Verdrietig

Bijna 10 jaar geleden haalden wij een zwaar mishandelde hond uit een huis, samen met de politie, ze was toen 5 jaar oud. 5 jaar lang zwaar mishandeld, verwaarloosd, at voornamelijk aardappel schillen en afval.

De baas werd voor iets anders opgepakt en moest sowieso naar de gevangenis, en wij zagen kans de hond te krijgen, hij tekende netjes afstand, en we namen haar mee.

Het was natuurlijk een vreselijk getraumatiseerd hondje, heeft de eerste weken in de tv kast gezeten, of onder de bank, we moesten het voorzichtig aanpakken. Ze was ook nog eens super vals en beet alles en iedereen. Mannen moest ze niks van hebben, en haar oude baas had een zware diesel auto, zodra ze een zware auto hoorde kroop ze weg. 

Na heeeeeeeel veel geduld werd het een lief hondje, althans voor mij, van mijn man moest ze niks hebben, echter bleef ze vals en onberekenbaar. Hoe vaak ze ons wel niet gebeten heeft uit schrik, zo zielig.

Afijn het ging goed allemaal, maar ik raakte zwanger van onze zoon, we hebben lang nagedacht, maar eigenlijk was er maar 1 keuze, ze kon niet bij ons blijven, het risico was te groot, aangezien ze naar alles wat een onverwachtse beweging maakte beet. En ja een baby... En een baby gaat kruipen, dus de keuze gemaakt haar weg te doen. Niet helemaal weg, ze ging bij mijn moeder wonen, 1 straatje verderop, zo kon ik haar zien, en bleef het ook gewoon een beetje mijn hond. Ik zag haar dus nog steeds bijna dagelijks.

Achteraf gezien was het niet nodig geweest, ze heeft de kinderen nooit wat gedaan, sterker nog er kon niemand bij de kinderen in de buurt komen, ze ging voor ze liggen, en waag het niet in de buurt te komen!!

Maar goed ze zat perfect, bleef binnen ons gezin zeg maar.

Nu is ze 15, en vanmiddag om kwart voor 3 hebben we haar met veel pijn in ons hart laten inslapen. Ze was al een tijd blind en doof, dement denken we, en ze was weer zoals we haar net kregen, doodsbang en beet alles weer. En sinds afgelopen week kon ze ook amper meer lopen, ze werd super dun, en had pijn, het was klaar, ze was op. We hoopte zo dat ze in haar slaap zou gaan toen ze een paar maanden geleden steeds slechter werd. We zijn eigenlijk nog egoïstisch geweest om nog een tijdje te wachten.

Bij de dierenarts kreeg ze het slaapspuitje, en binnen 15 sec was ze weg. Zo snel. Daarna het andere spuitje, en het was over.

Super fijn dat het zo snel ging, want we hadden 2 slechte inslaap ervaringen, 1 ook jack russel die 3 kwartier heeft gevochten, letterlijk!! Gillend en vechtend tegen de spuitjes, 4 spuitjes en nog vechten, vreselijk was het! We hebben daarna zoveel getwijfeld of het juist was, al was het dat, zijn lever werkte al zo goed als niet meer, en hij was doodziek. Waarschijnlijk werd hierdoor dus ook het medicijn niet opgenomen, en kon hij daarom zo lang door gaan.

En nog maar een paar maanden geleden 'onze' old engelse bull. Duurde 1,5 uur! En tig spuitjes, en toch door gaan, toen hebben ze hem recht in zijn hart moeten spuiten, vreselijk. Hij had in korte tijd meerdere hersenbloedingen gehad, en kon niets meer.

Voor ons wel het gevoel dat ze al echt op was, dat het zo snel ging. Althans daar troosten we ons nu mee.

Ondanks dat ze hier al 6 jaar niet meer woonde, ben ik super verdrietig. ik heb haar gered, ik heb haar er boven op geholpen in hoeverre mogelijk, en nu heb ik haar dood gemaakt. Tis zo kut zulke beslissingen. Ook al weet je dat het niet anders is.

Volgens de dierenarts zou ze niet ouder als 8 worden, door haar medicijnen die levensverkortend werkte. Toen ze 11 was zei hij, hou er rekening mee dat je haar vandaag of morgen dood vind. En toch gewoon 15 jaar worden! Mijn kanjer! 

Moest het ff kwijt. T voelt zo rot.

Deze foto hebben we gemaakt onderweg naar de dierenarts, als je dit zo ziet, zou je toch niet denken dat ze helemaal op was? Lijkt gewoon een vrolijke gezonde hond zo.

Gelukkig dat 'je' hondje toch nog ouder is geworden dan verwacht. Als is het verlies nog even erg

Fijn dat het spuitje ook zo snel ging. Onze Jack was ook gelijk weg, beter dan dat ze er nog tegen vechten.. 

heel veel sterkte deze aankomende tijd

edit; net pas de foto gezien.. wat een lief koppie zat erop zeg.. 

dat is zeker verdrietig, maar wat heeft ze bij jou en je mams een heerlijk leventje gehad ondanks haar kleine kuurtjes, heb je haar altijd bij je gehad, respect hoor. echt.

en 15 jaar, ik teken er voor, maar dat heeft met verdriet niets te maken, het is altijd verdrietig om van een hond afscheid te nemen, zeker waar jij heel veel tijd hebt ingestopt... en respect voor je dat je deze hond bij je genomen hebt, verdrietig zekers, voor jou veel sterkte.

Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd! Dikke knuf!

Bedankt voor jullie lieve berichtjes

Ja ik ben blij dat ik haar heb kunnen redden. Als ze met de politie had mee gemoeten was ze naar het asiel gegaan, en ik denk dat ze dan direct al ingeslapen was omdat er de eerste weken sowieso al niets mee te beginnen was.

Ondanks dat ze zo was, was ze ook echt super lief voor de mensen die ze wel vertrouwde. En voor de kinderen ook. Achteraf gezien had het prima gegaan, maarja je gaat haar niet weer verhuizen natuurlijk. En het bleef natuurlijk een onbetrouwbaar hondje op dat gebied.

Doordat ze hier niet meer in huis woonde is het wel wat makkelijker, ik voel de leegte niet zo omdat hier in huis niets veranderd is. Mijn moeder heeft het er heel moeilijk mee. Ze blafte graag bij elk geluid, dus het is letterlijk stil in huis. En haar andere hondje is een beetje aan het zoeken. Al hadden ze niet echt veel met elkaar, dat hondje is er nog niet zo heel lang, trouwens ook een triest geval die erg mishandeld is en erg angstig. En mijn moppie negeerde haar vooral een beetje, ze was nogal op zich zelf wat dat aan ging.

Alleen mijn oudste Jack russel, dat was haar 'kindje' die kreeg ik piep jong en moest nog met de fles gevoed, en toen had ik haar ook al, en zij heeft hem echt een soort van opgevoed, was heel zorgzaam, een echte mama was ze. Vanmiddag hebben we ze nog even bij elkaar gelaten, maar ze reageerde niet eens meer op hem. Trouwens ook niet op de pup die aan haal halsband aan het knagen was. Ze had het allemaal niet meer door. Zo gek. Ik hoop dat ze een soort van afscheid genomen hebben. Als ik haar naam noem, dan gaat de oudste hond altijd gelijk rond lopen en haar zoeken.

Heel veel sterkte!!!

Sterkte lieverd!

Wat een lieve foto.

sterkte komende tijd.

O wonder is ze oud geworden bij jullie dat is wel weer heel fijn.

Wat prachtig dat jullie haar opgenomen hebben ,en wat een lieve foto.

Wat ik ook een mooie zin van je vindt is ...ze heeft ons zo vaak gebeten ,zo zielig ,

Een ander zou denken  ze heeft zo vaak gebeten  weg ermee  maar jullie hebben haar nog een mooie tien jaar gegeven ,

Heel veel sterkte voor jullie ,ook voor je moeder want voor haar zal het ook niet meevallen.

Ten eerste heel veel sterkte voor jou en je moeder ,maar bedenk dat je haar gered hebt en nog 10 mooie jaren hebt gegeven.Al waren ze niet allemaal bij jou.En inderdaad wat ze zeggen,een hondje dat bijt,zouden veel mensen weg hebben gedaan,dus ben maar trots op jezelf.

Heel veel sterkte!

Sterkte hoor!

Heel veel sterkte voor jou en je moeder.  Heel verdrietig, dat afscheid nemen en die stap te moeten zetten.  Maar jullie konden niet anders.  

hebt haar gered en nu lag ook de verantwoordelijkheid bij jullie.  Wat zit het leven soms stom in elkaar he... Maar je hebt geen keuze...

Mooi dat jullie haar al die jaren, mooie jaren erbij hebben kunnen geven.  En dat een ooit mishandeld hondje die leeftijd nog haalt ! 

Als je gezegd zou hebben dat dit de foto was toen jullie haar ophaalden had ik het ook geloofd en er nog bij gedacht dat ze er goed uit zag.

Rust zacht lieve mooie meid... Heb ik over haar naam heen gelezen of stond hij er niet bij ?

Ze beet niet expres. Dat deed ze omdat ze heel erg bang was. Bij onverwachte beweging beet ze. De laatste tijd viel ze zelfs open deuren aan die bewogen, omdat ze het niet meer zag en haar gevoel van vroeger helemaal terug was.

Tjensie heten ze. 

Ze is inderdaad mooi, ze was altijd nog veel mooier, haar kopje is echt heel erg veranderd, kwa kleur vooral, en zo zittend zie je het niet, maar haar botjes staken bijv. bij het lopen heel erg uit, haar achterkant hing vooral nog en was extra mager. 

Maar ze glansde nog best mooi ook! 

En ja ze is eigenlijk heel oud geworden. En volgens mij ook best wel gelukkig geweest.

Heel veel sterkte !

Ach gos wat een verhaal,heel veel sterkte

Wat zijn jullie kanjers zeg ................ echt heel goed

Sterkte verder met dit verlies