toenemende dominantie

Mijn hond komt uit Griekenland en is nu 1.5 jaar oud, het is een reu. Het is een schatje, altijd al geweest en vanaf het begin kon hij goed opschieten met alle hondjes Alleen nu, denk 3/4 maanden gaat het een stuk minder. Bij de meeste mannetjes gromt hij, trekt zn lip op en spelen is dan niet meer mogelijk. Ook als er een vrouwtje in de buurt is doet hij tegen alle andere reutjes vervelend.  Iemand adviseerde mij om hem te laten castreren maar ik ben bang dat zijn hele karakter dan een beetje verdwijnt, omdat honden (naar mijn ervaring) heel rustig worden van een castratie Hoe denken jullie hierover?

• Waarom iemand mij trouwens de tip van castreren gaf, is omdat hij ook niet meer naar mij wil luisteren als er een vrouwtje in de buurt is, en hij normaal gesproken erg goed luistert

Zelf ben ik niet voor castreren/steriliseren als een hond gezond is. In mijn ogen niet nodig.

Ook kan het gedrag in plaats van de goede kant, de slechte kant op gaan.

Je kunt beter een goede gedragstherapeut laten komen en samen kijken waar het gedrag vandaan komt en daar wat aan doen. Daar bereik je denk ik veel meer mee dan een operatie die mogelijk helemaal niet nodig is.

ik denk dat het normaal is dat als honden eenmaal volwassen zijn ze niet meer atlijd met andere honden kunnen opschieten.

Ikzelf zou daar gewoon rekening mee houden en honden uit de weg gaan, tenzij je ze goed kent en zeker weet dat het goed gaat. Je hond daarvoor laten castreren zou ik zelf nooit doen. Het is normaal hondengedrag en goed rekening mee te houden.

De wandelingen gaan er dan natuurlijk wel anders uitzien, dus bogen maken om anderen heen, desnoods teruglopen, maar eenmaal gewend  heel goed te doen, en ook nog goed voor de band tussen jullie. De wandeling wordt dan echt iets van jullie tweeen, onderweg kun je eventueel nog spelletjes met hem doen, als hij daar het type voor is. Thuis hersenwerk en voldoende lichamelijke aktie buiten al naar gelang wat hij fijn vindt, en je hond zal heel tevreden zijn dat hij geen gedoe meer heeft met andere reuen..

Persoonlijk ben ik niet zo moeilijk met castreren.

Mijn eerste advies zou zijn trainen. Oefenen met honden waarop hij reageert en vragen aan de baasjes of ze willen blijven staan zodat jouw reu geen succes heeft met zijn gedrag. Wanneer het echt geen baat heeft dan zou ik toch voor castratie gaan.

Ik heb mijn reu op ruim 1,5 jarige leeftijd laten castreren omdat hij ook agressief reageerde tegen bijna alle reuen, die dan vaak ook weer op hem gingen reageren.
Daarbij reed hij op sommige teven en sommige gecastreerde reuen. Hij was op zo'n moment echt niet meer te bereiken en speelde dan ook niet meer met de andere honden terwijl hij dat normaal wel zou doen, bleef dan maar achter dat ene reutje of teefje aan gaan, zelfs aangelijnd niet rustig te krijgen.

Na zijn castratie ben ik alles een poosje (enkele weken) zo veel mogelijk uit de weg gegaan en zijn we flink gaan trainen op gehoorzaamheid en netjes mee wandelen (deden we daarvoor natuurlijk ook!). Daarna contacten met andere honden weer langzaam op gaan bouwen en duidelijk is dat de castratie ten opzichte van andere reuen echt de scherpe randjes eraf heeft gehaald waardoor het trainen zijn vruchten af kon werpen en ik merk ook dat andere reuen niet meer zo op hem reageren door de castratie wat ik ook wel heel fijn vind.

Nu 9 maanden later heb ik een hond die op kan schieten met zo goed als alle honden en zie ik hem nog steeds groeien in zijn gedrag en wordt hij steeds stabieler. Hij is nog steeds dezelfde hond alleen vertoond hij geen obsessief rijgedrag meer en valt hij niet meer uit naar andere reuen (wat ook deels met training te maken heeft gehad maar castratie heeft de scherpe randjes eraf gehaald.)
Hij is nog net zo actief, speels etc als dat hij voorheen was en ook zijn vacht is nog net zo zacht.

En over het algemeen is dit ook mijn ervaring zoals ik het mee maak in mijn omgeving.