Kent mijn hond geen hondentaal?

Kruising van anderhalf jaar oud. Reutje, gecastreerd.

Zijn vader/voorouders zijn 100% stafford

zijn moeder/voorouders zijn kruisingen rottweiler/boxer en nog veel meer rassen. Echt vuilnisbak.

We hebben behoorlijk wat moeilijkheden met deze jongen te stellen gehad, maar veel gaat nu heel goed.

Maar soms is hij gewoon echt niet te peilen.

Hij kan heel agressief reageren op andere honden. 

Wat opvalt is dat als de andere hond een snauw geeft naar hem, hij ineens om kan slaan en mega onderdanig gaat doen. Op zijn rug liggen, bek likken...maar op een opdringerige manier.

Maar hij lijkt geen besef te hebben van zijn opdringerigheid en dat andere honden het ECHT niet willen.

De hond van mijn broer (een onderdanig kleiner hondje) heeft zitten grommen, tanden laten zien, weglopen en zelfs aanvallen...en mijn hond vond het leuker en leuker en leuker worden!

Soms ziet hij een hond en dan denk ik: oke, dit moet goed gaan (en dan haalt hij uit), laatst zag hij een hond die hij normaal ECHT niet moet en nu ging hij er mee spelen...

Maar grommen en tanden laten zien moet toch echt een duidelijk teken zijn, maar mijn hond weet van geen ophouden en ging zelfs piepend op zijn rug liggen (op een hele blije manier)

Heb ik een gevalletje apart?

Nee geen geval apart. Want dat zou betekenen dat er geen enkele andere hond zou bijten en/of agressief zijn.

Maar gezien de genetische soep waaruit je hond is samengesteld is dit niet echt verbazend. Stafford zijn zeer stress gevoelig, rottweiler ook niet direct van de simpelste (hebben ook soms last van een kort lontje) en dan een boxer die gewillig stekeblind en oost indisch doof zijn voor de signalen van een ander. Boxers hebben het door hun super enthousiasme meestal te druk om uberhaupt iets van signalen te zien. Dit tot ergernis van andere honden 

Dus aan jou om te delegeren 

 superantwoord

Hoe meer de andere hond hem niet wil, hoe meer Baloo zijn idioterie ten toon stelt....

Bizar om te zien soms.

Dank voor jouw antwoord Eliane.

Denk dat Eliane het goed heeft samengevat.

Elk ras is anders, las laatst een leuk stukje op facebook over een herder en een labrador. De herder heel berekenend, de labrador vrolijk en vrij. Als die elkaar ontmoeten, is de labrador in de ogen van de herder zwaar onfatsoenlijk. De herder houdt van gepaste afstand en op een geheel andere manier met elkaar omgaan dan de 'dommige' overenthousiate labrador die meteen de persoonlijke ruimte van de herder inneemt.

Het ligt dus ook heel erg welke rassen met elkaar om kunnen gaan en welke weer totaal niet. Bij jouw hond is dat moeilijker, omdat je een beetje van alles hebt.

Daarbij komt, vind ik, dat gemiddeld gezien heel veel honden geen hondentaal meer kennen. Wij mensen hebben ze aan de lijn en honden komen, onder goede begeleiding, niet meer zo veel in contact met andere honden.  Pups komen tijdens de puppycursus met andere pups in contact, maar veel minder met volwassen honden. Honden die los lopen en zo naar je toe komen, is nog maar de vraag of ze wel met andere honden kunnen. Wij (de mens) maken eigenlijk onze honden heel erg hond-asociaal. Maar misschien draaf ik wel een beetje door

 Ik denk dat je gelijk hebt, hoor, hoewel het niet per se op ts van toepassing is.

maar hoe vaak wij wel niet een angstige baas hebben als onze hond een keertje snauwt. Dan heeft ze dus serieus al vijf andere signalen uit de kast getrokken (proberen andere hond te ontwijken; negeren; wegkijken; lippen likken; grommen) en als dan zo'n ongemanierde pummel tóch nog met zijn neus onder haar staart wil, tja, dan volgt inderdaad happen (in de lucht). Geen probleem, zelfs ongemanierde pummels hebben het dan wel door en laten haar met rust. Maar tegen die tijd zijn baasjes vaak angstig en hebben wij een "agressieve hond". Eh, nee, die van jou is opdringerig, onze heeft al heel vaak verteld dat ze niet zat te wachten op zijn nabijheid. 

Maar maakt idd enorm uit met rassen :D

De staff staat bekend om zijn intolerantie naar andere honden, dit had dan ook voor de aanschaf al bekend moeten zijn en is dus niet bijzonder. Meestal uit het zich rond de leeftijd van 1 jaar in ergere vormen.

Ik zelf zou jou hond leren om andere honden te negeren. Zo voorkom je een hoop ellende.

Roosje, bedankt voor je antwoord.

Wij hebben niet bewust een staff aangeschaft.

Wij hebben een asiel pupje aangeschaft. Wij hebben de moeder gezien en aan de hand van haar gedrag (ook naar andere honden toe) hebben wij de pup genomen. Er werd ons toen verteld dat de moeder een kruising boxer/mechelse herder was.

Achteraf hebben wij een DNA test gedaan, juist om zekerheid te hebben over de rassen en hoe daar mee om te gaan. Toen kwamen we erachter dat het asiel onjuist informatie had gegeven en dat de vaders kant 100% staff is.

Ik zou zelf niet bewust een staff aanschaffen. Maar je huisdier wegdoen omdat hij die genen blijkt te hebben gaat mij ook te ver.

 DNA tests zijn (nog) niet accuraat genoeg daar er nog veel te weinig DNA materiaal in de data banken zitten

https://www.youtube.com/watch?v=4a4CDvK868w

Maar goed ervan uitgaan dat je hond een Staff mix is moet je rekening houden met hond intolerantie, en daardoor niet meer met alle honden kan.

Heb zelf een APBT reu 19 mnd en sinds zo'n 6a7 mnd geleden begonnen met gedrags verandereing en kan nu alleen met klein selectief groepje (slinkt nog steeds)  omgaan.

Kijk bij dit 'soort' honden kan de vlam al gauw in de pan slaan, b.v. de andere hond is niet gediend van 'stuiterbal' gedrag of to much in the space, gromt of hapt hou dan je hart maar vast, deze rassen al dan niet gemixed zullen niet gauw deze uitdaging uit de weg gaan.

Heb met m'n reutje 2x een 'echte' aanvaring gehad, Jojo was toen +/- 13mnd (Jojo vast) met een Airdale terrier (los) en 1x met een 12mnd Tosa Inu (los) leek deze mensen wel leuk om ze met elkaar te laten spelen, Jojo ging meteen voor de strot, vandaar kijk AUB uit

Heb nog een teef van 4 jr en zij was/is een tandje erger, zij is een mix van Am-Bulldog - Presa de Canario, en voor zover ik kan (be)oordelen vind ik mixes van deze rassen 'erger' dan de volbloed rashonden.

Minder stabiel zeg maar.

 Dat zou inderdaad te gek zijn. 

Het voordeel is dat je nu een aantal zaken weet, zodat je dus gerichter kan dirigeren. Net zoals je weet dat je bij een auto moet sturen omdat je anders tegen een boom knalt 

Nee hoor, ik heb een 100% boxerventje van 17 maanden. Net als jouw hond heeft hij het veeeeel te druk met spelen en gewoon druk zijn dat hij ook erg opdringerig is naar andere honden. Hoe lelijker die andere hond naar hem doet, hoe leuker hij het lijkt te vinden en blijft tot het irritante toe aandringen en uitdagen om te spelen.

Als een duidelijk dominante hond hem echt duidelijk maakt NU op te moeten houden (Babs is daat bijvoorbeeld heel goed in) gaat hij onderste boven haar bek liggen likken. Babs lijkt op dat moment heel agressief, maar ze is hem dan gewoon even spuugzat en maakt hem dat (op zijn boxers, beetje lomp) duidelijk. Honden van andere rassen zijn wat moeilijker, zal wel liggen aan de manier van spelen en communiceren van de boxer.. Meestal zijn het dog-achtige die het wel snappen, maar ook met Labradors kan hij gewoon leuk spelen (zijn ook vrij lomp in hun spel, dat bevalt hem wel haha)

Het siert je dat je toch 100% voor je hond gaat

Als nu dus gebleken is dat er veel staff in zit en je ziet nu al 'vreemd' gedrag, dan zou ik echt beginnen met je hond te leren om andere honden te negeren. Hier ga je de rest van zijn/haar leven namelijk enorm veel profijt van krijgen en een hond hoeft echt niet gelukkig te worden door met andere honden te spelen. Sterker nog: een echte Staff is gelukkiger met mensen als met honden.

Een Staff is wel een werker, dus geef hem/haar genoeg uitdaging en beweging. Te veel is natuurlijk ook niet goed, dus probeer uit te zoeken wanneer je hond zich het beste voelt.

Nee geen geval appart.

Onthoud dat voor je hond zijn eigen sociale groep het belangrijkst is. Jullie als baas, iedereen die bij je in huis woont, dus ook andere dieren. Honden waarmee hij een band heeft, die hij goed kent.

Daarvan weet hij hoe ze zijn, die zijn voorspelbaar. 

Alles buiten die groep is voor je hond niet belangrijk. Daar an weet hij ook niet hoe ze reageren en dit maakt onzeker, het spannend.

Ik zelf leg de focus op mezelf als baas. Luca en ik wandelen samen. Alles om ons heen, daar lopen we gewoon voorbij.

Alleen haar type hond, daar mag ze naar toe en even rennen.

Misschien zou je ook veel meer samen met je hond kunnen doen en de omgeving laten voor wat het is.

Ik geloof niet dat het niet kennen van hondentaal ook maar iets te maken heeft met genetica, maar juist alles met socialisatie. Zelf ben ik van mening dat het veel moeilijker is om pitbullachtige honden te socialiseren, doordat veel mensen vooroordelen hebben en daarom met een boog om je heen lopen. Dit maakt je hond heel onzeker, dit is namelijk geen natuurlijk gedrag voor honden. 

Mijn hond is als pup niet gesocialiseerd, maar uiteindelijk heeft hij toch hondentaal geleerd. Ik heb dit bereikt door mijn hond elke dag met andere honden te laten snuffelen en spelen.

Ik vind het een nare uitspraak om te zeggen dat een echte staff gelukkiger is met mensen dan met honden. Deze uitspraak is gebaseerd op je eigen gevoel en totaal niet op feitelijke info. Een Stafford is net zoveel hond als een labrador en een poedel en er is geen onderzoek dat aantoont dat dit ras geen sociale behoefte heeft. Persoonlijk vind ik het mishandeling voor je hond om hem sociale contacten met soortgenoten bij voorbaat te ontnemen. Stel jij is een leven voor dat je nooit meer met een mens mag praten of omgaan. Ik ken een heleboel Staffords en die zijn bijna allemaal super sociaal naar andere honden. Zeker allemaal uitzonderingen?

 Dan roep ik dus vaak "zo, gelijk heb je". Zeker bij teefjes, die worden blijkbaar zo vaak lastig gevallen door andere honden dat ze al gaan zitten of liggen zo van "dan kun je er lekker niet bij". Soms is Dobby dan niet eens opdringerig, maar als ze snauwt, prima toch? Hoort er gewoon bij.

 ik heb juist altijd geleerd dat bogen maken ontspannend is voor honden en dat recht op elkaar aflopen heel onbeleefd is en honden dit van nature niet doen.

Mijn eerste hond die ik van pup af aan had, heb ik ook met elke hond laten spelen en kennis laten maken. Dat was eigenlijk een fout, omdat uiteraard lang niet iedereen daar van gediend is en ik het haar dan weer af moest leren. Bovendien vond ze rassen als border collie doodeng, ook sommige andere rassen met veel haren voor de ogen oof veel vlekken in de vacht was onduidelijk voor haar en daar reageerde ze ook niet altijd sociaal op.

Zelf ben ik van mening dat sommige honden op volwassen leeftijd, van welk ras dan ook, nu eenmaal niet altijd meer graag met onbekende honden omgaan en je dat ook niet moet willen, en dat je dan juist wel bogen moet maken om andere honden heen en de hond te leren dat je die honden kunt negeren.

"  ik heb juist altijd geleerd dat bogen maken ontspannend is voor honden en dat recht op elkaar aflopen heel onbeleefd is en honden dit van nature niet doen.
Mijn eerste hond die ik van pup af aan had, heb ik ook met elke hond laten spelen en kennis laten maken. Dat was eigenlijk een fout, omdat uiteraard lang niet iedereen daar van gediend is en ik het haar dan weer af moest leren. Bovendien vond ze rassen als border collie doodeng, ook sommige andere rassen met veel haren voor de ogen oof veel vlekken in de vacht was onduidelijk voor haar en daar reageerde ze ook niet altijd sociaal op.
 
Zelf ben ik van mening dat sommige honden op volwassen leeftijd, van welk ras dan ook, nu eenmaal niet altijd meer graag met onbekende honden omgaan en je dat ook niet moet willen, en dat je dan juist wel bogen moet maken om andere honden heen en de hond te leren dat je die honden kunt negeren.
 
  "

Dobry

 Klopt, recht op een dier aflopen (zelfs niet alleen bij een hond) is zelfs bedreigend, intimiderend. Hem aankijken heel erg bedreigend. Uberhaupt een dier aankijken kan heel intimiderend en bedreigend zijn.

Tenzij je je dier heel goed kent en bvb vriendelijk met je dier kletst als je hem aankijkt. Dan kan je hond of kat leren dat dit prettig en vriendelijk bedoelt is.

Soms gaat een hond niet in een hele grote boog, maar dan kijken ze weg, snuffelen, vertragen hun tempo. Zo laten ze ook zien dat ze het goed bedoelen.

Recht op een andere hond af is een regelrechte aanval, weg wezen dus!

Voor een hond is de eigen sociale groep belangrijk, alles waar ze een band mee hebben. Wat daar buiten is, is idd niet belangrijk, totaal niet belangrijk.

Het kan, dat als ze een hond zien, die het zelfde spel heeft, ze even contact maken en even spelen, maar spel wordt soweiso minder belangrijk als ze ouder worden. 

Je hebt honden die alles „leuk" blijven vinden. Dit kan echter ook gewoon aangeleerd gedrag zijn, de hond weet niet beter om op alles af te gaan. Dat zijn de uitzonderingen.

De meeste honden vinden het niet prettig contact met vreemde honden eenmaal volwassen.

"  Dan roep ik dus vaak "zo, gelijk heb je". Zeker bij teefjes, die worden blijkbaar zo vaak lastig gevallen door andere honden dat ze al gaan zitten of liggen zo van "dan kun je er lekker niet bij". Soms is Dobby dan niet eens opdringerig, maar als ze snauwt, prima toch? Hoort er gewoon bij. "

Wilma en Dobby

 Luca ruikt voor veel reuen onweerstaanbaar lekker. Ze heeft zo veel reuen over zich heen gehad, ze begon op een keer afsnauwen. De meeste reuen accepteerde dit.

Nu heb ik geleerd honden af te houden, vond dat eerst moeilijk uit angst voor de andere eigenaar. 

Ik zie van te voren al dat het een reu is die wat wilt (piepen, kwijlen, een bepaalde blik) dan loop ik weg of stuur de reu weg.

Een keer een snau moet kunnen, maar toch vind ik het voor geen van de honden prettig. Voor Luca worden hknden zo steeds minder leuk. Als ik ze afhou, is het voor haar geen vervelende ervaring.