Toch stiekem een beetje trots op mijn man!

Al van pups af aan is Bonk anders buiten, vergeleken met binnen.

Nerveus, gespannen.

Trekt al jaren aan de lijn, kan buiten niet met andere honden, jaagt katten op, luistert niet, neemt geen snoepjes aan, krijgt direct de diarree als hij in een vreemde omgeving komt, kan weinig tot niet los, en ga zo maar door..

Tot op laatst.

Ik loop met hem op de standaard route, hij huppelt wat rond (aan de riem), draait zich half om, en kijkt me recht in de ogen.

Ik was verbaasd. Dat doet ie nooit! Nog nooit heb ik buiten zijn aandacht op mij kunnen richten!

Een paar dagen later loop ik met Bonk aan de riem de poort uit voor de ochtendwandeling. Drie huizen verderop komt de buurvrouw net met haar stabij naar buiten.

En Bonk, met de riem nog redelijk ontspannen, loopt na een rustig "Nee Bonk, kom, deze kant." zo met mij mee de andere kant op.

Toen het na een minuut eindelijk tot me doordrong, voelde ik zowel pure verbazing als enorme trots. Ook dit was 'abnormaal' gedrag voor Bonk! Normaal had hij aan de lijn staan trekken en staan blaffen tot ik hem had meegesleept naar het veld, en zelfs dan had hij nog gespannen om zich heen gekeken of hij de hond nog zag...

Nog geen twee dagen later gebeurde ongeveer hetzelfde, maar dit keer zat er een kater aan het einde van de steeg. En ook hier bleef Bonk rustig!

Nu was ik nog trotser! Want niet alleen was het de eerste keer géén toeval, hij negeert nu ook ineens katten!

Weer een paar dagen later krijg ik een briljante ingeving. Ik ga wat vroeger met Bonk lopen, bewapend met een stevig trekspeeltje en een handvol gedroogde vleessnoepjes. Op het veldje aangekomen (het was een uur of 7 's avonds) kijk ik eens goed om me heen. Geen kat, mens of hond te zien.

Ik laat Bonk zitten, en beloon hem hiervoor. Hij neemt het snoepje aan! Dit is op zich al nieuw, want meestal spuugt hij dat buiten zo weer uit. Ik klik de riem los van zijn tuig en zeg "Toe maar."

Bonk stuift weg, rennend op zijn vage hertjes-manier, helemaal naar de andere kant van de steeg. Even poepen. Dat doet hij altijd.

Al terwijl hij daar zit, meters en meters bij me vandaan, sta ik als een gek te roepen en te zwaaien met dat speeltje, met een koekje in de hand. Bonk is klaar, zit al naar me te kijken en rent op me af.

In plaats van twintig meter langs me heen te rennen, rent hij maar twee meter door, bedenkt zich en komt voor me zitten. Ik geef hem een snoepje, gooi zijn speeltje, en laat hem weer rennen. Zo af en toe roep ik hem, en gooi ik hem zijn speeltje toe, waar hij dan even vrolijk mee rondhuppelt alvorens hem op de grond te deponeren, of voer hem een lekker snoepje. Ik loop er wel achteraan.

Elke paar meter roep ik hem even terug voor een snoepje, maar ik lijn hem niet aan. Zolang er geen andere mensen of dieren zijn en hij een beetje in de buurt blijft mag hij van mij los terug naar binnen. 

Eenmaal vlak bij de tuin aangekomen roep ik Bonk nog een keer terug. Hij krijgt een snoepje en ik gooi zijn speeltje. "Neem maar mee," zeg ik tegen hem "en naar binnen hè."

En dat doet hij.

Stiekem ben ik nu toch een beetje trots op mijn man. Zeker omdat hij al 4 en een half is, en ik al zeker 3 jaar probeer om zijn 'problemen' te verhelpen, zonder succes. En ik heb veel geprobeerd. Clickers, speelgoed, snoep, negeren, stilstaan, halti's en anti-trektuigen, noem het maar op.

Maar ergens vraag ik me ook af wat er voor die verandering heeft gezorgd.

• Ben ik rustiger? Of komt het door mijn medicijnen?
• Is Bonk op een bepaalde leeftijd gekomen?
• Komt het door de 2 meter leren lijn met trektuig i.p.v. 5 meter flexi met halti?
• Zijn de snoepjes lekkerder?
• Is het maar tijdelijk?

Ach, wat maakt het ook uit? Ik ben trots op mijn mannetje 

Wow! Wat een verandering, geweldig! Natuurlijk ben je 20 kantjes trots op hem! Wat het teweeg heeft gebracht? Je noemt zelf een aantal mogelijkheden, misschien is het een mix van allemaal. Wat ik zeker denk, is dat de rust die jij nu meer uitstraalt, effect heeft op Bonk. En dat iedere positieve actie wordt beloond met een positieve reactie. 

Wauw,

Je mag met recht trots zijn op je knappe man !!!!!!!!!

Wat het teweeg brengt.......kom je nooit achter al hoe wel ik er wel in geloof dat je eigen houding hierin meespeelt.

Hou dit vast en geniet van je mannetje !!!!!!!!

Wat fijn! En daar mag je zeker trots op zijn 

Ze zeggeb toch dat wijsheid met de jaren komt.. misschien geld dat ook voor bonk?

Goed van hem hoor, hopelijk gaat het nu alleen nog maar in stijgende lijn.
Zal inderdaad een combinatie van verschillende dingen zijn, zowel van hem als van jou.