reageren bij thuiskomst

Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe jullie honden reageren als jullie thuiskomen?

Bij mij komen alle ze alle 3 op mij afgestormd. 

Lizzy loopt blaffen om mij heen Ziva springt tegen mij op en Fleur probeert mij helemaal af te lebberen en te bijten (wat ik niet toelaat)

Als ik binnenkom, negeer ik Charlii. Eerst jas uitdoen, tas op tafel, evt spullen opbergen. Pas daarna wordt Charlii begroet. vanaf begin zo aangeleerd.  En dat werkt goed. Inmiddels blijft ze rustig op haar plekje liggen tot ik naar haar toekom om haar te begroeten.

Eerst was Bacchus ook rustig en bleef keurig laag. Maar ergens zijn we de fout ingegaan.....hij hupt en springt om ons heen is altijd reuze enthousiast. Heel soms ligt hij te slapen en reageert hij te laat.
Moeten we maar weer aan werken.
En wat wel grappig is als we met 2 of meer tegelijk binnenkomen loopt hij de eerste (1 of 2) die binnenkomt voorbij en begroet de laatste.

Soms staan ze achter de deur, soms blijven ze liggen. 

9 van de tien keer; niet echt haha

kop omhoog,  "ohh daar is ie weer..."  en verder liggen...

en soms is het of ik dagen ben weg geweest....

Jazz danst om me heen ik doe mijn best om dat te negeren.

Prisca pakt altijd een speeltje en loopt er blij mee rond.

Vigo alsof ik jaren weg ben geweest,als ik opsta dan hoor ik hem al beneden piepen.

En Tosca met hoge uitzondering wilt zij van de bank af komen,ik ga haar begroeten,t'is een kleine diva.

Yara piept als een chihuahua en lebbert me het liefst compleet af. 

Net of ik jaren ben weg geweest. 

Daarna gaat ze weer rustig verder maffen.

Ik lees aan de andere reacties dat dit fout zou zijn, waarom?

een goed gehoor, ze hoort me, en komt direkt met een schoen aan gelopen... dolblij, alsof ik dagen niet langs bent geweest, het maakt niets uit of het een vijf minuten is of wat langer, altijd blij, en altijd vrolijk, en altijd met wat in haar bek dragend....

springen doet ze niet, tegen mij op, trouwens tegen niemand, mag ook niet ik zou zo omkukelen met haar gewicht.....

een keer heb ik eerst door de brievenbus gekeken, om gedag te zeggen, dat doe ik dus nimmer meer, ze sloeg met de poot op de brievenbus, de klep ging naar beneden en gelijk een dikke lip, vloekend van binnen, niet tegen haar natuurlijk, hahaha, maar o dat heb ik dus lang geweten.... en een keer kwam ik savonds van de sport, van spinning, ozo blij, ik wil mijn schoenen uitdoen, en ze duwde tegen me op... ik wilde me tegen houden tegen de muur... en gebroken duim, wow... wat een zwaargewicht is ze toch... de volgende dag gips... ook dat heb ik dus geweten, maar voor de rest, gebeurt er dus niet veel.

Pepijn komt me meestal wel tegemoet, maar blijft ook vaak gewoon liggen. We hebben geen enthousiast ritueel.

Als 'het baasje' thuiskomt, vrijdagavond, is Pepijn héél erg blij en springt hij huizenhoog.

Happy loopt direct naar me toe maar blijft netjes op een meter afstand van me tot ik m'n jas, tas en spullen heb opgeruimd. Hij volgt me rustig tot ik klaar ben en dan pas aai ik hem en kwispelt hij even iets harder. 

 Dat vraag ik mij ook af? Ik vind het juist leuk om te zien dat ze helemaal blij zijn als ik of iemand anders binnen komt

Kahlúa is altijd blij als je thuis komt, of terug van de wc, of wat dan ook haha. 

Ik ben niet iemand die haar gaat negeren, ze weet dat ze niet mag springen, meestal zoekt ze iets wat ze in haar mond kan houden en anders pakt ze mijn hand, kwispelt, piept soms een beetje en gaat daarna weet verder waar ze mee bezig was. 

Als er andere mensen in huis zijn, begroet ik hen eerst natuurlijk, maar Kahlúa hoort mijn auto al, en staat dan al gek te worden achter de poort, dan een snel aaitje, maar als laatst begroeten wil ik niet, en ik ook bijna onmogelijk haha. 

Het leukste vind ik ook dat niet alleen haar staart kwispelt, maar werkelijk haar hele kont gaat heen en weer, geen gezicht haha, verder likken natuurlijk en af en toe zachtjes in mijn hand bijten. 

Nog iets leuks, als mijn tante langskomt springt ze tegen haar op, voorzichtig (enige bij wie ze springt) poten op de schouwer en het ritueel is dan dat mijn tante haar een paar minuten onder haar oksels kriebelt. Helemaal in trance is ze dan haha. 

Of het fout is je hond flink begroeten? 

Ikzelf wil even dat drukke gedoe niet om me heen.

We hebben ook geregeld honden die plassen als je blij doet als je thuis komt,dus sinds heel lang negeren we de honden.

Dat is voor ons reden genoeg om het rustig aan te doen bv de eerste 10 minuten.

En oja zomers nagels op je blote benen is ook niet zo fijn of tegen eigen of kleinkinderen aan springen.

Wij doen het zo al eeuwen eigenlijk

Tja, dat zeggen ze wel eens....maar ik moet zeggen, toen er hier 3 liepen waren ze wel altijd door het dolle als je thuis kwam. en ja, ik begroette dan vaak zelfs nog eerst de hondjes, lekker knuffelen   

kunnen velen dat fout vinden, maar het moet ook leuk blijven vind ik. niks mis mee..ik vond dat ook wel z'n charme hebben 

Obi springt recht omhoog... Mikt op je mond en het liefst tongzoent ie je... Als je niet oppast likt ie tijdens t springen je zo vol over de lippen. Hij mag niet springen maar dat vergeet ie soms.

 Tsja, wat is fout? 

Ik vind het zorgwekkend en sneu als een hond zo verschrikkelijk blij is als je even weg bent geweest, is je afwezigheid schijnbaar iets ergs geweest. Idem klittebandhonden. 

Ik heb liever dat ze het wel prima vinden als ik er niet ben. Ze vinden het ook prima als ik weer terug ben. 

Ok ik begrijp de redenatie. 

Maar yara kan prima alleen zijn. Daarom vind ik het niet zo erg. Ze is bij iedereen zo enthousiast, ook visite. Dus is haar geval heeft het niets te maken met dat het erg was dat je weg was. 

Daarom laat ik haar lekker gaan. 

Klaar is ook wel klaar hoor en ze springt niet op.

Edit: overigens denk ik dat met dit gedrag negeren, je niet per definitie voor zorgt dat de hond het minder erg vindt dat je weg was. Hooguit leer je hem dat zijn gedrag niets oplevert.

Kelly begroet me vaak erg enthousiast en dan staat ze me op te wachten achter de deur. Soms blijft ze gewoon liggen, maar dan kwispelt ze wel. 

Hier schudt madam zich uit, rekt zich dan nog eens uitgebreid uit, pakt dan haar kong of een speeltje of een slof/sok of schoen die er toevallig ligt en komt dan al kwispelend met een waggel kont een aai halen  ze maakt dan meestal ook een brommend (als in tevreden) geluid hihi.

Als ze mij/ons begroet heeft rekt ze zich vaak nogmaals lekker uitgebreid uit en gaat dan weer naar haar kussen.

Soms gaat ze verder met de kong (die heeft ze soms niet helemaal leeg) of ze gaat met een diepe zucht weer slapen

Jackie hoort ons vaak al aankomen.. Of we nou even zijn weggeweest of langer, ze pakt altijd een van haar knuffels en komt ons dan begroeten.

Ze doet dat dan met haar oortjes plat, staartje gaat rondjes draaien, ze gaat piepen en rondjes rennen. Ze wil ook nog wel graag tegen ons opspringen, maar hij zijn we mee bezig.

We vonden dit eerst heel leuk en nog wel, maar ze doet dit ook bij visite en die vinden dat niet altijd leuk;)

 Als ik wegga liggen ze hier in de bench. Ik haal ze er pas uit als ze rustig zijn, wat tegenwoordig vrij snel is. 

Op de cursus heb ik ook geleerd dat je ze de eerste 5 minuten moet negeren. Ik weet niet of ik dat ga doen als ze niet meer in de bench hoeven, heb dat vroeger thuis ook nooit gedaan. 

Mila zit bijna altijd in de bench als ik even weg ben, tenzij het echt maar om 5 minuutjes gaat. Het gebeurt wel vaak dat mijn moeder 's ochtends eerder beneden is dan ik en als ze mij boven dan al hoort begint ze te blaffen en tegen de woonkamerdeur te springen. Meestal doet m'n moeder de deur dan open en staat ze onder aan de trap te kwispelen en te springen en komt ze één voor één al haar speeltjes laten zien. Ziet er echt zo schattig uit, wordt er altijd wel vrolijk van!

Het ligt er aan waar ze is, soms is ze boven, soms beneden.

Als ik uit mijn werk kom en ze is boven dan roep ik haar niet (ik wacht altijd af wanneer zij naar beneden komt). Dan hoor ik haar van het bed afspringen, zich uitschudden en dan komt ze naar beneden gehuppeld. Blij blij blij en spring spring. Harde loeiende gaap en dan gaan we even naar buiten voor een plas.

Als ze beneden is dan hoor ik haar (als ik in de gang sta) van de bank afspringen en dan produceert ze ook zo'n loeiend geluid. En de rest gaat net als wanneer ze van boven komt 

Zijn we samen weg geweest en ze is boven, dan reageert ze gewoon niet eens als we thuis komen 

Boodschappen opruimen en dan komt mevrouw eindelijk eens een keer naar beneden gehobbeld. Is wel blij dan, maar heeft duidelijk minder haast dan wanneer ik alleen thuis kom (omdat mijn vriend nog op zijn werk is).

Vanmiddag moest ik even naar de brievenbus. Ben op de fiets gegaan (gekneusde teen én 2 dikke blaren, dus beetje kreupel ) en was met 5 minuten weer terug. Mensenlief, wat een blijdschap. Alsof ik toch zeker 3 dagen was weg geweest. Sterker nog, toen we haar na 3 dagen logeren bij Ina ophaalden was ze minder blij 

Ik doe zelf niet overdreven, maar vind het stiekem wel grappig als ze zo enorm blij is 

Sadi is blij en toont dat. Kwispelend op je af stormend.
Soms zelfs hoesten van opwinding (Sadi heeft een nogal gevoelige luchtpijp)

Als Bonk alleen thuis is geweest blijft hij meestal eerst rustig op de achtergrond, of op zijn plaats. Pas als wij "Hey Bonk" zeggen komt hij even een aai halen.

Komt er visite of zijn er nog mensen thuis, blaft hij eerst en als ze binnen zijn worden ze geheel afgesnuffeld. Bij sommige mensen blijft hij blaffen.

Hij heeft een periode gesprongen (omdat ik hem dat aanleerde ) maar dat heeft ie ook snel weer afgeleerd.

Lupa kan prima alleen zijn en gaat rustig liggen als ik wegga maar als ik thuis kom is het altijd feest. Vaak hoort ze het hek al en staat dan al bij de deur te kwispelen met staart & kont en al. Ik begroet haar altijd gelijk, misschien fout maar ik ben ook blij haar weer te zien dus dat negeren is niks voor mij. We hebben altijd even een zoen & kroelmomentje.

Als ik alleen even naar de brievenbus ben geweest staat ze ook te dansen maar zeg ik alleen iets van "hé meissie, goed gewacht hoor!" en wordt er niet gezoend.  

Kom ik 's ochtends beneden dan staat ze op haar achterpootjes bij het traphekje te dansen, helemaal wild met haar voorpootjes slaan. De ene keer ga ik bij haar op de grond zitten om even gekust te worden en dan kroelen & stoeien we wat. De andere keer zitten we samen op de bank te kroelen.

Het is altijd even een paar minuten ons momentje waar we beiden van genieten.  Ze komt me altijd gelijk begroeten wanneer ik thuis of beneden kom. 

Hier is het kwispelen met de kont en om me heen een beetje tippelen. Ik zet altijd sowieso eerst mijn spullen neer en ik doe mijn jas uit. Ik zeg wel altijd onder tussen 'hai lieffie!'. Dan loop ik naar de trap en dan, springt Maylo op de trap en dan op de trede waar ik hem goed kan knuffelen. We knuffelen even en dan is het goed. 

Ik negeer mijn hond ook niet, zit ook niet in het ras. Parsons begroeten het bezoek en eigen nou eenmaal uitbundig. Maylo kan soms ook gewoon nog in zijn mand liggen, dat is meestal als ik nog geen 10 min ben weg geweest naar de winkel. 

Ik wil toch ook begroet worden door mijn familie als ik thuis kom? Ik ben Maylo's familie dus ik begroet hem gewoon. 

Als ik aan kom zien ze me door de voordeur.

Ze rennen dan naar achteren naar de garage deur, die dicht is.

Doe ik de deur open dan wil Zabaa zich voor mij verheugen MAAR Zebee jaagt haar dan al (speels) grommend door het hele huis.

Een heel ritueel....daarna gaan ze als gekken samen spelen.