hond wilt niet meer wandelen.

Hallo,

Ik heb een oudduitse herderteef die haar half zuster in mei is verloren na 8,5 jaar alles samen gedaan te hebben. De inmiddels overleden hond was met uitgaan duidelijk de leider en zij volger. Als ik nu met haar uit ga dan liefst alleen snel haar behoeftes en dan trekt ze enorm terug naar huis. Grote stukken wandelen begint ze zich echt op te winden en enorm trekken.zodra het even kan maakt ze rechtsom keer naar huis. Dit gedrag is al vanaf mei en krijg haar hoe dan ook niet opgevrolijkt om te wandelen. Herkent iemand dit en of heeft iemand tips, wellicht accepteren dat ze het gewoon echt niet meer leuk vind zonder haar zuster?

Groetjes sjattukuh

Heb je als eens met iemand met een hond uit de buurt geprobeerd ofje hond dan mee wil lopen?

Nee dat niet, ze is ook geen fan van anderen honden. Zodra er ook maar eentje aan haar ruikt begint ze te grommen maar dat is altijd al zo geweest.

Heb je al geprobeerd de hond in de auto te zetten om ergens anders te gaan wandelen ?

Is het gedrag in huis ook veranderd na het wegvallen van je andere hond ?

Mijn hondje was na het overlijden van mijn andere hondje ook totaal van slag. Wilde niet meer spelen, was aan het zoeken, lag zielig in de bench, kon niet meer alleen zijn,kortom was totaal zijn vrolijke,speelse zichzelf niet meer. Depressief zou je t kunnen noemen. Hij miste haar en was verdrietig. 

Nu met een pup in huis is hij weer helemaal zichzelf. Het gaat gelukkig weer goed met hem.

Nu zeg ik niet dat dat bij jou ook zo is en dat je een andere hond erbij moet nemen hoor.

Maar het zou kunnen dat zij van slag is door het wegvallen van haar zus. Misschien eens contact opnemen met een gedragstherapeut. Of wellicht dat er een hond in de familie is die zij goed kent en kijken hoe t gaat als ze samen wandelen.

Ik denk dat je haar de tijd moet geven om het te verwerken en wandelen echt op haar tempo moet doen. 

Wil ze meteen naar huis, dan ga je dus naar huis. Ze geeft vanzelf aan wanneer ze weer wat verder wil wandelen. 

Sommige honden hebben erg veel tijd nodig om het verlies van een maatje te verwerken.

Je zou haar kunnen ondersteunen met Bach bloesems, maar dan wel via een anamnese, zodat je gerichte remedies kunt inzetten. En ik ben voorstander van geen druk op de hond zetten als dat niet nodig is. Lopen 'moet', maar wel positief. Dus het gedrag ombuigen naar wat jij wilt zien. Als je weet waar de problemen beginnen, dan ga jij al ver vooraf afleiden met belonen of spel. Net waar je hond gevoelig voor is. De plek naar het negatieve gedrag toe moet altijd 'leuk' gemaakt worden. Heeft je hond een stukje als 'leuk' ervaren door jouw anticiperen met beloning/spel, dan ga je gewoon weer terug. Beetje bij beetje kun je dan verder van huis gaan. Pak ook nieuwe routes om gedrag mogelijk te doorbreken. Een tuigje helpt om gedrag te begeleiden, zodat er minder druk op die nek komt te staan. Altijd train je vanuit een losse lijn. Een gedragskundige kan je hier evt. ook bij begeleiden.

Sterkte er mee.

Bedankt voor jullie reacties, ik heb nog een kruising jack russel maar die maakt geen verschil.

Buiten staat geen druk op de lijn, dan behalve als zij haar grote boodschap gedaan heeft en mij mee naar huis trekt, dat is ong 20meter verder. Verder weg lopen betekent idd stress. 

Ze is wel verandert in de zin van meer blaffen cq waken maar dan echt om het geringste. Voorheen waakte haar zuster nl.

Binnenshuis ligt ze liever nu in de keuken wat voorheen niet was. Kanttekening: enige tijd voor het overlijden van zina lag zin zina ook altijd in de keuken. Djenna daarin tegen lag daar nooit pas na het wegvallen van zina.

Ze heeft naar mijn inziens ook meer een sneue triestige blik in haar ogen gekregen,

Ik borstel haar nu ook buiten om zich op het gemak te voelen maar ze laat het toe uit respect voor mij,eenmaal ze de kans krijgt springt ze op en trekt ze naar huis,geef ik haar de kans rent ze naar huis.

In het verleden zei ik altijd Djenna, pak zinaa, om te spelen. Laatst ns eenmaal geroepen en jawel ze sprong op begon te zoeken en te piepen, toen wist ik waar het aan lag. Ze is zeker de jongste niet meer maar hoe kan ik het haar nog leuk maken?

In aanvulling op mijn vorige reactie: opvallend is ook dat djenna niet meer graag binnen komt. Ze lagen altijd met mooi weer in de tuin met parasolletje, eten en drinken en ligplek. Sinds het overlijden van zina komt ze niet meer naar binnen als ik haar roep. Integendeel ze springt op en rent verder de tuin in. Ik ben dan genoodzaakt om de riem erbij te pakken. Pas als het donker buiten is dan komt ze wel van zelf naar binnen. Ik snap dat ze haar zuster mist en ja,hun wereldje bestond echt uit hun twee waar niets of niemand tussen kon komen, echter vind ik het moeilijk haar zo goed als mogelijk te plezieren. Spelen kent ze niet heeft ze door haar verleden nooit gekend, met haar zuster wel maar niet met mensen. Ze eet wel goed en ik voer haar al enige tijd bij omdat ik haar de dikste niet vind. Dat gaat allemaal prima, het is puur haar gemoedstoestand dat ik denk is ze ongelukkig?! 

Agossie kijk dat koppie... 

Toch zou ik je adviseren om eens te bellen met een gedragstherapeut. Gewoon om eens wat inzicht van een deskundige te krijgen die je wellicht wat handvatten kan geven. Ik ken er geen maar er zijn hier vast medeforummers die je tips kunnen geven. 

Voor nu dikke knuffel voor Djenna

Dank je theetje, fotos waren idd om te verduidelijken hoe sneu ze nu kijkt. Natuurlijk speelt leeftijd een rol gezoen haar grijze uitstraling echter het grijs worden lijkt meer als eerst. 

Wat triest zeg dat ze haar zus zó mist.....het is duidelijk dat ze haar maatje en grote leider mist. En nu eigenlijk de weg kwijt is...

Ik denk dat je het tijd moet geven. Ook honden kunnen rouwen, mijns inziens.

Maar langzaamaan moet jij de rol van leider weer gaan overnemen, zodat ze haar plezier maar vooral vertrouwen weer terug krijgt, zou ik zeggen......

Dus maak de wandeling zo ontspannen en plezierig mogelijk. Praat desnoods vrolijk over wat je allemaal ziet onderweg.....leid haar zodoende af en ' lok' haar zodoende mee. 

Voorzichtig, elke 20 meter verder is een overwinning. Maar blijf onder het spanningnivo; als ze echt gaat trekken, ga dan rustig terug.

Wil ze n dag niet, dan doe je alleen n plasrondje..

Maar blijf haar met rustige vrolijkheid uitnodigen tot herontdekken van de wereld.......

Veel succes met die lieverd!

Je hond maakt duidelijk een rouwproces door. Dat heeft echt tijd nodig. Sommige honden lijken een verloren soortgenoot niet te missen, andere honden zijn duidelijk van slag. Dit heeft ook te maken met de plaats die de hond in de roedel had. Jouw hond is zijn leider kwijt en is onzeker geworden. Wil het liefst veilig thuis zijn en trekt zich terug. Heb geduld en wat heel belangrijk is, ga niet mee in het gedrag van je hond. Een hond voelt feilloos aan hoe jij je voelt. Zorg dat jij nu de leiding stevig in handen hebt, meer dan ooit. Laat je hond voelen dat jij stabiel bent. Tuurlijk vindt je dit gedrag hartverscheurend. Maar probeer dit niet aan je hond te laten merken. En zoals al eerder werd gezegd, ga eens wandelen in een andere omgeving. En laat je hond toch eens kennis maken met andere honden. Als je hond gromt zal dat waarschijnlijk zijn omdat deze onzeker is. Ik weet natuurlijk niet genoeg van je hond af, maar mijn ervaring is, lekker laten grommen  het is hondentaal, ze sluiten vanzelf vriendschap.  dat weet je natuurlijk zelf het beste. Het moet wel veilig blijven. Nieuwe spelletjes zijn nu misschien ook leuk voor je hond. Veel sterkte en een knuffel voor je hond

Wat een schattig snoetje heeft je hond! Hopelijk vindt je snel een oplossing... anders misschien een leuke speelvriendin/vriend in de buurt zoeken??

Dat Rex (Duitse-mechelse herder) overleed ging Drib zoeken en wilde niet meer spelen (ze was juist super speels) met andere honden. Na een paar maanden kwamen we wat witte herders tegen. Die wilden niet spelen, maar Drib ineens wel. Vanaf dat moment ging het beter, tenzij ik het ff moeilijk had.

Is haar bewegingsapparaat gecontroleerd door een da? Het kan natuurlijk ook dat ze pijn heeft.

Ach dat koppie, inderdaad hartverscheurend om te zien.

Ik ga mee met Goldendelerius en Coby,

ik zou praten met haar, zeggen dat je Zina ook zo mist, maar dat ze nu op jou kan reken voor steun, probeer dat in beelden over te brengen naar haar.

Stel je bent ongeveer halverwege jouw levenscyclus. En je deelt je leven dag en nacht al heel de tijd met iemand die jouw steun en toeverlaat is. Plots is dit gedaan, weg. Jouw wereld stort dan in elkaar. Wat je dan voelt is onzekerheid, gemis, pijn..... Ook lichamelijk gebeurt er het een en ander. Alleen weten velen dit niet en het is ook niet zichtbaar (lichamelijk toch niet, maar wel via het gedrag).

Het lichaam maakt de nodige hormonen aan (niet enkel gynaecologische) en zorgt normaal voor een gezonde balans. Wanneer dit door een medisch probleem of geestelijke impact verandert ontstaat er een disbalans. En dat is wat je nu dus aan haar ziet qua gedrag.

Wat jouw hond nu nodig heeft is aandacht, tijd, begrip, geduld, ondersteuning en liefde. Net zoals wij dat nodig hebben. 

Onderzoeken van hun hersenen hebben aangewezen dat het verwerken van emoties gelijkaardig is aan die van de mens. Maar dan op het niveau van een 2 à 3 jarige. Ze voelen dus ook behalve positieve emoties ook pijn, verdriet, gemis enz....

Wanneer mensen de diepte in zakken zijn er de nodige hulpmiddelen. Bij dieren is dit minder makkelijk op te vangen voornamelijk door dat we niet dezelfde taal spreken. 

Ga er naast/tegen liggen. Streel en knuffel haar. Geef haar jouw onverdeelde aandacht.

Als je over een wagen beschikt zou ik voorstellen haar mee te nemen naar een nieuwe rustige plek. Neem voldoende lekkers mee. Maar dan ook echt lekkers, zoals een klein stukje gebakken lever met wat zout op in hele kleine blokjes gesneden. Doe daar dan ook nog hele kleine blokjes rauw rundstoofvlees en kleine stukjes kaas bij. Het is niet de bedoeling om meteen enorme wandelingen te maken. Hou het rustig en strooi telkens wat stukjes lekkers voor haar uit. Als het op is en ze wordt onrustig ga je gewoon naar huis. Haar nu tot iets gaan dwingen waar ze zich niet OK bij voelt gaat ze alleen nog maar meer stress krijgen en dat willen we net niet. 

Ook in de tuin kan je dit toepassen. door haar aandacht af te leiden en wat van dat lekkers rond te strooien. Neem bvb een leeg kartonnen doosje van de eieren en stop daar wat lekkers in, doe het dicht en zet het voor haar neer. Als ze daar op reageert kan je stilletjes aan hier en daar een paar doosjes zetten. Geef haar eens een gedroogd stuk kophuid waar ze lekker kan op kauwen. Vul het zwarte gat waar ze in terecht is gekomen met aandacht en bezig zijn.

Zorg wel wanneer je met het "lekkers" bezig bent en met de ander hond geen conflict ontstaat voor het eten. Misschien op zo'n momenten ze thuis toch even apart zetten. Op de wandeling kan je voor de ene links wat strooien en voor de andere rechts.

En zie dat je veel met hen bezig bent.

Soms lukt het niet op deze manier en gebeurt het dat we honden bepaalde medicatie moeten geven om hen te ondersteunen. Maar probeer eerst dit een tijd. Als het dan echt niet veranderd en ze moedeloos blijft mag je altijd een pb-tje sturen. Dan kan ik bepaalde zaken voorstellen die je dan met je dierenarts verder kan uitwerken.

Succes

Deed je voorheen ook dingen met haar alleen of was ze in alles samen met de andere hond?

Dank jullie wel voor de reacties, ik zal proberen mijn best doen eea zo prettig mogelijk te laten verlopen.

Op de laatste vraag wil ik graag antwoord geven: ze waren in alles samen, samen wandelen standaard djenna rechts en zina links, samen spelen, letterlijk samen uit een bak eten, fantastisch was dat om te zien zag je twee kopjes in de bak grabbelen, lagen altijd samen op hun kussen, als de een naar buiten rende ging de ander erachteraan, de ene kwam naar binnen hup de ander ook, blafte zina als eerste hup ging djenna bij haar staan, ook samen knuffelen, samen aaien, eigenlijk zoals eerder gezegd alles.

In het verleden had ik eerst zina, maar omdat zij destijds niet goed ging heb ik gelukkig haar half zuster kunnen adopteren djenna dus, vanaf die tijd ging alles prima maar wel hun wereld, zina bleek al op jonge leeftijd ernstige hd te hebben waardoor intensieve training cq werken niet meer aan de orde was. Beiden honden waren door hun verleden ondoordringbaar (ernstige verwaarlozing waarnaar inbeslagname volgde wellicht trauma opgelopen daar andere broertjes zusjes ouders hun eigen puppies te lijf gingen vanwege de honger, in totaal 14 honden in beslag genomen destijds en alleen zina en djenna waren enigzins plaatsbaar, rest heeft het niet mogen overleven helaas. Zina en djenna hebben in het asiel een nest gekregen en toen deze werden geadopteerd bleven zij over, ik koos voor zina daarna djenna om hun een kans te geven maar de sporen van hun verleden is tot op de dag van vandaag nog zichtbaar)

Waarschijnlijk is het nu duidelijk dat zij letterlijk twee poten op een buik waren en dat djenna haar steun en toeverlaat erg mist.

goeie tips weer erbij!

wat een verhaal zeg, het verklaart wel e.a. Ik ben blij dat tenminste Zina en Djenna nog een mooi thuis gekregen hebben.

Dank je dobry

Het onprettige verleden speelt zeker een rol en nu d'r maatje en steun en toeverlaat kwijt, is gewoonweg trauma. Ik vraag het, omdat ik vaker hulpvragen krijg na scheiding of overlijden van een roedelgenoot, waarbij de honden echt alles samen deden. Ik zie dit ook bij paarden, die jarenlang met elkaar optrekken. Het verzelfstandigen van deze karakters vergt ontzettend veel geduld. Zelf ben ik geen voorstander van reguliere antidepressiva, omdat die ook flinke bijwerkingen kennen en hersenschade kunnen opleveren. Dan zijn er binnen de verschillende natuurlijke geneeswijzen genoeg mogelijkheden om te ondersteunen met middelen die bij de hond passen.

Ik ben van mening dat honden, onze gevoelens perfect aanvoelen.
Praat eens met regelmaat met je hond.
Wat je wilt, jou stress, jou visie...wat jij wilt van je hond (dat ze gewoon gelukkig is)
Blijf praten met je hond in jou woorden en emotie's.
Blijft het probleem zich voortdoen? Ik zou je dan willen adviseren om een dierentolk in te schakelen.
Een gedragsdeskundige zou wel kunnen helpen, maar omdat dood hierin betrokken is van haar beste halfzus...zou ik toch een dierentolk willen adviseren.

Over 3 maand moest ik een hondje laten inslapen ik heb nog een hondje en denk dat ze myn verdriet voelt want ze gromt naar andere honden na 10j samen met haar zusje is ze moeilijk om te eten wat ze vroeger samen aten haar gedrag is enorm verandert en ze slaapt veel