teef versus reu

Dit topic gaat niet over welke geslacht ik beter kan gaan nemen. Dat weet ik namelijk al voor mijn volgende hond ;)

Nee ik was laats ingesprek met een vriendin van me die zat te kroelen met Maylo. Ze zei 'dat trutje van mij doet dit nooit! Zo lekker kroelen met me'. Toen begonnen we erover als er nu een verschil is in aanhankelijkheid van een reu of teef.

Zei had altijd teefjes gehad en die waren nooit zo kroelerig en aanhankelijk geweest. Regelrechte trutjes met een behoorlijke attitude die wel eens kwamen kroelen maar niet zo erg als Maylo deed.

Ik heb alleen tot nu toe reuen gehad en die waren altijd wel aanhankelijk en knuffelig. Volgens haar waren reuen veel meer gemoedelijker. Ze kunnen dan wel reu intolorant zijn maar als een teef een andere teef niet moet of over het algemeen andere honden. Kunnen ze de hond echt goed verwonden. 

Ik weet dat in het ras wat ik heb dat de teefjes inderdaad behoorlijk pittige hondjes kunnen zijn en de reuen zelf makkelijker zijn, alleen de reu intolorantie is bij hun een probleem soms. 

Wat is jullie mening? Ik vind dat ook het karakter van de hond meespeelt in hoe ze zijn. Maar zijn reuen nu echt gemoedelijker en aanhankelijker dan teven of andersom? 

Upje

Ik denk dat het echt heel erg uitmaakt wat voor karakter je hond heeft. Mijn opa en oma hebben 3 chow chow reuen achter elkaar gehad, waarvan er 1 absoluut niet knuffelig was, 1 heel erg en de laatste alleen heel af en toe maar dan wel heel erg. Nu hebben ze een teefje en die is juist weer wel knuffelig, maar alleen bij mn opa. Dat waren dus allemaal honden van hetzelfde ras.

Aiko haar tweede naam is knuffel, maar ze knuffelt wel weer anders met mij dan met mijn vriend. Ze komt bijvoorbeeld heel graag tegen mij aan liggen alsof ze het kleine lepeltje is zegmaar en dan ik met mn armen om haar heen, dan valt ze heel diep in slaap. Of op de bank helemaal tegen me aan gekropen en dan lekker gekroeld worden. Bij mijn vriend doet ze dat absoluut niet, maar hem knuffelt ze veel door met haar voorpoten op zijn schouders te gaan staan en dan zn hele hoofd af te likken haha. Ze is sowieso wilder bij hem. 

Van het nest van Aiko is bijna elke pup (het zijn er 11) ontzettend knuffelig. Ook één van hun teven knuffelt het bezoek het liefst de hele tijd. Maar hun andere honden zijn daar wel weer een stuk minder in.

Ik denk dat het hetzelfde is als bij mensen, daar heb je hele felle vrouwen en hele stoere mannen, maar ook vrouwen die heel zachtaardig zijn en mannen die dat stoere helemaal niet hebben. Dat is misschien in die zin geslachtsgebonden dat bepaald gedrag wel met testosteron te maken heeft, maar die hoeveelheden verschillen ook van mens tot mens dus de mate van "mannelijk" gedrag ook. Even kort door de bocht hoor, testosteron is natuurlijk niet het enige wat karakter bepaald haha maar ik noem even een voorbeeld.

Ik vind een reu veel aanhankelijker,hoe kan ik dat uitleggen?

Kroelen doen/deden ze allemaal graag.

Als ik buiten op straat loop en er is iets dat de honden verdacht vinden,dan gingen altijd alle reuen terug bij mij lopen zonder dat ik ze moest roepen.

Ging/gaat mijn man met de reu lopen dan liepen ze altijd heel ver uit de buurt. Loop ik ermee dan blijven ze altijd in buurt.

Hier is het juist het tegenovergestelde. 

De reu hebben wel altijd al gehad. We hebben sinds kort een teefje erbij. Zelfde leeftijd  beiden 2 jaar.

De reu is erg op zichzelf. Komt wel af en toe zelf bij me liggen maar na een kwartier gaat hij bij me weg om de rest van de avond alleen op de andere bank te vertoeven. 

Als we hem dan willen knuffelen of eens oppakken en bij ons leggen gaat ie vanzelf weer weg. Hij heeft dit niet zo graag en vind et wel prima om niet zoveel te knuffelen. 

Het teefje is het tegenovergestelde. Wilt constant bij ons zijn en ook echt knuffelen en kroelen. Die ligt uren op haar rugje als een baby in je armen en houd van de aandacht die ze dan krijgt. 

Ze is dan ook echt de prinses haha! 

Denk dat et eraan ligt hoe het karakter van de honden is inderdaad. 

Ik kan zelf niet vergelijken, we hebben altijd teefjes gehad. 

Heb ooit gehoord dat het al dan niet houden van knuffelen bepaald wordt in de puppytijd. Wordt een hond als puppy veel opgepakt en geknuffeld, heb je een grote kans dat ze dit als volwassen hond veel fijner gaan vinden. Verder is uiteraard karakter ook bepalend.

Ik heb geen ervaring, nooit eerder een hond gehad. Wij hebben nu een teefje en Luna is niet echt knuffelig of aanhankelijk.

Luna is wel een paar "gepakt" door teefjes en eigenlijk nooit door een reutje. Geen idee waar dat aan ligt. Luna is heel sociaal en lief voor andere honden, de meeste mensen zeggen dat Luna een lieve blik heeft. Ik ken de hondentaal nog niet zo goed (vind ik lastig) en begrijp soms niet waarom Luna "aangevallen" wordt, maar dat terzijde 

Ik heb 2 reuen en die zijn beiden heel aanhankelijk.

Het gemoedelijke hangt soms ook van het ras af, bijvoorbeeld bij de Barbet zijn de teefjes veel feller dan de reuen.

En zo zijn er nog meerdere rassen waar de teefjes juist feller zijn.

Andersom zal ook wel zijn, waar juist de teefjes zachter zijn en de reuen feller.

Black is inderdaad een grote goedzak, heel gemoedelijk en zachtaardig.

Beiden zijn ook totaal geen vechtersbazen of wat dan ook en ook beiden zijn knuffelig en houden ervan aangehaald te worden.

Maar van hun 2 is Freggle wel weer feller dan Black, zo'n grote goedzak als Black dat is Freggle weer niet.

Vroeger thuis hadden we een reu, daarna kwam er nog een reu (maar toen woonde ik al samen). Vooral de tweede was zó'n enorme lieverd, een beetje een softie eigenlijk.

Ik heb ook altijd (van mensen die met reu én teef ervaring hadden) gehoord dat reuen aanhankelijker zijn. 

Mellow is een teefje, maar wel af en toe een echte zwaan-kleef-aan. Haar snuit achter je rug, met haar billen tegen je been (natuurlijk niet tegelijk ), kin op je scheenbeen (voelt niet echt lekker). 

Ik vind het zó fijn altijd 

Altijd heb ik gezegd dat ik een reu wilde, maar nu heb ik toch een teefje. En ik weet niet wat een volgende hond zou zijn, gok dat ik toch weer neig naar een teefje.

Hier ook een héérlijk kroelteefje. In tegenstelling tot mijn reu, die helemaal niet zo van het knuffelen was. Hij vond bij je zijn wel prettig, maar knuffelen en kroelen zoals Lupa deed heeft hij nooit gedaan. Lupa is echt in staat me op te vreten uit verliefdheid. 

Maar de wat fellere, chagrijnige teven die jij benoemt ken ik wel uit de wijk waardoor ik eigenlijk meer naar een reu neigde dan naar een teef. Lupa is mijn eerste teefje maar zó makkelijk en leuk dat ik hierna eerder naar een teefje neig dan naar een reu. 

ik kies voor teven, en ik heb altijd teven gehad die zeer aanhankelijk waren en altijd klaar stonden voor een knuffel in ontvangst te nemen, en nimmer teven gehad die bitcherig zijn of waren.

denk dat het toch veel te maken heeft in welke roedel de hond komt, waar komt de hond vandaan, hoe is het al in het nest gegaan...... en ja de ervaring van een forummer met teven en reuen, ik kies voor teven.

mijn teven hebben nimmer lelijk gedaan tegen anderen honden, nimmer.... zelf kijk ik altijd even eerst naar de andere hond zie ik dat het niet een sociale hond is ga ik al weg met mijn honden, dan is het niet nodig dat ze zich gaan verdedigen als de tegenpartij lelijk doet, en als dat gebeurt spring in in de bres, scheelt misschien ook wel,

ik heb ook reuen gehad, en hoewel zelfstandig toch vreselijke knuffelkonten, net als Bams... maar ja wees eerlijk Bams lijkt ook op een reu.

ik zelf denk dat er in het nest heel veel gedaan kan worden, geknuffeld wordt, vaak beet genomen, en plezierige gevoelens zijn ontstaan dan, en als de pup bij jou komt dat er veel vertrouwen is voor de pup in de baas, een herplaatser zal veel meegemaakt hebben en dan is het vertrouwen weg en moet dan hersteld worden, of van een fokker die vele pups heeft en geen tijd er voor heeft om veel aandacht aan de pup te geven, dat speelt allemaal mee.

Ik had ook al zoiets van het ligt gewoon aan het karakter van de hond. Maylo is overigens een grotere knuffelkont dan onze vorige reu, maar die wilde ook vaak graag bij je liggen. Hij was er niet zo'n eentje die zijn neus dwangmatig in me nek duwde om gekroeld te worden (wat Maylo wel doet overigens)

Nu laat Maylo wel weer niet over zich heen lopen buiten, maar trek wel minder zijn eigen plan dan de dames van een vriendin van me.

 Kan door verschillende oorzaken zijn. De teef van een vriendin van me een Duitse dog toloreert bijv geen onstabiele teven, die kan ze echt op der plaats zetten. Reuen daarin tegen is ze softer voor, maar teven die krijgen de wind van voren met name teven die middelgroot tot groot zijn. De kleintjes niet.

Onstabiel wil ik dan zeggen, nerveus, overmatig hyper/aanwezig, onzeker of agressief. Daar reageert ze enorm op en dat weet mijn vriendin. Teven die gewoon normaal hun eigen gang gaan, laat ze met rust.

Hier in de buurt is bijv. weer een teef, die het liefst alle teven verscheurt. Tegen mijn hond is ze enorm lief = ook een reu. Maar ziet ze de teef van een vriendin van me, dan gaat ze uit der plaat. Die is vrij teef intolerant net zoals een reu, reu intolerant kan zijn. Ik ken een aantal teven.....nou zet daar geen teef bij...dat is en blijft oorlog.

Denk dat het echt van het karakter af hangt. Onze Sasha is een teef en enorme knuffel. Zit inderdaad wel verschil in het knuffelen met mijn en met mijn man. Met mijn man is altijd ruwer, meer naar het spelen toe, ze komt hem ook altijd uitdagen. Bij mij knuffelt ze rustiger en kan ze zich echt met haar rug naar mij zetten zodat ik er goed aan kan. Dan zie je haar zichtbaar genieten van de massage...

Verder is ze een neuzenzetter, legt ze haar hoofd graag op onze knieën, enz.

Thuis hadden we vroeger een Groenendaeler reu. Dat was een even grote knuffel als Sasha. Dus in mijn beleving is het niet echt geslachtgebonden.

Ik heb wel die ervaring met katten. Alle katers die wij hebben gehad waren echte knuffels, terwijl de kattinnen allemaal kattig waren. D.w.z. ze kwamen een aai halen als het hen uit kwam, maar zo gauw je zelf wilde aanhalen, waren ze weg. Terwijl je katers bij wijze van spreken in de knoop leggen. Het kan natuurlijk toeval zijn, maar bij katten ben ik dus geneigd te denken dat de aaibaarheid geslachtgebonden is. 

Simba is een enorme knuffel.
Nala heeft haar momenten.
Maar ze is wel heel lief.

Ik zeg altijd:
Een teef ziet je graag, maar een reu aanbidt je.

Das een goede.

 In 1 zin goed gezegd.

Hier nooit teven gehad, alleen reuen.

Maar het klopt wel 

ik heb er hier een die aanbid.... en tja het is wel een teef...

Wij hebben enkel teven gehad.  Er zijn er die graag knuffelen en er zijn die het niet graag hebben.  Ik denk dat het in het karakter ligt.

Al mijn pups slapen de eerste week bij me in bed.  Allemaal slapen ze op schoot 's avonds en worden ze veel geknuffeld.  Vinden ze allemaal ook leuk trouwens.  Maar in het opgroeien vermindert het soms.

Onze Ylena heeft haar eerste dagen in mijn armen doorgebracht.  Later als ze ouder werd en ik wilde haar eens knuffelen, leunde ze altijd opzij.  Ze hield niet van omarmen, ze lag wel graag met haar hoofd in mijn schoot of tussen mijn benen op de zetel, ik mocht mijn hand op haar leggen en aaien zoveel ik wilde, maar niet mijn armen om haar heen slaan.

Van reuen weet ik niks of het moesten de reuen van familieleden zijn.  Maar ook hier is er gewoon een verschil in hond.  Mijn schoonzus heeft er nu ééntje die je altijd moet voelen en op je moet liggen.

Qua ervaring met reuen kan ik alleen spreken over reuen die ik ken van mijn vrienden, ik vind zelf reuen meer haantjesgedrag hebben tegenover honden, de teefjes die dit hebben in onze groep, zijn eerder uitzonderingen (helaas is in onze groep onze Niké de uitzondering ).

 vind ik wel een hele goede.

Ik heb een teef en een reu, beide zijn knuffeltjes. Maar de teef is duidelijker een grotere knuffel dan de reu. Gruul vind het soms ook wel fijn om even alleen te liggen. Thalia kent het principe van alleen liggen niet. Die ligt of tegen een andere hond aan, of tegen mensen. Voor Thalia maakt het ook niet uit of ze de persoon wel of niet kent, ze houd van ze.

In andere dingen merk ik het verschil wel terug. Gruul is veel meer mellow dan Thalia. Ik vergelijk het altijd een beetje met mensen. Als een man ruzie heeft, dan slaan ze een keer en dan drinken ze bier, als vrouwen ruzie hebben dan haten ze elkaar voor de rest van hun leven. Dat merk ik hier ook wel een beetje terug. Ook zeurt Thalia meer dan Gruul (piepen, aandacht vragen etc) Gruul vind alles wel chill zo lang wij er zijn. Thalia heeft nog wel wat eisen als wij er zijn. Zo moet ze bijvoorbeeld onder de deken liggen als ik er ook maar aan denk om de deken te pakken. Zij ligt op de plek waar ze wil, en anders zie je haar echt 20 rondjes draaien (protesterend) om een goede positie te vinden.

Nooit een reu gehad, maar ons teefje is echt heel aanhankelijk. Wil altijd bij iedereen liggen en knuffelen en kusjes geven. Ze is nog wel een pup dus weet niet of dat nog uit maakt. Maar zij is echt een knuffelkont!

Ik heb nu een Bull Terriër reu en teef, hiervoor 2 BT teven gehad. De reu is met grote voorsprong veruit de allergrootste knuffelkont en het meest aanhankelijk. Ook de 3 teefjes knuffelen/knuffelden graag, maar de reu komt om de haverklap een knuffel halen en dan met de pootjes om je nek. Ook is hij de gemoedelijkste van de 4 (tegen mensen dan hé).    

Om te volgen en als upje!

Hoop dat er meer mensen reageren die beide geslachten (liefst intact) in huis hebben (gehad). Hier 6 maanden een tijdelijk inwonende teef in huis gehad. Niet lang genoeg om een duidelijk ('vergelijkings') beeld van te vormen daar we alleen maar de puppy- en deels pubertijd hebben meegemaakt. 

Ben heeeeel erg nieuwsgierig naar een teef en was 90% zeker dat een volgende 'gezinsuitbreiding' uit een teef zou bestaan na altijd reuen te kiezen maar nu ga ik alweer twijfelen.

Hier trouwens kroelkonten eerste klas nog geen een gehad die niet dol op lichamelijk contact is.....gelukkig maar want ik houd daar wel van een stukje lichamelijke affectie. Wel elk op hun eigen manier met Loco als kroon spanner tot nog toe, die ligt 9 vd 10 keer tegen me aan of op me als we AH niksen zijn.

hihihihi,

bij honden kan ik het verschil niet zeggen, altijd reutjes gehad.

maar bij katten, zijn de katers aanhankelijker dan de poezen. 

sorry off topic maar ik moest daar gelijk aan denken toen ik je topic las 

Ik zou niet kijken naar wat voor standaard karakter volgends mensen hoort bij reutjes en teefjes, maar pas een beslissing maken als je ziet hoe ze zich gedragen naar elkaar in het nest en hoe jouw hond omgaat met andere honden, want ik denk dat een groot gedeelte van het karakter van een hond meer afhankelijk is van de omgang van de moeder met de pups, de opvoeding, de roedel en de omgeving waarin ze opgroeien.

Voor een idee over het karakter wel ja maar dat zegt nog lang niet alles over hoe de hond zich uiteindelijk in jouw omgeving (en als combinatie) zich ontwikkelt. De meest stabiele en relaxte pup uit het nest kan zich bij de 'foute' baas/aanpak in een neurotische stuiteraar ontpoppen. Net zoals die 'wie had wat?' 'de wereld ligt aan mijn voeten'-pup in zijn nieuwe omgeving lang zo zelfzeker niet meer hoeft te zijn en heel erg ad baas kan hangen. (even 2 uitersten uiteraard)

Het gaat in deze niet zozeer om karakter als om 'typisch' reuen of tevengedrag. Misschien ook wel niet maar zo had ik het begrepen.