Stellen wij niet veel te veel eisen aan onze honden??

Als ik dit hoor, dan word ik zo doodmoe van dat gekrijs...laat staan de hond zelf die deze ellende moet ondergaan. Het is ook totaal onhonds en niet in lijn met het overbrengen van hondentaal.

Geluid is niet erg. Maar er wordt veelal teveel gebabbeld en verknalt. Vaak ontbreekt het aan timing en het niet op kunnen pikken van signalen, waarmee een commando maar 1x gebruikt hoeft te worden en effect heeft. Ik heb een hond die doof is en redelijk slecht zicht heeft, die moet het nu doen op gevoel en trilling op grond (mijn stampen in een bepaald ritme als ik hem terug wil hebben). Ook niet om over naar huis te schrijven, maar het werkt wel.

 En dat is dus wat ik bedoelde.

Als je je hond los laat lopen ga je hem toch niet tig keer terug roepen? 

Ik zou op een gegeven moment ook zeggen bekijk het maar ik kom helemaal niet meer.

Maar veel mensen zie ik dit doen onder het mom van 'mijn hond komt hoe vaak ik ook roep' 

Voor mijn idee lopen zowel baasje als hond dan voordurend in stress of focus.

Die honden zie ik ook niet lekker snuffelen maar alleen maar wachten tot ze weer eens het woord hier krijgen. 

Ik roep Daisy ook terug als ze tever gaat en nu iets vaker ( hooguit 3 of 4 keer in een uur ) omdat ze het moet leren nog.

Maar als zij het straks helemaal doorheeft mag ze van mij heerlijk snuffelen en spelen en rennen en weet ik wat allemaal. 

Dat van stampen zou idd ook nog kunnen ja.

Maar goed Hus loopt niet los dus ik hoef hem niet te roepen.

Ik heb wel zo'n voorbeeld van dichtbij meegemaakt met een vriendin en haar Rottweiler. Die hond had alles behalve wat vrijheid. Zijn vrijheid was als ze naar hun werk waren en hij opgesloten zat in de gang.

Hij mocht niets, moest altijd in de keuken liggen, visite mocht hij amper begroeten, blaffen kon ook niet, als hij een kluif had en hij gooide hem één keer op de grond werd hij afgepakt, dat maakte teveel lawaai. Als hij water wilde drinken moest hij voor de deur van de bijkeuken staan, want daar mocht hij lekken .

Dan werd er 4x per week met hem getraind en tijdens wandelingen eindeloos oefeningen met hem gedaan. Totdat hij het schijnbaar zat was en haar flink tijdens die oefeningen in haar arm greep. Althans ik denk dat dit de oorzaak is geweest. 

's Morgens vroeg moest hij trouwens op commando zijn behoeftes doen, dan had ze geen tijd, want ze moest naar haar werk.

In mijn ogen heeft deze hond geen leuk leven gekend. 

Ach arme.

Ik ben ook geen super baasje , maar ik kan toch wel zeggen dat mijn honden gelukkig zijn en zijn geweest. 

Ik vind het hondzijn hoort erbij.

Nou ja moet ik 10 keer dweilen jammer dan. 

Heb ik ze net uit gelaten en kakken of plassen ze in de tuin , jammer dan , ik ruim het op en klaar. 

( binnen is wat ander natuurlijk  ) 

Ik vind dat een hond wel naar je moet luisteren. Maar ik vind ook niet dat je moet overdrijven. Ik probeer Spaiky in ieder geval naar me te laten luisteren. Al lukt dat niet altijd even geweldig haha. 

Ik train met Spaiky ook trucjes maar dit is absoluut niet om hem te dwingen om dat te doen, maar we vinden het gewoon allebei heel erg leuk! 

Daarnaast let ik ook heel erg op de signalen die Spaiky geeft als hij bijvoorbeeld niet wilt wandelen. Dat kan zijn omdat hij gewoon geen zin heeft, maar het kan net zo goed ook zo zijn dat hij pijn heeft. 

Het samen trainen en oefenen is ook een mentale bezigheid wat veel honden gewoon leuk vinden.

Die ouwe Hus van mij niet meer dan , maar Daisy vind het geweldig zo samen bezig te zijn. 

Ik vind het gewoon ook belangrijk dat ze ook hond kunnen zijn zonder nonstop een reeks comando's moeten opvolgen. 

Wat ik vooral merk als we jachttraining of races organiseren ,dat de honden die talloze klasjes doorlopen hebben het slechts terug komen naar de baas .Op school zijn ze de beste met diploma's met hoge cijfers maar in de echte wereld is hier komen erg moeilijk .

Hier worden er weinig eisen gesteld ,ze moeten komen als ik ze roep ,dingen uitspugen die ze niet mogen (volgens hun wel ) en niet trekken aan de lijn omdat we er met veel lopen vaak .

Zitten en af vind ik niet zo nodig  dat doen ze maar als ze zelf willen .

Nu ik er over nadenk stellen ze best veel eisen aan mij en ik niet aan hun .

Ik heb ja geantwoord en ik ben er van overtuigd dat er meer mensen te veel eisen stellen aan hun hond dan wij denken.

Je ziet het overal om je heen, ga je naar school met je hond, kijk dan maar eens in het rond.  De honden die stress hebben en zich niet opperbest voelen op het plein zijn best goed vertegenwoordigd, en de baasjes zien of willen het niet zien.

Natuurlijk zijn er dingen die ze moeten leren, zoals komen als je ze roept of zoals Jaimie zegt, "los" ivm gevaarlijke dingen die ze in hun mond nemen.  Wij hebben met onze eerste honden ook wel les gevolgd, maar we ondervonden dat de interesse op het plein daalde tot 0,0 en we vonden het niet nodig ze stress te bezorgen, dus zijn we gestopt.

Natuurlijk doen we wel dingen met ze, we hebben nu een groepje met "gelijkgestemde zielen" en we gaan met ze zwemmen, frisbee, speuren, we leren ze trappen, we leren ze vertrouwen hebben in ons, baasjes, en ons volgen waar nodig (ook als het eng lijkt).

En allemaal krijgen ze ook vertrouwen in ons en volgens ze ons, wat we ook doen.  Ze gaan samen met ons onder een plastic zeil en kruipen onder netten.  Gaan zelfs over een ladder (de één al wat handiger dan de ander ), maar er wordt niks gedwongen, alles gaat zoals het gaat en lukt nu niet dan zal er later wel een keertje komen dat het wel lukt.  Geen druk, geen stress.

Maar of ze nu voor, naast of achter ons lopen, dat maakt niet uit, zolang ze maar niet trekken.  Gaan ze op verkenning op wandeling?  Ook geen probleem, zolang ze maar terugkomen als we ze roepen, en dat doen ze.  Hoe ze aan het rode licht staan te wachten maakt ons niet uit, wij hangen soms ook tegen de paal.  Willen ze niet door een plas gaan, hoeft dat ook niet.  Het zijn geen robots maar levende wezens die voorkeuren hebben en dingen waar ze niet van houden, net als wij.

hier geen commando's thuis niet en ook tijdens de wandeling niet, voor we oversteken zeg ik alleen 'even wachten'  maar hoeven verder niet te gaan zitten of iets. ik heb ze als pup geleerd dat ze op hun plaats moeten als we gaan eten, maar dat commando hoef ik ook niet meer te geven, als ik de tafel dek, gaan ze automatisch op hun plaats en daar komen ze weer vanaf als de eerste opstaat van tafel.

 Ik heb het met Penny ook gemerkt met jachttraining.

Ik denk dat de focus dan heel erg hoog ligt. 

Als ik gewoon riep kwam ze wel.

Maar tijdens jachttraining moest ik soms toch een paar keer roepen of 'kijk eens' ( betekend wat lekkers ) erbij roepen.

Dit heb ik bij meer hondjes gezien die normaal erg goed naar hier luisteren. 

 Dat is inderdaad erg herkenbaar... spijtig genoeg.

Onze vrienden hielden erg veel van hun hond, maar als die wilde drinken moest die blijven staan ivm lekken en gingen ze zijn snuit afdrogen.  Die hond was zo gestresseerd en hijgde heel dikwijls van stress, waarop ze dan weer zeiden dat hij moest stoppen met hijgen met nog meer gehijg tot gevolg... dat zijn zaken die niet bijdragen tot het geluk van die hond, spijtig genoeg.

Nou, hier ook een paar "lekke" honden, maar laat ze maar drinken, daar heb ik geen probleem mee.

Ik ken ook baasjes die met hun hond buiten gaan en dan "plasje doen" zeggen, ik ga ook niet op commando naar toilet, dus vind ik dat er echt wel over.

Ik vind het allerbelangrijkst dat mijn hond vertrouwen in me heeft en ik heb ondervonden dat weinig commando's héél erg goed kan werken.

Ik heb wel een enorm goede leermeester gehad aan onze Nahla.  Nahla is doof geboren, en commando's helpen dus helemaal niks, je stem verheffen, roepen brullen, brutaal naar je toe trekken, enz.  al die dingen helpen het vertrouwen niet want ze hoort je niet en ze snapt het niet.  Bij haar heb ik geduld geleerd en geleerd te wachten, het kwartje valt wel, uiteindelijk.

Toen we Nahla net hadden, herviel ik nog wel eens tot ik doorhad dat ik mezelf alleen maar opfokte.  Je hebt de neiging om je hond bv. bij de halsband te nemen en naar de deur te leiden als hij uit de keuken moet.  Nahla had dit ook snel door en dan deed ze gewoon een stapje opzij, zodat ik ernaast greep .

Nu wijs ik naar de deur en wacht... het kan de eerste keer wel 10 minuten duren, maar uiteindelijk zal ze gaan.  Ze heeft geen stress en geen onzekerheid, als ze bang is komt ze naar me toe, ik kan haar niet sussen met woorden en kalmerende stem, maar ze snapt dat ik haar help, ook als er een monster van een paard komt aangedraafd.

Ze kan dus bang zijn van het gevoel van een galloperend paard, ze had dat paard nog niet gezien maar voelde de grond trillen, ze was bang, maar gelukkig had ze toen al meer vertrouwen in mij en probeerde ze niet weg te raken.  Na dat voorval rook ze een paard aankomen, en aarzelde ze om verder te gaan, ik ben bij haar blijven zitten en samen wachtten we tot het paard de hoek om kwam.  Rustiger nu.  Nu is ze twee jaar oud en is ze niet bang meer van paarden, ze loopt ze voorbij en kijkt niet eens meer naar ze.

Zónder rukken, sleuren en roepen, heeft ze geleerd dat het goed is.

Ik ben er dus van overtuigd dat een groot deel van wat we tegen onze honden zeggen en wat we doen om onze honden te laten gehoorzamen best overbodig is.  Ze leren het wel met geduld en herhaling van situaties.

tsja, wat zijn veel eisen. ik denk dat ik vrij veel eisen stel aan mijn honden, in de ogen van de gemiddelde HP-er. daardoor kan ik ze wel overal mee naar toe nemen, want ze luisteren gewoon heel erg goed. vind ik prettig. is dat veeleisend? vast wel

sommige baasjes zouden misschien iets meer eisen aan hun hond mogen stellen 

Ik denk dat het ook wel hondafhankelijk is (en vást ook baasafhankelijk ). Zelf vind ik het ook niet leuk om continu allerlei dingen te doen. Ga ik wandelen, dan wandel ik gewoon lekker. Af en toe even bij me roepen (komt ze niet, dan blijf ik staan en komt ze uiteindelijk alsnog wel). Tijdens de cursus was ze al meer met andere dingen bezig. Een keer iets doen wat 'moest' oké, maar als ze na 2 keer ineens een grasspriet zag bewegen dan was dat toch écht veel leuker. Zij doet gewoon graag haar eigen ding en zolang ze mij daar niet in hindert (me voort sleuren of 12 meter opzij willen lopen terwijl de lijn maar 8 meter is) dan vind ik het allemaal prima.

Ja, misschien ben ik wel een beetje laks, maar een hond die met cursus niet goed meedoet omdat ze het duidelijk niet leuk vindt is ook niet echt gezellig en zorgde bij mij vooral voor frustratie. En daar wordt niemand beter van.

Ze geeft mij in ieder geval het idéé dat ze een beetje luistert 

Nou nou nou  Onze hond is ook "lek" maar wij drogen ook altijd even haar smoeltje. Anders kunnen we hier binnen de kortste keren een pool-party houden of een uhh..buikschuif feestje.  Ze heeft ook ontzettend de neiging om onder het lopen nog een restantje achtergebleven waterval uit te spugen.  Ze blijft altijd wachten. Soms vergeten we het en dan kijkt ze om. Komt er dan nog niemand, komt ze ons halen. Maar ik snap wel wat er bedoeld wordt hoor.  "Smoeltje drogen" is hier tegelijkertijd een knuffel sessie. 

Hier zo'n 'baas' die dat bij de oudste loslopend dus wel met regelmaat doet indien we niet op zeer veilig of omheind gebied lopen. Ben ik op dat moment gestresst? Nee hoor maar zeker wel oplettend om bijtijds op de niet al te veilige bedoelingen van mijn hond in te spelen. Niet iedereen woont 'in the middle of nowhere' en heeft de luxe om zijn hond op die wijze veel vrijheid te bieden. Heeft niks te maken met 'kijk eens mijn hond komt hoe vaak ik ook roep'.

Niet alles is wat het lijkt.

Je doet het voor de veiligheid van de hond , ik zou vreemd opkijken als je je hond niet terug zou roepen indien die ergens heen zou gaan wat niet veilig is. 

Edit: deel reactie verwijderd omdat het niet verkeerd bedoeld is en wellicht wel zo opgevat kan worden. 

Een hond in aanlering kan het prima leuk vinden om tig keer terug te komen en vrij te geven. Sterk afhankelijk van karakter, in welk gebied je loopt etc. Mijn ervaring is dat die focus wel heel goed werkt. Het ligt er aan wat je er tegenover stelt en hoe de band is met je hond. Mijn beide honden zijn ooit jong geweest. De jongste is altijd al een einzelganger geweest en loopt op lucht. Gevaarlijk als je hem hierin niet kunt aansturen. Zo heeft hij geleerd om in plaats van te verdwijnen om kadavers achterna te gaan en voorlopig niet meer terug te komen, zijn gevonden prooi voor te brengen, want de beloning is groot. Simpele ombuigingen, die me heel veel bloed, zweet en tranen hebben gekost, om door te dringen binnen deze harde kop. Het is geen jager op levend wild of vee, maar kadavers en rotte vis.....nu op deze leeftijd kan hij niet meer rennen, maar die neus.....om hem toch nog die voldoening te geven, gaan we er samen op af. En dan is daar weer die beloning...en de voldoening van een oude hond die verder niets om handen heeft. Wat mij betreft prima.

 Ik ' roep ' Luna onze Houdini  hus toch zo nu en dan even bij mij door enthousiast of gek te doen of wat dan ook om zo toch zo nu en dan interessanter te zijn voor haar. Af en toe heb ik ook wat lekkers bij me om te geven. 

Want als ik haar alleen maar zou roepen op moment van aan lijnen dan heb ik juist een ... ja je bekijkt het maar wegloop hond. 

Ook nu weer een goed voorbeeld voor wat ik bedoel.

Een topic waarbij ts een hond zoekt.
Een herplaatser.
Ik vind het echt helemaal super dat ts voor een herplaatser wilt gaan.
Echt top.....

Maar dan dat eisenpakket.
De hond moet dit doen , de hond moet dat kunnen , de hond moet dit willen, de hond moet zo zijn en zich zo gedragen.
.....

Zo ga je toch niet voor een hond?

Dit is dus een van de dingen wanneer ik zeg , stellen wij niet teveel eisen aan een hond.....

Uiteraard stellen we dan teveel eisen. De hond moet bij voorkeur perfect in onze maatschappij meedraaien en gemiddeld 6-8 uur alleen kunnen zijn....in een bench..... Dan is de persoon in kwestie hondongeschikt naar mijn bescheiden mening. Dat je wensen hebt, kan ik overigens wel inkomen. Zeker als je al meerdere honden in huis hebt. Maar als die in de praktijk niet overeenkomen, moet je ook daarop kunnen anticiperen in het belang van de hond. 

Gut, ik denk dat ik weet welk topic je bedoelt. Tja, wat zal ik daar over zeggen? De moeder hoor ik niet in deze, is die als verantwoordelijke ook nog iets nuttigs van plan met de hond?

 Triest verhaal,  het sluit aan op een documentaire die ik pas zag, Tough Love genaamd.

https://www.youtube.com/watch?v=OIjMBfhyNDE

Goh sommige mensen zullen zeker teveel eisen stellen aan hun hond.

Ik stoor me vaak aan het feit dat sommige honden -in mijn ogen - weinig te goed hebben. Een hond is allemaal goed in het begin maar dan verslapt te aandacht en ja de aandacht dus hè. Dat er nog weinig aandacht aan wordt besteed aan de hond.

Vroeger met 2 grote honden, waren er meer regeltjes denk ik. Gewoon ook praktisch gezien, je wil niet met je hoofd tegen de straatstenen liggen ofzo als je gaat wandelen. Je krijgt een ruk aan de leiband, dag hond en jij tegen de grond, tja dat is de bedoeling niet. Ook nog eens hoogst onveilig. 2 vraagt ook meer discipline dan 1. Als ze met 2 los rondcrossen buiten, ja wil je ook nog wel dat ze terugkeren dus dat commando had ik er ook wel graag goed inzitten.

Nu met die kleine keutel. Je houdt hem tegen met 1 vinger bij wijze van spreken. Je pakt hem zo op als 't moet. Hij trekt ook niet uitzichzelf. Hij is verdomd slim. Gaan lopen doet hij ook al niet (tenzij hij wordt aangevallen). Blijft altijd binnen enkele meters. Loopt liefst aan de leiband, vindt hij veiliger. Oefeningen doen pffff, wat is daar het nut van. Geen 2 keer 'tzelfde vragen hè Kath. Zeur. Ik ben geen idioot. Onhebbelijkheden heeft hij zeker. Snel grommen tegen sommige andere honden, maar dat begrijp ik dan weer. Erg vocaal soms. Af en toe een blafconcert, tja that's Charlie, take it or leave it. Krijg je dat er uit? oh ja hoor als je hem doodslaat, zal hij niet meer blaffen. Doet graag vierkant zijn zin, hier is 't naar links Kath en daar naar rechts. Nee Charlie hier is het naar ginder, oh oeps kijk ik kan niet meer gaan. Ik denk echt dat het de andere kant op is. Ach ja, ik vind het wel grappig. Luisteren als een knipmes, ja als hij zin heeft. Maar het is niet echt broodnodig ofzo. Omdat het gewoon gaat zoals het gaat. Ja ik heb een redelijk verwend nest. Maar we hebben het goed samen. Hij kan met mijn andere dieren heel goed. Als er iemand komt, hangt hij niet in hun broek. Ik kan er overal mee komen. Wat moet het meer zijn. Dat hij geen truukjes kan, vind ik niet belangrijk.

Onlangs had ik een gesprek met iemand die een newfoundlander heeft een reu. En ook over streng zijn. Was zo ongeveer even streng als wij "not". Maar wel een doodbrave hond. (niet in Charlie zijn ogen maar wel in werkelijkheid) En ja hij zei ook, euhm luisteren, tja als ik hem loslaat, loopt hij naar een andere hond. En ja verder moet ik er eigenlijk niets tegen zeggen want hij doet ook gewoon niets verkeerd. hihi. Hij zei ja ik moet er wel veel tijd en aandacht insteken om 3u 's nachts zegt hij "woef" wil hij naar buiten. Om 6u zegt hij terug "woef" en wil hij naar binnen. hihi. Ik zag het al zo voor mij. Maar als je verder een doodbrave hond hebt tja; lekker makkelijk toch. En als het voor jou goed is zo, mag toch.

"  Triest verhaal,  het sluit aan op een documentaire die ik pas zag, Tough Love genaamd.
https://www.youtube.com/watch?v=OIjMBfhyNDE "

Dobry

 Het is inderdaad een heel triest verhaal. Bedankt voor de link, ik ga het vanmiddag even op mijn gemak bekijken. 

ik heb best veel eisen en verwachtingen voor de honden.

Ik heb die trouwens ook voor mezelf.

Maar dat betekent daarom niet dat je ongelukkig zou moeten leven. Of dat je eens niet 'los' kunt gaan ;)

Ik heb alleen de laatste pagina gelezen, maar dan is het hier echt een huishouden van jan steen, zo zeggen ze dat toch?

Ik stel bijna geen eisen aan Gijs..... ik vind maar 3 dingen belangrijk, hij mag geen andere dieren aanvallen (honden, katten, konijnen, maakt niet uit), aan de riem dien ik niet voortgesleept te worden en als hij losloopt mag hij er niet vandoor gaan.

Dat als hij aan het zwemmen is niet luistert en niet mee naar huis wil....dat zij dan maar zo. Dat betekent gewoon dat ik daar niet heen ga als ik weinig tijd heb

Verder doet hij heel veel dingen omdat het gewoonte is geworden, die opdracht geef ik hem niet. Voorbeeld, bij de ingang van het park staat zon zigzagding, ik vind het niet handig als gijs doorloopt en die riem overal langs schuurt, hij wacht dus halverwege en als ik bij hem ben lopen we samen verder. Ik geef hem die opdracht niet, een paar keer gedaan en nu doet hij het, als we de poortjes door zijn zeg ik dankje. Maar als hij het een dag niet zou doen dan zou ik het zo laten.

Of bv met poep opruimen, hij wacht gewoon, maar dan ga ik niet elke keer zit zetten. Tenzij ik het echt nodig vind

Algemeen

Ik denk dat het ook heel erg aan je hond ligt, sommige honden vinden het nou eenmaal leuk om opdrachtjes te doen, dat is prima zolang je de hond niet overvraagd. Ik moet zn stemming een beetje peilen en daarop inspelen