Jack russel 16 Jr. ..

Wij hebben een jack russel van 16 jaar. Zijn achterkant is niet zo goed meer. Lang lopen gaat niet. Op de bank sprongen gaat niet meer. Plast en poept in huis en in zijn bak. Is iets dement. Slechtziend en doof.   Nu zitten we vaak van... Wanneer is zijn tijd. Hij is zo nu en dan nog vrolijk. Maar merendeel van de dag slaapt hij.    Omdat hij zo vaak in huis plast en poept beginnen we toch na te denken om hem in te laten slapen. Alleen kan ik dit niet! Het is 16 jaar mijn maatje en hebben heel veel meegemaakt.     Heeft iemand ervaring die ze met mij wilt delen?????

Mijn eerste jack russells (broer en zus ) zijn bijna 17 jaar geworden , 

De stap om in te laten slapen is gewoon heel erg moeilijk ,

Meestal zie je op een dag zelf  ,van ja dit kan niet langer ,nu wordt het lijden ,als leven lijden wordt ,dat wil je je hond niet aan doen .

Het onzindelijk worden hebben we nu ook met een jack van vijftien ,maar je neemt dat er gewoon bij (vind ik)  mits ze verders nog van een kleine wandeling genieten ,goed eten  en geen pijn hebben ,en dat doet zij,  ze slaapt veel maar geniet nog dagelijks van alles .

Het vele slapen is normaal bij oudere honden ,het minder gaan zien en dover worden ook ,

Het is en blijft een moeilijke beslissing die je alleen zelf kan nemen in samenspraak met je dierenarts .

Geniet nog van jullie jack zolang hij er is  en veel sterkte voor als de tijd komt dat het echt niet meer gaat !

Als het "lichtje" in zijn oogjes vaker uit is dan aan, en hij geen hondwaardig bestaan meer heeft, dan is het voor mij tijd.

Ik heb een hondje gehad van 14, zij was doof, half-blind, had cushing, en tumoren. Ze ging nog met ons mee in een karretje. Op een gegeven moment kon ze bijna niets meer, maar mijn man zei: als ze meegaat naar buiten is ze nog vrolijk.

Ja, dat was waar, maar voor haar wogen dat uurtje per dag niet meer op tegen de rest van de dag. Soms keek ze me met een zielige blik aan, alsof ze wilde zeggen: Moet dit nu echt nog????

Toen heb ik besloten dat het tijd was voor haar. Ze is op mijn schoot ingeslapen, en thuis heeft de roedel afscheid genomen, waarna we haar hebben begraven. Hoe moeilijk het ook was, en hoe ik haar ook mis, ik heb er nooit spijt van gehad, omdat ik deed wat het beste was voor haar. Dat was ik haar verplicht.

Mijn jack russel was ook bijna 17 ,toen ik hem liet inslapen.

Liefde is ,ook durven los te laten als het niet meer gaat

Als je hondje nog af en toe vrolijk is, is het heel moeilijk. Om hem te ondersteunen met zijn achterkant zou je groene lipmossel kunnen geven en voor de blaas en nieren, cranberrietabletten, die je verpulvert en over het voer kunt doen. Ik wens je veel wijsheid en kracht toe.

Het in huis plassen nemen we al 2 jaar voor lief. Dat is geen probleem. Alleen als we de hele dag gewerkt hebben is het wel heel vervelend. Moet dan de hele gang schoon maken.

Maar het belangrijkst is dat hij geen pijn heeft. Maar dat laat hij niet zien. En vind het zo zielig dat hij niet meer mee kan naar het bos. Of dat als we hem uitlaten hij rustig tegen een trekhaak of pal aanloopt als we niet opletten. 

Onze jrt werd 15,liep nog wel haar rondje mee.We gaven haar eten wat ze wilde want de brokken en duck wilde ze niet meer.

Op de bank kon ze allang niet meer.

Je zag haar achteruitgaan.

Op een morgen kwam ik beneden en zag het al, ze wilde p. en p. doen maar er kwam niks meer,ze gaf ook over.

Tot dan hield ik rekening met een ouder wordende hond.

Die zaterdag ochtend nam ik de moeilijke beslissing om haar te laten gaan.

Aan haar zag je ook niet dat ze pijn had.

Dat is nu bijna 2 jaar geleden.

Je wilt het niet maar je kunt niet anders.

Je wilt je maatje net kwijt maar je *moet*.

Denk aan je diertje,wees dankbaar voor al die jaren en neem je juiste beslissing.

Sterkte.

Ben ook best wel bang dat als we het te lang uitstellen dat hij wel pijn krijgt. Maar ga het eens overleggen met de dierenarts. Zo moeilijk... zit echt in de rats. 

Kijk hem eens goed in z'n oogjes.... Dan weet je het...

Mijn gevoel is dat jouw enorme liefde voor hem zich ook kan laten zien in hem los laten...

Maar 16 jaar is heel lang, meerdere levensfases in jouw leven waar hij bij is geweest... Zonder hem zal het leven anders zijn... Het is moeilijk... Het is een groot verdriet... Voor jou... Niet voor je hond....

Moeilijk hoor.... Heel veel sterkte...

We zijn bij de dierenarts geweest en zij gaf inderdaad aan dat de tijd er is. Ik had gehoopt dat ze het meteen zou doen, maar moest een afspraak maken. Dus nu is onze schat weer thuis en is het o zo moeilijk de telefoon te pakken voor een afspraak. Neem dit weekend nog ff de tijd. Hoop maandag de moed te hebben om te bellen. 

Vreselijk Daantje!

Je moet dit moeilijke doen uit liefde voor je schat.

Het doet zo veel pijn in je hart en zelf ga je ook een beetje dood.

Mijn Jack werd bijna 16. Hij kreeg ouderdoms tia-tjes. Hij ging zich afzonderen 's nachts en kwam niet meer bij mij kroelen. Tot de nacht dat hij een grotere tia kreeg. Hij was nog zindelijk maar liep heel stram en wilde voor het eerst niet eten. Toen heb ik direct de dierenarts gebeld. Misschien had ik het zelfs eerder moeten doen dat weet ik niet maar toen wist ik ineens dat het afgelopen was.

Ik heb hem onder de appelboom begraven naast zijn vriendin Muis, Jack Russeltje en vriendin Wies de poes. Ik heb er natuurlijk erg veel verdriet van gehad maar ook vrede want hij heeft een prachtige leeftijd bereikt en een liefdevol leven gehad. Het gemis blijft natuurlijk en dat blijft erg hard. Hij was mijn grootste liefde! Ik wens je heel erg veel sterkte en kracht toe!

We denken aan je!

Veel nadenken.veel knuffelen.veel traantjes laten.en pak die telefoon als je vind dat het tijd wordt.

Nu nog een weekend je grootste maatje om je heen.

Ook ik heb dit een paar keer meegemaakt..zo moelijk..

In het weekend kun je ook bellen hoor als je vind dat het tijd is. 

Onwijs veel sterkte..

Als twee bruine ogen je vragen,
help me want ik voel me niet fijn.
mag je dan,omdat je voelt dit is het einde, egoïstisch zijn?

als je van de dierenarts hoort ,
dit komt nooit meer goed,
en hij krijgt steeds meer pijn .
mag je dan,omdat je hem niet kunt missen, egoïstisch zijn?

als twee trouwe ogen zich sluiten voorgoed, en je zonder hem naar huis moet.
met een halsband in je hand , en je hart vol pijn .
dan probeer je jezelf te overtuigen,
ik mocht niet egoïstisch zijn.

al die tijd met zen tweetjes,
elke dag was het een feest .
en in al die jaren is hij zelf niet 1 keer egoïstisch geweest.

Misschien heb je iets aan dit gedicht. mijn schoonzus stuurde het aan mij toen ik voor dezelfde beslissing stond. Heel veel sterkte.

Hallo Daantje,

Het is een en al herkenbaarheid. Onze jack russel zusjes zijn 17 jaar geworden. Waren ook al lange tijd incontinent, blind, doof en dement. Toch hebben ze nog heel lang hiermee een redelijk goed leven kunnen leiden en waren nog hun blije zelf en hadden goede eetlust.

Speedy was al langer in slechte doen, na een half jaar volgde ook Tessa. Tessa gaf met haar oogjes aan dat ze niet meer kon. Ze kon steeds moeilijker uit de mand komen en keek ons op de laatste dag intens hulpeloos aan met haar lieve zeehondenoogjes.

Die dag hebben we ze samen op hun laatste reis laten gaan, het kon echt niet meer.

Heel veel sterkte, ik weet hoe het voelt.

Hier mijn Brutus ....gaat nu ook snel achteruit en ik zit in het zelfde schuitje, het is zo moeilijk en gisteren had ik zoiets van....maandag ga ik bellen en dan ineens ging hij vanmiddag weer met zijn balletje spelen. Nu dus weer volop twijfel. Hij eet nog goed drinkt nog goed en kan ook nog een stukje wandelen.

Maar ik snap je dilemma en helaas kan ik je geen wijsheid geven in deze. Wel met mijn verstand maar niet met mijn hart althans

 Wat mooi en waar.

Daantje en Tineke, sterkte allebei x

Hier de dierenarts gebeld hij gaat kijken en ik ga de deur uit nu met hem.

 Pff sterkte meis, ik denk aan je

 Ach..ook sterkte vandaag.

Heel erg veel sterkte Tineke

 Ik denk ook aan jou en aan Brutus, hopelijk valt het mee.

Sterkte en dikke knuffel!

Ben weer thuis hoor en met Brutus de dierenarts zei de enige met ongemak ben jij. Hij eet nog goed heeft geen pijn en ik heb het er voor over om zijn plasjes e.d op te ruimen en hem nog liefde te geven. De dierenarts zei ook dat hij gewoon een verdraaid sterk hart heeft.

Maar goed hij zit nu wel in de reserve van zijn leven en dat moet ik onthouden.

Gelukkig Tineke, je hebt nu een lieve ouwe schat, samen genieten nog. Dat hebben we met onze oudjes, carpe diem maar meis

 Wat goed zeg en wat een opluchting!! Geef jouw Brutus maar een dikke pakkerd en knuffel ook namens mij.

Wat een kanjer zeg!!

Dank je Manon .....de DA zei wel ik kan gewoon niet zeggen hoe lang het nog duurt kan 1 dag 1 week of 1 maand zijn. Maar ben gerust gesteld dat hij geen pijn heeft

Das het belangrijkste!

 Ga ik zeker doen Kaatje dank je wel

 Geniet nog maar lekker van elkaar.

Sterkte Daantje, altijd een moeilijke keuze.

Daantje,

Honden zijn zelfs tegen het einde van hun leven met veel ongemak en pijn soms nog vrolijk. Een hond gaat door tot hij/zij er bij neervalt.

Zoals jij het gedrag en aandoeningen van je hondje omschrijft, kan ik me goed voorstellen dat je dierenarts gezegd heeft, dat het tijd is.

Je kunt je hond verder en nog erger lijden besparen door op tijd de moeilijke beslissing te nemen.

Ik hoop dat je vandaag een afspraak met je dierenarts hebt kunnen maken.

Houden van betekent ook op tijd kunnen loslaten.

Heel veel sterkte.