Paniek op de boerderie!!!!!!

De liefde voor een hond is groot, de liefde voor een hond is ondoorgrondelijk, de liefde voor een hond ... heb je,   of niet.

Jullie allemaal wel, dus gaat iedereen mij zeker begrijpen!

Nala, in België sinds 20 juni, en al zeer goed ingeburgerd in ons Belgenland en dan vooral bij ons thuis, is gaan lopen!!!

Gisteravond ga ik nog een paard naar de wei brengen, en ons Naaltje staat als een gek te blaffen aan de schutting richting buurman. Ik denk: ik grijp mijn kans en zet vlug die knol op de wei, want ze heeft het niet in de mot, ze blaft op wat anders.

Ikke paard uit stal, richting piste, poort open, knollie de wei op en toen ... in een flits scheerde Nala langs mijn benen af, de weide door waar het paard al losliep, achter een rosse kat aan!!!

En hup, verdwenen was ze!!! Weg! Door de haag heen! Daar liep ik dan, als een volslagen gekkin te schreeuwen, zelf ook door de haag heengekropen, door tuinen van buren, steeds maar schreeuwend en roepend op Nala.

Zo ongeveer alle buren waren ondertussen buiten, niemand had haar gezien en iedereen had met me te doen (ook enkele bedenkelijke gezichten uiteraard, maar door mijn histerisch gedrag snap ik dat wel). Dus ikke dezelfde weg terug, door de tuinen, door de haag, mijn eigen wei weer op.

Daar stond ik dan, in de wei, tot mijn enkels in een modderplas, die ik niet had opgemerkt door alle emoties, te schreien, mijn hoofd razend van het denken hoe ik het ging aanpakken, wie te bellen, waar te zoeken, ...

En ineens kwam mijn Naaltje uit de haag gekropen, ze kwam heel happy en vrolijk op me af gehuppeld! Heb haar meteen uitgebreid beloond voor het terugkomen en gehuild met tuiten!!!

Gelukkig liep het goed af, maar ik heb wel mijn lesje geleerd! Ze gaat gewoon binnen of in de stal als de poort nog open moet! En dan mag ze nog duizend schoenen opeten omdat ze niet buiten mag, ik koop met plezier nieuwe in plaats van mijn Naaltje kwijt te raken!

Zo, wat een heftig verhaal! Ik begrijp helemaal dat je in paniek was, dat zou ik ook zijn! Gelukkig is Nala teruggekomen en ben jij weer helemaal blij  

Misschien is een sluis maken een idee? 

Oh wat een schrik Cindy pff, goed afgelopen gelukkig!

Ohhh wat een schrik zeg! 

Gelukkig weer terecht en helemaal uit zichzelf! 

Bakkje thee erbij en flink bijkomen van de schrik! 

Oh schrikken! Maar toch knap van haar dat ze wel zelf weer terug kwam na haar avontuur

zo, wat een verhaal, kan me voorstellen dat je geschrokken bent !!! , gelukkig is alles goed afgelopen, eind goed, al goed....

misschien wel een paar grijze haren rijker ??

Lieve help, daar krijg je toch een hartverzakking van?! Gelukkig is het goed afgelopen, pfffff.....

ze was gewoon een ommetje in haar eentje maken.

Dat was wel weer even iets om ineens 10 jaar ouder te worden.

Goed afgelopen gelukkig.

Hahaha..., Nala had even haar race-sloffen aan 

...., en ja..., dat kost jou 10 jaar van je leven..., maar wat een toppertje dat ze zomaar zelf terug kwam toen ze klaar was met haar ontdekkingsreis 

Schrikken hé...., zo ongelofelijk snel als ze kunnen zijn die langpoten, maar duidelijk is dat jullie iets helemaal geweldig doen aangezien ze toch maar mooi terug kwam.

Een hoeraatje voor de (geschrokken) baasjes..., en een dikke knuffel voor de mooie dame 

pfff van die momenten dat ze je een hartverzakking geven..

Nala de stinkerd heeft heerlijk genoten van haar escapade

Dit overkomt je niet zo snel meer

overigens ..hoe harder ik roep of paniek als ik hem kwijt ben

hoe minder reactie...

(jeff doet ook aan kalmerende signalen naar mij)

het viel me op dat nala door de haag terug kwam, terwijl jij aan het brainstormen was in de modderplas

Jee Zeg wat een schrik. Voel met je mee, heb dat ooit met Zabaa meegemaakt. (1 dag nadat ik haar geadopteerd had)

Je kunt dan niet meer helder denken. PANIEK........Je voelt idd ook niks meer. Ik bloedde als een rund, was dwars door doornstruiken gerend. Kan me dus voorstellen hoe jij in die modderplas bent terecht gekomen. Letterlijk blind van paniek.

Wel een groot compliment voor je meisje.....KNAP dat ze zo opeens weer bij je was.

Zoiets vergeet je niet meer. En je bent daarna extra voorzichtig.

Sterkte met het bijkomen van de schrik.

Wow,dat zijn van die situaties waarvan je hoopt dat het jou niet overkomt

en dan gebeurt het en dan ga je in blinde paniek je hond achterna met een hart wat zo hard bonst dat het bijna je lichaam uitloopt voor je gevoel.

Gelukkig is alles goed afgelopen

Wat super dat ze zelf haar weg heeft teruggevonden naar jou. Wat zal je in paniek geweest zijn. Even goed tot rust komen en Nala knuffelen, eind goed al goed. 

Ik hou van happy endings. Hopelijk ondertussen al kunnen bekomen