Duitse Herder/ Mechelse Herder/ Zwitserse Herder?

Hey-Hoi,  na een jaar goed nadenken hebben wij, onze familie, besloten om een puppy in huis te nemen. In mijn jeugd heb ik twee duitse herders gehad, een valse voor vreemden (niet voor ons) en een ongelooflijke lieve zwemmer. We hadden ze beide opgenomen van een man die ze wou afmaken. Maar nu twijfelen we. Mijn man wilt geen duitse herder maar liever een zwitserse. Maar daarin tegen heeft mijn oudste dochter liever een hond die op zijn minst beter te trainen is dan een ''Saluki'' (mijn mans voorkeur)  en wilt mijn jongste dochter een Newfoundlander. Toch wil ik graag een herder en heb ik mijn familie overgehaald. Met de resterende vraag of er een verschil is in een Duitse Herder / Mechelse Herder en Zwitserse Herder qua opvoeding en karakter?  Alvast Bedankt, Elisabeth

Wat zoeken jullie precies in een hond?

Hieronder even kort de karakters van de genoemde rassen, hoewel dit natuurlijk per hond kan verschillen:

In mijn ogen is de Mechelse het pittigst. Ik zie vaak mensen met Mechelse herders die het ras hebben onderschat. De Mechelse Herder staat vooral bekend om zijn werkwilligheid, vasthoudendheid, scherpe intelligentie, hardheid, oplettendheid, slimheid, moed, enz. Hij is ook zeer trouw en natuurlijk ook zeer waaks. De Mechelaar beschermd zijn gezin en hun bezittingen zeer overtuigend. De Mechelaar is een beweeglijke en temperamentvolle hond die dominant kan zijn.

De Duitse herders die ik ken zijn erg vriendelijk, wel wat terughoudend naar vreemden. Ze zijn zeer flexibel, energiek, nieuwsgierig, sterk en betrouwbaar. Dit ras heeft een prachtige uitstraling en is zeer wendbaar met veel uithoudingsvermogen. Mijn voorkeur gaat hierbij uit naar de Oud Duitse herder, omdat deze mooie rechte ruggen hebben. Dit is echter een kwestie van smaak. Wat betreft karakter maakt het volgens mij niet veel uit.

De witte herders zijn ook vriendelijk, maar in mijn ogen nog wat terughoudender naar vreemden dan Duitse herders. Naast hun fijne en lieve karakter en hun aanhankelijkheid naar de baas en gezin, is het een hond die graag geestelijk en lichamelijk actief bezig is, de Zwitserse Witte Herder is slim en leert snel. 

DH en ZH zou in wezen hetzelfde moeten zijn, daar het feitelijk hetzelfde ras is.

Maar bij de ZH zie ik toch meer angst/onzekerheid dan bij de doorsnee DH.  Niet in in uitgesproken mate hoor, maar het is er wel.

Bij de DH heb je enorm verschil in werk- en showlijnen. Ik persoonlijk zou uiteraard kiezen voor de werklijn. Daarin zitten best gemoedelijke exemplaren en qua bouw vind ik ze stukken beter.

Gezondheid is natuurlijk niet echt dat, je moet er de dag van vandaag al een dosis geluk bijhebben.

De MH verschilt minder met een DH dan met een ZH. Ook daarin zit in de lijnen heel wat verschil. Je hebt er die prima aarden als actieve huishond en je hebt er waarbij je pakken ervaring nodig hebt en waarmee het dan nog fout kan aflopen.

Bedankt voor jullie reacties!

Ik ben verliefd geworden op de Herders, maar ik zoek in een hond een fijne kameraad die niet bang voor water is en die prima in mijn familie past. Ik ben geen fan van kleine honden maar juist wel van de rechte ruggen in de Herders ;) Mijn oudste dochter wilt de hond veel leren en de hond wordt een deel van de familie, hij zal binnen slapen, niet meer dan 2 uur alleen thuis zijn (ivm mijn werk) en moet kunnen opschieten met een aantal katten wiens leeftijd verschilt tussen de 4 en de 9 jaar...

ik ben ook een herdermens, leuke, gevoelige, intelligente honden baasgericht en toch een eigen kop, en mijn keus zou de duitse herder zijn, mijn eerste eigen hond was een duitse herder. Een pitig, lieve, speciale, en relaxte hond.

Een goede dh hoort niet nerveus te zijn en in mijn ogen een rechte rug te hebben. Ik heb lang naar een goede fokker gezocht en uiteindelijk kwam ik terecht bij een wolfsgrauw teefje met rechte rug uit een werklijn. Sommige mensen geloofde me niet eens als ik zei dat ze een duitse herder is  zo was iedereen gewent aan een grote geel zwarte hond met lage achterhand.

Leuk dat je richting de herders zoekt. Het zijn heerlijke honden, maar realiseer je ook dat ze veel nodig hebben. Ik ben opgegroeid met Duitse Herders en mijn man zonder honden. Toen we samen besloten om een hond te nemen kwamen we uit bij de Zwitserse Herder een ras waar we in de eerste instantie nog nooit van gehoord hadden. We zijn ons hierin gaan verdiepen en de omschrijvingen op het internet en de informatie die we van de fokkers kregen spraken ons erg aan. Uiteindelijk dus ook besloten om voor een Zwitserse Herder te gaan via een fokker die aangesloten is bij de rasvereniging. De hond die wij hebben gekregen is echt onze droomhond, maar totaal niet wat wij hadden verwacht naar aanleiding van alles wat we over het ras gehoord hadden.

Jack is allesbehalve gereserveerd en zenuwachtig. We hebben hem echt met veel moeite moeten aanleren dat hij niet op iedereen kon afstormen en dat hij af en toe best eens bij ons mag blijven. Hij heeft een heel open karakter en is voor een herder erg mak. Ik loop regelmatig samen met een vriendin die een Hollandse Herder heeft van dezelfde leeftijd en het verschil tussen die twee honden kan haast niet groter zijn. Zij heeft echt haar handen vol aan haar hond die energie voor tien heeft (ondanks dat ze onwijs veel met hem doet) en ze moet ook erg vaak commando's geven. Als we met de honden over een fietspad lopen en de honden zijn los en er komt een fietser aan, dan moet zij haar hond echt bij zich roepen terwijl de mijne gewoon op z'n plek blijft staan en niet op of om kijkt door die fietser.

Mijn man en ik hebben al zo vaak te horen gekregen wat een ongelooflijk leuke hond we hebben en dat een Zwitserse Herder echt wel heel erg leuk is. Inmiddels vertellen we er maar standaard bij dat onze hond niet echt het voorbeeld is van de gemiddelde Zwitserse Herder en dat ze dus ook niet van deze ervaring uit moeten gaan.

Hiermee wil ik duidelijk maken dat je natuurlijk wel moet kijken naar het ras dat je gaat kiezen, maar het kan zo onwijs per hond verschillen. Als ik andere Zwitserse Herders tegenkom zijn het inderdaad vaak van die zenuwachtige honden, maar dat is in mijn eigen hond niet terug te vinden. Alles wat wij hadden verwacht bij dit ras hebben we niet gekregen. Laatst had mijn man 's nachts de deur van binnen op slot gedaan waardoor ik er niet in kon. Hij werd ook niet wakker van de bel. Ik heb twintig minuten staan bellen, kloppen, rammelen, roepen, steentjes gooien.... In al die minuten heb ik geen enkel geluid gehoord wat kon duiden op de aanwezigheid van een hond. Jack heeft gewoon keurig bij de deur staan wachten tot ik eindelijk binnen was. En wij dachten een waakse hond in huis te halen door een herder te nemen....

Dus ga vooral echt kijken bij de verschillende fokkers, vraag veel informatie over de ouderhonden en sta open voor alles wat je kan krijgen. Want ook al bereid je je zo goed mogelijk voor, het kan altijd anders uitpakken dan je van te voren had verwacht. Herders zijn wel echt heerlijke honden. Ik ken heel veel geweldige herders, daarnaast ook heel veel verschrikkelijke, maar dat ligt voornamelijk aan de opvoeding.

We hebben hier een Duitse herder gehad toen ik jong was. Was een lieve hond maar zo ontzettend voor z'n eigen mensen. Hij had mensenkennis dat moet ik hem wel nageven... Mensen die fout waren oh daar was hij erg dreigend naar. Hij heeft nooit iemand gebeten bij ons thuis hoor haha maar hij liet merken dat hij het niet op prijs stelde, en het was zeker een hond die een enorme indruk maakte zelfs achter een hekwerk. Was echt een prachtige hond, grote reu, mooi donker goede bouw met rechte rug. Werkelijk waar de mooiste Duitse herder die ik tot op heden gezien heb. Hij is ook oud geworden, 14. Hij was overigens ook wolfsgrauw dus wellicht een werklijn... Die hond was zo goed voor ons toen wij nog kleine kindertjes waren. We hebben uren met hem gespeeld en hij was altijd zo lief. Ik kan me de eerste dagen dat hij bij ons was nog voor de geest halen.  Het was een herplaatser en al zeker 9 maanden toen hij bij ons kwam of zo.

Nu hebben we Obi. De zwitserse herder...  Obi en daarvan zeggen ze dat ze veel zachter in de omgang zijn. Dat kan ik van Obi ook wel zeggen, het is echt een zachtgekookt ei. Hij is echt een enorme goedzak die niemand OOIT wat zal doen. Maar ook voor Obi geldt dat z'n eigen mensen de mensen zijn die hij vertrouwd.. vreemde (mannen) niet zo. Dat vind hij spannend en soms blaft hij dan naar ze. Op straat... of als ze hier zijn. Blaffen of wegdeinzen... niet altijd handig. Probeer mensen maar eens te overtuigen dat je 50kg herder het echt niet slecht bedoeld. Veel mensen zijn uberhaupt al bang voor honden met een schofthoogte hoger dan 50cm of zo. Tja blaffende honden bijten niet.. dat kon niet nog meer waar zijn bij Obi. Obi is wel slecht in druktes.. vergeet het maar dat je hem meeneemt naar de braderie of de kermis. Drukte en niet alles kunnen overzien bezorgd hem veel stress. Op de hondenschool zorgde dit er uiteindelijk voor dat ik gestopt ben. Ik was 90% van de tijd bezig hem te kalmeren en telkens deden zich er weer nieuwe situaties voor waardoor de spanning weer opliep (b.v. andere hond die losbrak, mensen die onverwachte dingen deden etc). Speurles ging veel en veel beter met hem, vond ie heerlijk. Het was niet druk en  meer "alleen" met hem bezig zijn. Daar was hij ook enorm goed in. Obi was hells als pup.. vooral door z'n onzekerheid.. overal in bijten tot kapotte kleding aan toe. Hij was zo druk zo gespannen kon geen rust vinden. We gaven hem verplicht rust en dat hielp wel maar eenmaal buiten deze uren was hij zo'n stresspupje. Dat is typerend voor de Zwiterse herder voor mij... dat gespannen onzekere gedrag. Assertiviteit heeft Obi nauwelijks van gehoord... hij is heel erg lief voor andere honden misschien zelfs te lief soms? Hij kan wel met alle sociale honden goed opschieten. En de asociale honden die hem willen bijten daar rent hij zo snel hij kan voor weg. Hij zoekt zeker geen conflicten.. en hij heeft zoiets meteen door van andere honden. Hij is enorm slim.. hij opent alle deuren hier in huis... weet precies hoe en wat. Hij heeft m'n vader al compleet naar z'n hand gezet (ja echt waar). 

Al wel eens naar de oudduitse herder gekeken? Die hebben die rechte rug en zijn over het algemeen een stuk relaxter dan de gemiddelde dh

Over het algemeen zul je bij Mechelse herders veel pittigere honden treffen dan bij Duitsers en Zwitsers, en tussen de Duitsers en Zwitsers is het voorname verschil dat Zwitsers... tja, zoals Gastinnetje al aangeeft, nogal zachtgekookte eitjes zijn.  Helden op sokken, watjes, een grote bek maar geen ruggengraat. Uitzonderingen daargelaten.

Aangezien niet iedereen in je familie enorm van de herders zijn en ze je toch al tegemoet komen door een herder oké te vinden, zou ik geen Mechelaar nemen.

Zowel bij Duitsers als Zwitsers moet je letten op het karakter van de ouders, bij Zwitsers om te voorkomen dat je een pup uit angstige lijnen koopt en bij Duitsers om te voorkomen dat je een te pittige pup koopt. Bij de keuze tussen een Zwitser of een Duitsers speelt uiteindelijk ook nog een kleine factor mee die kleur heet.  Zwitsers komen alleen maar in het wit, Duitsers in verschillende kleuren maar eigenlijk (bijna) nooit in het wit. Daar speelt dus een kwestie van smaak mee. 

Ook handig om mee te nemen dat verreweg het merendeel van de Zwitserse fokkers langharen fokken en vrij weinig fokken korthaar, dus de zoektocht naar een korthaar is misschien lastiger als daar je voorkeur naar gaat. Bij Duitsers heb je een duidelijke scheiding tussen korthaar en langhaar en worden beide in stand gehouden, daar is een pup van beide vachtvariëteiten dus gemakkelijk te vinden. 

Oh, en als laatste: de Mechelaar valt onder de Belgische herders. Daar vallen ook de Laekenaar, Groenendaeler en de Tervuerenaar onder. Ik weet niet of het karakter bij die rassen heel anders is, daar weten anderen misschien wel meer van. En dan heb je ook nog de Hollandse herders, kort- lang- en ruwhaar. En dan heb ik andere herderrassen zoals de Shiloh, Mudi, Australian shepherd en collies niet meegenomen. En dan zijn er nog de kleinere Scandinavische herderrassen zoals de IJslandse hond, verschillende spitsen, lappenhonden, Laplandse herder... 

Wat ik maar wil zeggen, is dat als jullie voor een herderachtige willen gaan, er meer bestaat dan alleen de Mechelse, Duitse en Zwitserse witte herder.  Er zijn tientallen herdershondenrassen in allerlei soorten en maten en met uiteenlopende karakters. 

Laplandse herders boven, en allerlei andere rassen onder. 

Helaas heb ik geen ervaring met de rassen die je noemt maar ik vind het een interessant topic dus ik volg wel graag even mee :-)

Ik heb alleen ervaring met een Mechelse en Hollandse herder. Ergens lijken ze behoorlijk op elkaar, alleen is de Hollandse herder een stuk minder zenuwachtig. Veel familieleden hebben duitse en Zwitserse witte herders, echt lieve beesten, erg rustig en vriendelijk voor kinderen. 

Ik zou je (uiteraard) 'mijn' ras aanraden, de Hollandse herder (korthaar, want ook daar zit kwa karakter veel verschil tussen) 
Dit zijn gezonde honden, mede omdat ze niet veel voorkomen. Zeer trouw en betrouwbaar, steeds oplettend, waakzaam, actief, zelfstandig, met doorzettingsvermogen, intelligent, bereid te gehoorzamen en begaafd met de ware herdershondenaard. De Hollandse Herdershond werkt graag samen met de baas en hij voert een taak, die hem wordt opgedragen, zelfstandig uit, ze zijn ook lekker uitdagend. 

Ik wens je heel veel succes met de hond die je kiest! :)