Angstige jonge Husky

Hallo, Ik heb een siberische husky van 1,5 jaar, Enzo genaamd, waar ik sinds een paar maanden problemen mee heb. Ik had eerst twee Husky’s, en bij mijn scheiding heeft mijn ex de andere meegepakt. Heel plots, zonder dat ze af en toe elkaar eens konden zien, zodat hij misschien kon begrijpen dat Wolf bij haar was, en Enzo bij mij hoorde. Enzo is van nature heel erg onderdanig, wolf was de dominante van de twee. Voor Wolf vertrok had ik nagenoeg geen problemen met Enzo, hij was heel aanhankelijk en eigenlijk mijne grote vriend. Kwam altijd naar me toe en wou er altijd bij zijn. Hij was wel al wat angstig sinds zijn puppytijd.. een ongelofelijk zacht karakter. Misschien wel té lief!? Nu Wolf weg is neemt dit uitzonderlijke proporties aan… Het lijkt wel alsof hij schrik heeft van mij, van elk geluid springt hij omhoog.. hij moet echt aangemoedigd worden om uit zijn ren te komen met knuffels en lieve woordjes. Eénmaal als dat gebeurd is, is hij vrolijk en enthousiast. Maar voor de rest lijkt hij erg schrik van mij te hebben, of misschien wel schrik om iets verkeerd te doen. Hij komt niet als ik hem afroep, en dringt zich vaak tegen de hekken als ik bij hem kom. Ook plast hij van onderdanigheid. Ik laat hem vaak binnen, betrek hem bij alles, hij blijft dan ooit ‘s nachts binnen en ‘s morgens krijgt hij veel knuffels en aandacht.. maar van het moment dat ik de buitendeur opendoe spurt hij naar buiten en gaat hij in een hoekje in zijn ren zitten, bij wijze van spreken bevend van de schrik. Ik heb al vanalles geprobeerd, de zachte aanpak maar ook hem wat proberen negeren, zijn plan laten trekken.. maar er is niet echt een vooruitgang. Ik heb alleszins NOOIT geweld gebruikt. Eénmaal als hij bij me komt luistert hij heel erg goed. Hij is goed opgeleerd en vb. ook één van de weinige husky's die zonder leiband kan lopen(veel training en tips van een gids uit Lapland waar ik geweest ben),mooi achter me blijft en heel lief voor alle mensen en dieren. Hoewel hij in een omgeving met veel personen zelfs schrik heeft om naar mij toe te komen en heel neurotisch gedrag/wantrouwen vertoont. Ik kan vb. me zelfs niet herinneren dat hij aan puppybijten heeft gedaan, het is een dweil van een hond en hij heeft zelfs schrik van een vogel die in zijn ren voorbij wandelt. Herkent iemand dit gedrag en zou u mij kunnen helpen? Ik ben zo goed voor hem maar hij vertrouwt me precies niet, heeft schrik van mij. Zo is er alleszins niet veel plezier meer aan. :e Mvg Christophe

Ik heb hier geen verstand van, maar kan me zeker voorstellen dat door een de nieuwe situatie je hond erg onzeker is geworden.

Geen mogelijkheid om Wolf eens een keer op te halen? Neem aan dat je ex ook het beste wil voor Enzo? Of dat je een keer naar haar huis gaat met Enzo, zodat hij ziet waar Wolf is? Neem aan dat je ex daar wel iets in kan vinden toch als ze hart op de goede plek heeft (voor honden)?

Ik zou een gedragstherapeut inschakelen, want een Husky van 1,5 jaar hoort vol energie en leven te zitten.

Hoe is de hond tijdens het wandelen? Ik zou zeggen probeer veel te ondernemen met de hond. Een hond kan namelijk het makkelijkste ontspannen tijdens beweging, fietsen is misschien een optie? zodra de hond eenmaal met z'n hoofd bezig is met de beweging en op een duur vermoeid is en thuis komt heeft hij eerder de neiging om te ontspannen.  Angst is iets heel vervelends en wij hebben een van onze tsjechoslowaaksewolfhonden ook door een angst periode heen moeten slepen maar d.m.v. veel beweging en rust in huis is dit toen vrij snel opgelost.

Heel veel succes!

@ Sylvia: Dat is helaas geen optie.. dat is koude oorlog! En hij is vol energie hoor..

@ Heleen: Tijdens het wandelen is hij heel erg gehoorzaam en blijft hij gewoon aan mijn rechterbeen totdat ik het commando geef dat hij los mag. Als ik zijn naam roep komt hij zonder verpinken terug en blijft hij. T'is cru gezegd, maar als ik 's morgens buiten kom en hij dringt zich in een hoekje.. net alsof ik hem een pak slaag wil geven.. daar is niet veel lol meer aan! Eigenlijk eet hij zelfs 's morgens zelfs niet meer vaak. Pas als ik hem volledig oplap, en op hem inpraat komt hij mee, en dan is hij weer zijn enthousiaste zelve! Maar ooit... brrr.. en een husky kan pas droevig kijken met zijn blauwe kijkers!

Dit is de rakker

Als één van je honden onzeker en angstig van aard is, vinden zij dikwijls steun bij een zelf zekere soort genoot. Als die hond voor welke reden dan ook weg valt dan valt ook die zekerheid en veilig gevoel weg. Dus dat ga je heel rustig moeten aanpakken en met veel geduld. Ik zou op zoek gaan naar een mogelijke wandel partner die een hond heeft (rustig en stabiel) waar de jouwe het goed mee kan vinden. Of het aanleren. In principe is een hond een sociale eter. Nu zijn "maatje" er niet meer is geeft dit blijkbaar ook wat problemen. Jullie kunnen misschien "samen" eten, op hetzelfde tijdstip in dezelfde ruimte. Of je kan er ook gewoon rustig gaan bij zitten terwijl je hond eet.

En een stabiele hond erbij nemen? Of is dat geen optie?

allereerst balen dat alles zo gelopen is voor jou en Enzo, de vertrouwde gang van zaken en zijn maatje waar hij steun aan had weg. Voor een onzekere hond zal dat veel impact hebben.

voor de rest lijkt hij erg schrik van mij te hebben, of misschien wel schrik om iets verkeerd te doen. Hij komt niet als ik hem afroep, en dringt zich vaak tegen de hekken als ik bij hem kom. Ook plast hij van onderdanigheid. Ik laat hem vaak binnen, betrek hem bij alles, hij blijft dan ooit ‘s nachts binnen en ‘s morgens krijgt hij veel knuffels en aandacht.. maar van het moment dat ik de buitendeur opendoe spurt hij naar buiten en gaat hij in een hoekje in zijn ren zitten, bij wijze van spreken bevend van de schrik.

Hoe roep je hem? Misschien is je stem of houding voor hem wat intimiderend?

 Wat gebeurd er als je gewoon ergens gaat zitten bij hem in de buurt, je klein maakt en hem bijv. tot een spel uitnodigd of iets lekkers aanbied? Naar de hond toe lopen kan voor een onzekere hond al teveel zijn.

https://www.youtube.com/watch?v=NOjIFYvItAY

Wat ik zou doen is bij af beginnen, alsof je een herplaatser in huis gehaald hebt die moet gaan leren dat hij ergens terechtgekomen is waar hij veilig is en hij zijn mens als steun en toeverlaat leert zien.

Dit doe je door een aantal dingen in acht te nehmen:

- houding en stem altijd rustig vriendelijk naar de hond toe

- niet naar de hond toelopen maar de hond naar jou toe laten lopen

- de hond rustig laten eten niet in de etensbak graaien. De tip van Eliane vond ik een goede, gezellig samen eten.

- geen oefeningen en commano's onder druk, wel als hij dit wil leuke denk- en of zoekspellen.

Hersenwerk is heel goed voor een onzekere hond om wat zelfvertrouwen te krijgen. Op deze site wordt e.a. verklaard

http://www.hersenwerkvoorhonden.nl/Watis/

uiteraard makkelijk beginnen, zorg voor successen voor hem en laat hem dat ook merken.

Uiteraard heeft een Husky ook veel beweging nodig, zorg voor een goede balans tussen geestelijk en lichamelijk werk en rust.

Angststress kost ook veel mineralen en vitaminen, misschien is het geen gek idee om eens een holonistische dierenarts te consulteren. Misschien is Bach bloesem of een homeopatisch middel ter ondersteuning ook iets voor hem.

Je schrijft dat je hem veel knuffelt, ziet de hond dit ook als knuffelen? En voelt het goed voor hem? Let goed op de lichaamstaal van de hond om hierachter te komen.

https://www.youtube.com/watch?v=-cGDYI-s-cQ

https://www.youtube.com/watch?v=2oPoEwsU0sA

Over het wandelen aan de lijn vond ik nog een intressant stukje voor onzekere honden. Je zou eens kunnen uitproberen of hij dit prettig vindt en het hem meer zelfvertrouwen geeft als hij af en toe eens de richting en het tempo mag bepalen.

http://www.moniquebladder.nl/blog/2015/07/24/lijn-hond/

@ Dobry: bedankt voor de uitgebreide uitleg en de nuttige tips!

Ik roep hem met een opgewekte en enthousiaste stem. Afsnauwen heeft geen zin bij honden. Toch blijft hij vaak gewoon zitten. Wat inderdaad helpt is mij klein maken, maar dan moet ik toch dichter komen.. en dan sluipt hij als het ware naar me toe. Misschien moet ik inderdaad wachten tot hij naar mij toe komt, iets wat ik wel wist maar het is in mijn achterhoofd gekomen denk ik. Als ik wat ga lopen rennen met een bal of uitnodig tot een ander spel.. dat heeft weinig tot geen invloed. Als hij mijn fiets ziet is hij zo daar :)

Het hersenwerk is zeker iets om over na te denken. Ik leg wel eens een pad aan van snoepjes en dat doet hij goed. Of ik speel verstoppertje met hem.. maar dit zijn wat meer praktische zaken precies.

Bach Bloesem etc wil ik wat links laten liggen.. Ik ben nog altijd in de waan dat hij wat in de rouw is.. het zijn uiteindelijk echte roedeldieren en dat merk je in de kleinste dingen.

Over het lijnlopen deel ik de visie niet. Ik heb van die gids in Lapland geleerd dat een Husky ook duidelijk nood heeft aan zijn plaats in de roedel, en dat hij duidelijk moet worden gemaakt waar zijn ruimte is. Als hij vrij mag, dan loopt hij waar hij wil, tenzij ik stop met wandelen, dan komt hij terug en komt hij achter me zitten. Als hij moet blijven, blijft hij achter of langs me. Dit heb ik aangeleerd door in zijn ruimte te stappen als hij wilt voorkruipen.. en dat werkt wonderwel goed. Hij kan op deze manier zonder leiband lopen, wijkt niet van mijn zijde ook al komen er dieren of mensen voorbij. En dat is wel vrij uitzonderlijk voor een husky heb ik me laten vertellen. Dus daar wil ik zeker niks aan veranderen.

Voor de rest zie ik een aantal nuttige tips, hartelijk dank!

geen dank, en tips zijn er om uit te halen wat jou aanspreekt en zinvol lijkt voor jouw hond natuurlijk. Dat hij een rouwproces doormaakt, lijkt me zeker ook. Ik zou hem regelmatig vertellen, gewoon woordelijk en met beelden,dat jij er altijd voor hem zal zijn en jij niet uit zijn leven vertrekt,wat misschien raar klinkt maar ik ben ervan overtuigd dat het helpt.

Wel fijn dat hij met het fietsen wel enthousiast is, daar kan hij toch al lekker wat energie in kwijt.

Succes ermee, en hou ons op de hoogte als je wilt.

Husky's zijn sterke roedeldieren.
Dat zijn maatje ineens weg is, snapt die niet.

Mijn advies? Praat met je hond.
Leg uit in je eigen woorden wat er gebeurd is en waarom zijn maatje nu weg is.
Leg hem uit dat hij nooit weg hoeft..dat dit hem niet zal overkomen.
Mischien een keer logeren/hondenpension of andere oppas..maar hij zal nooit weg hoeven.
Versterk dit door iets permanents voor hem te halen.
Een naambordje boven zijn mand..is al zoiets.

Wat ook werkt is gapen.
Geeft je hond flinke stresssignalen?
Ga gapen.
Gapen is een sterk kalmerend signaal wat elke hond snapt.

Kijk hem niet aan, maar doe gewoon je ding en blijf gapen.
Hij zal je raar aankijken, maar na verloop de boodschap snappen en tot rust komen.
Het kan goed zijn dat je nu dagenlang loopt te gapen.

Doe ook iets om jou positie te bevestigen.
Pluk een bal uit de boom waar die niet bij kan.
Positie bevestigen is niet altijd dominantie hoor, maar dit kan ook de mens zijn die op die manier laat zien dat hij een sterke ouder is.
Op die manier kan de hond dan op jou leunen.
Ik denk dat de technieken van Turid Rudgaas kunnen helpen.

 Ik kan me goed voorstellen dat je hart breekt als je merkt dat je hond zo bang van je is, en dat jij je hond heel graag ziet lijkt me ook wel duidelijk.

Toch denk ik dat het goed kan zijn om enkele dingen proberen zo objectief mogelijk te bekijken.

Zo valt het me in je tekst (hierboven) op dat je 'luisteren' een beetje ziet als 'vertrouwen', maar dat zijn heel verschillende dingen. Het is niet omdat een hond naar je luistert, dat ie zich ook ontspannen en comfortabel voelt.

Ik pik er even je 'techniek' van Lapland uit, omdat je die zelf aanhaalt. Je bent hier duidelijk zeer tevreden over, en ik kan me inbeelden dat mensen het handig vinden om zo'n onderdanige, volgzame hond te hebben, maar was dit wel een goeie techniek voor jouw (erg zachtaardige) hond? Als ik het zo lees, klinkt die 'techniek' zeer intimiderend, en dan denk ik dat je je toch de vraag moet durven stellen: luistert je hond zo slaafs naar je uit gehoorzaamheid, of uit angst?

Het zou kunnen dat je hond al veel langer schrik van je heeft, maar zich gesteund voelde door de andere hond en dat het toen minder opviel. Nu Wolf er niet meer is en Enzo zich niet langer aan hem kan optrekken, laat ie nu zijn ware emoties zien...

Wat ook kan meespelen, maar dat weet jij zelf beter, is hoe het proces naar jullie scheiding verliep. Honden pikken feilloos emoties op. Als er veel ruzies en wrevel en boosheid tussen je vriendin en jij was, heeft je hond dit misschien niet goed kunnen plaatsen, en heeft dit geleid tot zijn wantrouwen naar jou toe. Hij heeft jouw kwaadheid opgepikt, maar uiteraard de context niet meegekregen, en dus weet ie niet meer waar ie aan toe is. In dat geval is het goed, zoals hierboven ook al aangehaald, door helemaal weer vanaf nul te beginnen, en met veel geduld een nieuwe relatie op te bouwen. Stel jezelf ook ontvankelijk open, probeer niet te snel zijn angst om te vormen, je kan dat niet afdwingen. Het vertrouwen moet vanuit de hond zelf groeien, dus volg zijn ritme, dan komt het vast goed! Ik wens jullie veel succes en een heerlijk leven samen toe!

Ik kan niet vertellen of het uit angst of gehoorzaamheid is, misschien eerder een mix. Een feit is wel dat dit aangeleerd is toen Wolf er nog was, dus hij was dit wel al gewoon.

Praten tegen hem doe ik wel, met een vriendelijke en soms hogere stem, maar uiteraard gaat hij niet begrijpen wat ik zeg Sasja :)! Husky's mogen dan wel slim zijn, maar dat is een brug te ver.

Ik ben nu inderdaad sinds een paar dagen terug op zaken aan het letten die ik in het begin deed, samen met wat tips van dit forum.. en ik moet zeggen dat het alvast een beetje begint te vlotten. Waar ik eerst op een meter of 4 me klein moest maken eer hij naar mij kwam, is het nu al een hele afstand geworden. Ik probeer ook fel op de lichaamstaal te letten(gapen, oren, staart, tong) en daar mijn houding wat op aan te passen.

Ik hoop da alles snel beter gaat gaan, bedankt voor de info alleszins!

 Praten tegen hem doe ik wel, met een vriendelijke en soms hogere stem, maar uiteraard gaat hij niet begrijpen wat ik zeg Sasja ! Husky's mogen dan wel slim zijn, maar dat is een brug te ver.
 "

misschien niet letterlijk begrijpen, maar het gaat om de intentie, dat je probeert over te brengen dat jij hem accepteert zoals hij is en dat je wil dat het hem goed gaat,en hij vertrouwen in je kan hebben.

Google eens op Anna Breytenbach en Spirit om je op een idee te helpen.

Verder vind ik dat Alaskas Finest het heel mooi verwoord heeft.

En super dat je al wat verbetering ziet!