hond adopteren uit het buitenland

Hallootjes,

Wij willen er al een tijdje een hondje bij..Gezellig!!
Eerst gekeken hier in Nederland, maar nu is ons oog gevallen op een hondje in het buitenland, puur toeval.
(Eerlijk gezegd ben ik verkocht )

Het hondje woont nog in Spanje in een asiel.
We zijn ons er van bewust dat we het hondje wel moeten heropvoeden. Mischien valt het mee, mischien gaat het moeilijk dat weet je niet.
Ook verdiept in eventuele ziektes daarweg enz..
Hij is nu 2 jaar oud.

Zijn er hier ook mensen met een hondje uit het buitenland en wat zijn jullie adviezen / ervaringen??

Liefs Astrid en poot van Denzel

Ik heb Chica vorig jaar geadopteerd , ze komt uit Badajoz ( ligt aan de rand van portugal ) . Ze is mijn eerste en kwam met 10 maanden bij ons. Ze word 6 Januari , 2 jaar.

Wat wil je precies weten? Je mag me ook voor allerlei vragen pbtje sturen hoor

Groetjes Denise en Chica

Chica was een mishandeld zwerf/straat hondje, nu is ze opengebloeid tot de meest pracht meid die ik me maar kan wensen

Lola komt uit Polen, ze was gevonden in een bos en heeft 4 jaar in Myskow gewacht..op ons.

We hebben haar via een stichting geadopteerd waar we vele voorgesprekken gehad hebben een controle thuis en later weer een nacontrole.
Ik neem aan dat jij je hond ook via een stichting adopteerd en je daar ook door begeleid wordt en al iets van een beschrijving van de hond hebt hoe hij in het asiel is?

De eerste tips als je de hond thuis hebt is de hond laten wennen natuurlijk, hem zelf het tempo laten bepalen. Misschien is hij bang...gromt en hapt zelfs, hoeft niet natuurlijk..maar kan. Wij hebben de eerste maanden de wandelingen zo saai mogelijk gemaakt zodat ze kon wennen aan de nieuwe omgeving. Ze schrok van alle onverwachte dingen en geluiden.

Ook moesten wij beloven de hond zeker niet de eerste twee weken al los te laten lopen en ik wilde dat ik daar nog minstens een week aan had toegevoegd want gelijk de eerste keer los schrok ze zich een ongeluk van een plotseling opduikende hond en ging er vandoor , kostte best veel moeite om haar terug te laten komen.

Ook mij kun je altijd een pb sturen hoor als je iets wilt weten.

Denise ik heb je een pbtje gestuurd.. Bedankt!!

Hey bedankt Dobry voor je reactie..
Ja ik wil het hondje via AINF adopteren.. Ik heb al met een vrijwilleger gesproken en wij krijgen ook eerst huiscontrole en ook nacontrole.
Heb al heel veel info per mail gekregen..
Het enigste wat mij aan twijfelen brengt is de ziektes enz.. Was zo'n stukje van de leugen regeert op hun website. Er werd gezegd dat dierenartsen enz hier in Nederland er eigenlijk tegen zijn..

Dit is ook wat ik Denise heb gevraagd in pb.

Ja kan me voorstellen dat ze eerst heel schrikachtig zijn.. Ik ben heel veel thuis ( werk maar 12 uur in de week) Dus zeeën van tijd en geduld

ik heb reza als pup uit spanje.
en taz was ongeveer 3jaar toen ik hem uit spanje kreeg.
ze doen het beide super goed.
miss heb ik geluk maar taz was eigenlijk al meteen zinlijk.
je weet natuurlijk nooit wat ze mee hebben gemaakt.
reza reageert bv erg agressief tegen bepaalde mannen.
en vooral taz bleef ons in het begin steeds volgen omdat hij bang was dat we weggingen.maar dat ik ook over gegaan.
kortom ik heb er geen seconde spijt van.
groetjes linda

Hey Linda ,

Fijn om zulke verhalen te lezen..
Lees veel positieve reacties

ik heb mijn hondjes trouwens van stichting paws
groetjes linda

Als ik het goed heb moet je je hond elk jaar laten controleren op de middellandse zee ziektes? Ook al is de hond nu negatief, de ziektes kunnen eventueel pas later tot uiting komen. Maar als je op tijd bent ook goed met medicamenten te verhelpen.

Ik bedenk net dat mijn vriends ouders ook een hond uit Spanje hebben (hij is al elf jaar bij hen) en er eigenlijk nooit problemen mee gehad hebben behalve dat hij bang is voor mannen en kinderen, maar gelukkig niet extreem. Het is een ontzettend lieve rustige hond en ze hebben geen moment spijt gehad van hun beslissing om hem in huis te nemen.

O ik weet niet hoe het in Nederland en Belgie is met de dierenartsen, maar hier in Duitsland waar ik woon had de dierenarts die mijn vriends ouders eerst hadden helemaal geen ervaring met Leichmaniose, Babesiose etc.
De dierenarts die ze nu hebben schijnt er veel van te weten, maar gelukkig is bij hun hond het bloed altijd goed tot nu toe.

Hallo Astrid,

Ik heb er twee uit Spanje (Bobbie en Laika) via Stichting Paws.
In 1 woord geweldig. Bobbie was 11 maanden, nu bijna 4 jaar en helemaal opgevoed en Laika was 4 maanden, nu net 3 geworden en helemaal zindelijk en bijna opgevoed.
Succes

Hallo Astrid,

Ik zou zeggen: bekijk het volgende topic even:

http://www.hondenpage.com/hondenforum/18882/a.c.e.-charity-hondjes.php.

Hier hebben we al een heerlijk boompje over opgezet.

Hallo allemaal,

Ik ben zelf vrijwilligster bij de abandoned pets foundation.
Ik vind het altijd super als er weer een hondje wordt geadopteerd!
En ik vind het super dat er mensen zijn die deze hondjes een kans geven!
Die hondjes verdienen het zo!

Groetjes, Jenny

Meer info en lieve hondjes: www.apf2007.nl

Hi Astrid,

Esha komt ook uit Spanje, ze is in een asiel bij Barcelona geboren en ik heb haar geadopteerd via ALAS. Voor haar adoptie heb ik meerder malen honden opgevangen voor deze stichting. Het hangt sowieso af van de achtergrond van de hond en zijn genetisch pakketje of, hoe lang en tegen welke problemen je aan gaat lopen. Niet alle honden hebben trauma's opgelopen en sommige honden passen zich nu eenmaal beter aan dan andere.
Wat betreft verhaal van de buitenlandse ziektes:
Zorg dat de hond in ieder geval is getest, maar volgens mij doet AINF dit standaard. Zou je even na moeten vragen.
De reden dat veel DA's geen voorstander zijn van adoptie uit het buitenland is de mogelijke introductie van exotische ziektes onder de Nederlandse hondenpopulatie. Dit is een punt van discussie, want vrijwel al deze ziekten verspreiden zich niet van hond op hond, maar worden alleen verspreid via bepaalde muggen/zandvlieg of tekensoorten (afhankelijk van de ziekte waar je het over hebt) die (voorheen) niet in Nederland voorkwamen. De opruk van deze soorten vanuit het Middellandse zeegebied richting Noord-West Europa heeft te maken met het warmer wordende klimaat.
Maar om jezelf en de hond een hoop ellende te besparen, zorg dat de hond getest is op Chiardia, Filariose (=Hartworm), Babesiose, Erlichiose en Leishmania. De laatste kan zich in sommige gevallen pas jaren na infectie openbaren, dus deze is nooit helemaal met zekerheid uit te sluiten.

Ik ben zelf niet zo'n voorstander van directe adoptie uit het buitenland, zonder tussenkomst van een gastgezin. Er zijn maar weinig buitenlandse asiels waar ze een correcte inschatting maken van de plaatsbaarheid van de betreffende hond. Stichtingen die werken met gastgezinnen kunnen op deze wijze een goed beeld krijgen van de omgeving waar de hond het meest tot zijn recht zou komen. Ik zie op je profiel dat je kinderen hebt, zeker in dat geval is het belangrijk op voorhand te weten of de hond binnen jullie leefsituatie past. Dit bespaart een hoop mogelijk verdriet van jullie kant en voorkomt gezeul met de hond van het ene gezin naar het andere.

Verder nog wat tips:
Je moet je voorstellen dat zo'n hond bij binnenkomst totaal niet weet waar hij aan toe is. Ongeacht zijn verleden, stabiliteit etc, hij heeft geen enkele houvast. Stress is onvoorspelbaarheid/onbeinvloedbaarheid van de omgeving. Het allerbelangrijkste is dan om de omgeving zo voorspelbaar mogelijk te maken (waar Bobry het ook al over heeft):
-Eten op vaste tijden
-Uitlaten op vaste tijden.
-Geen spannende wandelingen in de eerste weken, maar gewoon hetzelfde rondje aan de overkant van de straat. Als je een tuin hebt, helemaal mooi, de eerste (2?) weken niet eens uitlaten, maar de hond zijn behoefte laten doen in de tuin.
-Negeer de hond (ook je zoons!) de eerste tijd. Veel mensen gaan hier de mist in en proberen de hond actief op zijn gemak te stellen en gelijk zoveel mogelijk in de gezinsactiviteiten te betrekken. Resultaat: een hond die nog meer gestressed is. Maar stel je eens het volgende voor: jij komt op een feestje waar je niemand kent, de hele omgeving is nieuw en je bent ook compleet gestressed door alles wat er gebeurd is. Stel je zelf de volgende vraag: wanneer voel je je het snelst op je gemak, als iedereen direct naar je toekomt, allerlei vragen stelt en van je verwacht dat je de grote gangmaker bent OF als je met rust gelaten wordt en van een afstandje en in je eigen tempo de boel rustig gade slaat....?
Komt de hond zelf naar je toe voor een knuffel of spelletje, prima. Maar stel hier wel paal en perk aan, geen uren achter elkaar.
-De eerste tijd geen training. Geen zit, geen blijf, geen af...huisregels prima, die creeeren een duidelijke structuur, maar geen commando's. De hond heeft namelijk al veel te veel prikkels te verwerken.

Heel veel succes met je keuze,

Groetjes, Mischa

hallo ik heb ook twee honden uit het buitenland geadopteerd.
donna een x ca da serra da estrela zei was 13 weken oud toen ze naar nederland toe kwam en laska een klein kruisingkje uit rhodos vandaan zei was 6 maanden toen ze naar nederland kwam.
donna is nu 2 jaar oud en laska is bijna 1 jaar oud.
ze zijn geadopteerd via dierenhulp zonder grenzen.

Ik heb zelf een spaanse hond geadopteerd via SPHOEK en hij is getest op verschillende ziektes. Op dat moment is hij gezond verklaard maar dat wil niet zeggen dat ze het nooit kunnen krijgen. Gelukkig kan ik altijd contact opnemen met de instantie en ze zullen me altijd helpen met advies. Ik heb zelf ook vrienden die er een hond vandaan hebben en ik hoor alleen maar goede berichten.
Ik ben ook sinds kort opvang gezin voor spaanse puppen en ik hoop er in januari weer een te krijgen en daar ga ik dan weer een goed tehuis voor zoeken.
Ik wens je het allerbeste met je nieuwe spanjaard.
Vr gr Marianne

Hallo iedereen!!!!

Bedankt voor jullie antwoorden!!!! opvoedingsadviezen en ervaringsverhalen..

Het hondje van ons wordt inderdaad op alle ziektes getest... Hij krijgt een chip , paspoort , castratie..

Heb ook nog weer een mailtje gehad van de vrijwilligster en die bevestigde nogmaals dat het hondje niet eerder hier naar toe komt als hij gezond is.. En bij positief op bloedtesten dat wij dit van tevoren horen.

Ze is nu nog bezig om verdere informatie over het hondje te krijgen.. Of hij extreem angstig is of juist heel aanhankelijk enz enz...

Morgen komen er 8 hondjes vanuit Spanje via AINF, dus ze hebben het nu ook druk...
Maar ik brand van nieuwschierigheid.. Ik ga in ieder geval nu het aanmeldingsformulier via de mail versturen..
OEh vind het wel heel spannend hahahahaha

Ohw jah hij krijgt ook de cocktail / rabies en alle benodigde entingen...

Ik heb in een asiel voor buitenlandse honden gewerkt dus voor vragen kan je ook bij mij terecht. Heb zo'n 100 honden daar getraind dus heb vanalles mee gemaakt.

groetjes en veel plezier met je nieuwe hondje!

Dag Astrid,

Leuk dat je doorzet om het hondje te adopteren. Ik heb een aantal weken ook hun site ontdekt en ben ook meteen verliefd geworden op een pup van Animals in Need. Helaas zal hij niet bij ons komen wonen.
Mijn man staat er niet helemaal achter om een tweede hond te nemen. Nochthans hebben we de ruimte en tijd. En volgens mij zou Sam supergelukkig zijn met een vriendje bij. Wij hebben vroeger steeds meerdere honden gehad, en volgens mij zijn ze gelukkiger als ze niet alleen zijn binnen een gezin.
Welk hondje heb je gekozen? Mijn keuze ging naar de pup Jesus

Hey Jeske!

Wat een schatje!!!! is een goldie of niet???

Mijn oog is gevallen op seppie

http://www.ainf.nl/dogs/ShowDogDetail.asp?HondNr=2455&Name=Seppie

het is geen rashondje , dat hoeft ook zeker niet..
Maar weet niet, ik zag hem en ik was verkocht!!!!
Aanmeldingsformulier is al verstuurd , wacht nu op de info of hij ook met kindjes kan.. Want ik heb wel 2 kleine kinderen. ( en dan nog weet je nooit voor de 100% maar goed)

Ik heb ook het gevoel dat een hond het leuker heeft met een maatje in huis..
Maar van de andere kant denk ik ook wel onze Denzel die ziet ons als zijn roedel. Weet zijn plek enz..
Krijgt veel te veel aandacht enz..
Maar nu moet hij onze aandacht straks delen met nog een hondje..
Dus ik hooop dat het goed gaat.. Hij heeft nooit problemen gehad met andere honden. Dus ga er van uit dat het wel goed gaat.

Jammer dat je man twijfelt...Ja je moet er wel met z'n tweetjes achterstaan.
Maar probeer je het gewoon nog een paar keer hahahaha

Groetjes Astrid

Dag Astrid,

Seppie is ook een schatje. Een rashond is natuurlijk niet nodig. ik heb altijd horen zeggen dat kruisingen sterkere hondjes voort brengen...

Denk niet dat Jesus een Golden is. Als je zijn broertjes en zusjes bekijkt.Denk trouwens dat het daar wel bijna allemaal mixjes zijn. Hij lijkt inderdaad op een Golden maar zijn broertjes en zusjes niet. Denk dat ze ook iets kleiner zullen blijven.
Ja, wij hebben ook 2 kindjes in huis. Sam kan het denk ik ook met elke hond vinden. Hij is nogal onderdanig. Maar je weet nooit inderdaad. Kwam overlaatst nog mensen tegen die 2 Spaanse hondjes hadden, 1 was reeds volwassen toen ze hem kregen, andere was nog pup. Met de pup hebben ze veel minder last gehad omdat die natuurlijk minder geleden hebben hé. Het oudste hondje was schuchter en vrij bang. Maar na een jaar, was dit nu toch ook al veel beter.
Daarom zou ik een pup nemen.
Nu mijn man nog overtuigen... Maar dat is een moeilijke klus.

Oei, nog 1 ding vergeten, nu ik zo het verhaal van jou lees Jeske over pups uit het buitenland.

Houd er rekening mee dat de kans groot is dat de socialisatie niet optimaal is geweest in het asiel. Ondanks dat dit in het begin niet duidelijk te zien hoeft te zijn, kan zich dit wel op latere leeftijd openbaren.
Ik spreek hierbij uit eigen ervaring met mijn hond Esha:
Zij was 5 maanden toen ik haar adopteerde, was in het asiel in Spanje geboren en toen het kon (?) naar Nederland gekomen. De eerste twee maanden heeft ze in verschillende gastgezinnen gezeten.
Ik heb zelf geen rare dingen met haar gedaan, maar heb ook geen overdreven aandacht besteed aan vreemden/mannen. Met 5 maanden is de primaire socialisatie allang voorbij, dus ik dacht dit wel "bij te kunnen houden" door haar gewoon in ons normale leven te betrekken. Niet dus.
Op latere leeftijd (ongeveer toen ze een jaar was), begon ze angstagressie ten opzichte van vreemden te vertonen, het heftigst naar mannen.
Deze angst zit er nu nog steeds in (ze is nu 2,5) en ik heb er een hele kluif aan om het in goede banen te gaan leiden.
Achteraf: was ik me hier maar van bewust geweest. Dan was ik uit voorzorg heel bewust positieve ervaringen met vreemde mensen op gaan zoeken, ondanks dat er toen niets aan de hand was. Niet dat ze dus geen ervaringen met vreemden heeft gehad bij ons, juist wel, maar die waren meestal neutraal/mild positief. Het had een hoop gescheeld als ik iedereen die hier over de vloer kwam een kipfilet in zijn hand had gegeven.....

Nu is mijn hond een combinatie van verschillende herderrassen, die vaak gekenmerkt worden door omschrijvingen als "gereserveerd ten opzichte van vreemden". In dat geval is het dan extra belangrijk natuurlijk. Maar het punt is eigenlijk: als je een pup uit het buitenland adopteert is de primaire socialisatieperiode al voorbij. Deze heeft plaats gevonden in het buitenlands asiel, waar weinig ruimte is voor actieve socialisatie. Afhankelijk van o.a. de combinatie van rassen die in de hond zitten, kàn dit problemen op latere leeftijd opleveren. Zaak is dus, ook bij een jonge hond, heel bewust opnieuw te socialiseren op de meest uiteenlopende zaken. Actiever/nog positiever socialiseren dan bij een hond uit een "normale" situatie. Puur uit voorzorg...

Ik hoop dat iemand hier wat aan heeft,

Groetjes, Mischa

hartelijk dank voor de uitleg Mischa.
Ik had zelf zo al een vermoeden dat dit zou kunnen gebeuren. Onze vorige hond was ook al 4 maanden toen we haar kregen. Laatste van de nest, en als ik er nu aan terugdenk, denk ik niet dat het echt een goede fokker geweest is... Dat was een keeshondje en die zijn ook terughoudens naar vreemden toe. Haar hele leven is ze ook angstig geweest. Als er mensen op bezoek kwamen, deed ze niets anders dan blaffen. Maar als we haar dan 5 minuutjes apart zetten, was ze rustig. 't Was ook geen makkelijk hondje voor vreemden, maar voor ons een schatje. Onze andere keeshond, was 8 weken toen we haar kregen van een betere fokker, en met haar hebben we dit nooit gehad. Maar ook zij was terughoudend naar vreemden, maar niet angstig.