ik haat mijn hond

Dat is echt een prachthond en zulk een lief kopje. Die kan je toch niet haten, zoiets mag je niet zeggen. Het probleem ligt bij jou en daar hoor je maar aan te werken, de hond is de beste vriend van de mens, dat moet andersom ook zo zijn. En wat het achter katten aanlopen betreft, dit is toch geen probleem, hoeveel honden zijn er zo niet. Is geen reden om minder van hen te houden. Ik was echt niet goed van jouw woorden over je trouwe hond, hij verdient beter en pas op hij voelt jou perfect aan dus breng daar verandering in. Hij hoort nu bij het gezin, punt uit, ga wat extra met hem ondernemen, iets wat jij leuk vindt en hij ook. Werk aan de band tussen jullie twee, hij is het meer dan waard !

Prachtige herder zeg!

Waar ligt nu je focus met hem? Wat wil je nu bereiken of doen met hem?

(hoeft niet perse een prestatiegericht doel te zijn).

Ik heb ook een herplaatser sinds 2 maanden, daar heb ik de eerste ruim 15 jaar van gemist maar heb al en hele goede band met hem! Mijn dames rennen ook achter de katten aan als ze los zouden lopen maar daarom ga ik ze niet haten, beetje vreemd verhaal.

wat erg voor je hond!! dat hij zo,n baas heeft 

Hier allemaal aan herplaatsers. En kunnen allemaal niet meer los omdat ze achter katten en van alles aanrennen.

En wat hou ik van ze

Wat zijn enkelen fel. Ik denk dat mevrouw dit eerste bericht in frustratie heeft geplaatst. Ze is er daarna, zo lees ik, wel iets genuanceerder in.

Zij en haar partner zijn het niet eens, de parnter wilde de oudere hond zij perse een pup. 

Ik denk wel dat je blij moet zijn dat je geen pup hebt. Daar 'mankeert' meer aan dan achter katten aanhollen.. :) maar dat terzijde. 

Jullie hebben een keuze gemaakt en ik hoop dat deze schat toch nog een gouden mand bij jullie vindt. 

Als ts toch haar hond niet haat en dit topic uit frustratie heeft geplaatst, raad ook ik haar aan de titel aan te passen.

Ik denk dat dan ook meer mensen mee zullen denken.

En ook ik hoop dat de hond toch een gouden mand krijgt, die kan er niks aan doen.

Ik vond de beginpost ook fel. Maar de TS laat toch meer zien dan alleen maar haat. 

Ik vraag me alleen af wat de TS nu wil? 

Een band met de hond? Of een oplossing voor het kattenprobleem?

realiseer je wel dat je helaas overleden hond niet meer terug komt, hoe erg ook....

eigenlijk wel ik een band met de hond en het kattenprobleem oplossen.

Ik zie me zelf nog niet lopen met een lijn van 5 meter, omdat ik niet zo goed weet hoe dat moet met al die lijn in de hand. En dan gaat hij over de grond heen en heb je allemaal hondepoep aan de lijn en ook nog aan de handen. Of ben ik nu helemaal dom

Wat een mooie hond 

Wat fijn dat je toch wel een band wilt met je hond.

Ik denk dat het vooral op een emotioneel moment geschreven is? 

Leer je hond "kijk eens" ( naar jou kijken dus ) 

Zo leer je de hond op jou focussen.

Beloon hem als hij naar je kijkt. 

Probeer jezelf interessanter te maken als wat er om je heen gebeurd. 

Gooi gewoon eens wat snoepjes in het gras en laat hem dat zoeken.

Ga gek doen met een balletje of een stukje rennen. 

Maak jezelf leuker als alles om je heen. 

Zo leer je je hond alles negeren en kan je het katten probleem misschien oplossen. 

ik denk dat samen op cursus gaan/sport beoefenen wel kan helpen voor jullie band samen 

Misschien een raar idee, maar schaf een heuptas aan en doe daar de brokken in voor hem van de hele dag. Hou die brokken altijd bij je zodra je thuis bent. Roep, zowel in huis als buiten, zo nu en dan de hond. Laat hem zitten of liggen of poot geven of welke commando's hij ook kent. Gewoon 1 simpele oefening en geef hem een handje brok. Daarna vervolg je je weg of ga je door met ramen lappen of wat je ook deed. Zorg ervoor dat de hond altijd de simpele oefening doet. Geef hem geen brok meer in zijn bak en probeer dit eens een tijdje. De hond gaat je fantastisch vinden (helaas wel om het eten natuurlijk) maar je zult ook heel snel merken dat hij door heeft dat hij zijn eten moet verdienen en zal heel veel beter naar je luisteren buiten. Hij zal je ook veel interessanter vinden want zonder jou is er geen eten.

Karin,

heel iets anders... heb je dit gevoel al eens uitgesproken naar je man?

het gevoel dat hij 'heeft gewonnen'? kan het zijn dat je hem er stiekem ook een beetje de schuld van geeft?

en dat je dat nu 'projecteert' op de hond? dat je geen band met hem hebt? 

doe jullie wel een toffe uitjes met zn drieën? 

Oja wij hebben van zomer nog met z'n drieen man, ik en de hond naar giethoorn geweest. Bootje gehuurd.

Als ik met hem loop en ik zeg "lekkers" dan kijkt hij mij aan en krijgt dan ook wat lekker

Ciska dat is nog wel het proberen waard

Eigenlijk hadden jullie langer moeten overleggen.

Een hond neem je namelijk voor het leven. Deze beslissing hoor je gezamelijk te nemen, niet door iemand zn zin te geven. Helaas is dit al veels te laat.

Ik snap je frustratie met katten. Hier ook eentje en daar erger ik me echt aan. Maar dat is het ook, scheelt sowieso dat het een kippetje is wat dat betreft. Een Duitse herder is toch 3x zwaarder en 10x sterker als de mijne. Je zou misschien een GT kunnen inschakelen, die kan het gedrag observeren en de meest gepaste training aan je geven. Via een computerscherm gaat dat wat lastig. Tijdens het trainen ga je ook op elkaar vertrouwen en bouw je een band op.

Ik kreeg met Olly ook geen (oog)contact. Hij voelde zich nog geen deel van het gezin. Door de trainingen begonnen we elkaar beter te kennen en nu kan hij niet meer zonder ons.

Onderneem samen dingen, ga bijv hardlopen met je hond etc.

Succes!

Ik doe dit nu ook een week of 2 bij Moh. 

Moh heeft buitenshuis (behalve op de cursus) nogal bananen in haar oren en ziet het nut van luisteren niet zo goed in. Na een gesprek met een gt kwam hij met deze tip en ben het eens gaan proberen. Het werkt bij Moh echt enorm goed en laat zich veel beter op stem sturen ipv dat ik aan de lijn moet trekken om haar mee te krijgen als er een kat onder een auto zit ofzo. Of langs honden die uitvallen aan de lijn.

Moh reageert er erg goed op en blijf het voorlopig zo doen, misschien wel voor altijd.

Nou laat ik nog steeds Moh niet los op plekken waar veel katten kunnen lopen, of langs weilanden waar paarden staan hoor. Waarschijnlijk lukt dat nooit of durf ik dat gewoon niet. Maar als ik haar nu op veilige plekken los laat luistert ze veel beter en loopt ze ook veel minder ver van mijn vandaan. 

Zo..nu ben ik wel toe aan wat positieve eigenschappen van deze lieve Duitse herder

Ik weet al dat hij ze heeft,ik vraag mij alleen af of JIJ het ook wil zien?

Je omschrijft allerlei goede dingen aan hem,maar niet omdat je trots bent op de hond,maar als weerwoord op de dingen die de andere mensen zeggen/vragen.

Wat vindt je mooi en positief aan zijn karakter?

De tip van Ciska is zeker het proberen waard. Als je hond voergericht is zal het wel lukken denk ik.

Ik moest het destijds ook doen van onze GT (wel andere reden trouwens), maar Mellow eet niet als ze zo bang is. Sowieso is ze buiten niet zo van de lekkere brokjes, koekjes of wat dan ook (die eet liever een graspolletje of een paardendrol... )

Ik hoop inderdaad dat de openingspost uit wanhoop is geschreven, want ik blijf erbij dat ik het een behoorlijk heftig bericht vind. 

Iedereen heeft wel eens een baalmoment met zijn hond en dat is ook normaal (we zijn tenslotte ook maar mens, nietwaar).

Geniet van de dingen die wél goed gaan, probeer je niet teveel te focussen op de 'slechte' eigenschappen. Over een poosje zie je het vast weer helder en dan kun je misschien zelfs lachen om zijn mindere puntjes.

Het positieve aan hem is dat hij heel goed kan opschieten met mijn zoontje van 7 jaar. Het zijn twee handen en vier poten op één buik

Daar zou ik echt zoooo dankbaar voor zijn

Als moeder zijnde moet je daar toch echt wel van genieten als je die 2 samen ziet.

Als moeder zijnde moet je daar toch echt wel van genieten als je die 2 samen ziet

tot dat hij weer achter de katten aan gaat

Je haat je zoon toch ook niet als hij een eigenschap heeft, die jij niet zo leuk vindt.

Iedereen, mens en dier, heeft z'n eigen karakter en trekjes met minder leuke dingen er bij.

En een hond...die heeft al helemaal geen keuze, hij kan niet anders doen dan zoals hij is en is afhankelijk van wat hem is geleerd en bij wie hij woont.

Ik heb zelf áltijd herplaatsers gehad.
Nog nooit een pup.

Ik heb 2 keer moeite gehad met een band op te bouwen.

De eerste keer voelde ik me ontzettend schuldig omdat vlak nadat we de hond in huis had genomen een van mijn andere honden overleed.

Het heeft ontzettend veel moeite gekost om het accepteren.
Maat daarna ..... Een geweldig hondje.
Ze leeft niet meer , maat zou er veel voor geven om ze terug te kunnen krijgen.


De 2e keer was met ins huidige hondje.
Ze was extreem druk waardoor ik geen contact met haar kon krijgen.
Knuffelen , roepen , wandelen iets leren...... Het ging niet want ik kreeg geen contact met haar.

En om heel eerlijk te zijn ik vergeleek haar veel te veel met onze overleden beagletje.

Nu ik contact met haar kan krijgen en heb geaccepteerd dat ze niet ons vorige hondje is beginnen we een band te krijgen.

Je moet er alleen veel voor doen.
We hadden bijna opgegeven en haar herplaatst.
Maar ik ben zo vreselijk blij dat we dat niet hebben gedaan.

Probeer te zien wat je hond je geeft.
Enkel achter katten jagen..... Dat kán gewoon geen rede zijn werkelijk je hond te haten.

Je moet er alleen zelf ook wat voor doen.
Soms is een band en niet zomaar in een keer.
Dan moet je ervoor werken.
Maar wat je dan van.je hondje terug krijgt....is onbetaalbaar.

Dit dus.

Ik vind het oprecht heel jammer en triest om te lezen dat je hond leuk is als ie braaf is, maar dat je hem haat als ie achter katten aan gaat.

Tuurlijk mag je best eens mopperen, je mag hem ook best eens een keer even niet zo leuk vinden (had ik vorige week donderdagavond nog, heb mezelf vervolgens in slaap gehuild omdat ik me zo schuldig voelde...), maar je hond haten om iets wat eigenlijk gewoon instinct is...

Zit de frustratie zo diep dan, Karin? Probeer je hond echt de kans niet te geven om achter de katten aan te gaan. Voor jou een hoop minder frustratie. Misschien een tip: Ga eens een maandje naar alle positieve dingen van je hond kijken. Schrijf ze eventueel eens op!  Je hond zal toch heus wel een hoop positieve kanten hebben?

Ik typ dit uit ervaring. Kon Daya soms wel achter het behang plakken als ze weer eens Oost-Indisch doof was en gewoon lekker haar eigen zin deed en mijn arm zo'n beetje uit de kom trok (totaal niet te bereiken, was ze). Katten heb ik dan nooit geen last van gehad. Daya is een katten magneet, de katten in de buurt komen altijd thee-mutsen met Daya..

Ga het gewoon eens proberen. Je noemt zelf al één ding; je hond kan goed met je zoontje. Het laat je op een hele andere manier naar je hond kijken. Ik heb Daya dan wel nooit gehaat, maar misschien bedoel je het niet zo en komt het harder over? Door naar de positieve dingen te kijken, is het ook makkelijker om de mindere dingen te aanvaarden en er eventueel aan te werken. I.p.v. steeds het negatieve te zien van het katten najagen. 

Ik hoop dat mijn verhaaltje een beetje duidelijk is. Vind het moeilijk om het zo uit te leggen..

Je maakt je er ook wel makkelijk van af.... Ik zou zeggen, ga naar cursussen en ga trainen. Je hond kan nog veel leren. Het zal altijd moeilijk blijven.. Maar ik lees van jou vooral.. ja, hij is wel een beetje oké, alleen omdat hij met je zoon om kan gaan, geen andere dingen van de hond zelf... Maar goed, dan is er iets negatiefs, dan is je hond ellende en zelf doe je er schijnbaar weinig aan om het gedrag te voorkomen of in te perken.

Als jij niets doet, blijft je herder de kick houden van achter een kat aan hollen en hij wordt beloond omdat hij de kat verjaagd heeft. Die kick alleen is zo groot dat hij dit gedrag blijft houden. Tenzij, hier komt het, de baas zorgt dat die kick niet komt. Dus hond aan de riem en houd hem bij je. Beloon hem als hij naar jou kijkt en niet naar die kat. Als je dit onder de knie hebt, pak je een rollijn en kijk je met de nieuwe vrijheid van je hond, of hij dan ook luistert en de kat kan negeren. Pas dan heb je het over los laten lopen. Sommige honden proberen katten te pakken te krijgen en je hond zal niet de eerste zijn die het een keer lukt. Of onder een auto komt, omdat hij zo op die kat gefixeerd was. Veiligheid eerst!

Loop nou niet steeds te emmeren over die katten, ga het er nu eens over hebben wat jij voor stappen gaat nemen om dit te voorkomen. Daar heb ik je nog geen enkele keer actief over gehoord. Je zegt alleen maar heel makkelijk, ja hij is lief, tot die katten! Kom op, niet mokken, handelen!

Ik vraag me echt af of je je wel over je irritatie punten heen wil zetten! Zolang jij alleen maar heel erg blijft hangen in zijn negatieve punt,namelijk het najagen van katten, sta je ook echt niet open voor training. Volgens mij heb je er echt geen zin meer in en het liefst wil je dat je door met de vingers te knippen het ''probleem'' is opgelost en dat je van hem houdt!

Maar ja zo werkt dat nou eenmaal niet en zal je er mee aan de slag moeten om zijn gedrag te veranderen en om jou gevoel naar hem te veranderen. Maar als jij bij elk positief punt van hem blijft zeggen ''ja maar hij gaat wel achter de katten aan'' dan ga je nooit inzien hoeveel leuke andere eigenschappen en humor hij heeft.

En ik hoop dat de hond zich wel gewaardeerd voelt door je man en jullie zoontje en dat hij daar toch een hoop liefde van krijgt want hoe jij nu naar je hond kijk (waarschijnlijk al 2 jaar zo) is echt niet leuk voor hem. Hij kan werkelijk niet echt iets goed doen, want ja hij loopt achter katten aan...

Mooi gezegd Ciska