Het ging net goed

                                                                                                                                                           Zaterdagochtend. We doen vandaag ons tweede rondje in de buurt. De zon is nauwelijks aan het opkomen en begint te schijnen over het maisveld langs de kant van een stille buurtweg. De stilte is overal aanwezig en Bailo wordt alleen maar afgeleid door het geluid van de op grote afstand langs ons heen denderende trein. Dan moet er toch even achterom worden gekeken of het allemaal wel goed komt. Je weet maar nooit of de trein ontspoort.  Als het geluid afstand van ons neemt, lopen we weer vrolijk verder. Er is onderweg zoveel te snuffelen. Wat een vredig tafereel, bedenk ik mij. Toch is er aan het begin van iedere wandeling ook een eind. En juist aan het eind zit het venijn in de staart. Want op weg terug naar huis komt een rottweiler haar omgeving tegen ons indringers, verdedigen. Ze heeft het duidelijk gemunt op Bailo. Dus moeten we samen stelling tegen haar nemen door gewoon te blijven staan. We wachten wel af. Dat schijnt de aanstormende hond te begrijpen en het lijkt of ze de aanval staakt. Inderdaad 'lijkt' want ze kan het niet laten om even haar gram te halen in de vorm van om Bailo heen cirkelen en hem snel een plukje haar uit zijn broek te halen. Dit moet ik op de foto zetten! Jammer, de technische vaardigheden van mijn mobieltje zijn niet van dien aard dat ik snel genoeg ben. Als het toestelletje eindelijk zo ver is, kan ik alleen nog maar het pad waarlangs de hond is verdwenen, op het scherm vastleggen. Van de hond geen spoor meer, ik een beetje nadenkend over het feit dat zo'n dier eigenlijk ook niets anders heeft dan zogenaamd haar terrein verdedigen en Bailo...hij wandelt verder, een plukje haar minder, maar wat maakt dat uit op zijn weelderige haardos. 

Ik geniet iedere keer weer van jouw prachtige verhalen, Bert! Je bent toevallig niet een schrijver?? Jij kunt het zo beeldend vertellen, en dan de foto's erbij om het compleet te maken. Ga er alsjeblieft mee door!! 

Ik ben het helemaal met Hettie eens! Prachtig geschreven en ook ik geniet er telkens weer van. 

Nog een stille meelezer hier . Grappig die lege weg......

ken dat  gevoel, nét iets te laat .....en de actie is al voorbij. 

 

Oeh, dat vind ik altijd zo angstig he! Hier dichtbij ook een boer waarvan de rottweiler eens dreigend het erf af kwam. Ook in ben gewoon blijven staan met Puck en heb op goed geluk maar even dringend de hond verzocht zijn baas op te zoeken.

 

Kleine hondjes heb ik geen moeite mee want dat is dan eerlijke partij voor Puck, maar als zo'n grote hond een keer bijt, dan is puck dood denk ik altijd.

Die bek is bijna even groot dan Puckje zelf haha.

 

Gelukkig is het bij jullie nu ook goed afgelopen en is bailo alleen een beetje haar kwijt. 

Kun je de mensen van de hond niet vertellen wat er is gebeurd en of ze in het gevolg de hond op hun erf willen houden.

Mooi geschreven!

Die hond doet wat hij moet doen, alleen hoef je dat niet te accepteren. Ik maak mezelf groot en stuur zo een hond heel boos weg. 

Ik ben er niet van gedient. De booschap gegrijpen ze heel goed en druipen af, zonder plukje haar