Welk ras hond?

na een heel jaar hebben we besloten een hond te nemen.. Verschillende rassen zijn bij ons in de smaak gevallen. Maar toch waren we het wel over eens dat wij een ras moesten hebben dat we niet zouden verprutsen omdat wij bijvoorbeeld geen ervaring met akitas hebben etc, wel heb ik vroeger heel lang geleden twee herders gehad maar ik heb ze nooit echt opgevoed..   we willen een pup (uiteraard eerst in het asiel kijken) maar we oriënteren ons nu al. we hebben een aantal honden rassen op het oog en zouden jullie mij kunnen vertellen "zijn deze honden 'makkelijk' op te voeden?" Want we willen hem niet verprutsen   onze honden rassen zijn; clumber spaniel engelse setter golden retriever newfoudlander   het loopt nogal uiteen. Maar waar gaat jullie voorkeur naar uit?   groet Elisabeth

oh sorry vergeten, de rassen die er nog bij horen op het lijstje zijn Zwitserse en Duitse herder

Goed dat je je voorbereidt!

Wat willen jullie met de hond gaan doen?

Veel wandelen, sporten, jachttraining etc?

De eerste honden die je opnoemt zijn jachthonden, is dat een bewuste keuze?

Newfoundlander zijn prachtige honden, maar verkijk je niet op het werk wat je eraan hebt.

Het lijkt nu een beetje alsof jullie lijstje is samengesteld op het uiterlijk van de honden en niet op hun eigenschappen?

we willen een hond die met kinderen kan, en die vooral van zwemmen houdt. We willen de hond meenemen op vakantie en eens in de week graag behendigheid oefenen maar niet voor wedstrijden. Laat maar zeggen dat we eerder een nieuw familie lid willen op vier poten ????

Hallo. 

Ik ben van mening als je je goed inleest in een ras dat je er niet veel aan kan verprutsen hoor. 

Ga voor jezelf na wat je wilt doen met een hond aan bijvoorbeeld sport of iets dergelijks.

Of het financieel ( ook da kosten mee gerekend ) allemaal kan.

En of je tijd en ruimte hebt voor een hond.

Als je dit allemaal hebt ga je kijken wat je voorkeur heeft wat betreft karakter. 

En na aanleiding daarvan kan je rassen toevoegen of weg strepen van de lijst die je wilt.

Ga bij shows langs en bij fokkers. 

En zoals hier denk je bij jezelf van "ja dit is het ras" kan je mensen vragen naar hun ervaringen met het ras. 

Dit is echt persoonlijk omdat de hond heel wat jaren bij jullie zal blijven als het goed is. 

En is dus niet iets wat iemand anders voor jullie uit kan maken. 

Ja dat snap ik, dat is een vrij algemene wens natuurlijk.

Een hond die met kinderen kan is vooral opvoeding en socialiseren, heeft niet veel met het ras te maken.

Maar wat hebben jullie de hond te bieden?

Je noemt rassen op in je lijstje wat echt werkhonden zijn en waar je dus ook dagelijks veel tijd aan moet besteden. (kan ook zijn dat dit juist de bedoeling is?)

Of zoek je liever een rustige huishond die het leuk vindt om af en toe te zwemmen, en het prima vindt om af en toe een uurtje mee te gaan en voor de rest rustig in huis ligt.

Hallo Elisabeth,

Wat leuk dat jullie een hond willen. Iedere hond moet natuurlijk opgevoed worden, maar het is inderdaad zo dat je je bij bepaalde rassen meer 'foutjes' kunt veroorloven dan bij andere. Sowieso kan ik jullie aanraden een leuke puppy en/of gehoorzaamheidscursus te volgen op een hondenschool en jullie te verdiepen in de opvoeding van de hond door er wat boeken over te lezen.

De rassen die jullie noemen zijn wel verschillend allemaal. Om de rassen beter te leren kennen kunnen jullie het beste een selectie maken en op bezoek gaan bij fokkers of eigenaars.

De clumber spaniël is een fantastische hond kan ik jullie vertellen als trotse bezitter, als jullie meer info willen over dit ras kan ik jullie het volgende topic aanraden, ik heb hier al veel van mijn ervaringen met het ras gedeeld:
http://www.hondenpage.com/hondenforum/200281/clumber-spaniel?volgorde=0#div4468290

Persoonlijk vind ik de clumber absoluut niet moeilijk op te voeden maar enig gevoel voor humor en een goede portie geduld is absoluut wel een must, haha.

De Engelse setter is ook een heel zachtaardig ras, maar zijn een stuk beweeglijker. Deze honden hebben doorgaans wat meer jachtinstinct dan de clumber en nemen wat meer de ruimte buiten als je ze los van de lijn laat lopen (al zijn het geen weglopers). Net als de clumber kunnen ze wel een tikkeltje eigenwijs zijn, maar het zijn ontzettend lieve en in doorsnee ook gehoorzame en trainbare honden.

De golden retriever is iets gemakkelijker hierin omdat dit geen staande honden zijn, maar retrievers. Die blijven van nature iets dichter bij de baas (net als clumbers overigens). De golden retriever is het rustigste, zachtste retrieverras en heel geschikt als gezinshond.

Vrijwel alle clumbers, setters en golden retrievers houden van zwemmen en zijn lief met kinderen mits ze hiermee gesocialiseerd worden en de kinderen hierin ook 'opgevoed' worden.

De newfoundlander, ook een fantastische zwemmer, komt qua karakter op veel punten overeen met de clumber, maar zijn natuurlijk een heel slag groter en vereisen ook meer dagelijkse vachtverzorging. Een verschil is ook dat newfoundlanders vrijwel geen jachtinstinct hebben. Ik ken persoonlijk alleen maar ontzettend lieve exemplaren van het ras, maar je kunt je voorstellen dat het bij een groter ras extra belangrijk dat de hond rustig en netjes aan de lijn loopt, want 65 kg houd je niet zomaar tegen.

De Zwitserse witte herder en Duitse herder zijn een geheel ander type hond dan de bovenstaande rassen. Mijn ervaring is dat herdershonden vaak wat minder sociaal zijn met soortgenoten alsook onbekende mensen. Ze zijn waaks terwijl de andere rassen die jullie op het oog hebben vaak juist allemansvriendjes zijn. Herdershonden kunnen nerveus gedrag gaan vertonen als ze niet voldoende uitgedaagd worden (zowel lichamelijk als mentaal), omdat ze zo intelligent en werklustig zijn vervelen ze zich ook gauw. Wel zijn herdershonden enorm trainbaar en baasgericht. Lang niet alle herdershonden houden overigens van zwemmen, dus als dit echt een eis is zou ik het risico niet nemen.

Voor behendigheid zijn eigenlijk al deze rassen niet bij uitstek geschikt (zeker de newfoundlander niet), hoewel het niet onmogelijk is. Meestal bestaan behendigheidsgroepen uit wat kleinere en zeer wendbare honden. De vraag is of deze rassen daar echt plezier aan gaan beleven. Jullie zouden misschien ook apporteersport, gehoorzaamheid of speuren kunnen overwegen, hier zijn al deze rassen prima geschikt voor.

Oh mijn Golden vindt behendigheid ge-wel-dig!! Alhoewel het echt nog het begin is zonder belastende dingen, maar puut het tussen 2 staanders van hindernissen doorsturen, de raakvlakken op planken op de grond en door tunnels heen. En ik ken echt een aantal Golden die flink fanatiek behendigheid beoefenen en wedstrijden lopen. Maar, dat zijn wel werklijn Goldens en als je een leuke gezinshond wil en geen werkhond moet je die niet nemen. 

Waar je met een Golden wel rekening moet houden is dat ze echt uitdaging nodig hebben omdat ze het anders saai gaan vinden en dat werkt juist averechts. Dan zijn ze heel gefocust op andere dingen en kunnen ze erg druk zijn en binnen gaan slopen. En je moet ze leren dat ze niet naar alles en iedereen toe hoeven te gaan en ze staan wel bekend om hun trekgedrag. Maar als je de Golden gewoon goed en consequent begeleid (daar gaat het meestal de mist in als je mensen over straat gesleept ziet worden), dit geldt overigens wel voor elke hond trouwens, dan gaat dat helemaal goed komen. 

Ik doe ook gehoorzaamheid en jachttraining met mijn Golden, jachttraining vindt ze ook helemaal het einde zo leuk! Ik kan dit echt iedereen aanraden, het is zo leuk om je hond te zien doen waar hij voor gefokt is en dat hij er zoveel plezier in heeft. :) Met puppycursus moet je dus wel zoeken naar een cursus met kleine groepjes (zodat ze niet continue hetzelfde moeten doen en moeten wachten) en die echt kijken per hond. Dit klinkt vanzelfsprekend, maar ik heb toch wel wat scholen gezien waar ze dit zeggen te doen en het niet gebeurd. Mijn hond js zich toen enorm gaan vervelen en had echt de pest in de basisoefeningen, andere dingenw waren veel leuker! Nu wordt overal een spelletje van gemaakt door mij en vindt ze ook de wat drogere oefeningen echt heel leuk! Ik wil haar nergens toe dwingen natuurlijk, want een harde hand is bij elke hond maar zéker bij de Golden echt uit den boze. 

Wij hebben hier een golden (Jamie ) en een rottweiler. Eerlijk gezegd vind ik de rottweiler makkelijker op te voeden dan de golden. Jamie was met name de eerste 2 jaar een stuiterbal, maar is wel minder gecompliceerd dan de rottweiler. Jamie is één brok energie en niet moe te krijgen. Krijgt hij onvoldoende beweging, dan is het een erg nerveuze hond. Dus mocht je voor een golden kiezen, dan is veel beweging en werk voor de hond nodig. En houden van kinderen is niet vanzelfsprekend. Jamie houdt niet van kleine kinderen. Veel te druk en onberekenbaar. Grotere kinderen worden gedoogd wanneer ze als aaislaaf dienen

Over die hondenschool is herkenbaar Charlie. jamie doet alles voor eten; hij snapte en deed alles gelijk en ging klieren tijdens het wachten. Was erg pijnlijk voor mij, hij beet volop in mijn handen :-))

" Over die hondenschool is herkenbaar Charlie. jamie doet alles voor eten; hij snapte en deed alles gelijk en ging klieren tijdens het wachten. Was erg pijnlijk voor mij, hij beet volop in mijn handen )
  "

Lexie

Ajjjj ja dat is behoorlijk pijnlijk! Ja Aiko doet ook alles voor eten, maar op de hondenschool waar ik nu train wordt eigenlijk voornamelijk beloond met spel en dat werkt nog beter! Bij Aiko dan. Er wordt wel voer gegeven, maar we hebben het zo geoefend dat spelen dé ultieme beloning is waardoor de hond meer op de baas gericht is dan op het eten. En ik moet zeggen, Aiko is dan een stuk minder hieper en gaat niet meer 10 halve trucs doen in de hoop dat er iets tussen zit wat goed is als ze niet meteen beloond wordt :P 

En je hebt inderdaad gelijk, Aiko wil best een keer een dagje niks doen en bankhangen (mits je haar knuffelslaaf bent inderdaad, mooi gezegd hahaha) maar een tweede dag niet genoeg beweging en uitdaging en ze wordt heel nerveus inderdaad. Dat moet wel maar net in je planning passen. 

Aiko kan overigens wel goed met de kinderen die ze kent, daar is ze super rustig bij net als oudere of zieke mensen. Maar dit hebben we heel rustig opgebouwd en goed begeleid. Ook de kindjes uitgelegd dat ze rustig moeten aaien en niet over de kop enzo. Bij vreemde kinderen krijg ik dat er nooit in en dan doen ze het toch, waardoor Aiko zoiets heeft van he wat doe jij nou, dan gaat ze met haar neus de hand van haar kop duwen waardoor die kindjes weer schrikken. Naja, ik laat dus eigenlijk bijna nooit meer vreemde kindjes haar aaien tenzij ik echt even de tijd heb om rustig te zitten en wat lekkers te laten geven enzo. 

Toen jamie hier kwam waren onze kinderen nog klein (1,5 en 2,5). En desondanks dat ze zich heel goed aan onze regels hielden en jamie echt met rust lieten, moest hij niks van ze hebben. Het zit echt in de hond. Hij doet niet lelijk, maar ondergaat lijdzaam aandacht van kinderen. Behalve wanneer ze nuttig zijn en eten geven :-), alles, maar dan ook alles voor eten. 

Het fijne aan de clumber is dat je er eigenlijk alle kanten mee opkan. Ze vervelen zich niet snel en zijn meestal wat minder prikkelgevoelig dan andere jachthondenrassen. Een nerveuze clumber is eigenlijk ondenkbaar. Wil je ermee trainen dan kan dat (zeker met de gemengde lijnen en jachtlijnen), maar ze hebben het niet nodig om gelukkig te zijn. Als 'gewone' gezinshond voldoen ze ook prima, juist omdat het zo'n beetje de rustigste lobbesen binnen de rasgroep zijn. Aandacht is alles, ze willen het liefste overal bij zijn en bij betrokken worden. Daar hoort ook bij dat ze niet graag alleen gelaten worden.

Overigens hebben alle clumbers die ik ken een uitgesproken liefde voor kinderen. Zowel mijn ouders' clumber Feya als mijn eigen clumber Ted zijn niet opgegroeid met kleine kinderen, maar ze grijpen iedere gelegenheid aan om uitgebreid te kroelen, hebben een torenhoge tolerantiegrens en zijn van nature heel zachtaardig en kalm met ze. <3

Om dan ook maar gelijk de nadelen te noemen: ze verharen behoorlijk, zijn soms iets te gek op eten, het is een weinig voorkomend ras en het is vaak even wachten voordat er een geschikte pup geboren wordt, het ras is gevoelig voor (erfelijke) oogproblemen, zo nu en dan (laten) trimmen is m.i. wel noodzakelijk om de vacht in goede conditie te houden, absolute gehoorzaamheid of slaafsheid is hen vreemd, het zijn meestal niet de allersnelste leerlingen (maar daar staat tegenover dat ze hun baas erg graag plezieren), als je niets met ze onderneemt hebben ze de aanleg om lui (oftewel een couch potato) te worden, en ze zijn erg gevoelig. Een clumber heeft een hele zachte hand nodig in de opvoeding, een harde aanpak zal er alleen maar voor zorgen dat de clumber je totaal niet meer serieus neemt en je gewoonweg zal negeren ('zó ga je niet om met een aristocraat!').

Kan iemand mij helpen met  het kiezen van een ras hond?

Zelf vind ik Witte en Duitse Herder mooie, sterk en stoere honden, alleen ik heb nog nooit een hond opgevoed. Daarom durf ik de stap niet te zetten om een Herder hond aan te schaven, daarnaast ik heb drie kinderen en wil een hond die geduldig is met kinderen. Na wat gelezen te hebben heb volgende rassen gevonden die als kindvriendelijk worden beschreven, Labrador en een golden retriever. Alleen ik vind ze niet waaks genoeg, kinderen vinden ze geweldig zelf ben ik niet echt onder de indruk. Nu weet ik niet wat ik nemen voor mijn gevoel gaan toch een Duitse Herder aanschaven zonder enige ervaring in het gebied van honden opvoeden of toch voor een gezin hond als golden retriever of labrador gaan?

En zijn golden retriever en labrador honden dat werkelijk makkelijk honden om op te voeden?

groetjes,

Sarah

 Mijn mening: als je echt voor een ras wilt gaan en je hebt je goed ingelezen in het ras (zodat je weet wat je kunt verwachten), dan kun je je gerust gaan richten op de Duitse Herder. Herders zijn over het algemeen baasgericht en willen graag voor je werken. Maar bij te weinig uitdaging kunnen ze wat lastig worden (net als iedere andere hond).

Labradors zijn denk ik niet 'makkelijker' op te voeden dan een Duitse Herder. Ten eerste zijn het hele verschillende rassen. De labradors die ik ken zijn vaak zulke grappenmakers dat zij soms vergeten om naar hun baasje te luisteren. Dat hoeft geen probleem te zijn, maar sommige mensen vinden dat vervelend. Veel mensen onderschatten de Labrador en vergeten dat het van oorsprong retrievers zijn, die hielpen bij de jacht. Het zijn dus echt geen bankhangers, zoals veel mensen denken 

Ken ik hier ook wel een beetje van mijn Golden mutsen.  Bovendien vinden ze alles veel te gezellig. Geurtje hier, mens daar, hond aan de andere kant... En ja, die baas die wacht wel!

Ik denk dat je voor alle hondenrassen een dosis humor en geduld nodig hebt. Bij het ene ras wat meer dan bij het ander. Labradors en Goldens zijn hele vrolijke en enthousiaste honden die dat ook uiten naar hun omgeving toe en daarbij (per ongeluk natuurlijk) jou wel eens willen vergeten. Kun je daar niet tegen, dan moet je geen Golden of Labrador nemen.

Met Herders heb ik niet zoveel ervaring dat ik daar echt uitspraken over kan doen. Puur gevoelsmatig vind ik ze altijd serieuzer over komen dan de altijd blije Retrievers. Geen idee of ze daardoor ook beter luisteren. ;)

Ik zal een newfoundlander aan raden en een ierse setter en een golden setter