wanneer is het opvoeding, wanneer is het mishandeling?

 Even over het plassen. Dat is een studie die wereldwijd heeft plaats gevonden. En het gaat hier niet om aantallen zoals 10 of 20 of 100 of 500 honden.

Men heeft relaties in 5 groepen ingedeeld.

Mutualism: Een relatie waarbij de partijen gelijke voordelen hebben

Commensualism: Een relatie waarbij de ene het voordeel heeft ten opzichte van de andere zonder dat de andere partij voor of nadeel heeft

Amensualism: Een relatie waarbij de ene partij onopzettelijk door de andere wordt benadeeld/schade ondervind.

Parasitism: Een relatie tussen 2 partijen waarbij de ene alle voordeel heeft ten koste van de andere

Dulosis: Een relatie tussen 2 partijen waarbij de één slaafs is ten opzichte van de andere en in gevangenschap ondergaat ten voordelen van de andere

En wat het stress gedeelte tegenwoordig betreft. Ja daar hoor je tegenwoordig (sommige weinig, sommig veel) over praten. Omdat dit zaken zijn die men leert uit de recente studies. 

Er wordt uiteindelijk door vele mensen en hun beperkte kennis, waarschijnlijk meer onbewust dan bewust heel wat stress en leed veroorzaakt bij honden. Maar als je dan probeert van mensen op de hoogte te brengen van de resultaten die nieuwe onderzoeken aan het licht brengen en een groot deel blijft bij zijn eigen opvatting. Kan je het niet meer onbewust noemen. Vb: Als ik mensen een opsomming (door studies) laat zien van mogelijke medische kwetsuren die men bij de hond kan veroorzaken door het gebruik en corrigeren van een gewone halsband tot en met wurgketting, de schokband enz.... gaat het grootste deel van eigenaars daar gewoon aan voorbij en krijg ik als antwoord. Jamaarrrrr het helpt toch wel. Dus wetende dat dit psychische ellende veroorzaakt, pijn veroorzaakt, stress veroorzaakt, mogelijk ernstige lichamelijke aandoeningen kan veroorzaken. En dit dan volledig negeren dan zie ik dit als ernstige mishandeling. Want welke keuze heeft de hond hier? Geen! 

 En nu misschien in duidelijke hondentaal  Waar hebben we het over?

Over een hond,die nog een beter leven en te vreten krijgt dan menig mens/kind in onze verrotte wereld.

 Tekst was nog niet af.

We hebben het over al dan niet mishandeling.

Een hond kiest niet bewust om bij mij te leven. Dat is alleen mijn keuze. Maar dan is het wel aan mij om degelijk te weten wat de noden van de hond zijn om hem een respectvol leven te kunnen bieden. Zoniet vind ik het een vorm van mishandeling.

Wat de rest betreft = off topic

Ik kan de wereld niet veranderen. Maar ik kan wel zelf evolueren / leren zodat ik op zijn minst kan proberen correct te handelen. En zij die niet in staat zijn voor zichzelf op te komen een stem voor hen te zijn in de hoop dat andere mensen ook kunnen evolueren en leren. 

Eliane,mishandelen,evolueren,correct omgaan met een hond.

Je maakt het zwaarder dan het is,in mijn optie is het hondenmishandeling als we te ver doorslaan in het vermenselijken van een hond,onze hond als kindje behandelen,de hond analyseren bij alles wat hij eet/doet.

Als Fifi teveel blaft moeten er gedragstherapeuten ingeschakeld worden,gromt hij als hij een andere hond niet leuk vind dan moet de hond in therapie.

Het niet accepteren van natuurlijk hondengedrag waar we ons allemaal bij wijle en tijde schuldig aan maken,dat zou dan hondenmishandeling kunnen zijn.

Onze hond volproppen met rotzooi(brokken)is volgens sommigen ook hondenmishandeling.

Het doordokteren net zolang dat de hond geen hondwaardig leven meer heeft dat is ook mishandeling.

Ze op de banken/bedden laten slapen....het zijn honden,geen mensen.

En zo kan ik nog heel wat bedenken en ik denk,een warme mand,goed eten,af en toe een liefdevolle aai en de hond is gelukkig. En krijgt hij eens een corrigerend tikje daar zal hij daar niks aan overhouden(heb het niet over fysiek geweld)

Misschien moeten we niet zo ver denken en proberen onze honden nog een beetje hond te laten zijn.

we hoeven niet door te draaien, de meeste huishonden hebben een heerlijk leven en zullen ons onze fouten met liefde vergeven, maar toch is het goed ook voor ons zelf, als we bijv. weer eens gefrustreerd om een of ander zijn vanwege onze hond,  om even stil te staan dat we een dier in huis hebben een levend wezen en geen robot die we naar onze wensen in kunnen stellen.

Interessant topic.

Opvoeden is voor mij het geven van duidelijke regels en grenzen. Dit mag wel, dit mag niet. Tegenwoordig ligt heel erg een focus op het aanleren wat een hond wél mag. En dat gebeurt door te belonen bij goed gedrag. Ongewenst gedrag wordt of genegeerd, of de hond wordt afgeleid. Maar opvoeden is ook het duidelijk maken van wat níet mag, want dat is net zo belangrijk als aangeven wat wél mag.  Ik ben zelf een tegenstander van puur afleiden. Een hond moet leren wanneer gedrag ongewenst is, het zij door een verbale correctie ('NEE!'), het zij door een fysieke correctie (wegduwen, hand over de snuit o.i.d.). Een hond die niet leert wat ongewenst gedrag is, heeft ook nooit duidelijkheid over wat wel en niet mag, dat lijkt me voor een roedeldier als de hond een bijzonder onzekere situatie. Afleiden mag, maar pas als ook duidelijk gemaakt is waar de grens ligt.

Ik vind zelfs dat het befaamde positief opvoeden, mishandelende randjes heeft... Een pup die niet luistert maar geen eten geven, en het tijdens de training geven, omdat hij dan honger heeft. Geen duidelijkheid geven door grenzen te maken (en daardoor de hond geen zekerheid te bieden over wat wel en niet mag). 

Trouwens, wat te denken van al die cursussen, waarbij een pup zo snel mogelijk moet leren wat zit en af is? Waarom moet een pup direct al die trucjes leren, en dan ook nog met koekjes en snoepjes? De sociale interactie met de baas is voor veel pups beter, dan een baas die als doorgeefluikje fungeert voor koekjes. Waarom laten we een pup niet gewoon pup zijn, hem mee laten draaien in het gezin, aangeven wat wel en niet mag, en vooral: sociale interactie. Zonder dat er koekjes aan te pas komen. Gewoon met elkaar spelen, bij elkaar zitten, iets toestaan of verbieden zonder dat daar iets aan vast hangt etc. Eigenlijk een beetje zoals we een kind dat langzaamaan uit de box mag opvoeden. Door hem ruimte te laten en te leren wat wel en niet mag, zonder dat hij voor alle goeds een koekje krijgt, en bij alle verkeerds afgeleid word... Als iemand een pup bij ongewenst gedrag corrigeert, wordt dat tegenwoordig haast gezien als een kind dat voor het pakken van een koekje een slag tegen het hoofd krijgt. Terwijl het in feite alleen een klapje op het handje is. En niemand is ooit minder geworden van dat tikje. Pijn deed het niet, maar het gaf wel duidelijkheid. En opvoeden hoeft niet altijd leuk te zijn, want dat is het niet. Elk kind wil graag alle koekjes pakken die binnen zijn bereik zijn. Maar daarom mag het nog niet. Is dat leuk? Nee, maar het is onderdeel van het opvoeden.

Ik wil niet per se een pup met een kind vergelijken, maar er zijn wel overeenkomsten. En ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik heb een hekel aan kinderen die nooit eens grenzen aangeleerd hebben gekregen. Waarbij alles wat het kind doet genegeerd word, of er nooit eens een correctie uitgedeeld word. Zo zit het ook met honden. Honden die niet geleerd hebben wat niet mag, zijn over het algemeen ook die ongeleide projectielen die door hun baasje niet in toom gehouden worden, en waar elke hondenbaas een hekel aan heeft. 

Voor de duidelijkheid, een correctie betekent niet dat een hond geslagen of geschopt wordt, en daarbij moet een eventuele correctie altijd eerst non-verbaal, daarna verbaal en daarna pas eventueel fysiek gegeven worden. En ik ga er dan maar van uit dat mijn hand over de snuit, vast veel minder pijn doet dan de tanden van een andere hond ;).

Dus wat is opvoeden en wat is mishandeling? Ik denk dat die elkaar soms meer overlappen dan wij mensen denken... M.i. is goed opvoeden je hond duidelijkheid geven over wat wel en niet mag, versterkt en bevestigd door of een beloning (verbaal of b.v. even spelen, maar nooit met iets lekkers), of een correctie. Opvoeden is ook een band met je hond opbouwen waarbij lekkere snoepjes geen belonende rol innemen, waarbij je met je hond speelt en stoeit, grenzen aangeeft, lief hebt, er bent voor je hond en je hond eerlijk behandelt. Je hond de ruimte bieden om zichzelf op zijn eigen tempo te ontwikkelen, en om de verstandhouding (rangorde) tussen jou en de hond op een gezonde manier te laten ontwikkelen. Laat je hond maar hond zijn, en geen gedresseerd paard dat trucjes kent en uitvoert omdat hij graag iets lekkers wil.

Een hond hoeft maar twee commando's te kennen die van levensbelang zijn: 'kom' en 'blijf'. De rest kun je wel aanleren, maar deze twee zijn echt de belangrijkste. Als we daar als hondenbaasjes nu eerst eens op focussen, dan komt de rest vanzelf door het fenomeen dat we 'samenleven' noemen ;).

 Meerdere recente studies hebben uitgewezen dat de hond zijn hersenen gelijkaardig aan de van de mens reageren op emoties. Blijheid, angst, onzekerheid, woede maar wel op het niveau van een 2 à 3 jarig kind. En nee honden zijn geen mensen maar ze voelen wel pijn, angst, woede enz....

Dus als jij uit jouw woonplaats in mijn wereld stapt zal je anders gaan redeneren (zou ik veronderstellen). Honden en anderen dieren die door mensen worden verkracht. Honden die geslagen en opgesloten worden in kotjes worden omdat ze in huis plassen. Tot zelfs neergeschoten worden omdat ze in huis plassen. Mensen die hun hond(en) niet begrijpen en alleen maar gefrustreerd geraken en slaan en stampen. Verlatingsangst bij een hond (ongeveer een 80% van de honden hebben er problemen mee). Of als je honden opvangt omdat ze als een stuk vuil weggesmeten zijn, voor dood achter gelaten. Of voor ik zou zelfs niet weten voor wat een hond zijn voorpoten breken en hem dan op straat achterlaten. 

In België komen 60.000 honden per jaar in asielen terecht. Dus zeg niet dat het een uitzondering is. Wereldwijd miljoenen voor vele one way ticket naar de dood. 

Ik krijg telefoon omdat mensen door hun eigen hond gebeten worden. Gelukkig de laatste wilde hem nog een kans geven.

Ik krijg telefoon van de dierenarts die het absoluut niet ziet zitten om een 2 jarige gezonde hond in t laten slapen. Omdat de eigenaar denkt dat hij agressief is. Maar gewoon eigenlijk omdat hij niets van honden kent.

Ik krijg telefoon omdat een hond volledig in wanhoop is uit angst. En ongelukken en vernieling doet.

Ik zou blij zijn als de hond op een degelijke manier zou vermenselijkt worden. Dan wordt hij misschien gezien als een wezen dat behalve gelukkig ook heel ongelukkig kan zijn. Dan wordt er misschien ook gezien dat een hond kan lijden. Echt wel kou kan lijden ondanks zijn pels. Dan zouden ze misschien begrijpen wanneer ze tegen hun hond staan te roepen dat de hond het helemaal niet snapt dat de hond bang is en echt niet weet waarom. Dan zouden ze misschien inzien dat een hond doodsangsten kan uitstaan wanneer er zo'n verschrikkelijke wurgkoord rond de nek wordt gedaan en getrokken en gesleurd omdat wij er niet in slagen er mee te gaan wandelen zonder dat de hond trekt. Dan zou de eigenaar zien wat ik zie wanneer hij weer gefrustreerd staat te stampvoeten de hond aan de ketting omhoog trekt en hem bij zijn pels op de rug vast neemt om hem dan in een woede zo met zijn 4 poten van de grond heft om wat verder brut neer te zetten en roepen ga je nu luisteren. Dan zouden ze misschien de uren zien van het niet begrijpen waarom, de uren van verveling en frustratie omdat je 8 à 10 uur per dag in een bench wordt opgesloten. Er een paar uurtjes uit mag en als ze gaan slapen weeral de bench in. Zal ik nog effe doorgaan? Uren en dagen als je wil, helaas geen verhaaltjes maar realiteit. veel meer dan dat jij zin en tijd hebt om te lezen. En jij, jij kan de pc afzetten. De hond het baasje helaas niet

Eliane nu trekt je alles uit zijn verband,de discussie hier gaat over wanneer is het mishandeling en dan hebben we het niet over extreme hondenmishandeling.

Misschien een beetje minder dramatisch doen?

Het gaat in dit topic over hondenbazen die met hart en ziel van hun hond houden en nooit hun hond moedwillig kwaad zullen doen.

Dit topic is ontstaan omdat mensen bang zijn het fout te doen,een goede zaak.

Ik kan ook tig verhalen over dierenmishandeling ophangen maar dit is hier niet aan de orde.

Alhoewel ik sluit mijn honden niet op in een bench.

 mooi verwoord!

 Lieve help, mag ik je eraan herinneren dat we hier op een forum zitten voor hondenliefhebbers? Niet op een forum voor hondenmishandelaars? Ik snap je gedrevenheid wel, als ik je reactie zo lees. Maar vind je zelf ook niet deze reactie een beetje extreem voor op dit forum? De dingen die jij hier beschrijft (poten breken? afschieten?) zijn op dit forum totaal niet aan de orde. En wat je schrijft zal misschien waar zijn, maar ik denk dat het op dit forum niet helemaal tot zijn recht komt... Keep calm! 

 Eens!

Ik ben van mening dat we allemaal met onze honden sameleven op een manier die het best bij ons past, waarin we onszelf en onze waarden en normen het meest terugvinden. Zo ben ik zelf erg gesteld op m'n vrijheid, op ruimte en op rust, en guess what… m'n honden ook . Zijn ze zo vanuit zichzelf of heb ik dat doorgegeven? Maakt eigenlijk niet uit, als het resultaat is dat we op een fijne manier met elkaar samenleven.

Als iemand anders wél in hierarchie denkt en dit voor hem een duidelijk kader geeft om op een aangename manier met z'n hond samen te leven, wie ben ik dan om te zeggen dat dit zo niet hoort? Het gaat toch om het resultaat (een fijn leven voor mens en dier) en niet om de methode die je volgt om dit te bereiken?

Het loopt pas mis, vind ik, als we niet langer kijken naar dat resultaat/het welzijn van onze hond en ons hardnekkig vasthouden aan een theorie enkel en alleen omdat we ervan overtuigd zijn dat ie juist is. Oogkleppen zijn m.i. dus nooit goed.

Begrenzen staat voor mij ook niet gelijk met onderdrukken. Hier op HP zijn er bijvoorbeeld heel wat mensen die een jachthond hebben of een hond met een groot jachtinstinct en toch niet toestaan dat deze hond jaagt. Dat is begrenzen. Maar om dat ook mishandeling te noemen, is volgens mij een brug te ver...

Ik geloof zelf ook niet zo het enorme stressverhaal waar onze honden massaal onder te leiden zouden hebben. Honden passen zich aan, aan mensen, aan leefomgeving, aan gebruiken en levensritme… en dat is net een mooie gave. Maar 't is wel aan de mens om alert te blijven en te kijken naar wat kan en wat niet. En vooral z'n eigen rol hierin in vraag te stellen, want daar gaat het wel es mis: we eisen namelijk zoveel! Dan is het niet de kat die de tuin inkomt, of het verkeer op straat dat onze hond stress bezorgt, maar wel wij die zoveel van hem vragen. Waar in lang vervlogen tijden de hond en mens samenwerkten en de hond werd geapprecieerd om zijn kunnen, lijkt het nu dat velen de hond niet meer als een medewerker beschouwen maar louter als een knecht, een pop aan touwtjes. We willen bepalen hoe en waar en hoelang hij loopt, wanneer en hoelang hij snuffelt (het idee alleen al dat wij beter zouden kunnen inschatten waar iets interessants te snuffelen valt dan hij dat kan), wat en wanneer ie eet en drinkt, zelfs wanneer ie slaapt (de verplichte rustjes) en nog een stap verder: er zijn er zelfs die de controle over z'n sluitspieren willen overnemen door 'm op commando te laten plassen. Dat de hond in de stress schiet van zoveel overvraging, kan ik best geloven, want hij heeft geen eigen inbreng meer, mag niets nog zelf bepalen. Maar dat ie van alles stress zou krijgen van al wat er rondom hem gebeurt, nee, daar geloof ik niet in. Honden horen een warme thuis te krijgen, maar ze hoeven niet in een glazen kooitje te worden gezet.

En tenslotte nog over dat markeren . Het is niet omdat een gestresseerde hond veel plast, dat plots alle plassen zou wijzen op stress. Als mijn honden loops waren, plasten ze de hele tijd, liefst hoog op een boomstronk of bovenop een paddestoel, met het doel een duidelijke boodschap achter te laten voor de heren. Als de eerstvolgende reu bij het snuffelen dan gaat klappertanden van opwinding, is dat dan omdat ie leest "ik ben Nanu en ik heb stress", of "ik ben Nanu en ik ben een loopse donder"? Ik denk toch écht wel het tweede 

Je hebt gelijk.

"  Eens!
Ik ben van mening dat we allemaal met onze honden sameleven op een manier die het best bij ons past, waarin we onszelf en onze waarden en normen het meest terugvinden. Zo ben ik zelf erg gesteld op m'n vrijheid, op ruimte en op rust, en guess what… m'n honden ook . Zijn ze zo vanuit zichzelf of heb ik dat doorgegeven? Maakt eigenlijk niet uit, als het resultaat is dat we op een fijne manier met elkaar samenleven.
Als iemand anders wél in hierarchie denkt en dit voor hem een duidelijk kader geeft om op een aangename manier met z'n hond samen te leven, wie ben ik dan om te zeggen dat dit zo niet hoort? Het gaat toch om het resultaat (een fijn leven voor mens en dier) en niet om de methode die je volgt om dit te bereiken?
Het loopt pas mis, vind ik, als we niet langer kijken naar dat resultaat/het welzijn van onze hond en ons hardnekkig vasthouden aan een theorie enkel en alleen omdat we ervan overtuigd zijn dat ie juist is. Oogkleppen zijn m.i. dus nooit goed.
 
Begrenzen staat voor mij ook niet gelijk met onderdrukken. Hier op HP zijn er bijvoorbeeld heel wat mensen die een jachthond hebben of een hond met een groot jachtinstinct en toch niet toestaan dat deze hond jaagt. Dat is begrenzen. Maar om dat ook mishandeling te noemen, is volgens mij een brug te ver...
 
Ik geloof zelf ook niet zo het enorme stressverhaal waar onze honden massaal onder te leiden zouden hebben. Honden passen zich aan, aan mensen, aan leefomgeving, aan gebruiken en levensritme… en dat is net een mooie gave. Maar 't is wel aan de mens om alert te blijven en te kijken naar wat kan en wat niet. En vooral z'n eigen rol hierin in vraag te stellen, want daar gaat het wel es mis: we eisen namelijk zoveel! Dan is het niet de kat die de tuin inkomt, of het verkeer op straat dat onze hond stress bezorgt, maar wel wij die zoveel van hem vragen. Waar in lang vervlogen tijden de hond en mens samenwerkten en de hond werd geapprecieerd om zijn kunnen, lijkt het nu dat velen de hond niet meer als een medewerker beschouwen maar louter als een knecht, een pop aan touwtjes. We willen bepalen hoe en waar en hoelang hij loopt, wanneer en hoelang hij snuffelt (het idee alleen al dat wij beter zouden kunnen inschatten waar iets interessants te snuffelen valt dan hij dat kan), wat en wanneer ie eet en drinkt, zelfs wanneer ie slaapt (de verplichte rustjes) en nog een stap verder: er zijn er zelfs die de controle over z'n sluitspieren willen overnemen door 'm op commando te laten plassen. Dat de hond in de stress schiet van zoveel overvraging, kan ik best geloven, want hij heeft geen eigen inbreng meer, mag niets nog zelf bepalen. Maar dat ie van alles stress zou krijgen van al wat er rondom hem gebeurt, nee, daar geloof ik niet in. Honden horen een warme thuis te krijgen, maar ze hoeven niet in een glazen kooitje te worden gezet.
 
En tenslotte nog over dat markeren . Het is niet omdat een gestresseerde hond veel plast, dat plots alle plassen zou wijzen op stress. Als mijn honden loops waren, plasten ze de hele tijd, liefst hoog op een boomstronk of bovenop een paddestoel, met het doel een duidelijke boodschap achter te laten voor de heren. Als de eerstvolgende reu bij het snuffelen dan gaat klappertanden van opwinding, is dat dan omdat ie leest "ik ben Nanu en ik heb stress", of "ik ben Nanu en ik ben een loopse donder"? Ik denk toch écht wel het tweede 
  "

Alaska's Finest!

 Ook met wat jij zegt kan ik deels met je mee.

Honden horen inderdaad een warme thuis te krijgen. En dan mensen alert moeten zijn naar wat wel en niet kan. Maar dan is het toch belangrijk te weten..... en dat weten is in heel veel gevallen gewoon niet aanwezig. Hoe verklaar je dan al die getallen van honden die gedumpt worden (ok misschien niet eigen aan dit forum) maar in de wereld daarbuiten ondergaan die honden het dan wel.

Maar ik wil je graag wel even wijzen op het feit dat wat ik denk niet zo belangrijk is. Want als men o.a. bloedonderzoeken doet bij honden. In rust of in stress. (simpel gesteld want er komt wel heel wat meer bij te kijken dan effe in het bloed kijken en daar loopt ook wel heel wat meer tijd over dan dat ik het hier vertel)  Het resultaat, de bevindingen vertellen hier veel meer van. Of ik nu vind dat dit zo is of net niet. Mijn eigen mening telt hier niet. En veel van die zaken zoals stress ondergaat de hond door (algemeen bekeken) wat de mens allemaal van de hond eist.

En stress is iets dat we allemaal hebben. En het is uiteraard zo dat de problemen pas ontstaan als de emmer vol is en begint over te lopen.

Ik vind een stroomband, blafband mishandeling, ook het op de rug leggen, het laatste heeft een oom van me geflikt bij mijn hond, omdat ze tegen hem omsprong bij binnenkomst, voor ik het commando laag kon zeggen, lag ze op de grond, in de houdgreep. Kahlúa wist niet wat haar overkwam. Dat vind ik dus mishandeling. 

Schreeuwen etc ook natuurlijk, al moet ik wel toegeven, dat als ik Kahlúa tegen het aanrecht hoor springen, of de kattenbrokjes in de vensterbank wil pakken, en hard nee tegen haar zeg, maar schreeuwen, nooit. Ook niet boos worden als ze iets heeft gesloopt, het heeft geen zin want het is al gebeurd. Gewoon de dingen wegleggen zodat slopen niet gaat, dingen voorkomen!
Zoals iemand al zei, het verschilt wel per hond, ik kom veel honden tegen waarvan ik denk, hoe iets aan je hond, constant blijven grommen, aanvallen etc, hier grijp je harder in, dan een onzekere hond. 

 Een hond is geen roedeldier, maar een sociaal levend dier, door de domesticatie zo geworden.

Het verschil: een sociaal levend dier is uitstekend in staat een relatie aan te gaan met andere soorten dan hem zelf. Een hond is uitstekend instaat, om samen met mensen en ev andere dieren te leven. Een hond heeft in zijn leefvorm geen andere honden nodig.

Tijdens het socialiseren is het belangrijk met andere honden en mensen te leren omgaan, die kom je dagelijks tegen, dat is belangrijk. 

Een roedeldier, kan niet zonder soorgenoten leven of overleven, een hond weldegelijk. 

Honden in het wild kunnen elkaar opzoeken, voor de veiligheid, maar verder gaan ze gewoon hun eigen gang. Zeker reuen, die zijn niet trouw aan hun partner, die volgen hun onderbuikgevoel. Na de paring, gelijk weer opzoek. Het zal best dat ze rond elkaar blijven scharrelen, vooral daar, op plekken waar voedsel is.

Rangorde  voor een hond niet interessant, wat wel belangrijk is, is eigendom. Maar ook alleen binnen de eigen sociale groep. Wie ligt naast de baas, wie neemt het grootste bot, wie de bal enzo.

Ze kennen elkaar, elkaars kracht en ervaring, zo schatten ze in of ze kans maken op bvb het grootste bot. Logisch dat de sterktste meest ervarenen krijgt wat hij wilt. Niet omdat hij de leider of de hoogste  rang zou zijn,  maar hij is gewoon fysiek in staat iets toe te eigenen.

In praktijk zie je, als je goed omje heen kijkt, dat degene die nog geloven in de dominantie theorie, de leider en hoogst in rang willen zijn, dit doen door onderdrukken en het inzetten van fysiek geweld. Dit heeft zeker met elkaar te maken. Dat valt niet te ontkennen.

Als je een chineese naakthond hebt, die mag je van mij in de winter of met regen beschermende kleding aan trekken. Ook kleine honden, hoe dichter bij de grond hoe kouder het is.

Dit vind ik,tot op zekere hoogte, geen vermenselijking, maar zorgen voor. 

Het overvoeden, met allemaal hapjes is zeker dierenmishandeling. Een hond die te zwaar is, is zware dieren mishandeling, dat vind ik ook.

Het vermenselijk van honden: recentelijke hersenscans laten zien, dat een hond veel meer op ons mensen lijkt dan we ooit volmogelijk hielden. Ze hebben veel meer met ons gemeen dan je denken zou.

Vermenselijken, tja...

Grenzen stellen is ook een vorm van liefde. Opvoeden is grenzen stellen, duidelijk en consequent zijn. Zo weet een hond waar hij aan toe is en dat zorgt voor zekerheid en rust.

Eigenlijk kan je ook stellen, dat geen grenzen stellen ook een vorm van dieren mishandeling is. Een hond die niet weet tot hoe ver hij kan gaan, wat wel of niet kan, die zal op zoek gaan, zelf regelen en opzoek gaan. Iets wat ze vaak helemaal niet willen.

Honden zijn afhankelijk van ons, wij zorgen voor hun veiligheid en een warm huis, dan voelen ze zich prettig. Uiteraard ook met genoeg uitdaging.

Ook te weinig uitdaging bieden vind ik eigenlijk een vorm van dieren mishandeling. Sommige borders, totaal neurotisch, ongelukkig gefrustreerd, op zoek naar een uitdaging die ze niet krijgen.

Mooi omschreven Suzanne en Luca.

Daarbij denk ik ook dat men moet oppassen met alles, maar dan ook 'alles' te willen analyseren.

Over-psychologiseren noem ik dat.

Bij geen enkel ander dier speelt dit zo sterk als bij de hond.

Ik denk wel eens dat er meer gediscuteerd, geschreven en gesproken wordt over hondenopvoeding, dan de opvoeding van kinderen.

Ik denk dat we het niet te ingewikkeld moeten maken.

 Hoeveel vrije keus heeft je hond? Echt vrije keus? Hoeveel in het leven van een hond wordt niet door de eigenaar bepaald? 

 http://ppgworldservices.com/2015/06/22/not-all-choices-are-equal/

En mjn honden hebben ook niet veel te kiezen (geen vrije keus) maar ik ben me er wel bewust van dat het zo is. En dat ik als kleine dictator vrijwel alles in hun leven bepaal. 

 Klopt, en geen mens vind het normaal dat je de ouder van een over-de-toeren schreeuwend kind aanspreekt over de opvoeding van dat kind.

Zelf denk ik dat heel veel 'stress' (niet elk individu heeft immers een sterk karakter) zijn oorsprong in de o zo overdreven sterk opgelegde socialisatie periode vindt. En dat begint al bij de fokker. Alles moet maar voor die deadline gebeuren want anders o o o dan krijgt je hond het zo moeilijk later en leert hij het nooit meer. Dus alle verse honden baasjes beginnen met zweet in de handen en dichtgeknepen billen aan het puppy avontuur. Een tijd die zowel voor baas als hond zeker veel vergt maar ook juist ongedwongen zou moeten zijn, iig gevoelsmatig.

Van de honden die ik (in huis) heb (gehad) heeft het merendeel voor Nederlandse begrippen een waardeloze socialisatie gehad en ze zijn allemaal hartstikke goed uit de verf gekomen. Kan toeval zijn maar iets zegt me dat het niet zo is.

Vaak ligt idd de nadruk op kwantiteit ipv kwaliteit. 

 Kijk zo vat je een heel l.l verhaal samen in een zinnetje! 

http://www.moniquebladder.nl/blog/2015/07/24/lijn-hond/

Had toevallig dit artikel gelezen van Monique Bladder.

Ik heb persoonlijk niets tegen de slipketting mits deze juist gebruikt wordt. 

Iemand die ik ken werkt met zijn Mechelaar bij de hondenbrigade van de politie en hij gebruikt de slipketting om zijn hond te kunnen corrigeren in bepaalde situaties. Daar heb ik dus niets op tegen.

Maar als zo'n slipketting gebruikt wordt om bijvoorbeeld een hond hardhandig te corrigeren bij het wandelen, dat kan voor mij dan weer niet door de beugel.

mijn oudste honden hebben zo'n 'slipketting' of hoe het ook het. Maar niet met de reden om ze te wurgen of pijn te doen, sterker nog ze trekken niet eens.

Maar de stoffen banden gingen steeds kapot, die krabbelde ze stuk, of tijdens het spelen beter ze die bij elkaar steeds stuk, dus na de 10e zo'n ijzer dingetje gekocht, gaat prima. En ze worden dus niet gebruikt om te stikken oid, vooral uit praktische overwegingen.

Wist ook niet dat mensen die dat zien dat ze dat om hebben ook daadwerkelijk zien als dat het ook op die manier toegepast word. 

van de pup is het stoffen bandje ook al helemaal stuk, en dan heeft hij hem alleen om bij het lopen. Hij krabbelt er steeds aan waardoor het stuk gaat. Als hij heeft geleerd goed te lopen aan de riem, ga ik denk weer voor een kettinkje.

Mishandeling is in mijn ogen: het ontberen van voedsel en water, medische zorgen, warmte, liefde en aandacht. Zeer zeker ook het fysiek agressief benaderen van je hond (schoppen, slaan, sadistisch behandelen), roepen, tieren ...
Wat hier wel al is gebeurd is een greep in het nekvel wanneer ze qua gedrag over de schreef ging/gaat (bv wanneer ze de bedoeling had om achter onze kat aan te gaan, een vogel te willen opjagen/grijpen tijdens een wandeling, onrespectvol gedrag naar andere hond toe ...) Dat is eigenlijk alles wat hier al eens gebeurt als ze te ver gaat ... maar dat is slechts een paar keer voorgevallen in a lifetime en niet bedoeld als mishandeling maar als correctie. Enkel een stemverheffing hier is eigenlijk al genoeg om te laten weten dat ik iets niet duld ...

 Hoe kunnen ze op hun bandje knabbelen? Daar kunnen ze toch niet bij?

Thuis alles afdoen, alleen om bij het wandelen. Ik maak zelf lijnen, met dubbele stop, laat de halsband altijd vast, doe binnen de hele riem af. Je doet ze ook zo om, zonder iets los te maken.

Krabbelen eraan. En tijdens het spelen bij elkaar gingen ze er op bijten enzo, en telkens ging het dan stuk.

Wij laten de bandjes om, behalve bij de pup dan, want die zit nog in de bench enzo en wil niet dat hij blijft hangen.

Het halsbandje van jou foto, hebben ze hier in het ijzer.

Ik had altijd gewoon van die halsbanden uit de dierenwinkel, een beetje dik, en van een soort leer en stof met printjes. De pup heeft nu ook gewoon zo'n stoffen bandjes, en hem alleen op bij het wandelen, en toch ook al helemaal stuk gekrabbeld.