puber reu (11 maanden) rijdt op andere honden 
Vind het echt een beetje onzin dat een hond die vroeg gecastreerd word een hond is die geen stabiele volwassen hond kan worden en dat het altijd een "klein kind" blijft.
En ook nog eens dat hij niet goed uitgroeit dit heeft toch ook zeker te maken met veel meer omstandigheden, denk aan voeding, beweging, bouw, voorouders enz
Ook een niet gecastreerde hond kan onzeker zijn en niet stabiel dat heeft daar niks mee te maken.
Voor heel veel jonge reuen is die pubertijd echt een drama, net als bij mensen.
De ene hond zal er makkelijk doorheen gaan met wat reuengedrag wat geen naam mag hebben en de ander word gewoon gek in zijn koppie van de gierende hormonen.
Ik heb 2 reuen lopen 1 die helemaal gek werd van de hormonen en daarom ook geholpen is met 1 jaar, stabiele en hele duidelijke reu mooi uitgegroeid en ja het is en blijft een stuiterbal want het is een aussie die denken dat ze met 15 nog pup zijn!
En m'n collie, beetje reuen probleempjes maar mag geen naam hebben en daarom ook niet geholpen.
Stabiel iet wat onzeker als hij alleen is, mooi uitgegroeid en denkt ook nog dat hij een pup is.
Ik ben geen voorstander van castreren en als het niet nodig zou ik het zeker niet doen.
Maar niet alle reuen zijn even makkelijk en als je merkt dat je hond zelf helemaal in de knoop zit door die hormonen en totaal niet meer bereikbaar is om te trainen dan is een chemische castratie een mooie tussenoplossing om te zien of inderdaad de hormonen de overhand nemen.
In mijn geval veranderde mijn hond 100% naar weer een hond die bereikbaar was om mee te trainen en die weer rust in zijn koppie kreeg.
Van ongelukkig naar een gelukkige hond en dat is het allerbelangrijkste.
Kijk naar de hond en het plaatje en niet naar wat er allemaal misschien wel niet goed is aan "te vroeg" castreren.
Ik weet niet hoe het zou zijn afgelopen als ik het niet had laten doen bij mij aussie, maar ben er van overtuigd dat hij dan niet zo zijn geworden als dat hij nu is.
"
Ik vind dit goed hanteerbaar (ik bedoel, hij is niet helemaal aan het stuiteren) en door alle antwoorden kan ik e.e.a. beter plaatsen. Ik ga het allemaal goed in de gaten houden en kijken naar mijn hond. Ik sta er nu zoveel mogelijk in het hier en nu in. Bedankt voor de reacties!
Yin, Yang & ik
3 doggies
Ik had vandaag al een afspraak staan met de natuurgeneeskundig therapeut voor een observatie en en evaluatie hoe het nu gaat met Indie. Ik ben namelijk bezig met Bachbloesem omdat Indie niet alleen thuis kan zijn. De therapeut is heel goed vind ik en heeft veel verstand ook van gedrag, ze is goed opgeleid en ook regulier. Haar diagnose was in aanvang dat Indie door zijn roerige start in het leven en zijn gevoeligheid wat meer op eigen pootjes moet komen te staan. Hij hangt teveel aan mij. Nou heel ander onderwerp maar even ter achtergrond info.
Maar goed, we gingen een wandeling doen op de hei, zij had haar hondje mee (teefje 8 jaar) dus ik was benieuwd hoe het zou gaan ivm dat rijden etc. en kon meteen feedback vragen dus dat was mooi. Indie heel blij met dat teefje spelen en na 10 minuten probeerde hij haar te rijden. Teefje snauwde hem af en hij deed nog een poging en weer snauwde teefje hem weg en toen kletste Indie even beledigd terug (erg grappig dan is hij echt zijn husky helft met dat kletsen van hem) maar liet het erbij en probeerde de rest van de wandeling niets meer. Als hij al contact zocht dan gewoon door aan haar snuit te likken of snuffen. Daarna kwamen we nog 2 teefjes tegen van 14 maanden en een oud teefje van 12 jaar, die hoorden bij elkaar. Het ene teefje van zijn leeftijd was heel onzeker. De eigenaar zei dat ze niet of nauwelijks durfde te spelen maar zo graag zou willen. Het teefje rende ook blaffend om Indie heen (die had ik aan de lange lijn) en hij bekeek het zo en ging op zijn rug liggen kwispelen en het bange teefje durfde zo naar hem toe te gaan en toen gingen ze spelen! Geen 1 rijpoging deed Indie. Bij het oudere teefje probeerde hij het even maar die snauwde een keer en toen hield hij op. Geen gepiep of onrustig gedoe. Hij ging ook nog even lekker erbij liggen terwijl de 3 teefjes om heen renden en aan hem snuffelde en hij vond het gewoon gezellig. De eigenaar van het bange teefje was helemaal ontroerd hoe Indie echt rekening met het teefje hield waardoor ze durfde te spelen. De therapeut die dus mee was zegt dat Indie heel goed luistert en handelt naar de signalen die afgegeven worden door de honden en zich daar aan houdt. Ze zegt ook dat ik niet nu moet gaan castreren ofzo, hij reageert gezond en is absoluut conflict-mijdend en ze zegt ook wat jullie zeggen: gewoon even aanlijnen om weglopen (wat dus gevaarlijk is met verkeer) te voorkomen en rust inbouwen en even laten gaan. Omdat hij vast zit kan ik hem ook weghalen als hij wel TE zou lastig vallen bij een ander. Indie vindt het totaal niet erg dat hij vast zit, hij reageert juist rustiger dan los want dan zou hij denk ik wel langer lastig vallen denk ik. Ik was blij dit even samen met de therapeut allemaal tegen te komen en ben opgelucht met wat ik gezien heb.
Ik voel me weer wat zekerder en ga gewoon even afwachten hoe e.e.a. zich ontwikkelt.
Bedankt allemaal voor reacties!! Wordt vast nog vervolgd
"
Nou hartstikke mooi toch!? Zal jouw zelfvertrouwen (en het vertrouwen in Indy)ook wel een fijne 'boost' hebben gegeven!
Mijn ervaring met mijn eigen kerels is dat ze heel netjes in het gareel kunnen lopen als een 'dame' dat wenst. Ze zijn goed opgevoed....huhum.....en hebben respect voor de dames......ziet er altijd zo koddig uit als ze 'op de vingers getikt' worden en dan niet weten hoe snel ze hun 'excuses' aan moeten bieden. Weg zijn de stoere praatjes dan hahaha.
Vind het echt een beetje onzin dat een hond die vroeg gecastreerd word een hond is die geen stabiele volwassen hond kan worden en dat het altijd een "klein kind" blijft.
En ook nog eens dat hij niet goed uitgroeit dit heeft toch ook zeker te maken met veel meer omstandigheden, denk aan voeding, beweging, bouw, voorouders enz
Ook een niet gecastreerde hond kan onzeker zijn en niet stabiel dat heeft daar niks mee te maken.
Voor heel veel jonge reuen is die pubertijd echt een drama, net als bij mensen.
De ene hond zal er makkelijk doorheen gaan met wat reuengedrag wat geen naam mag hebben en de ander word gewoon gek in zijn koppie van de gierende hormonen.
Ik heb 2 reuen lopen 1 die helemaal gek werd van de hormonen en daarom ook geholpen is met 1 jaar, stabiele en hele duidelijke reu mooi uitgegroeid en ja het is en blijft een stuiterbal want het is een aussie die denken dat ze met 15 nog pup zijn!
En m'n collie, beetje reuen probleempjes maar mag geen naam hebben en daarom ook niet geholpen.
Stabiel iet wat onzeker als hij alleen is, mooi uitgegroeid en denkt ook nog dat hij een pup is.
Ik ben geen voorstander van castreren en als het niet nodig zou ik het zeker niet doen.
Maar niet alle reuen zijn even makkelijk en als je merkt dat je hond zelf helemaal in de knoop zit door die hormonen en totaal niet meer bereikbaar is om te trainen dan is een chemische castratie een mooie tussenoplossing om te zien of inderdaad de hormonen de overhand nemen.
In mijn geval veranderde mijn hond 100% naar weer een hond die bereikbaar was om mee te trainen en die weer rust in zijn koppie kreeg.
Van ongelukkig naar een gelukkige hond en dat is het allerbelangrijkste.
Kijk naar de hond en het plaatje en niet naar wat er allemaal misschien wel niet goed is aan "te vroeg" castreren.
Ik weet niet hoe het zou zijn afgelopen als ik het niet had laten doen bij mij aussie, maar ben er van overtuigd dat hij dan niet zo zijn geworden als dat hij nu is.
"
Het is voor de mens een makkelijke oplossing, luisterd ie niet? Hoppa ballen er af. Een puber hond maakt voor het eerst zijn hormonen mee, dus logisch dat hij van slag is, en loopse teven daarom extra lekker ruiken. De mens wilt meteen trainen en binnen zo kort mogenlijke tijd dat een hond alles geleerd heeft. Dat is onmogenlijk. Er word vaak teveel van een hond verwacht, en een hond kan niet aan de menselijke eisen voldoen. Gun de hond wat tijd, op een gegeven moment weet de hond wel met zijn hormonen om te gaan en zal het beter worden.
Ik zie veel honden op jonge tijd gecastreerd worden, en het zijn vaak instabiele honden, die nog als een pup reageerd. Bijvoorbeeld op honden af duiken. En erg opdringerig doen. En dat noemt men vaak "spelen". Terwijl de andere hond er juist niet op zit te wachten.
patricia, *Spikey* Nino & Lola 3 doggies
Misschien een domme vraag, maar ik kom er niet uit..
Als een hond gaat rijden door overprikkeling, hoe kan het dan dat dit gedrag stopt na een castratie? Of stopt dit gedrag dan alsnog niet na een castratie?
Ik ben er van overtuigd, dat de castratie mijn hond alleen maar goed heeft gedaan. Overigens was hij wel 3 jaar toen hij werd gecastreerd, dus echt volwassen.
Overal waar ik met mijn andere hond kom, hij word 5 jaar, maar is behoorlijk hyper. Zeggen ze dat ik castratie moet overwegen, zodat hij rustiger zou worden, en niet meer zo fel is. Hier ben ik dan weer niet van overtuigd, omdat zijn gedrag in mijn ogen niet met hormonen te maken heeft. Hij is gewoon van zichzelf erg druk.
De mannen 3 doggies
Het is voor de mens een makkelijke oplossing, luisterd ie niet? Hoppa ballen er af. Een puber hond maakt voor het eerst zijn hormonen mee, dus logisch dat hij van slag is, en loopse teven daarom extra lekker ruiken. De mens wilt meteen trainen en binnen zo kort mogenlijke tijd dat een hond alles geleerd heeft. Dat is onmogenlijk. Er word vaak teveel van een hond verwacht, en een hond kan niet aan de menselijke eisen voldoen. Gun de hond wat tijd, op een gegeven moment weet de hond wel met zijn hormonen om te gaan en zal het beter worden.
Ik zie veel honden op jonge tijd gecastreerd worden, en het zijn vaak instabiele honden, die nog als een pup reageerd. Bijvoorbeeld op honden af duiken. En erg opdringerig doen. En dat noemt men vaak "spelen". Terwijl de andere hond er juist niet op zit te wachten. "
En wat dan nog??
iedereen beslist nog altijd zelf.
Dit soort reacties bedoel ik dus een beetje met het gevoel van loser geven als je je hond laat helpen omdat hij echt met zich zelf in de knoop zit.
Ben zelf kynologisch instructeur en zie veel reuen gedrag voorbij komen waarbij het meeste in mijn ogen niet veel voorstelt maar voor de eigenaar wel degelijk een probleem kan zijn.
Uiteindelijk zitten hun (ookik in mijn geval met m'n aussie) met zo'n hond in huis.
Het is dan erg makkelijk praten met geef het tijd en train lekker door terwijl je wel degelijk ziet dat er ook groep is die echt ongelukkig is met die hormonen binnen hun lijf.
Ik gun iedereen een reu net als mijn collie, beetje stout dol op meiden maar goed te sturen.
Mensen die dit soort types treffen weten echt niet wat het is een reu te treffen waar het iets anders bij gaat.
Voor die groep reuen brengt het wel degelijk veel rust als ze geholpen worden.
Daarom ben ik zo blij met de chemische castratie zodat je echt goed kan zien of de hond echt hormonale problemen heeft.
nogmaals ik ben geen voorstander maar voor een bepaalde groep kan het echt een uitkomst zijn.
Kees 3 doggies
Eens met De Mannen. Soms kan een castratie een uitkomst zijn, ook bij jonge honden. Er wordt hier soms gedaan alsof je een doodzonde begaat als je je hond laat castreren.
Kijk t gewoon even aan Indie, hoe t gaat als ie weer lekker thuis gewend is.
Het is voor de mens een makkelijke oplossing, luisterd ie niet? Hoppa ballen er af. Een puber hond maakt voor het eerst zijn hormonen mee, dus logisch dat hij van slag is, en loopse teven daarom extra lekker ruiken. De mens wilt meteen trainen en binnen zo kort mogenlijke tijd dat een hond alles geleerd heeft. Dat is onmogenlijk. Er word vaak teveel van een hond verwacht, en een hond kan niet aan de menselijke eisen voldoen. Gun de hond wat tijd, op een gegeven moment weet de hond wel met zijn hormonen om te gaan en zal het beter worden.
Ik zie veel honden op jonge tijd gecastreerd worden, en het zijn vaak instabiele honden, die nog als een pup reageerd. Bijvoorbeeld op honden af duiken. En erg opdringerig doen. En dat noemt men vaak "spelen". Terwijl de andere hond er juist niet op zit te wachten. "
ik hoop dat je gelezen hebt dat ik dat juist ook vind en dus nu in elk geval helemaal niet wil castreren of "snelle oplossingen" zoek, ik doe juist alles om me te verdiepen en te investeren. Net als dat hij niet alleen kan zijn...ik doe alles om hem dat te leren op zijn tempo, betaal me scheel aan oppas en regel het zo dat we hem niet frustreren. Dat hoort ook zo als je een hond in huis neemt vind ik. Hij mag groot worden met wie hij is!
Als een hond gaat rijden door overprikkeling, hoe kan het dan dat dit gedrag stopt na een castratie? Of stopt dit gedrag dan alsnog niet na een castratie?
Ik ben er van overtuigd, dat de castratie mijn hond alleen maar goed heeft gedaan. Overigens was hij wel 3 jaar toen hij werd gecastreerd, dus echt volwassen.
Overal waar ik met mijn andere hond kom, hij word 5 jaar, maar is behoorlijk hyper. Zeggen ze dat ik castratie moet overwegen, zodat hij rustiger zou worden, en niet meer zo fel is. Hier ben ik dan weer niet van overtuigd, omdat zijn gedrag in mijn ogen niet met hormonen te maken heeft. Hij is gewoon van zichzelf erg druk. "
volgens mij gaat het erom dat je de hond idd de tijd gunt en pas als echt alles geprobeerd is en de hond is volwassen kan castratie helpen. Alle reacties maken het soms verwarrend :-) maar volgens mij is de boodschap van iedereen dat het zo verschilt per hond en dat je daar naar moet kijken.
Kijk t gewoon even aan Indie, hoe t gaat als ie weer lekker thuis gewend is.
"
Ja dat ga ik ook doen! Het is belangrijk naar hem te kijken en gelukkig start cursus snel en kan ik daar ook feedback vragen. Gisteren werd Indie die aangelijnd was en rustig ging liggen, aangevallen door een herder, echt heel heftig was dat. Hij gilde het uit en lag op zijn rug, hij deed niks het was out off the blue. Ik schrok me wild en heb keihard gebruld tegen die andere hond "oprotten" en toen pas greep die baas in. "Oh nou dat gedrag deed ie al een poosje niet meer maar ik hou hem wel weer even aan de lijn voortaan" zei die eigenaar. Ik heb Indie gecontroleerd en had gelukkig niks. Die man wilde hem snel peren en ik zei dat hij maar mooi bleef staan en we pas uit elkaar gingen vanuit rust want ik wil Indie vertrouwen meegeven en geen paniek. Indie was heel snel relaxed en liep keurig met me mee en keek niet op of om naar die hond. Ik stond te shaken .... Wat ik hiermee wil zeggen, ik was blij dat Indie niet stoer terug ging doen. Hij deed dit heel goed. Ook goed mee te nemen in mijn observaties over hoe hij ontwikkelt. Ik heb hem nog lang niet in kaart om iets te beslissen. Bedankt voor alle reacties!
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?