Schaf niet een hond aan in een opwelling !

Een hond als huisdier heeft vele voordelen. Gezelligheid, blijdschap wanneer u thuiskomt, heerlijk wandelen met de hond in bossen en op strand (waar dat is toegestaan). Een (goed opgevoede) hond is een echte gezinsgenoot die graag tussen de gezinsleden verkeert en soms zelfs de krant ophaalt. En: een hond is gezond, dat heeft wetenschappelijk onderzoek zelfs uitgewezen. Tel daarbij op dat u in 'no time' andere hondenbezitters leert kennen in de buurt, zodat u snel over veel sociale contacten beschikt. Maar pas op: wie de smaak van de hondenwedstrijden en de tentoonstellingen te pakken krijgt, heeft er snel een nieuwe hobby bij.

Een hond schaf je niet aan in een opwelling. Een hond leeft tussen gemiddeld acht en vijftien jaar en sommige hondenrassen zijn zo aan de baas gehecht, dat afstand doen er eigenlijk niet inzit. En dan stelt 'hondenmans' ook de nodige eisen: een goede voeding en minimaal vier keer per dag uit voor een rondje. Dat is heerlijk tijdens warme zomeravonden, maar heel wat minder aangenaam op regenachtige herfstdagen of gure winteravonden. Daarnaast dienen honden regelmatig geborsteld en gekamd te worden en soms ook de trimsalon te bezoeken.

Wie veel op vakantie gaat, krijgt ook te maken met de kosten van het dierenpension. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de kosten van hondenvoer, benodigdheden als hondenlijnen, halsbanden en last but not least de kosten van de dierenarts die de trouwe viervoeter toch regelmatig moet enten om ziekten voor te blijven. Tot slot: elke hond krijgt vroeg of laat vlooien en die dienen ook bestreden te worden. Regelmatig stofzuigen is een eerste vereiste, ook al omdat de meeste honden verharen.

Weet wel dat je gemiddeld 12 jaar een trouwe viervoeter in huis neemt in die 12 jaar kan er veel veranderen in je prive sector niemand kan vooruit kijken wel vooruit denken!

ik vind dit een hele mooie en goeded informatie geen hond of elk ander dier nemen in een opwelling weet waar je aan begint
groetjes

zo is het maar net, bezint eer ge begint,

Weinig aan toe te voegen!

Goed gezegd!

Kdenk dat ik een goed bewijs ben van hoe vreemd het kan lopen..

Toen ik Lucky kocht was ik samen met mn ex...hij werkte fulltime..ik parttime..

Als ik thuis kwam ging hij werken en andersom..

Tot het dieptepunt kwam dat we uit elkaar gingen..ja die hond was voor mij gekocht dus mijn verantwoording..
Doordat zijn inkomen wegviel moestik weer fulltime gaan werken.
Dit houd in 5-6 dagen in de week a 9,5 uur alleen..soms langer..
Mijn hond kon er absoluut nietr tegen om alleen te zijn en begon de vloeren op te eten...hij was zenuwachtig als ik thuis kwam etc.
Ik kon het niet aanzien en besloot haar te herplaatsen.

Dit stukje om in te springen op: Je kunt niet vooruit kijken wel denken..


Het is ongeloofelijk moeilijk om een situatie in te schatten..
Op

Even opnieuw want hij ging vreemd doen..

Het is dus moeilijk om een situatie in te schatten..
Toen ik mijn hond kocht had ik nooit verwacht dat wij uit elkaar zouden gaan...
Aan zoiets denk je niet..
of je nu een hond neemt of een kind krijgt...

Misschien heb ik te impulsief gehandeld en had ik moeten nadenken WAT ALS??
Maar dat heb ik niet gedaan..
WEL had ik al nagedacht WAT ALS er een kindje komt?
Of wat als we moeten verhuizen? Op vakantie gaan..

Maar je kuint niet altijd voorruit kijken en helaas zijn de honden daar soms de dupe van...zo ook de mijne..

Al ben ik er heilig van overtuigd dat ze nu beter zit...het arme dier zat in het asiel en nu heeft ze een prachtig huisje...dus echt de dupe is ze niet geworden..

ik ben het er mee eens.schaf niet zomaar als je een schattig puppie ziet dat beest aan en als er iets met dat beest is dat je er dan afstand van wil doen.het is geen meubelstuk.het is een levend wezen die zich zo aan je gaat hechten.ik vind het vreselijk dat mensen een pup aanschaffen gewoon voor de hep maar vergeten dat er een heleboel verzorging bij komt kijken.ik beschouw mijn jazzy als mijn kind hoewel hij de 1e hond is die ik ooit heb aangeschafd.ik kan niet meer zonder hem.je moet een pup met veel liefde gedult en aandacht opvoeden.plus de da de verzekering en eten en noem maar op.en als je dat niet kan neem dan geen pup.


groetjes noor en jazzy

Helemaal mee eens - nooit in een opwelling een hond aanschaffen. Goed nadenken over de consequenties.

@Niki, je had er toch goed over nagedacht indertijd en alles was toch goed voor Lucky zoals je het geregeld had. Sommige situaties kan je niet voorzien idd en jij wilde alleen het beste voor Lucky en hebt haar niet urenlang laten wachten totdat jij een keer thuis zou komen van je werk. Je heb haar ergens heen gebracht waar wel tijd voor haar was. Dat is alleen maar verantwoord handelen met het oog op het beste voor de hond, ik vond dat klasse!

Ja, ben het inderdaad eens met de stelling "bezint eer ge begint" en dan met name dat men bewust nadenkt over alle kosten, verantwoordelijkheid, slopen in huis, poep, pies en kots ruimen, wandelen in weer en wind.... maar... wanneer je ergens aan begint kun je niet constant nadenken over "wat als mijn relatie stukloopt" "of wat als mijn partner overlijdt" want dan kun je niks meer doen. Dan heb je geen leven meer. (tenzij je relatie al slecht is, dan moet je ook niet aan een huisdier beginnen )

Maar mensen moeten zeker goed bedenken waar ze aan beginnen wanneer ze aan een huisdier (hond, kat, konijn, hamster, goudvis enz. enz.).
Elk dier heeft z'n lusten maar ook z'n lasten...

Yep
Een hond nemen hoort geen noodzaak te zijn!
Je neemt een hond als je zeker weet dat je altijd bereid bent om voor je hond te zorgen!
En niet dat je na een maand denkt 'Had ik maar een goudvis genomen..'

Wij merkten, na het sterven van onze hond, dat we zelfs de nadelen gingen missen. (Bij storm en regen uitlaten etc.) Als dat zo is kan je met een gerust hart opnieuw aan een hondje beginnen, volgens mij.
Die is er dus ook gekomen...

heb er niets aan toe te voegen



gr liesbeth

en nu maar hopen dat men er iets mee doet.
en niet zoals zo velen hup ik zal wel kijken of ik het wat vind
Niet de mens id de dupe maar helaas het dier
ieder geval een goede waar schuwing

Ik sluit me bij de mening van de andere forummers aan.
Maar inderdaad zoals Nikkie zegt, verandering in persoonlijk omstandigheden zijn natuurlijk nooit te voorzien.

Marjan schreef: maar... wanneer je ergens aan begint kun je niet constant nadenken over "wat als mijn relatie stukloopt" "of wat als mijn partner overlijdt" want dan kun je niks meer doen. Dan heb je geen leven meer. (tenzij je relatie al slecht is, dan moet je ook niet aan een huisdier beginnen )

In die situatie zit ik een beetje. Ik zit nu fulltime in de WAO door een oogziekte. Geen arts die me kan zeggen of het zo blijft of dat het beter word. Laat staan wanneer. Toen rees bij mij de vraag: stel dat ik afwacht en het word nooit beter, dan kan ik over 10 jaar nog alleen te wachten en nóg niets weten.

Ik zorg nu voor mijn vader, die hoewel hij Dobby niet uitlaat (slecht ter been) wel gezelschap is.

In het 'ergste' geval (voor de hond) worden mijn ogen weer helemaal 100% zoals vroeger, maar dan kan ik altijd nog kiezen om minder te gaan werken. En dat zou ik zeker doen als mijn vader overlijd en Dobby zo zijn gezelschap overdag zou missen. In zo'n geval heeft de hond ook weer mazzel, want wandelingen op zonnige dagen zijn nu een hel voor mij (au, licht!) en die houd ik nu meestal kort.

In het ergste geval voor mij, en het beste voor de hond, zit in mijn leven lang in de WAO. Dan hebben we tenminste elkaar. Eerlijk gezegd kan ik daar mee leven. Ik moet er nu ook al 2,5 jaar mee leven, dus tja... Accepteren is dan de weg naar een goede geestelijke gezondheid.

In het midden zou ik nog een paar jaar 100% thuis zitten en daarna aan het werk moeten. Maar dan nog kan ik niet fulltime gaan werken, toch.

Eerlijk gezegd heb ik geen hoop dat het ooit nog 100% goedkomt. Ik heb zelfs mijn twijfels of ik ooit nog kan werken, maar het blijft een gok.

Oh en je moest eens weten hoeveel weken ik nachten wakker heb gelegen om bovenstaande uit te redeneren. Ik kan niet in de toekomst kijken, en bij mij is hij nog eens extra onzeker. Maar op een gegeven moment moet je diep ademhalen en een beslissing nemen.