help !!

Hallo , 

Mijn pup van 6 maanden is heel angstig voor mensen . Ik woon midden in de stad in een drukke woonwijk dus is heel lastig met hem . Ik zit er aan te denken om hem te herplaatsen op een boederij of ergens waar het rustig is . Denken jullie dat dat verstandig is of juist niet ? Ik doe al een cursus met hem alleen het werk niet echt . Ze hebben gezegt dat hij mensen nooit leuk gaat vinden en dat het misschien wel erger word . Ik wil even weten hoe mensen van buiten af hier tegen over staan . Alvast bedankt voor jullie mening ! 

Hoe uit zich die angst bij hem?

Hoe lang heb je de pup, en hoe is hij gesocialiseerd? Komt hij van een goede fokker?

Hij gaat heel erg blaffen + tanden laten zien .

Ik heb hem vanaf 11 weken . Hij kwam bij mensen van een boederij vandaan . 

Je pup is zes maanden oud, het gaat niet zoals je wilt...herplaatsen dan maar ????? Neen, er zijn nog héél véél opties die je eerst even onder de loep kunt nemen...ga naar de hondenschool, leg je probleem uit, desnoods schakel je een gedragstherapeut in...je hebt toch een band met je hondje hoop ik, dus niet meteen de handdoek in de ring gooien, je hond is nog héél jong, ga er nu mee aan de slag en als je niet goed weet waar te beginnen zoek dan hulp, hier op het forum kunnen we wel tips geven maar we zien niet hoe extreem zijn of haar reactie is...in welke omstandigheden die zich voordoen, hoe je hondje zich gedragen gaat en welke signalen ze gebruikt...Geef je pupsel de kans om zich 'leren' te gedragen, wens je veel succes, geduld en wijsheid

Je denkt dat ik dat nog niet gedaan heb ? Je reactie slaat nergens op alsof ik een hond 'zomaar' weg doe...

En als je leest zie je dat ik al bezig ben met cursus enzo ... 

Serena ...je hebt wél ondoordacht een pupje van een boerdrij genomen, dan weet je toch dat dat niks gesocialiseerd is en dat je problemen kan verwachten ? 

Dus de raad hier is goed bedoeld.

Je had beter wat eerder hier komen lezen. Wat gaat er nu weeral van dat beesteke komen als je het nu al opgeeft ? 

Ik snap dat je even met je handen in het haar zit, een hond dat angstig is naar mensen is een erg lastig probleem. Maar daarom je hond herplaatsen? Dat lijkt mij geen reden, en al helemaal geen oplossing, op een boerderij komen ook wel eens mensen, en ik je hondje nog steeds bang. 
Dat je naar de cursus gaat is al erg goed, schakel eens een gedragstherapeut in, die kan waarschijnlijk zien wat de trigger is waardoor jou hond bang is voor mensen, en jullie samen helpen dit probleem aan te pakken. 
Wat doe jij met je hondje als het blaft en zijn tanden aan de mensen laat zien? 

Wanneer begint hij te blaffen + z'n tanden te laten zien? Als mensen hem aandacht geven (aaien/lang aanstaren/tegen hem praten) of zomaar uit het niets?

Heb zelf een Spaans hondje wat zwaar getraumatiseerd hier kwam.

Was enorm bang voor mij en voor iedereen.

Heb een gedrag therapeut erbij laten komen die zei dat ik haar het beste kon laten inslapen omdat de angst te groot was en niet meer goed kon komen.

Heb er meer als een jaar over gedaan. Met veel verdriet en vreugde......

Alleen maar met veel liefde en vooral geduld.

Geen dwang, haar in haar waarde laten. Zorgen dat ze mij ging vertrouwen. Daarna ging ze stap voor stap verder in haar vertrouwen en verloor ze haar angst. Ze steunde op een gegeven moment zo op mij dat ze ook durfde wat ik durfde.

Geen dwang....liefde.......geduld......

Ik heb nu een enorm spontaan hondje wat een allemans vriendje is.

Maar......het was een lange en moeilijke weg.

Dit heeft zich zeker geloond !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Super Brigitte 

Mensen er staat niet dat ik hem weg doe .. ik vroeg om advies of het verstandig was of niet . 

Ik ben bij een gedrags therapeut geweest . Hij gromt en blaft als hij mensen ziet en trekt dan enorm ik loop dan gewoon door zonder aandacht te geven en zeg dat hun hem niet aan moeten kijken of wat dan ook . 

Ze komt hier voor advies. Dat houdt dus in dat ze de hond niet zomaar weg wilt doen! 

Laat idd even weten wanneer jouw hond precies dit gedrag laat zien en hoe jij ermee omgaat?

Heb je al eens gedacht aan een goede gedragstherapeut?

 Wat voor hond is het? 

En de gedragstherapeut had ook de menig dat er niets aan te doen was? 

Heb je zelf het idee dat het uit angst is? 

Dankje yara . 

Ja ik denk zelf dat het uit angst is aangezien hij ook vaak van zich afplast zo bang is hij . 

De gedragstherapeut zei dat het lastig is om hem er overheen te helpen aangezien hij nog maar 6 maanden is en al heel bang . Het is een friese stabij . 

Als mensen een hond mee hebben gaat het over het algemeen goed maar aangezien niet iedereen in mijn wijk een hond heeft is het lastig . 

 Heb al in mijn bovenstaand verhaal over mijn Zabaa geschreven dat het voor een angstige hond heel belangrijk is zijn baas te vertrouwen en daaruit vertrouwen op te bouwen in de rest.

Hoe is hij naar jou. Is hij open naar jou, niet bang, vertrouwd hij jou volledig.??

Als jij gewoon doorloopt en geen aandacht geeft voelt hij zich steeds hulpelozer en angstig. Ja, ik weet dat zal een gedrag therapeut anders zien.

Mijn ervaring is, net door haar te begeleiden en te steunen, heeft zij haar angst overwonnen.

Geen dwang, wel liefde !!!!! Daarmee bedoel ik (en dat zal niet in 1 keer gaan maar lange tijd duren) niet doorlopen maar even met hem bezig gaan. Aaien, afleiden, snoepje, gerust stellen.

Nogmaals het is een lange weg maar zorg dat hij op jou gaat steunen en negeer hem vooral niet (dat doe je wel met doorlopen zonder aandacht )

Als hij jou vertrouwd heeft hij jou nodig !! Geef hem die aandacht en liefde in een moment van angst !!

 Brigitte heeft het mooi verwoord. Dit kost idd ontzettend veel tijd en geduld, maar is het wel waard. 

Probeer te voorkomen dat je hond in een angstige situatie komt.  Dus omkeren. Of als hij wel contact zoekt met jou proberen op tijd af te leiden en met grote bogen eromheen lopen. 

Hier hebben hersenwerkjes en speuren erg goed geholpen met het zelfvertrouwen van mijn hond. 

Vooral focussen op het vertrouwen in jou.

En misschien toch verder met een gedragstherapeut die je veel kan leren over het gedrag van jouw hond, hoe jij hem het best kan begeleiden. 

Daar op de boederij was hij juist helemaal niet bang naar mensen , ze hadden daar een manege en ze liepen daar ook tussen de paarden en mensen . De moeder & vader waren ook helemaal niet bang . 

Voor de rest is hij ook niet geschrokken bij ons. 

Mellow is ook 2 jaar heel bang geweest, het werd steeds erger. Ze was 4 maanden toen ze bij ons kwam, toen was alles nieuw en spannend en een beetje eng. Dat ging langzaam beter, maar toen ze een jaar bij ons woonde is ze héél erg geschrokken van een grote groep wielrenners, we hebben toen echt een rotjaar gehad, het jaar daarop was ook niet fijn.

Alle mensen waren eng, ze blafte iedereen weg. En meestal had ze succes, want de postbode loopt weer door, de fietser fietst ook door. Stond ik met iemand te praten die haar persé wilde aaien, dan liet ze dat niet toe. Maar ik stond een keer met iemand te praten die haar gewoon negeerde. Na wat geblaf was ze stil en korte tijd later ging ze zelf voorzichtig naar hem toe, even snuffelen.

Veel ligt ook aan hoe mensen je hond benaderen. De vrouw die met schelle hoge stem probeerde haar bij zich te lokken boekte geen succes, iemand die haar gewoon negeert en niet aankijkt, daar durft ze wel even bij te gaan kijken.

Het is heel moeilijk, zo'n angstige hond. Ik stond regelmatig met een gillende hond op straat, ze was zó enorm in paniek en ik vond dat ze tóch moest wandelen dus dwong haar tot een rondje lopen. Voor ons beiden heel frustrerend en ik heb me in die periode dan ook regelmatig afgevraagd of ze ergens anders niet beter af was.

We hebben een gedragstherapeut ingeschakeld, maar uiteindelijk heb ik bij mezelf een knop omgezet. Wilde ze na 1 plas naar huis? Dan deden we dat.

Nu woont ze bijna 4 jaar bij ons (over 2 dagen ) en gaat het, vergeleken met eerder genoemde 2 jaren, best wel weer goed. Het is zeker beter geweest, maar ook véél slechter. Ze doet weer gewoon een plas en poepje met zonnig weer, spelende kindjes vindt ze niet meer eng en fietsende mensen ook niet. 

Een rondje kan ik nog steeds niet lopen, maar dat hoeft ook niet. Ik dwing haar niet en zo komen we steeds een stapje verder.

Ik heb echt gekeken naar wat zij aan kon. Dat was niet veel, maar elke plas die ze hier deed was weer een overwinning voor haar. En doordat ik het gevoel 'ze moet toch een rondje lopen' heb losgelaten ging het steeds wat beter. Wel hele kleine stapjes, maar van 3 keer per dag naar het bos (omdat ze hier gewoon écht niks deed) naar 3 keer per dag naar de hoek van de straat en 1 keer naar het bos: ik ben trots op haar.

Ze schrikt nog steeds wel eens, maar reageert inmiddels niet meer zo heftig (toevallig gisteren wel, maar ik blijf nu zelf ook rustig en dan kalmeert zij uiteindelijk ook wel). Er zijn maar 2 dingen die écht eng blijven: vuurwerk en onweer. Maar alle andere dingen, die eerst voor zulke grote paniek zorgen, daar schrikt ze nog wel eens van, blijft dan even dicht bij me lopen, en huppelt dan weer naar voren.

Ik heb niet meer de illusie dat ze een makkelijke hond zal worden die niks meer eng vindt, maar voor dit moment ben ik zeker tevreden. December zal weer rot zijn, maar dat is niet anders. 

Je mag ook gewoon tegen mensen zeggen dat ze je hondje niet moeten aaien of aankijken. Je bent ze geen uitleg verschuldigd, JIJ wilt het niet omdat je hondje het niet wilt, klaar.

Mellow bedankt voor je reactie ! 

Ik ga er aan werken . 

De gedrags therapeut wou angstmedicijnen proberen als het niet beter ging . Zijn er mensen hier die daar ervaring mee hebben ?

 goh wat lastig

Hoe ziet jullie dag eruit?

Wat goed dat je advies hebt gevraagd bij een gt.

Alleen ga ik een ander advies geven. Je hond is angstig en je kan je hond zelfvertrouwen geven d.m.v. boogjes te gaan lopen en ook d.m.v. beloningen te geven op het moment dat je hond niet gromt en mensen gaat aankijken. Dit kijken kun je trainen op grote afstand. Op het moment van kijken zeg je een beloningswoord en dit betekend dat je hond een beloning gaat krijgen. Dit beloningswoord kan yes, juist of super zijn en moet je trainen dat dat woord een koekje betekend.

Als je hond niet zijn koekje komt ophalen na je beloningswoord dan is de afstand te klein en kun je rustig achteruitlopen.

Je hond gromt en geeft aan dat hij het spannend vind maar moet toch langs dat enge ding heen. Dat gaat je hond geen zelfvertrouwen geven. Jij mag je hond leren dat andere mensen gewoon erbij horen en dan moet gaan belonen voordat je hond gaat grommen. En dit kun je bereiken d.m.v. eerst te belonen op een grote afstand en langzamerhand minder afstand in te gaan bouwen.

Succes!!

In de ochtend laat ik hem een half uur uit met een stuk of 4 keer te draaien en weg te lopen van mensen . 

Tussen de middag maak ik een groot rondje van een uur los . Dan gaat alles goed . 

Rond 5/6 uur het zelfde als de ochtend .

En om een uur of 10/11 weer een groot rondje van een uur los . 

En natuurlijk ga ik ook vaak met hem naar het bos . En honden speeltuintjes . Dan moet ik altijd kijken hoe k moet lopen waar ik de meeste mensen enzo tegen kom . 

En maandag en vrijdag de honden cursus . Over 2 weken heeft hij examen . 

Als er mensen bij ons thuis komen die hij niet kent . Moeten we hem in de tuin doen ( of zijn bench met deken erover heen ) of moet ik hem uitlaten tot ze weg zijn . Mensen in huis vind hij al helemaal niks . 

Ik train met een clicker esther ! 

Top! dan is kijken naar de mens en dan clicken. Zo leert hij dat mensen oké zijn en dit is een lang proces.

Ik lees dat je dat je regelmatig een uur gaat lopen. Hij is 6 maanden oud en dan zou je max. 30 min. per keer mogen wandelen. Dit is voor zijn fysieke gestel en voor zijn geestelijke gestel een fijne richtlijn.

En als jullie thuis zijn, slaapt hij dan ook wel regelmatig? En hoe lang per etmaal?

Niet boos worden.

Maar je schrijft dat het los wel goed gaat.

Je schrijft dat met bezoek thuis helemaal niet gaat.

Zit net jou stukken nog eens te lezen.

Kan het zijn dat het geen ( niet alleen) angst is maar ook een dominantie probleem.

Aan de lijn is dwang, los niet.

Thuis is zijn domein.

Hoe lang ontwikkeld hij die angst (zoals jij zegt) al, wordt het erger nu in het begin van de puberteit ??

Is t van begin af aan bij jou dat ie zo bang was voor mensen of zo ineens.

Denkt aan de 2de angsfase in de puppytijd. Waarvan nuet elke pup last heeft.

Loop je wel eens een eindje op met andere mensen met stabiele honden?
Musschien dat ook andere honden kunnen helpen doordat je hond ziet dat zij geen problemen met andere mensen hebben.

Verder misschien ook je pup voorlopig wat beschermen.
Denkt aan tuig met bijvoorbeeld tekst "niet aanraken/niet aaien"
Op die maniet eerst wat veiligheid in te bouwen. Als er rust ontstaat en het vertrouwen daardoor betert. Stapsgewijs gaan kijken wat mogelijk is.

Niet toestaan dat mensen jou hond benaderen maar kijken of je hond zelf even wil snuffelen "uit zich zelf"

Maar eerst veiligheid creëren door te respecteren dat jou hond nu nog niet klaar is voor contact met mensen om wat voor reden ook.

Nee het is zeker geen dominantie . 

Hij plast van zich af van angst als er mensen in huis komen .

En los kan hij weg rennen van de mensen aan de riem is het wat lastiger in een smal pad . 

Iemand bij mijn vorige huis had een keer een herplaatser. Die kwam van een flink domein, omheind en had daar het rijk alleen gehad. Maar ja, toen ging de baas dood en moest de hond herplaatst worden. In de stad. Gelukkig woonden die mensen zelf vrij rustig, maar uitlaten gebeurde in het stadspark.

De bazin had gevraagd aan een gedragstherapeut wat ze moest doen en ik kreeg dus ook instructies: niet aankijken, geen aandacht geven, rustige bewegingen. Dat heb ik dus ook een jaar gedaan. In het begin stond ze te bibberen achter haar baas als we stonden te praten, maar na verloop van tijd bleef ze rustig staan. Ook los. En toen... ineens... een natte neus aan mijn hand, en ze drukte haar kop onder mijn hand. Ik heb haar toen vriendelijk toegesproken, maar niet geaaid. Kleine stapjes.

Een week later staat ze achter me en drukt ineens haar kop tussen mijn benen, en loopt zo onder me door. Ik zo rustig mogelijk op 1 been gaan staan, want het was wel een flinke herdershond en dat paste eigenlijk niet onder me door.

Je zou je mede honden-eigenaren kunnen vragen of ze hem regelmatig een snoepje willen geven, zodat de associatie "mens" leuk wordt. En dat misschien uitbreiden naar hond-loze mensen die je regelmatig tegenkomt maar niet bang zijn. Of als hij zo bang is dat hij niets aan wil nemen, dat ze gewoon even rustig met jou staan praten tot hij kalmeert. Dan leert hij ten eerste dat blaffen niet helpt om mensen weg te jagen, en heeft hij geen negatieve ervaring. Als er dan ook nog snoepjes aan te pas komen (desnoods eerst door jou gegeven bij rustig gedrag), dan wordt het allemaal een stuk positiever, al die vreemde mensen.