uitlaatklep & overprikkeld zijn

Ik sta niet ingelogd (er kon geen email gestuurd worden met het wachtwoord naar mijn mail adres :S ) De titel geeft denk ik de strekking weer. Twee maanden geleden liep de puppycursus af. Ze is daar 2e geworden (88pt) en destijds had ik hier de vraag gesteld wat ik moest doen met haar adrenaline gehalte. Want die was daar heel erg hoog.  Twee maanden heb ik rust genomen en in veel opzichten is mijn aussie puber veel vooruit gegaan.  Maar het gedrag naar mensen en honden (buiten de vaste roedel) lijkt alleen maar erger te worden. Soms gedraagt hij zich echt als een monster. Eerst konden we maar 10 min wandelen (drie keer per dag) en nu wandel ik 1x 15 minuten en 1x 35 minuten. Hij is anders echt erg overprikkeld. Maar ik merk wel dat deze aussie puber echt beweging mist. Maar 1 hond of mountainbiker in het bos tegenkomen is al te veel. Hij durft echt te bijten inmiddels. Ik train nu volgens het BAT (heb boek gelezen)(afstand nemen, laten snuffelen, trainen op onstpanning). Maar uit zichzelf wil hij juist alles opdrijven en sturen.  Los laat ik hem daarom niet meer in het bos. Ik wil namelijk niet dat hij ons afgenomen wordt omdat hij misschien durft te nippen. En ik kan hem zo beter sturen in het afstand nemen natuurlijk. Maar we missen nu echt een ei waar hij zijn energie in kwijt kan. En dan vooral met name beweging en vrij rond rennen. Ook neemt hij overdag weinig slaap waardoor ik denk dat hij snel overprikkeld is. Hij ligt vaak rustig en is niet druk, maar hij slaapt niet. (Stukje wat ik morgen ook ga bespreken met DA).    Maar hoe kan hij nou zijn ei kwijt? Speuren is ook in het bos met teveel variabelen voor hem :S 

Hoe oud is je hond nu?

Zou je stukje kunnen gaan fietsen op een rustige plek?

Of zou hij het fijn vinden om gewoon in een weiland rond te scharrelen aan een lange lijn?

Ik probeer mee te denken

Ik zou hier echt een deskundige bijhalen. Hondenschool Dogmanagement uit Veldhoven heeft ervaring met het ras. Dit is in ieder geval geen normaal aussie pubergedrag en je wilt dit gedrag zeker niet zien groeien. 

Zou ipv met de dierenarts dit gaan bespreken met een goede gedragstherapeut.

Aussies zijn nu eenmaal geen eenhapsworst en er zitten echt hondjes tussen die moeilijk kunnen aarde in alle drukte van ons Nederland die hebben echt de rust en de ruimte nodig.

Maar aan de andere kant, is dit wel zo?

Krijgt hij niet gewoon te weinig uitdaging en is hij gewoon verveeld en laat hij daarom bepaald gedrag zien??

Ook dit zou een mogelijkheid kunnen zijn.

Heb je ook al contact gehad met de fokker om daar eens mee in overleg te gaan?

Je hebt het over een "roedel" hoeveel honden heb je nog meer in huis lopen, merk je spanning in de groep ook dat kan een belangrijke rede van overprikkeling zijn.

Maar denk ook eens aan je omgeving, 5 blaffende buurhonden kan voor sommige honden veel stress opleveren.

Bijten naar personen is toch wel een alarmbel dit moet geen verder succes hebben.

Weet niet waar je vandaan komt maar als je via BAT wilt trainen zijn er wel een aantal gecertificeerde instructeurs die je goed op weg kunnen helpen.

En de da, nee voor gedrag zou ik daar niet naar toe gaan.

Lastig zeg.

Hoe oud is hij? Als hij oud genoeg is zou ik ook het fietsen of steppen met hem gaan opbouwen. Dan kan hij zijn energie daarin kwijt. 

Verder hersenwerkjes in huis? 

Yara schiet ook enorm snel in de stress (slecht/niet gesocialiseerd ), bij haar heeft het speuren juist enorm geholpen doordat het haar zelfvertrouwen geeft. 

Maar ik zou ook een gt inschakelen om je te helpen. Ik vind dit geen gedrag om zelf teveel te gaan proberen.

Een gedragstherapeut kan zijn angst niet wegnemen. De oorzaak is bekend en we proberen zoveel mogelijk te voorkomen. Maar de wereld valt niet te vorme naar zijn maatstaven.

super dat jullie meedenken toch! 

Fietsen Zou zeker wat zijn denk ik. Hij is net een jaar geweest denk ik.

in een rustige omgeving. Lees: groot weiland, lukt hem alles. Maar voeg 1 variabele toe in de vorm

van hond of mens en hij is

van de wap.

Meer van de hond dan van de mens hoor. 

Maar de eisen qua uitlaatklep zijn zo'n beetje:

- GEEN andere beweging van hond of mens in omgeving 

- iets wat mentaal licht is

-gespecificeerd op bewegen zonder scherpe draaien .

klinkt erg specifiek en dat is het ook. Ik wil niet niks laten doen omdat ik bang ben dat hij dan zijn energie gaat opkroppen.

er zijn hier wel veel honden in de buurt. Maar geen honden die de hele dag blaffen ofzo.

Die kan inderdaad de angst niet wegnemen maar zou jullie wel op de juiste manier goed kunnen begeleiden.

Eventueel in combi met bv homeopathische middelen.

Zou eventueel een thundershirt  uitkomst kunnen bieden?!

Je zou wel naar de da kunnen voor een algeheel onderzoek.

Vaak hangt gedrag ook samen met de gesteldheid van je hond.

Monique Bladder heeft hier een mooi stukje over wat je voor zou kunnen leggen aan je dierenarts.

http://www.moniquebladder.nl/blog/2013/08/26/dierenarts/

Helaas kan ik ook een aussie die zoveel problemen heeft met de buitenwereld deze hebben de mensen helaas moeten herplaasten.

Ze zit nu op een hele rustige plek en alles aan prikkels is het afgelopen jaar weggenomen en nu na een jaar gaat het stapje voor stapje de goede kant op.

Het is soms zo moeilijk maar wellicht met de juiste begeleiding kun je een heel eind komen hij is nog jong.

Komt goed, zet h'm op 

Misschien speuren?

Edit: Oh ik zie dat dat ook te veel voor hem is.

Misschien een snuffelkleed, met andere denkspelletjes etc.

Of wil je juist dat hij fysiek moe wordt?

Een GT kan jouw hond dan misschien niet veranderen maar jou wel leren hoe je hier mee om moet gaan. Ik denk echt dat ze je bij Dogmanagement goed kunnen begeleiden hierin. Want alles uit de weg gaan waar ze overprikkelt van kan raken is geen doen.

Qua sport zou je in de toekomst aan hoopers kunnen denken. Werkt ook heel goed bij mijn drukkere aus voor wie behendigheid te veel was. Bovendien kun je vrij eenvoudig parcoursen in de tuin uitzetten. Mijn andere aus vind het overigens heel saai. 

Fietsen doe ik ook met ze. Mijn tweetal ziet fietsen als werken. Ze hebben dan geen oog voor de omgeving dus dat kan een uitlaatklep zijn. Maar het kan ook te veel voor je hond zijn. In ieder geval zou ik het heel rustig opbouwen. 

Je hond is nog superjong en ik geloof echt dat je dit gedrag kunt ombuigen naar iets wat voor jou en je hond een stuk leefbaarder is.

Zwemmen! Maar dan zou ik niet met een balletje/stok gooien, maar hem gewoon heen en weer laten zwemmen

heeft hij iets wat hij echt leuk vind?
kan je daar niet iets mee en hem op die manier moe maken?

heb je het idee dat hij echt lichamelijke uitdaging mist of dat hij aan het denken gezet moet worden?

verder misschien ook handig om een goede gedrags therapeut in de arm te nemen, niet zo zeer voor de hond maar voor jullie.
zodat jullie handvatten krijgen en zijn gedrag beter weten te sturen.

verder nog wat ideeën:
een trek spelletje, apporteren, naast de fiets rennen, zwemmen.
training als in traibal,behendigheid of schapen drijven?

Zwemmen is ook een goede!

Echter de zwemvijver wordt hier wel erg veel gebruikt door ook andere hondeneigenaren. Ik ga even bedenken of daar een oplossing voor te bedenken is. 

@ Daan 

Echt bedankt voor het meedenken hoor!!
Ik hoop niet dat het arrogant klinkt wat ik nu ga zeggen, maar ik denk dat het mettertijd wel goed gaat komen. Ik kan steeds afstand nemen van mensen / honden. (Soms nog net niet genoeg). Mettertijd leert hij wel dat de wereld dan niet vergaat. Mits hij zijn ei kwijt kan op een andere manier. En dat ei van collumbus ben ik nu aan het zoeken (zucht). 
Ik heb geen tuin, dus ik moet voor 'alles' naar buiten. Gelukkig heb ik een groenstrook (gemeente) voor het huis voor een simpel plasje of poepje aan de lijn. Mijn andere hond ziet fietsen inderdaad ook als werken en lijkt dan in een soort trance te gaan. Heerlijk voor hem! 
Ik zal het heel rustig op gaan bouwen met onze aus. Daarvoor eerst nog even een springer aanschaffen, zodat hij niet in de spaken kan springen. 

Ohja iemand vroeg nog naar spanning in de roedel. Wij hebben 1 andere hond nog. Dat is echt een hele brave sul. 
(Vandaar dat wij ook een sportief hondje ernaast wilden van een goede fokker, zodat ik lekker met hem kon gaan sporten). Maar tjah, garantie op karakter heb je niet he. De fokker is/was ook erg verbaast en herkent het niet van de hele moederlijn. Ze had contact opgenomen met de eigenaren van de reu, maar daar werd het gedrag ook niet herkent. Wel sterkt drijfgedrag, maar geen sterk angstgedrag. 

Zijn drijfgedrag en angstgedrag blijkt in deze niet zo'n goede combi te zijn. 

's ochtends meteen nadat ik opsta laat ik hem uit voor een poepje plasje. Ik laat onze aussie dan niet meteen uit voor een grote wandeling. Want ten eerste heeft hij genoeg aan het komen en gaan van het gezin wat gaat werken en naar school gaat. En ten tweede is dat het uitlaatspitsuur van alle honden in de buurt. 
Rond een uur of 10 gaat hij voor een grote wandeling. (Meestal naar de hei aan de lijn. Op de hei even los (daar is groot overzicht) als er geen andere honden of mountainbikers zijn of iets dergelijks. En dan weer aangelijnd terug. 

Ondertussen gaat hij wat liggen en rusten, maar niet slapen. 

Rond een uur of 13u gaat hij weer naar de groenstrook voor een poepje/plasje, als hij aangeeft dat hij moet. Kan soms ook afwijken tot twee uur. 

Rond etenstijd gaat hij voor een grotere wandeling van 15 minuten (aangelijnd), omdat de meeste huismoeders dan koken en er niet zoveel honden op straat zijn. 

Dan gaat hij 's avonds rond om nog naar de groenstrook voor een poepje/plasje. We gaan zelf om 22.30u naar bed. En de honden liggen hier allebei om 21u voor pampus. Ik neem de honden voor het naar bed gaan nog even mee naar de groenstrook, maar vaak geven ze aan niks meer te hoeven. Dan gaan we weer naar binnen en slapen de honden probleemloos verder. 

Tennis balletje vindt hij echt heel erg leuk!!!
Maar hij wordt daar opgewonden van, waardoor hij weer gaat afreageren. 

Eénmaal per twee weken gaan we naar het verlaten voetbalveld (kruipen stiekem door het hek...ssstt...) waar ik met hem balletje ga gooien. 
(Ik weet het, is ook niet ideaal voor zijn gewrichten). Dan rijden we met de auto terug naar huis zodat hij zich onderweg niet afreageert op fietsen (of eventueel iets anders). En kan hij thuis uitrusten en het adrenaline gehalte laten zakken. Dan doen we verder die dag ook geen grote wandeling meer. Want dat gaat mis. 

Vroeger reageerde hij trouwens ook ontzettend op auto's en fietsers. 
Maar dat heeft hij/wij overwonnen!! Ik ben zo trots!!! 
Hij gaat nu netjes zitten (zoals aangeleerd) als hij er een aan blijft komen. Dan plak ik een brokje tegen zijn neus en krijgt hij die als de auto/fietser voor bij is. Inmiddels gaat het om het gebaar (houd ik mijn hand net of ik hem een brokje geef) en krijgt hij brokjes met interval. Het gaat nu meer om de routine zeg maar. 

Met een hond of spannend mens lukt dit echter (nog) niet. Dan komt niks binnen. 

Sorry kromme zin: 

Hij gaat nu netjes zitten (zoals aangeleerd) als hij er een aan blijft komen.

Ik bedoelde:

Hij gaat nu netjes zitten (zoals aangeleerd) als er een aan komt. 

Ik ga iets zeggen waarmee ik wellicht half HP over me heen krijg..... heb je nagedacht over castratie?

Wellicht dat hij helemaal gek in de kop word van de hormonen?

Maar je geeft ook aan dat de oorzaak bekend is dus ik kan er helemaal naast zitten

Daarom mijn overleg met de DA morgen stabij Gijs.  ;)
Niet om hem al defenitief te laten castreren. Maar puur om hun ervaren visie eroverheen te laten schijnen. 

Zij zien honden voor-, tijdens- en na castratie. Ik wil hun ervaringsverhaal horen. 

Ik heb nauw contact met de DA, het is geen kwakzalver en ze zullen me daar ook niets aansmeren wat hij niet nodig heeft. Wat dat betreft kan ik in mijn handjes klappen met zo'n fijn adres hier in 't dorp. 

Met mijn andere reu heb ik een positieve ervaring wat betreft castreren. Maar bij hem was het medisch noodzaak. 

Al verwacht ik ergens dat castratie bij deze aus geen nut heeft, omdat ik denk dat zijn gedrag voortkomt uit angst. Niet uit hormonaal. Wat dat betreft weet hij nog niet waar de klepel hangt... 
Maar goed... de DA kan wel eventueel ander medisch ongemak uitsluiten. 

 Vind ik ook een goede..

Haha waarschijnlijk zijn we de enige 5% op heel HP  die in de meeste gevallen voor castratie zijn.

Ik zou (nog niet) castreren.
Mijn reu was 10 jaar geleden ook niet te hebben en op alles reageerde hij.
Ik heb hem heel veel rust gegeven, rusten in een bench, soms zelfs met een doek er over om hem geen prikkels te geven. En verder geen wilde spelletjes etc.
Wel trainingen blijven doen op zijn niveau en wat goed voor hem was.
Toen hij mocht gaan schapendrijven veranderde hij wel wat in positieve zin. En nu komt hij er elke dag. Ik ga met hem bijna nooit wandelen waar we andere honden tegen komen, ik zoek altijd eenzame rustige plekken op.

De DA had het ook steeds over castreren en dat heb ik dan ook gedaan toen hij ongeveer 1½ was.
Spijt heb ik er van.
Zijn gedrag is helemaal niets veranderd, eerder nog erger geworden.

Als je iets wil doen, laat hem dat eerst eens chemisch castreren.

Toch hoor ik heel veel "ja maar" in je verhaal.

Je hebt een boek gelezen over BAT en past dit toe maar vervolgens werk je met een brokje tegen de neus van je hond geplakt, neem van mij aan al loopt de grootste vijand van mij reu voorbij en ik hou een voertje voor zijn neus reageert hij niet hij wil enkel die snaai maar hij heeft er niks van geleerd.

BAT is juist dat de hond zelf de keuze moet gaan leren maken en kauw je de hond niks voor.

Daarom is alleen daarom denk al de juiste begeleiding goed om zo zelf goed verder te kunnen gaan.

Vind toch dat er makkelijk overheen gestapt word over het feit dat hij durft te bijten.

Met alle respect maar gebeurt dit bij een ander ras hebben we de poppen aan het dansen.

Castratie zou voor mij persoonlijk geen optie zijn in dit geval omdat zoals jij aangeeft veel gebeurt uit angst en door te castreren kan dit enkel maar versterkt worden en dat zou je niet moeten willen.

Zou je toch overwegen dan inderdaad een chemische castratie stel dat het niet werkt of averechts werkt is het in ieder geval na een half jaar weer uitgewerkt.

Maar goed vanachter een computer is het altijd makkelijk dan als je een hond in het echt voor je hebt.

Hoop dat jullie het juiste pad vinden wat voor jullie werkt maar mijn advies is toch echt om hulp te zoeken die gewoon eens met je meekijkt en je kan helpen en ondersteunen.

Je doet het hier eigenlijk ook al waarom dan niet in het echt 

Zet h'm op!

Overleg idd met je da, leg je zorgen uit en kijk wat hun ervaringen zijn

Hormonen kunnen op een gegeven moment gewoon in de weg zitten. Je zou dan eerst chemische castratie kunnen proberen

Overleggen met de DA doe ik sowieso. Kan geen kwaad.

@ de mannen. Ik zeg alleen dat het met het voertje heeft gewerkt met zijn drijfgedraf op auto's en fietsers en andere snel bewegende dingen met uitlaten.

Ik weet dat het niet werkt met angstgedrag. En tuurlijk heb ik dat (met dat voertje aan zijn neus) in het begin geprobeerd (alweer lang geleden inmiddels). En inderdaad logisch dat hij de beloning niet in de gaten heeft, evenals een correctie in zo'n gevalt niet helpt. (Juist averechts). 

En het is geen ja maar. Het is gewoon ik neem afstand waar nodig (waar MOET). Omdat hij die keuze niet kan maken. Het enige wat hij bijvoorbeeld ziet is die hond. En het enige wat ik jammer vindt is dat ik soms niet meer dan 10 meter afstand kan nemen omdat de straat bijvoorbeeld niet breder is. En er een hond voor me zit, een hond ergens achter me zit en ergens rechts nog een groep spelende kinderen. Ja erg veel prikkelso om te verwerken, snap ik ook. Maar helaas kan ik de wereld niet vormen naar mijn ideaalbeeld. 

Ik zal zo kijken of ik een voorbeeld kan plaatsen, of de essentie van wat ik bedoel dat echt begrepen wordt.

Het is inderdaad lastig vanaf een beeldscherm, snap ik. 

Ik vind het ook lastig om het precies goed uit te leggen 'gericht aan een beeldschermpubliek'.

maar ik waardeer alle reacties wel hoor.

Ik denk echt dat het goed komt. En ik denk echt niet licht over nippen. Of bijten. Ik ben me er pijnlijk van bewust dat onze ene hond een perfecte bijtrem heeft en deze Aus heeft helaas eeen bijtrem van lik me vestje. 

Ik heb voor onze vorige hond (inmiddels niet meer in ons midden, rip) ook een gedragstherapeut ingeschakeld. Dus het is niet zo dat ik dat niet zou willen. Maar ik denk dat hij het echt wel leert. Als ik zie met welke sprongen hij vooruit is gegaan op andere vlakken dan durf ik dat wel te zeggen. Nu alleen deze vlakken nog. Ik zeg nu echter niet dat ik nooit een gedragstherapeut in zal schakelen. Maar alleen niet nu.

Ik vraag hier ook niet om een oplossing van het probleem, ik zou alleen willen of er een goede andere uitlaatklep is.

Ik ga het fietsen langzaam opbouwen. Toestraks een stukje naast de fiets gelopen. En dat ging eigenlijk zo goed dat ik een rondje door de straat heb gefietst. (Zeg maar op de hoek rechts, op de volgende hoek weer rechts, de volgende hoek weer rechts, dan weer rechts en dan ben je weer in onze straat). Een blokje om heet dat geloof ik. Bij elkaar 500-600 meter ofzo, de straat is niet zo lang. 

Dat ging goed!!! Zelfs in draf! Naar mijn zin nog iets te veel spanning op de lijn, maar ik kan  e herinneren dat dat bij onze andere hond in het begin ook was. Toen hij dat tempo door had werd de lijn ook losser. 

en jullie raden het nooit, hij lag daarna te pitten! Zijn ogen en neus onder het gordijn. Weliswaar drie kwartier. Voelt als een hele overwinning, doch. 

Maargoed, we kunnen langzaam opbouwen dus! 

En nu ligt ie weer te slapen :) 

o nu is hij weer wakker, er spelen kinderen op straat. 

Doe je wel denkwerkjes met hem? Zou fietsen niet juist enorm veel indrukken en prikkels geven ipv ontspannen?

Zou Bach bloesem ter ondersteuning misschien iets zijn? Of een homeopatisch middel?

Ik probeer met Jenna ook BAT toe te passen een soort eigen versie, omdat ik het in de praktijk niet makkelijk vindt om haar zelf keuzes te laten maken, hier heb je helaas geen cursussen in de buurt. Ik doe dit in combinatie met bogen maken en afleiden en ontspannen. Ik voorkom wel dat Jenna met andere honden in aanraking komt, want ik heb geen idee of ze alleen maar blaft of ook echt zou bijten (denk ik eigenlijk niet, maar neem geen risico's )

Nou dit was alleen even meedenken.

ik vind het ook vrij lastig toepassen hoor!

Morgen ga ik weer hetzelfde rondje langs de fiets doen, kijken of de ervar

ervaring hezelfde blijft.

de afspraak van de DA is ook verzet naar morgen, omdat er een spoedgeval tussen kwam. 

ik ben bij de DA geweest, en heb alles op tafel gegooid.

The good and the bad...

ik zal het even samenvatten (zo kort als gaat haha).

de DA maakt zich zorgen over zijn prikkelfilter en het feit hoe snel hij stress opbouwd en hoe langzaam ze de stress afbouwt.

Hij houdt alles in de gaten, soms komen prikkels bij hem binnen als een bommetje. En daardoor bouwt stress en adrenaline zich heel snel bij hem op. Hij kan matig tot slecht omgaat met iets onverwachts en/of iets wat hij ervaart als spannend. Omdat hij dan bijvoorbeeld ook niet in skaap komt. Nieuwsgierige spanning kan bij hem ook snel omslaan naar negatieve spanning. (=opwinding in het algemeen).

Met het feit hoe hij zich uit (naar aanleiding van die stress) kan de DA ons niet helpen heeft de DA aangeven, logisch ook. Ze vond dat we al super goed aan het managen waren thuis, onderweg en in het algemeen. En ze zag echt wel vooruitgang op bepaalde dingen, maar niet in het feit hoe snel de stress bij hem opbouwt om een futiliteitje bijvoorbeeld. 

DE DA gaf aan dat we waarschijnlijk moesten kijken in de hoek van Adaptil of lto3 om onze gekke Aus net het laatste zetje te kunnen geven en meer rust in het koppie. 

De DA heeft me nu de tijd gegeven om uit te zoeken welke van de twee het gaat worden. En begin volgende week hebben we afgesproken telefonisch contact daarover te hebben.

dus, ik heb wat huiswerk. 

Adaptil kan vergoed worden via hun en mijn verzekering. LTO3 niet.

Er loopt nu ook een topic over een jonge extreem drukke beagle, daar slaat de lt03 heel goed aan! Zoek maar even 

thanks! Zoek ik meteen op

Oh my god.... Ik had gewoon deze week een openbaring!!

ik had het niet eerder kunnen weten omdat de situatie niet zo was.... maar ik ben zo blij dat ik het nu weet!!!

ik dacht altijd dat mijn moppie lelijk deed naar dier en mens. Maar het is eigenlijk alleen naar mens!!!!!! Het lijkt of het naar dier en mens is, omdat het 'dier' altijd wandelt met de mens. 

Deze week was ik een paar keer in de bossen gaan wandelen. Meer mensen kwamen op dat goede idee. Zoals gewoonlijk begint hij te blaffen wanneer er mensen (al dan niet druk kletsend) aan komen lopen. Meestal sla ik dan een zijpad in ofzo = opgelost.

Ook blaft hij altijd naar 'gevallen' wanneer er mensen met hond of mensen met meerdere honden of 1 mens met 1 hond aan komen wandelen. Hij maakt duidelijk een afstandvergrotend signaal, want hij vindt het spannend. Dus daar geef ik natuurlijk gehoor aan. Ik draai om of loop een zijweg in.

Maar  nu kwam ik deze week ook twee keer, afzonderlijk van elkaar, twee honden tegen zonder baas. De honden liepen in beide gevallen alleen. Van 1 hond was de baas nergens te bekennen. Van de andere hond hoorde ik de baas in de verre verte wel de hond roepen. 

Maar hij deed niks, hij benaderde de honden vrolijk. Hij ging leuk spelen. Nog wel iets onzeker (vertoonde het gedrag van een blije pup) maar er was duidelijk plezier te zien!

wauw wat een openbaring!

En fijn om te weten dat het alleen de mens is. Naja..... Natuurlijk nog niet fijn & veel werk aan de winkel, maar wel goed om te weten!