Heeft er iemand ervaring met stichting Orfa dierenhulp (Roemenië)?

Hallo iedereen :)

Ik vroeg me af of er ervaringen zijn op dit forum met stichting Orfa dierenhulp.

Zij bemiddelen vanuit 2 asiels in Roemenië.

En wat is überhaupt de ervaring met adopteren uit het buitenland? Word het te makkelijk onderschat of is het goed te doen? Bijvoorbeeld met zindelijkheid van oudere honden/trauma's ed?

Ik vraag het eigenlijk vanuit oprechte interesse, en omdat ik er veel mensen over hoor.

Ik ben dus niet direct van plan een hond te adopteren, al moet ik wel toegeven dat ik net zo'n leuke tussen de advertenties zag dat ik er een mail over heb gestuurd :P

Daarin heb ik dezelfde vraag gesteld, maar wellicht zijn hier wat adoptanten aanwezig die hun ervaringen willen delen :)

Alvast bedankt!

Ik heb een Spanjaard en ben er zo blij mee. Ik had behoorlijk wat eisen: ze moest wel alleen kunnen zijn, of in ieder geval dat het aan te leren was. Sociaal naar honden ivm uitlaatservice tijdens werk. Sociaal naar katten omdat er 2 in huis wonen en liefst ook leuk met kinderen.

Omdat ik dus die ''eisen'' had heb ik wel bewust gekeken naar honden die al een tijdje in Nederland in een gastgezin zaten zodat er veel meer bekend was over de hond en of ze in mijn leven zou passen. 

Ook vond ik het wel erg prettig om een hond in levende lijve te kunnen ontmoeten voor ik deze in huis zou nemen. 

Ik heb heel veel stichtingen gebeld en gemaild  met al mijn vragen en eigenlijk alle stichtingen namen de moeite om mijn vragen te beantwoorden. Maar er zaten ook zeker stichtingen tussen waar ik zo mijn twijfels bij had.  Google gewoon naar ervaring bij stichtingen en je komt een heel eind. Ik weet wel dat er 1 stichting is wat zogenaamd hondjes red, maar eenmaal in Nederland wordt er gewoon ook mee gefokt. Daar ga ik echt niet mee in zee. Dus ik vond het heel belangrijk om echt een goed gevoel bij een stichting te hebben.

De stichting die noemt ken ik niet dus kan je daar niets over vertellen.

Bedankt voor je reactie!

Op internet heb ik gevonden dat ze door Carnibest zijn gesponsord, verder vind ik niet veel qua ervaringen.

Ik heb me wel aangemeld voor de besloten Facebookpagina voor adoptanten. Dat kon je doen als je eventuele interesse hebt om te gaan adopteren. Op die pagina zijn adoptanten aangemeld die ervaringen met elkaar kunnen delen, dus daar ben ik wel erg benieuwd naar.

 

Niets kunnen vinden kan ook positief zijn. Over de stichting waar ik Moh vandaan heb kan ik ook eigenlijk niets vinden. Mensen die de moeite nemen om recensies te gaan schrijven doen dat vaak als ze negatieve ervaring hebben. 

Ik heb eens even de site bekeken! Wat een hel daar in Roemenië!!!

Ik vind dat de stichting veel laat zien en eigenlijk alleen maar honden opvangen die anders ten dode waren opgeschreven. Alleen daarom al zou ik deze stichting vertrouwen in hun oprechtheid. 

Ik kan/wil voorlopig geen tweede hond erbij nemen maar jemig wat zou ik graag een hondje uit die hel weg willen halen. 

Mijn Lupa komt uit Roemenie en hoe wel ik wel eens roep dat ik dit nooooit meer doe kijk ik regelmatig tussen de buitenlandertjes want mocht er ooit een tweede komen, wil ik toch weer een buitenlands hondje adopteren. 

 

Ik vond het ontzettend spannend, veel gelezen en gesproken over/met andere adoptanten, stichtingen etc. Ook ik had wat eisen en heb bewust gekeken voor een hondje wat bij een gastgezin in het buitenland zat ipv in een shelter. Ook wilde ik een jong hondje en niet te angstig (daar voelde ik me nog niet ervaren genoeg voor). Lupa komt bij de zigeuners vandaan, heeft tot 8 weken met moederhond in een grote tuin geleefd en geen aandacht van mensen gehad. Daarna gered door het gastgezin wat naast die zigeuners woonden op het platteland. Daar heeft ze 3 maanden gewoond, nog redelijk afgeschermd van de grote wereld dus weinig meegemaakt maar wel al heel veel liefde ontvangen. 

Ik heb totaal drie maanden gewacht want het was al snel duidelijk dat ik haar mocht en wilde adopteren. Het wachten vond ik vre-se-lijk. Er was wat mis met de vaccinaties waardoor ik een maand extra moest wachten en zovaak getwijfeld. Want wat haal je in huis? Daarin worden buitenlandse hondjes absoluut onderschat. Ze hebben de leukste koppies, zijn zo leuk en dankbaar. Maar je moet je wel voorbereiden en inlezen op het ergste. 

 

Juist door het vele inlezen kreeg ik zo de zenuwen maar oh, ik ben zó blij met Lupa. Het is een heerlijk, blij ding. Vanaf de eerste dag doet ze het geweldig goed. En er zijn zeker dingen waar we samen aan gewerkt hebben maar ondanks haar verleden en niet gesocialiseerd zijn, doet ze het zó goed hier in NL. 

 

Lupa was in het gastgezin niet zindelijk, plaste regelmatig naast het matje en in bed. Maar hier is ze vanaf dag één zindelijk op wat ongelukjes na. Binnen een week deed ze alles netjes tijdens de wandelingen ipv in de tuin. 

Ook qua alle nieuwe indrukken voor haar viel het me erg mee. Ze was en is zo nieuwsgierig dat ze graag ontdekt en hoewel ze wel alert blijft, veel overwint. 

 

Een hond schaf je natuurlijk nooit zomaar aan maar ik vind dat je bij een buitenlands hondje of überhaupt een herplaatser goed moet beseffen wat je in huis kán halen en of je bereid bent alles te geven wat zo'n beestje nodig heeft in eventuele angsten of trauma's die ook later nog boven kunnen komen. 

 

Tegelijkertijd, als je dan die stap zet, haal je echt de grootste liefde in huis. Zó dankbaar en lief en leuk. Het is heel bijzonder! Lupa mocht in Roemenië niet mee wandelen met de andere honden uit het gezin omdat haar vaccinaties dus niet klopten, en hier mocht ze natuurlijk gelijk wandelen. En nog élke wandeling huppelt ze zo trots en wijs omdat ze ook aan de riem mee naar buiten mag ipv binnen moet wachten 

Oh en inderdaad, volg je gevoel bij een stichting. Je voelt snel gevoel of iets niet klopt. Lupa komt via Liefde voor honden en dat voelde gelijk goed. Terwijl ik bij andere stichtingen mijn twijfels had of de communicatie niet lekker liep. In het contract staat ook heel duidelijk dat ik niet met Lupa mag fokken, showen etc. Ze moet gewoon een fijn huishondenleventje krijgen en verder geen 'gekke' dingen. 

 

De stichting die jij noemt ken ik niet. Ik ga eens kijken! 

 

Oh en nog iets... Een eventueel tweede zou ik wel kiezen als het hondje al in NL is, ipv op een foto. Hoe wel ik van Lupa dagelijks foto's en filmpjes kreeg en ze precies zo is... Om zeker te weten dat de klik er met Lupa is wil ik eerst de tweede hond kunnen ontmoeten. 

Goede tip inderdaad Ruchama van het eerst in het echt ontmoeten :)
Alleen de daad bij woord voegen is denk ik niet altijd makkelijk want er zijn zoveel honden daar in de shelters dat er niet voor allemaal opvang is vermoed ik.

Dit is trouwens een filmpje van de hond die ik wel heel erg leuk vind:
https://www.youtube.com/watch?v=sH66wr0CVNU

Nogmaals, ik ga me eerst heel goed inlezen en ervaringen inwinnen over het adopteren uit het buitenland voordat ik het serieus ga overwegen.
Maar ik moet wel zeggen, ik kijk vaker tussen de advertenties maar bij hem had ik meteen echt zoiets van... Wow wat een gaverd!
Hij is langs de weg gevonden en was aangereden... :(

In de oprechtheid van een stichting geloof ik eigenlijk altijd wel en mijn gevoel zegt Groen bij Orfa, maar het is meer dat ik hoopte dat er mensen zijn die ervaringen hebben met wat voor honden ze daar vandaan krijgen :) qua karakter, socialisatie ed.

Mijn vriend en ik gaan overigens volgende week op vakantie naar Andalusië, Spanje en op onze terugvlucht vliegen we een aantal honden vanuit een stichting daar terug naar de opvangadressen in Nederland.
Word de eerste keer voor ons dat we zoiets doen, dus wel spannend!
We checken ze in met assistentie van iemand van de stichting daar en nemen ze in NL in ontvangst en dragen ze over aan de vrijwilligers aan de NL zijde :) 
Ook hiervoor vond ik een oproep op Marktplaats haha!

Nogmaals bedankt voor jullie reacties, ik hoop er wel nog meer te krijgen 

Wat leuk dat je evt interesse hebt in adopteren.

Ik ken de stichting niet..maar carnibest is niet de minste sponsor

mag aannemen dat die wel uitkijken waar ze hun naam aanhangen.

 

 

Hier ook  spanjaarden

gewoon van de foto en met hulp van de vrijwilligers mijn definitieve keuze gemaakt.

eens met ruchmana...je voelt het snel genoeg met het contakt met de medewerkers.

zodra ik mijn oprecht serieuse interesse toonde(ik wilde er dus meteen 2) kreeg ik alle medewerking

mijn honden gingen kennismaken..kregen kattentest(voor jeff was dat 2e keer)

Ik kreeg video's en foto's updates en oprechte gesprekken over mijn twijfels en vragen en de aanpak na thuiskomst

Ik zou het zo weer op deze manier doen

Op een gegeven moment weet je het gewoon zeker

wat je daarna tegenkomt blijft een vraag..dat hangt  ook af van wat de hond heeft meegemaakt en ervaren.

 

in roemenie is het het honden klimaat niet zo leuk

ik geef regelmatig aan een vriendin (die uit moldavie komt en half roemeens is), paar euro mee voor kippennekken voor het asiel daar of een sterilisatie van een sociale zwerfhond

super goede mensen daar..maar er is veel armoede en tegenslag vanuit niet zo diervriendelijke omgeving

het asiel daar is opgezet door een duitse vrouw

 

een bekende naam zegt niet altijd alles

je voelt wel of het echt is en oprecht

 

 

 

 

Toen ik Moh ging ophalen bij het gastgezin vertelde die vrouw mij dat de honden uit Roemenië over het algemeen banger/terughoudender zijn dan de honden uit Spanje. Honden uit Spanje passen zich sneller en makkelijker aan en de honden uit Roemenië zijn wat voorzichtiger. Dit is wat dat opvang gezin zei.

Dit gezin ving veel Roemeense honden op en daarnaast ook honden uit Spanje en Bulgarije.

Fram is een prachtige hond trouwens!

Bedankt weer!

Op de foto's ziet hij er ook wel wat bangig/schuw uit hoor inderdaad en ik zal hier absoluut rekening mee houden als ik zou gaan adopteren. Het is wel echt vreselijk wat deze honden allemaal mee hebben moeten maken..

Waar ik ook een beetje mee zit/tegenaan loop...

Ik heb heel veel tijd voor een hond maar bijvoorbeeld geen buitenruimte. Toen ik 2 jaar geleden een kat uit het asiel haalde liep hij dus na 3 maanden weg omdat hij naar verluid (door mensen van dierenambulance gezegd!) wilde zwerven omdat hij dat leven nu eenmaal gewend was. Nooit meer teruggezien :( dat was heel erg..

Nu denk ik wel dat het met een hond anders is omdat deze toch behoorlijk wat mensgerichter zijn dan katten, maar toch.

Ik wil niet dat hij ongelukkig word.

Ook bijvoorbeeld omdat hij de enige hond zou zijn hier naast mijn 2 katten.

Maar ik heb gisterenavond laat contact gehad met de stichting en de vrouw zei dat zolang ik hem voldoende uitdaging en beweging geef het niet hebben van een tuin niet erg is.

Vandaag gaat ze contact leggen met de Roemeense vrijwilliger over het hond- mensgericht zijn.

Heb haar ook eerlijk verteld dat ik niet direct serieuze plannen heb om te adopteren, maar dat als hij in mijn situatie past ik het wel wil gaan overwegen!

 

Wat leuk dat je eraan denkt een herplaatser te nemen, eventueel vanuit het buitenland.

 

Ik zal ook mijn ervaring en visie delen

 

Jenna is de tweede herplaatser die ik heb. Lola was de eerste. Beiden zaten in een pools asiel en beiden hebben we uitgekozen van een foto en korte beschrijving. De stichting gaat ervan uit dat asielhonden vaak alleen te beschrijven zijn hoe ze zich in het asiel gedragen. Deze honden zitten soms jarenlang in een asiel, worden misschien nooit of 1x per week uitgelaten door een vrijwiller. Ze werken ook nauwelijks met gastgezinnen omdat ze daar geen geld voor hebben, wel met gnadenhoven en asiels hier.

 

Ik ben het met dit beleid eens omdat je dan onvoorwaardelijk voor een hond gaat. Gastgezinnen zijn soms noodzaak, vaak zelfs, maar zelf ben ik er voor dat de hond gelijk naar een vaste plek kan, al snap ik dat dit niet altijd mogelijk is. Het punt is dat een hond dan net gewend is in het gastgezin en dan weer een verandering moet ondergaan naar zijn vaste adres. Die impact kan voor veel honden erg groot zijn met alle gevolgen van dien. Nog een tweede belangrijk  punt vind ik dat je misschien teveel op de beschrijving van het gastgezin afgaat. Terwijl het kan zijn dat de hond zich bij jou weer heel anders gedraagt. Bijv. met alleen zijn, misschien kon hij dat daar wel, maar bij jou niet, misschien blaft hij daar nooit, bij jou wel veel of andersom.

 

Mijn eigen ervaring is dat herplaatsers, uit binnen- of buitenland (mijn eigen dus uit het buitenland) dat Lola die vier jaar onder heel slechte omstandigheden in een asiel zat, moeite had met vertrouwen. Ze viel uit, naar alles, binnen en buiten.  Had baknijd. Gaf veel stressignalen: tongelen, gapen, obsessief likken van de vloer, tegen mijn enkels springen, zich buiten voor dood neer laten vallen en ik vergeet vast nog iets.

Dit is helemaal goed gekomen door goed de herplaatsregels toe te passen, en goed te kijken naar wat zij aangaf aan te kunnen, in haar tempo gaan. Van haar heb ik enorm veel geleerd over honden, wat ik van geen enkele andere hond eerder geleerd had.

 

Jenna is anders, heel zachtaardig, lijkt niet heel erg onder de indruk van de herplaatsing, en het jaar dat ze in het asiel was. Maar zij is heel moeilijk met het zich uiten. Ze vertoond soms vreemd gedrag, wat ik niet kan plaatsen, ik vermoed dat het zou kunnen dat ze met een schokband opgevoed is door iemand. Zij kan ook niet met andere honden, valt uit, maar daar werken we aan, ze is er nu ruim een jaar en het gaat al veel beter dan in het begin, ze is extreem lief en zacht en begint zich al vaker te uiten ook zodat ik nu het gevoel heb een band op te bouwen met haar.

 

Beide honden waren meteen al zindelijk, en konden goed alleen thuis blijven (al hoeven ze dit nooit erg lang en is het uiteraard opgebouwd)

 

Conclusie, het is niet altijd heel makkelijk, maar wat je ervoor terugkrijgt is alle moeite waard. Belangrijk is dat je onvoorwaardelijk voor de hond gaat, op alles voorbereid bent, zodat zowel voor jou als de hond geen teleurstellingen zijn, en je aanpast aan zijn of haar tempo.

 

De stichting waar ik haar vandaan had, kwam eerst kijken, en over en weer hebben we gemaild. Ze hebben een open boekhouding, wat ik zelf een heel belangrijk punt vind, waar ik op zou letten en dat ze een voor en nacontrole houden, en je ter ondersteuning bijstaan mocht dat nodig zijn.

Ik heb even het filmpje bekeken, wat een prachtige hond, hij lijkt op een berghond en zou heel goed ook het karakter daarvan kunnen hebben. Ik zou me daar idd goed over inlezen.

 

Wb wel of niet een tuin ben ik het wel met die vrouw eens, een tuin is fijn maar niet perse nodig voor de meeste hond, honden willen gewoon het liefst bij je zijn, tenminste de honden die ik ken. Alleen met dit type hond, een zeer zelfstandig type, zou ik eerlijk gezegd twijfelen.

Bedankt Dobry voor je waardevolle reacties!

Hij is wel vrij klein, de shofthoogte is ca 50cm dus zelf denk ik dat er echt van alles doorheen zit :P

Maakt hem ook wel leuk en uniek natuurlijk.

Maar ik zal er eens wat over opzoeken bedankt!

Maar daarom gaan ze dat dus voor me uitzoeken, hoe hij in karakter en eigenschappen daar tegenover zal staan :)

Wat ik absoluut niet wil, is dat hij ongelukkig word.

O echt, ik had hem toch minstens 53, 55 cm geschat. En inderdaad er zal wel van alles doorgemixt zitten, dat is idd het leuke van een buitenlandse hond, ze zijn uniek  Op het filmpje lijkt hij ook niet echt gereserveerd te zijn.

Wij vangen buitenlandertjes op totdat ze een baasje gevonden hebben. 
We hebben ook 1 pup opgevoed, en we hebben 1 spanjaard van onszelf. Doe ons maar die buitenlanders hoor, ze waren allemaal binnen 1 dag zindelijk, sommige hoefde je niet eens daarop te trainen. 
onze Roemeen was ook veel banger dan onze spanjaard. Romeo (roemeen) heeft echt wel een tijd nodig gehad om uit zijn schulp te kruipen, het is goed dat hij eerst naar een gezin gegaan is. Directe adoptanten hadden hem misschien wel terug gebracht zo moeilijk dat hij op het begin was. Nu is hij een hele vrolijke hond geworden.

Brenda hebben we nu zitten en zei is gelijk een schatje. Daar konden we meteen mee beginnen met regels leren en commando's. Die voelde zich al vrij snel thuis en ze paste zich ook prima aan. Sociaal met katten kan getest worden door het opvang gezin (dat gaan wij morgen doen voor eventuele adoptanten) dus dan weet je of ze wel of niet met katten kunnen. Dat is natuurlijk wel wat lastiger als je een hond vanaf een foto adopteert. Romeo zou goed met honden kunnen omgaan, dat bleek achteraf toch niet zo te zijn. Dat de honden in een situatie goed met andere dieren om kunnen gaan wil niet zeggen dat ze dat in een andere situatie ook kunnen. Ik zou dus altijd willen adviseren om een hondje te adopteren wat in een opvang gezin in NL zit. Puur omdat de info op die manier zo uitgebreid mogelijk is. 

Jenna had ik in het asiel laten testen op katten, ze zijn toen met haar naar het kattenverblijf geweest. Daar gedroeg ze zich eerst wat angstig, maar later negeerde ze de katten.

Eenmaal hier, reageerde ze juist heel fel op het katje van onze verhuurder die boven ons woont. Maar dat is trainbaar. Buiten hebben we haar nu zover dat ze nauwelijks nog reageerd op katten.

Het is gewoon zo, en dat wil ik echt benadrukken dat gedrag ergens niet zegt dat het ergens anders ook zo is. Het is van vele factoren afhankelijk.

Zo mooi om te lezen hoe mensen hierin staan en hoe ze zelf hun eigen keuze hebben gemaakt om toch voor een buitenlandertje te gaan. Iedereen heeft het goed doordacht gedaan en hebben de juiste keuze gemaakt want we zijn allemaal erg blij en dankbaar met onze buitenlander. Echt leuk om te lezen

Echt veel informatie heb ik al :)

Ik ben erg blij dat jullie allemaal je ervaringen willen delen!
Heel erg leuk om te lezen en ik heb veel bewondering voor jullie.

De vrouw van Orfa zei dat hij katten negeert.
Ik neem aan dat dit betekent dat hij een kattentest heeft gehad, maar dit weet ik natuurlijk niet zeker.
Ook dat zal ik nog een nader navragen :)

Mocht ik trouwens echt willen komen ze van Orfa eerst een keer op bezoek om met mij te praten over hoe en wat ik precies wil en verwacht en te kijken hoe ik woon en wat ik hem kan bieden.
Daarna halen ze de hond naar Nederland en kan ik hem bezoeken.
Ze komen erna ook nog een keer met hem bij mij op bezoek en als alles dus goed gaat kan hij dan komen :)
Klinkt wel goed dacht ik zo! 

 

Met welke organisatie je ook in zee gaat, controleer of deze organisatie voldoet aan de punten van de checklist buitenlandse honden van de Hondenbescherming

 

https://hondenbescherming.nl/media/cms_page_media/13/Buitenlandse%20honden%20checklist_1.pdf

 

" Jenna had ik in het asiel laten testen op katten, ze zijn toen met haar naar het kattenverblijf geweest. Daar gedroeg ze zich eerst wat angstig, maar later negeerde ze de katten.
Eenmaal hier, reageerde ze juist heel fel op het katje van onze verhuurder die boven ons woont. Maar dat is trainbaar. Buiten hebben we haar nu zover dat ze nauwelijks nog reageerd op katten.
Het is gewoon zo, en dat wil ik echt benadrukken dat gedrag ergens niet zegt dat het ergens anders ook zo is. Het is van vele factoren afhankelijk. "

Dobry

 Een hond in een asiel kan idd heel anders zijn of ingeschat worden hoe deze het kan doen in een huis. Die 2 situaties zijn ook niet te vergelijken en dus ook niet in te schatten eigenlijk. Daarbij; veel honden in het buitenland kennen het leven in een huis niet eens. Maar toch kan je via een gastgezin wel goed zien hoe een hond kan zijn in een huis. En natuurlijk is elke situatie en gezin anders en daar zal de hond zijn gedrag op aan  passen. Maar je ziet toch net iets meer. En wat ik erg prettig vind is dat je eerst je hond kan ontmoeten vandaar dat ik alleen naar honden keek die hier al waren. Dit gaf mij net iets meer zekerheid en kon ik een betere inschatting maken.

Maar het is wel belangrijk om in je achterhoofd te houden dat een hond een verleden heeft en altijd iets uit zijn rugzak kan trekken wat hij in het asiel of in het gastgezin nog niet heeft laten zien. Daar moet je rekening mee houden en zeker ook mee aan te slag willen gaan als dit gebeurd en niet denken "hij is niet perfect dus weg ermee"

ja helemaal gelijk Ciska, hoe een hond in een gastgezin is, is een beschrijving van hoe hij kan zijn. Dat moet goed duidelijk zijn, ik heb al te vaak gelezen dat mensen (en dus ook de hond) teleurgesteld waren omdat de hond niet aan de beschrijving voldoet van een asiel of gastgezin.

Ik herinner me een hond, helemaal uit Spanje gehaald, de hond werd opgehaald door een enthousiast gezin, de kinderen wilden het hondje knuffelen en aaien, wat logisch is, maar het hondje was in de war van de lange stressvolle reis, en hapte naar de kinderen. Ter plekke werd besloten het hondje niet te nemen. Ook waren ze boos op de stichting, want die had geschreven dat het hondje in het spaanse gastgezin vriendelijk was voor kinderen.

Voor ts, ik begrijp dat de hond nu naar Nederland gehaald wordt en bij jou op bezoek komt? Waarvan zou het dan afhangen of je de hond wel of niet neemt, en wat gebeurd er dan met de hond, mocht je menen dat dit niet de hond voor jou is? Voor een hond is dit allemaal nogal wat. Moet hij dan weer terug, of wachten ergens weer bij een andere opvang?

Ik vind dit nogal wat hoor vanuit de hond gezien. Als stichting moet je altijd voor de hond gaan, ik had liever als ik hen was aan jou uitgelegd dat je van een bezoekje helemaal niets kan zeggen over de hond. Of erg weinig in elk geval. Het is een proces wat jaren kan duren voordat een hond en jij elkaar door en door leren kennen. Een bezoekje zegt zo weinig.

Dat is eigenlijk wat ik bedoelde met, je gaat voor de volle honderd procent voor een hond of niet. Niet eerst aankijken en dan pas beslissen. Anders kan het voor de hond wel eens een heel moeilijke weg met een naar einde worden als hij van hot naar her gesleept wordt.

(dit is niet aanvallend bedoeld, gewoon iets om bij stil te staan, ik vind het juist heel goed dat je je er heel goed in verdiept)

Dobry als ik het wil (en er dus zeker weten 100% voor wil gaan) komen of komt er dus iemand van de stichting bij mij langs voor een soort intakegesprek en om te zien waar hij terecht komt.

Als hij dan dus een match blijkt na dat gesprek kan hij naar Nederland komen :) in Nederland gaat hij naar een opvang/gastgezin en daar gaan ze zijn gedrag na de reis observeren. Dan na een week of 2 kan ik op bezoek komen als alles goed gaat.

Mocht er iets niet goed blijken of een andere reden blijken waarom hij niet geplaatst zou kunnen worden blijft hij gewoon in Nederland, hij gaat dan niet terug.

Maar deze stichting hecht veel waarde aan een goede match :)

Maar nee als hij naar Nederland komt is dat dus met intentie om hem te plaatsen! :D

" Dobry als ik het wil (en er dus zeker weten 100% voor wil gaan) komen of komt er dus iemand van de stichting bij mij langs voor een soort intakegesprek en om te zien waar hij terecht komt.
Als hij dan dus een match blijkt na dat gesprek kan hij naar Nederland komen in Nederland gaat hij naar een opvang/gastgezin en daar gaan ze zijn gedrag na de reis observeren. Dan na een week of 2 kan ik op bezoek komen als alles goed gaat.
Mocht er iets niet goed blijken of een andere reden blijken waarom hij niet geplaatst zou kunnen worden blijft hij gewoon in Nederland, hij gaat dan niet terug.
Maar deze stichting hecht veel waarde aan een goede match
Maar nee als hij naar Nederland komt is dat dus met intentie om hem te plaatsen! "

MaYo

 Klinkt naar mijn idee helemaal goed en doordacht. Ook wel prettig dat als het bijvoorbeeld echt niet zou matchen, Fram gewoon in dat gastgezin blijft en dat er dan gezocht wordt naar een andere gouden mand.

Ja vind ik dus ook!

Ben in afwachting van de verdere info nu..

 

Best spannend. Ik ben wel benieuwd hoe dit verhaal gaat aflopen 

Ja ik ook wel heel erg!! :D

Gisterenavond laat nog kreeg ik een berichtje dat hij helaas niet geschikt zal zijn voor Canicross vanwege zijn ongeluk, maar dat maakt me eerlijk gezegd niet uit.

Camicross is iets wat me leuk lijkt om te doen, maar dat is het dan ook wel. Verder heb ik geen idee of het iets voor me is, en buiten dat gaat het me meer om zijn karakter dan om wat hij zou kunnen ja of nee.

Verder schijnt hij blafferig te kunnen worden tijdens het spelen en als er iemand langs de hekken van de kennels loopt.

Toen ik dat las dacht ik.. Tja het is een hond he :P welke hond zou dat niet doen op zo'n moment?

En bovendien blaft hij op het filmpje geen enkele keer.

Voor mij klinkt het in ieder geval nog steeds goed!

Zelf ga ik de 24e (as donderdag) op vakantie tot 9 Oktober, en in die tijd brengen ze Fram naar hun da praktijk om hem te observeren.

Spannend!!

Wat heeft hij precies aan het ongeluk overgehouden? Dat is ook wel handig om te weten of je daardoor op extra kosten zou kunnen komen. (al is dat uiteraard niet altijd van tevoren in te schatten)

 

Blaffen, ja misschien zal hij dat doen als hij iets hoort wat hij niet kent, geruststellen heeft hier heel goed gewerkt. Als Jenna blafte, zei ik altijd zoiets als goed gehoord dat is de buurman (of wat er dan ook was) riep haar dan even bij me, en beloonde haar dan. Zo leerde ze dat als ze iets vertrouwde naar mij te komen om gerustgesteld te worden. En  later wist ze uiteraard wat de gewone geluiden om het huis waren.