Hond in de war, baas in de war, allebei ongelukkig

Gisteren 'viel' mijn blonde labradoodle van bijna 2 mij aan.

Dit was de 2e keer in 1 of 2 weken, ik weet het niet precies meer.

Hij had een botje, en ik weet van hem dat je hem dan moet rust moet laten. Als ik het botje terug wil, ruil ik het normaal gesproken. Nu was het anders. Ik stond naast hem en keek naar hem, hij begon lelijk te grommen. Omdat ik dat niet wil tolereren zei ik er wat val, dat werd van hem niet gepikt, hij gromde harder. Ik bleef op mijn plaats maar maakte me groot en zei nog eens dat dit niet kon. Hij sprong op me… hij is best groot ik keek in een grommende bek met tanden. Nu kan ik niet ontkennen dat ik niet op mijn gemak was. En hield mijn handen zeker bij zijn bek vandaan. Ik zei hem dat hij op 'zijn plek moest'… dat werd een beetje een machtsstrijd. Uiteindelijk ging hij natuurlijk. Ik weet niet hoe lang het duurde, waarschijnlijk niet lang, maar voor mij een eeuwigheid. Op 'zijn plek' bleef hij zitten. Hij bleef me aan kijken. Ik keek hem ook aan net zo lang aan tot hij ging liggen. Ik heb hem daar tot ik naar bed ging gelaten. Hij kwam naar me toe naar de bank en heb hem terug gestuurd. Ik had een zielige onderdanige hond.

Hij heeft vannacht in een andere kamer geslapen, maar kwam midden in de nacht binnen sneaken… we hebben hem weg gestuurd… dat ging weer onder luid gegrom. Vanmorgen probeer ik hem te laten weten wie de baas is. Dat ik bepaal wanneer er een knuffel wordt uitgedeeld, dat ik de eerste de deur door ga, dat hij zit voor etc etc etc. 

Hij is niet blij, hij wil het enorm graag goed doen… hij sprong zelfs vanuit zich zelf in de badkuip :-) Ik wil het ook graag enorm graag goed doen… en gewoon gezelligheid in huis… maar zo'n 'aanval' wil ik dus niet meer meemaken. We zijn dus allebei in de war.

De eerst keer dat het gebeurde was denk ik afgelopen zaterdag. Mijn man en ik in de keuken. Hij kreeg eten, wij kletsen wat. Ik streelde Astra over zijn rug terwijl hij at. Hij draaide zich om en vloog me net zo aan als boven beschreven… 

Ik dacht eigenlijk dat het een 'vergissing' was van hem… maar dan nog, ook al zou ik een vreemde zijn dan is dit gedrag wat niet getolereerd kan worden. Ook is het vreemd omdat zijn bak weghalen terwijl hij eet nooit een probleem is. Daar hebben we veel op geoefend. Op dit gedrag heb ik ook gereageerd door hem naar zijn plaats te sturen... maar waarschijnlijk had ik hem daar veel langer moeten laten zitten dan ik toen heb gedaan

Astra gromt wel vaker, soms heb ik het idee dat het vaker is/wordt. Het gebeurt als er iets moet gebeuren waar hij geen zin in heeft. Bijvoorbeeld in bad. borstelen. Of de doodle booster (ben ik wel mee gestopt) Ik vind het natuurlijk niet prettig als hij gromt en wordt er onzeker van (wat hij natuurlijk voelt) Ik geef nooit toe, desnoods doe ik hem aan de lijn en voer uit waar we aan zijn begonnen.

Verder: Astra is een vrolijke hond, die redelijk goed luistert. We wandelen veel, dan loopt hij los en komt als ik hem roept. Hij is leuk met andere honden en gaat makkelijk overal mee naar toe gaat. Hij is wel verlegen, zeker geen allemans vriend en laat zich niet graag aaien door vreemden.

Nu heb ik het volgende artikel gelezen over dominantie..http://www.hondenplaza.nl/alpha_hond  Als ik dit zo hier schrijf is het natuurlijk de vraag beantwoorden.

Probeert Astra de Alpha de worden… Zie ik hem te veel als mijn gelijke. Het zou heel goed kunnen. En nu… dit moet natuurlijk gestopt. Anders wordt het onhoudbaar. En ik ben dol op mijn hond.. het is mijn maatje. Ik moet dus weer de Alpha zijn… uitgaande dat dit het probleem is. Maar moet het een cold turkey zijn.. dat kan toch niet. En komt er een tijd dat ik de teugels weer kan laten vieren. Ik ben nl niet een baas die voor alles een 'zit' vraagt.. ik wil gewoon gezelligheid in huis. En kan dit gedrag voorkomen worden?

Ik zou eerst even langs de dierenarts gaan. Zo'n gedragsverandering kan komen omdat ze ergens pijn heeft of zich ziek voelt. Als dat is uitgeloten zou ik er een gedragstherapeut bijhalen. Die kan kijken wat jullie kunnen veranderen. Wat ik sowieso zou doen is heel duidelijk en consequent zijn. 

Wat ontzettend naar dat jullie op dit punt geraakt zijn. Goed dat je het zo uitgebreid hebt opgeschreven dan kunnen we meedenken.

Er zijn een paar dingen die me opvallen

- Ook is het vreemd omdat zijn bak weghalen terwijl hij eet nooit een probleem is. Daar hebben we veel op geoefend. 

dit vele oefenen kan de oorzaak zijn dat de hond jullie niet meer vertrouwd en nu gaat grommen. Goedbedoeld heb je juist het tegendeel bereikt van wat je wilde. De hond vertrouwd je niet meer.

Dit is makkelijk op te lossen, door de hond gewoon met rust te laten als hij eet. Eigenlijk is dit een basisregel voor een goede relatie met je hond.

http://www.moniquebladder.nl/blog/2013/05/27/voerbakverdedigen/

http://www.moniquebladder.nl/blog/category/agressie/

Hij had een botje, en ik weet van hem dat je hem dan moet rust moet laten. Als ik het botje terug wil, ruil ik het normaal gesproken. Nu was het anders. Ik stond naast hem en keek naar hem, hij begon lelijk te grommen. Omdat ik dat niet wil tolereren zei ik er wat val, dat werd van hem niet gepikt, hij gromde harder. Ik bleef op mijn plaats maar maakte me groot en zei nog eens dat dit niet kon

Hier weer hetzelfde, hij vertrouwd je niet. Als een hond gromt, probeert hij je te vertellen dat hij afstand wil, hij was waarschijnlijk bang dat hij het botje weer moest afgeven en gaf dit aan. Het beste is uiteraard zulke dingen te voorkomen en de hond gewoon het botje laten houden. Of zoals nu, nu het al zover gekomen is, de hond geruststellen. Zoiets op vriendelijke toon zeggen als: rustig maar jochie, ik pak het botje niet af, en wat afstand nemen.

Hij kreeg eten, wij kletsen wat. Ik streelde Astra over zijn rug terwijl hij at. Hij draaide zich om en vloog me net zo aan als boven beschreven… 

Hier overtreed je weer (lief bedoeld) de basisregel dat een hond rustig moet kunnen eten.

Het artikeltje wat je aanhaalt klopt niet helemaal, lees dit artikel eens door, dan begrijp je dat een roedelleider eigenlijk niets meer en niets minder is dan een soort liefhebbende ouder. Je hoeft geen angst te hebben dat je hond ermee bezig is de Alpha te worden. Honden denken heel anders

http://www.dogcity.nl/assets/Plaatjes/Algemeen/watisermetdominantie.pdf

Hij heeft vannacht in een andere kamer geslapen, maar kwam midden in de nacht binnen sneaken… we hebben hem weg gestuurd… dat ging weer onder luid gegrom.

Waarom wegsturen? Je hond had blijkbaar behoefte aan steun, als je hem dan wegstuurd, wat leert hij dan? Niet bepaald dat hij zijn mens kan vertrouwen en er ondersteuning aan heeft?

Vanmorgen probeer ik hem te laten weten wie de baas is. Dat ik bepaal wanneer er een knuffel wordt uitgedeeld, dat ik de eerste de deur door ga, dat hij zit voor etc etc etc. 

Hij is niet blij, hij wil het enorm graag goed doen… hij sprong zelfs vanuit zich zelf in de badkuip :-) Ik wil het ook graag enorm graag goed doen… en gewoon gezelligheid in huis… maar zo'n 'aanval' wil ik dus niet meer meemaken. We zijn dus allebei in de war.

Soms hebben honden ook behoefte aan een knuffel of wat aandacht. Er is niets mis mee om ze dat dan ook even te geven. Honden zijn met zo weinig tevreden, even een klein woordje, een spelletje en goed is het. Zorg verder uiteraard ook over een goede balans tussen aktiviteiten en rust.

Jij wil het denk ik zo goed doen dat je het tegendeel bereikt, door verkeerde informatie lijkt het. Ik zou afstappen van de angst dat je hond de baas wil worden, dat wil hij helemaal niet. Hij wil veiligheid, het gevoel begrepen te worden (ik zou me in gaan lezen over hondentaal zie bijv. deze artikeltjes)

http://kynoblog.com/artikelen/kalmerende-signalen-de-kunst-van-het-overleven

http://kynoblog.com/artikelen/de-puppy-en-de-jonge-hond-over-opgroeien

Mijn vorige hond, een superlieve Labrador, kon ik ook maar beter met rust laten als hij een botje had. Etensbakje etc allemaal geen probleem, maar met een bot was het anders, dan gromde hij vervaarlijk en zelfs zijn ogen stonden niet bepaald lief meer. Ik heb daar nooit een probleem van gemaakt, zo geef ik toe, voor de rest had ik totaal geen problemen met hem en was hij gewoon oneindig lief. Ik liet hem dan rustig op het bot kauwen. Mijn huidige hond idem dito. Toch weet hij beslist dat ik de baas ben, luistert erg goed. Ik geef hem een bot en ga hem dan niet uitdagen om het terug te krijgen.

Verder ga ik mee met wat Dobry schreef, je wilde het zo enorm goed doen, dat je het tegendeel hebt bereikt door foute info. Krijg ook een beetje het gevoel dat er nog aan vertrouwen tussen jullie beide moet worden gewerkt. Je stuurde hem vannacht weg, vraag me af waarom. Denk je echt dat hij nog begrijpt waarom je dat deed ? Je leerde hem daarmee enkel dat het baasje erg wispelturig is en nam hem zijn vertrouwen in jou af. We denken teveel als mens ipv ons in de plaats van de hond te stellen.

allebei bedankt...

Gister is hij onder narcose geweest voor een controle rontgen... dus hij zou wat chagrijnig kunnen zijn... maar omdat dit al de 2e keer was dat hij zo uitviel, dacht ik, ik zet het hier toch maar even op..

Ik heb het met de dierenarts niet over dit gedrag gehad...wel dat hij bang en verlegen is naar vreemden (niet nieuw). Ik was die eerste keer eigenlijk vergeten tot het gister weer gebeurde.

Ik ga Astra nog eens beter onderzoek... poten buik etc om te kijken of hij ergens pijn heeft.

Gedragstherapie heb ik al aan gedacht.. Ik ga het zeker met onze hondentrainer bespreken. 

Dat met die bak... Dat hebben we geoefend als pup... nu mag hij gewoon eten zonder geplaagd te worden... :-) Ik ben het echt eens met die regel van eten.. maar een vinger over zijn rug laten gaan.. iets wat veel vaker gebeurt mag toch niet zo'n reactie geven? dat vind ik echt niet normaal.

Ook bedankt dobry voor het uitgebreide antwoord. Ik ben er ook niet voor om botjes af te pakken hoor!... maar als je geruststellend tegen hem praat bevestig je dan niet zijn gedrag... Ja het is een andere kijk op de situatie, misschien beter. Waarschijnlijk was het dan niet geëscaleerd...Ik zoek het zeker niet op... maar goed.. zo reageren (van de hond) is  niet ok toch? 

Ik ben niet echt angstig dat de hond me de baas wil worden... (het is een levend knuffelbeest) maar ik wil niet dat hij agressief uitvalt en vraag me af wat er in onze relatie toe heeft geleid dat hij zo reageert. Ik ben het eens met je punten, maar zijn reactie is (naar mijn mening) buitenproportioneel op mijn gedrag naar hem.

Ik zal het stuk was je hebt gepost ook lezen.. en kijken wat ik er mee kan...

Tot nu toe een onderdanige zielige hond aan mijn voeten terwijl ik gewoon een vrolijke hond wil..

verder op zoek naar de balans dus..

Enne knuffels krijgt hij zeker!

Groetjes Lizzy

Ja ook bedank Marie-Rose..

Ik snap je wel..

en dat allemaal terwijl ik zoveel met hem gewerkt heb om al zijn angsten te overwinnen. Nou ja ik ben het in elk geval eens met dat botjes verhaal dat is gewoon zijn ding..en dat is prima,  maar toen hij gister maar door bleef gaan en na dat andere incident dacht ik dat het beter was om het niet te tolereren... 

In veel gevallen moet dat toch ook niet... een hond die niet in bad wil of mee of weet ik veel wat en die gromt. Dan kan je hem toch niet zijn zin geven of zie ik het nou verkeert..

Ik wil trouwens wel even voorkomen dat het beeld ontstaat dat Astra van alles moet doen dat ie niet wil... Het is gewoon een lekkere hond die dagelijks gaat ravotten in park/bos, speelt in de tuin, een vete uitvecht met de rode kater van hiernaast etc.

Het is gewoon dat ik hier in eens tegen aanloop en denk 'Wat is dit?'

Nou dus... zoals eerder geschreven: in de war :-) 

Dat geruststellen werkt heel goed, de hond ziet dat ook niet als aanmoediging om door te gaan, juist niet. Ik liep er tegenaan met Lola mijn eerste herplaatser, zij viel ook uit, eigenlijk bij alles, maar ook bij de etensbak, dan leek ze wel een grauwende wolf. Of je wilde of niet,, je moest wel afstand houden.

Bij haar ook een gebrek aan vertrouwen. Ze kende ons immers niet.

Bij haar heeft het heel goed geholpen door haar gerust te stellen en weg te blijven van de etensbak. De eerste keer dat ze met een botje aan mijn been lag te knagen was dan ook een emotioneel moment voor mij. Van nul vertrouwen naar honderd procent. Bij een andere gelegenheid toen iemand eens een blikje hondenvoer met rattengif in de tuin gelegd had, kon ik dat ook zonder problemen van haar overnemen. Ik denk, hadden we het anders aangepakt, door strijd met haar aan te gaan, had dit nooit gekund, dan had ze me nooit vertrouwd en het blikje afgegeven.

Ik zou dus een nieuwe start maken met hem, bewijzen dat je het goed meent, en hem leren begrijpen. Een paar simpele dingen kunnen al helpen:

de hond met rust laten als hij eet

houding en stem altijd vriendelijk, rustig,

niet naar de hond toelopen maar hem naar jou laten komen

voorkomen dat de hond iets doet wat jij niet wil, ben je te laat, geef dan niet de hond de schuld en wordt niet boos op hem, maar bedenk hoe je dit beter had voorkomen

" Ja ook bedank Marie-Rose..
Ik snap je wel..
en dat allemaal terwijl ik zoveel met hem gewerkt heb om al zijn angsten te overwinnen. Nou ja ik ben het in elk geval eens met dat botjes verhaal dat is gewoon zijn ding..en dat is prima,  maar toen hij gister maar door bleef gaan en na dat andere incident dacht ik dat het beter was om het niet te tolereren... 
In veel gevallen moet dat toch ook niet... een hond die niet in bad wil of mee of weet ik veel wat en die gromt. Dan kan je hem toch niet zijn zin geven of zie ik het nou verkeert..
Ik wil trouwens wel even voorkomen dat het beeld ontstaat dat Astra van alles moet doen dat ie niet wil... Het is gewoon een lekkere hond die dagelijks gaat ravotten in park/bos, speelt in de tuin, een vete uitvecht met de rode kater van hiernaast etc.
Het is gewoon dat ik hier in eens tegen aanloop en denk 'Wat is dit?'
Nou dus... zoals eerder geschreven: in de war   "

Lizzy

het is natuurlijk wel zo dat als hij iets niet graag doet, hij dit ook mag aangeven. Het grommen is communicatie naar jou toe, ik wil dit niet, hou afstand betekend het. Dat is op zich fijn dat hij zich durft te uiten. Als je het negeert en er een strijd van gaat maken, kan het gebeuren dat de hond denkt dat er voor hem geen andere weg meer is dan bijten omdat wat hij probeert aan te geven toch niet naar geluisterd wordt. En dat is uiteraard gevaarlijk.

Daarom zulke dingen voorzichtig en geruststellend begeleiden.

Ik krijg ook niet de indruk hoor dat het hier om een hond gaat die zwaar verwaarloosd wordt, juist dat je veel om hem geeft en het goed wil doen.

Bedankt ga weer mee verder!

Ik ken je hond uiteraard niet, mij lijkt het er op dat je hond ..baknijd ..heeft.....met een bot en als je hond staat te eten en je hem aait, dat je hond dan uitvalt...............geen bot geven meer, begin helemaal opnieuw met accepteren van je hond dat jij aan het bot zit.....hou het vast, laat je hond zo,n 20 minuten knagen, langer niet.....zorg dat je al wat lekkers bij je hebt, stukje kaas, om te ruilen.....na 20 minuten, commando los en gelijk de kaas voor zijn neus houden.....jij hebt het bot en dat leg je weg........dat zijn stappen die je een paar weken volhoudt.....dan het eten van je hond....je aait, niet meer doen tijdens het eten.....geef de hond op een rustige plek eten....en ga daar bij vandaan.....eten is zo op.....je hond vind het niet prettig dat je in de buurt blijft..........en je hond wil jouw toch behagen, hij springt in de badkuip.....schoonmaken van je hond ? Het eten is dus even een probleem, ga daar voorzichtig mee om, zorg dat je hond vertrouwen in je krijgt......het bot vasthouden voorlopig, en ruilen........en na een paar weken eens kijken of je hond alleen het bot kan hebben, en blijf ruilen met iets anders..........zodat er geen nijd van je hond afkomt........de ene hond is makkelijk de ander daarin moeilijk.......en het gewone eten ziet je neer voor je hond en ga erbij vandaan.....eten is zo op......

Ik weet zeker dat je het allerbeste voor heb met je hond, anders zou je hier niet komen voor raad..............zal vertellen over Bams..........een zo makkelijke hond heb ik nog nimmer gehad......als Bams haar eten krijgt zet ik haar eten lekker buiten en daar eet ze, ze heeft geen baknijd......als bams iets heeft geef ik haar met de hand eten.......in haar pup tijd heb ik altijd het bot vastgehouden , aan ruilen deed ik niet, dat hoorde ik hier op HP.......ruilen met eenmoeilijke hond heel goed......ik ben heel resoluut, en stond op met tegelijkertijd het commando ...los........kijken hoe je hond reageerd , hier goed....maar nogmaals iedere hond is anders, dan is ruilen een goed middel.........en het normale eten geef ik altijd op een goed rustig plekje, en ik ga er bij vandaan, eten is zo op....een bot moet afgepakt kunnen worden, als ik bezoek krijgt of kleine kinderen dan gaat het bot de kast in.......en dat kan je goed leren

Goed dat het zo uitgebreid opschreef voor ons, Lizzy. En ik kan me voorstellen dat je erg geschrokken bent.

Toch komt het gedrag van je hond niet uit de lucht vallen.....

Ook dat hij een dag eerder narcose had gehad, daarvan was hij ook nog wel van slag denk ik.

En ben ik het eens met dobry.

Je hebt een wat onzekere , timide hond schrijf je.

En je daagt hem behoorlijk uit omdat je wilt winnen, want als er een machtsstrijd ontstaat wil jij je punt maken.

Mijns inziens moet je machtsstrijd zien te voorkomen, want winnen afdwingen is altijd een slechte zaak en niet goed voor het vertrouwen van de hond. Bovendien is het een tikje gevaarlijk omdat je er misschien niet zonder kleerscheuren van af komt.

Probleem is dat je daar de hond nog onzekerder mee maakt en het vertrouwen wederzijds is dan weg.....

Probeer de signalen van de hond serieus te nemen. En ga vooral niet staren( ' elkaar aankijken'); dat is in hondentaal echt een daad van naderende agressie! 

Geef hem wat meer de ruimte......als hij gromt omdat hij niet in bad wil bv, doe het dan rustiger aan; maak het prettig door een rustgevend stemgeluid van jou en géén haast.  En de hond niet in de ogen kijken. Stel hem op zijn gemak.....probeer het een feestje te laten zijn......

En die botten: als hij er TE gefixeerd op is, geef ze niet meer. Zoek botten die wel lekker zijn maar niet waard erg te verdedigen. En láát hem dan ook.

Niet aaien, niet af willen pakken.

Pas als dit helemaal goed gaat en hij vertrouwd weer dat het echt voor hem is; dan kun je gaan oefenen door bv langs hem heen te lopen terwijl hij aan zn bot knaagt. Meer niet.

Het vertrouwen moet aan beide kanten weer opgebouwd worden

Wauw wat zal je geschrokken zijn maar je bleef staan en hebt naar jou idee gewonnen......nou nee dus je hebt weer een stukje vertrouwen verloren want je luisterde niet naar hem. Jammer maar ik begrijp je wel en het was een lastige situatie. Jij dacht waarschijnlijk als ik nu weg loop verlies ik de controle en is de hond de baas.

Je hebt al heel veel goede tips en links gekregen en doe daar iets mee want ik lees uit je opening dat je het zo graag goed wil doen en dat is het meest belangrijke. En met jou inzet kom je er wel daar ben ik van overtuigd.

Lekker rustig laten eten en kluifjes en botjes geven die snel op zijn en laat hem dan met rust .....jij wil toch ook op bepaalde momenten rust

De bak weghalen werkt inderdaad problemen in de hand, wat ze ook wel adviseren is ipv bak weghalen er juist tijdens het extra eten, voer bij te doen.... Hand= positief, voer erbij ipv eten weg.

Weet niet in hoeverre dit nog te doen is.

[quote]Hij sprong op me… hij is best groot ik keek in een grommende bek met tanden.[/quote]

Bedoel je dat jij op de grond lag met je hond bovenop je?

Dobby is ook wel eens zomaar uitgevallen. Hij lag bij me in bed (gebeurt dagelijks) en ik probeerde zijn voetje in te smeren met zalf. GRRRR HAP. Raak. Ondanks dat hij door bleef gaan met mopperen heb ik hem het bed uitgeknikkerd. Letterlijk met handen en voeten. Je mag ook als mens ook je grens aangeven. Bovendien ga ik niet met mijn gezicht "binnen bereik" liggen, dank je de koekoek.

Maar daarbij moet je de situatie niet erger maken, en door er een machtsstrijd van te maken blijft die ongemakkelijke situatie voortduren. Honden schrikken zich vaak het leplazarus als ze bijten en zijn daarna als de situatie "klaar" is ook vaak onderdanig. Als jij dan maar een spannende en stressvolle situatie creëert door er een machtsstrijd van te maken, kalmeren jullie ook niet. En die stress kan nog een paar dagen in het systeem van de hond blijven zitten. Net als bij mensen bouwt stress sneller op dan af.

Vaak is te kennen geven dat je dat gedrag niet accepteert en dan ieder zijns weegs gaan het beste. Alle twee geschrokken, adrenaline die door je lijf giert. Niet het moment om een situatie op te lossen.

Wat hier werkte om situaties met eten wat beter te maken was om regelmatig wat BIJ zijn eten in zijn bak te gooien terwijl hij er met zijn snuit in zat. Hij heeft dus de associatie "baas erbij is extra's". Het weghalen is bijna nooit nodig, en doe ik dus ook eigenlijk nooit. Maar ik kan er wel zo bij als het moet.

Qua botjes geef ik dus alleen dingen die van zulk formaat zijn dat ik niet weg hoef te halen.

@Wilma&Dobby

Ik oefen daarom al van jongs af aan op het met de koppen tegen elkaar stoeien.. Met Vito (rip) was het toen ze éénmaal volwassen was ook een spelletje dat ik met m'n tanden de tennisbal uit haar bek probeerde te stelen. Vond ze leuk want dan voelde ze zich enorm stoer als dat mij niet lukte. Met een trekspelletje met een lap moet je wel ook je hand erbij gebruiken anders kost het je gebit

" Dobby is ook wel eens zomaar uitgevallen. Hij lag bij me in bed (gebeurt dagelijks) en ik probeerde zijn voetje in te smeren met zalf. GRRRR HAP. Raak. Ondanks dat hij door bleef gaan met mopperen heb ik hem het bed uitgeknikkerd. Letterlijk met handen en voeten. Je mag ook als mens ook je grens aangeven. Bovendien ga ik niet met mijn gezicht "binnen bereik" liggen, dank je de koekoek.
 
Maar daarbij moet je de situatie niet erger maken, en door er een machtsstrijd van te maken blijft die ongemakkelijke situatie voortduren. Honden schrikken zich vaak het leplazarus als ze bijten en zijn daarna als de situatie "klaar" is ook vaak onderdanig. Als jij dan maar een spannende en stressvolle situatie creëert door er een machtsstrijd van te maken, kalmeren jullie ook niet. En die stress kan nog een paar dagen in het systeem van de hond blijven zitten. Net als bij mensen bouwt stress sneller op dan af.
 
Vaak is te kennen geven dat je dat gedrag niet accepteert en dan ieder zijns weegs gaan het beste. Alle twee geschrokken, adrenaline die door je lijf giert. Niet het moment om een situatie op te lossen.
 
Wat hier werkte om situaties met eten wat beter te maken was om regelmatig wat BIJ zijn eten in zijn bak te gooien terwijl hij er met zijn snuit in zat. Hij heeft dus de associatie "baas erbij is extra's". Het weghalen is bijna nooit nodig, en doe ik dus ook eigenlijk nooit. Maar ik kan er wel zo bij als het moet.
 
Qua botjes geef ik dus alleen dingen die van zulk formaat zijn dat ik niet weg hoef te halen. "

Wilma en Dobby

 misschien had Dobby pijn aan zijn voet? Ik denk niet dat een hond denkt oh laat ik eens zomaar uitvallen, maar in zijn ogen wel vindt dat hij  een reden heeft om uit te vallen.

Hallo allemaal.

bedankt voor alle tips. Lucht nog niet helemaal geklaard. Zowel hond als ik nog onzeker en in de war. Zeker nadat hij gister in slaapkamer eigenlijk min of meer uit het niets flink begon te grommen en me duidelijk maakte dat hij me zeker niet in de buurt wilde hebben. Vandaag gewoon weer een vrolijke hond die het heel graag goed wil doen en naar ons toekomt.

Mijn man en ik hebben afspraken gemaakt wat te doen als hij weer zo doet, zodat we niet later denken.. 'had ik beter'. Het blijft ons maatje die duidelijk even niet happy is.

En ik ga met de hondentrainer praten... het blijft een vreemde en nog al abrupte verandering in zijn gedrag en wij begrijpen niet goed waar al die heftigheid vandaan komt.

Allemaal wat voor te zeggen wat hier bovenstaat.. maar er is niet echt hier iets veranderd (wat wij ons realiseren) waardoor hij zo heftig zou moeten reageren....

 in elk geval bedankt voor al het meedenken.

Heb je de links doorgenomen? Wat vond je ervan?

Wat is dat voor een hondentrainer, heeft die jou al die tips gegeven? (Waardoor de hond nu zo reageert)

Ik zou gaan voor iemand die op de hoogte is van de laatste inzichten die we hebben over honden, iemand die hond en baasje positief begeleid.

Ja Dorby, ik heb ze doorgenomen sommige dingen heb ik echt at aan, andere wil ik nog eens een keer doornemen. Ik weet niet of ik het in een van jouw commentaren las, in de links of van iemand anders. Maar hem met rust laten als hij zo doet vind ik heel waardevol, in zijn waarde laten en voorkomen dat het escaleert en de situatie niet opzoeken... tijd nemen. En het oefenen met de voer bak deden we al lang niet meer. Alleen de eerste maanden op de puppie cursus. Soms is het lastig dat alle 'professionals' een andere mening hebben.

De hondentrainer heeft mij over dit gedrag nog geen tips gegeven gewoon weg omdat dit iets is wat wij helemaal niet kennen... Om eerlijk te zijn zijn we heel de zomer niet naar de hondenschool geweest. We hebben hier lekker gewandeld gespeeld en gezwommen met zijn hondenvrienden etc.

Onze hond is wel een beetje apart, zoals ik eerder al schreef. Maar dat had meer te maken met angstig zijn voor vreemde mensen.. en dingen die hij niet goed kent. Dat kost gewoon wat meer tijd. 

Ik ben zeker voor positieve benadering. Dat ga ik ook doen... dat doe ik al, altijd gedaan. Maar ik moet toegeven dat ik van slag raak als hij zo doet... lijk wel een watje.. en hij wordt ook onzeker/is van slag als hij zo heeft gedaan. Net alsof hij het niet wilde.. En dat voelt hij vast.

Ik ga me even op mijn hond richten - en nog een beetje werken :-) - als ik weet hoe en wat laat ik het weten. Vind ook niet zo fijn om alles op het net te gooien... Maar ben wel dankbaar voor de nwe inzichten. 

Bij mij zit er toch een vraagteken betreft het medische vlak bij want je kan mij niet wijs maken dat een hond zo'n omslag kan maken.

Denk ook dat een GT meer voor de hand ligt dan een hondentrainer.

Er moet iets gebeurt zijn anders waar de hond echt een deuk van heeft opgelopen.

Een medische check kan nooit kwaad. Maar als je het verhaal leest, zou het logisch zijn dat de hond misschien al heel vaak had aangegeven wat hij ervan vond en dat er veel signalen gemist zijn en dat het nu alleen maar lijkt alsof er een enorme verandering is, terwijl voor de hond misschien de maat vol was en hij vond dat hij wat minder subtiel taalgebruik moest gebruiken.

Voor ts hier nog een paar filmpjes over hondentaal

https://www.youtube.com/watch?v=bstvG_SUzMo

https://www.youtube.com/watch?v=-cGDYI-s-cQ

Ik snap het wel Lizzy. En tijd en ruimte geven zijn nu je beste opties denk ik.

Ik heb 1X een uitval meegemaakt van mijn vorige hond: een golden retriever. Super sociale, rustige hond. Tot ik hem in een onbewaakt ogenblik ineens over zijn kop aaide terwijl hij diep in slaap was.....

Rang! Uithaal! Bijt! En mijn pols lag open.....Ik schreeuwde en vloekte( ik geef het toe...) En ik weet niet wie er meer van slag was toen: mijn hond of ik......alleen had ik 9 hechtingen nodig en was het vertrouwen kwijt.

Maar golden was net zo goed erg van slag en onder de indruk. Dagenlang....

Ik heb hem dus enkele dagen behoorlijk genegeerd. Niet veel positieve of negatieve aandacht gegeven. En de slaapkamer was ook even tanoe s nachts voor hem.

Ik had ruimte nodig. En voor hem werkte dat prima.

Langzaam zijn we weer op de oude voet van vertrouwdheid geraakt......Maar ik had een dure les geleerd: haal niet zomaar een slapende hond aan....

Ja Dobry en Coby..

ik denk dat jullie allebei gelijk hebben... En ben zo blij te horen dat het weer goed is gekomen... Ben gewoon ziek van.. echt. :-) moet mij natuurlijk niet aanstellen. Maarja 't is mijn beste maatje.

Ik ben dus nu gewoon bang om hem te benaderen..

En over die (genuanceerde) signalen.. ja die geeft hij wel.. Dat doe ik ook vaak trouwens maar worden hier thuis ook niet altijd begrepen ;-)

Luister, je stelt je niét aan hoor! Ik was destijds ook dagen van slag en het vertrouwen volledig kwijt....

Maar negeer hem maar even. Niet benaderen als je angst voelt.

Gewoon aan en af lijnen voor het wandelen en verder met rust laten. Voer geven zoals altijd maar echt : ruimte geven en nemen.

Slaapkamerdeur zou ik ook even dicht houden......

En in die tijd kun je je gaan bezinnen welke signalen je wellicht gemist hebt en waar jij misschien duidelijker moet zijn( zónder confrontatie!).....

Sterkte......

Tuurlijk ben je even van slag, dit is niet wat je wilde natuurlijk, maar vertrouwen kan weer opgebouwd worden.

Ik herinner me nog toen Lola net bij ons was, de eerste dag, ze kwam met muilkorf aan omdat ze mensen gebeten had die haar in de transportbox wilden zetten. In de auto had ze de hele tijd haar hoofd onder mijn jas, en was heel rustig, ik sprak haar geruststellend toe en aaide haar. En in mijn naiviteit dacht ik dat ze wel voelde dat ik het goed met haar meende en mij vertrouwde. Dus eenmaal thuis deed ik meteen de muilkorf af, en maakte de fout haar weer te willen aaien. Een grauw, en een beet wat het gevolg. Wat was ik daar naar van en van slag. Een heel andere situatie, maar ook een misschatting van de mens, de hond kon er niets aan doen. 

Benaderen zou ik dus even ook niet doen, de hond weet nu nog niet wat hij aan je heeft, laat hem naar jou toe komen, dan is dat voor beiden minder "spannend". Wil hij niet, laat hem dan gewoon even.

Zelf zou ik hem juist wel op de slaapkamer laten als hij  dat altijd gewend was, de hond deed immers niets fouts, (maar goed misschien heb ik het mis hierin en hebben jullie even afstand nodig).

nee ik laat hem in de slaapkamer.. maar laat hem het initiatief nemen,,, en hij komt wel kroelen... snap er niks van... let nu ook heel de tijd op zijn houding... gelukkig meestal open bekkie en los...

Pas op dat je niet te gespannen wordt van het lezen van signalen want ook dat brengt weer stress in de tent voor beide.

Laat hem maar lekker zoveel mogelijk met rust daar is hij nu echt het meest mee geholpen

Helemaal mee eens Tineke!

De hond zal zich niet prettig voelen met zoveel ' in de gaten houden' en veel aankijken kan ook door hem worden geïnterpreteerd als staren....