met veel gevoel.

Ikzelf heb na het plotselinge verlies van mijn hond 3 maanden lopen huilen.

Je moet er doorheen en ik wens je heel veel sterkte! Dat heb je heel hard nodig!

Tranen in mijn ogen, heel veel sterkte met dit groot verlies.

Ach wat een klap. Sterkte hoor.