wanneer is het opvoeding, wanneer is het mishandeling?

Moeilijk. Ik kan best hard zijn met mijn honden, dat is hier al wel geweten ook vermoed ik.

Ik vind het ook sterk afhangen van het individu. De pup die ik hier nu heb, kom je echt niet met enkel bevestigen van positief gedrag want dan gaat ze met je op de haal, totaal geen simpel hondje.

 

De 'hier' vb heb ik best in 1 keer ferm duidelijk gemaakt wat dat was, maar staat nu wel tegenover dat ik (op dit moment) een 100% betrouwbare 'hier' heb.

 

Verder heb ik niets tegen gebruik van hulpmiddelen, maar de lijn naar mishandeling of gewoon inefficiënt gebruik is zo ontzettend dun.  Ik ga zelf vb ook nooit gaan trainen als ik me zelf niet 100% goed voel. 

 

Daarnaast vind ik dat geestelijke mishandeling ook niet mag onderschat worden. Honden bij mensen die niets van correctie toepassen kunnen ook mishandeld zijn, omdat ze geen sturing en leiding krijgen en geen duidelijkheid in wat nu eigenlijk van ze verwacht wordt.

 

 Helemaal mee eens!

Mishandeling nummer 1: je hond overvoeden. Er lopen zoveel te dikke honden rond in Nederland. Echt niet normaal. En waarom, omdat mensen van hun hond een mens maken en zelf graag de hele dag door eten en dan denken dat ze hun hond daar ook een plezier mee doen. Honden kunnen hierdoor pijn in lichaam en gewrichten krijgen, niet meer normaal bewegen zoals de natuur het bedoelt heeft.

 

Mishandeling nummer 2: mensen die hun hond niet socialiseren. Mensen die om hun eigen angst voor andere honden hun hond bij andere honden weghouden. Honden zijn sociale dieren en ik vind het echt erg dat mensen dit hun honden ontnemen.

 

Mishandeling nummer 3: stress. Doordat veel mensen niet snappen dan een hond structuur nodig heeft, dat hebben ze immers ook in de roedel, zijn veel honden gestrest. Ze weten niet wat voor houding ze moeten aannemen, lopen van hot naar her zonder doel. Kunnen niet rustig slapen overdag, hebben geen eigen plek. Dit kan zich uiten in agressie, en daar wort de hond nog op aangekeken ook, terwijl de oorzaak bij de baas ligt.

 

Mishandeling nummer 4: lichamelijke mishandeling. Je hond pijn doen, honden die gewurgd worden door slipkettingen. Honden met allergieën en eigenaren die te gierig zijn om over te gaan op beter en duurder voer zodat de jeuk/pijn weg gaat. Oja en in de nekvel pakken vind ik niet zielig. Doe het zo vaak bij me hond, hij voelt er niks van en kan prima ademen. Als hij weg wil rennen en hij heeft geen riem om pak ik hem gewoon in zijn nekvel. Ik doe ook regelmatig zijn nekvel masseren, vindt hij heerlijk. Maargoed mijn hond heeft dan ook een beetje teveel vel daar.

 Hier ben ik het mee eens.

Persoonlijk zal ik mijn hond nooit slaan, schoppen, een slipketting aandoen, TT, op zijn rug leggen, correctie geven of andere lichamelijke handelingen.

Ik heb van nature veel geduld met dieren en als ik voel dat ik gefrustreerd raak, zorg ik dat ik kalmeer.  Ik weiger zo een gefrustreerde baas te worden die de hond bang maakt, vind ik niet nodig.

Als mijn honden dingen doen die ik niet wil, zal ik ze weghalen en afleiden. (ik loop dus veel rond als ze pup zijn ).  Naargelang de situatie (Niké is nogal moeilijk met andere honden) zeg ik "neen", als dit niet helpt roep ik harder "neen, los", dat helpt altijd, het is echter nooit schreeuwen of brullen.

Gebeurt het een keer dat ik de lichaamstaal op voorhand niet opgevangen heb en raakt ze in een gevecht verwikkeld, helpt alleen uit elkaar halen.  Dan tilt mijn man haar op zodat haar voorpoten van de grond zijn en wacht tot ze loslaat zodat we haar kunnen verwijderen (soms helpt "neen, los" roepen nog, soms niet...) Gelukkig komt deze situatie niet meer voor en zijn we altijd op tijd, ze is ook rustiger geworden en wij weten welke situaties haar enerveren.

Sinds ik Nahla heb, zij is doof, merk ik dat ik nog meer geduld heb en geen frustraties meer.  Het helpt immers niet dat je gefrustreerd raakt en gaat roepen, schreeuwen of slaan.  Het belangrijkst is dat Nahla zich altijd laat aanraken en ons vertrouwt, dan moet je niet gaan grijpen en brutaal zijn, want dan zal ze wegduiken.  Geduld is bij haar de hoofdzaak, wachten tot ze begrijpt wat je wil...

Ze is nu bijna twee jaar en "luistert" in sommige opzichten soms beter dan de anderen, ze houdt me in het oog en komt op wandeling regelmatig naar me toe of zoekt me met haar ogen.  Waar de anderen meer hun gang gaan en wachten tot ze geroepen worden, zal Nahla regelmatig kijken.

 

 Dit leest voor mij alsof je stress 'even' oplost door structuur te geven. Dat kan vies tegenvallen hoor... Ik heb hier een zeer gestreste reu rondlopen, en waar het hem nu net *niet* aan ontbreekt is structuur. Om dan maar te concluderen dat ik de oorzaak ben vind ik wel erg kort door de bocht, vooral omdat ik al 1,5 jaar bezig ben om zijn stressniveau omlaag te brengen. Dat lukt ook, stapsgewijs, maar mijn hond hond is nog altijd verre van 'chill'. Dan zou ik al bijna 2 jaar stelselmatig mijn hond mishandelen omdat hij stress ervaart en ik zijn baas ben? Oef.. 

ik heb mijn hond nu ruim 8 jaar, bij een boer weggehaald. daar leefde hij samen met een pony.
waarschijnlijk veel meppen gehad want als hij nu nog een standje krijgt krimpt hij in elkaar, dus zolang blijft dat doorwerken

 In jouw geval kun je dat waarschijnlijk wel zeggen, omdat het stelselmatig is dat je hond zo reageert. Maar van de week zag ik iets bij Dobby, waarvan ik dacht 'oei'.

 

Ik liep langs een bak waar kleding ingezameld wordt. Daar is een heel lekker geurtje, want ie-de-re keer dat we daar langs lopen moet dat uitgebreid besnuffeld worden. Ik stond dus een beetje in de pauze stand voor me uit te kijken terwijl Dobby de grassprieten minitieus aan het bestuderen was. Er komt een auto aan, en er stapt iemand uit met een plastic tas. Ze opent de klep van de kledingbak en zwaait haar arm met de tas naar achteren, over haar hoofd, om die zo in de klep te gooien.

 

Dobby kromp inéén. Ik gok door zijn slechte zicht dat hij ineens die beweging zag en schrok. Maar zelfs op dat moment schoot door mijn hoofd dat een willekeurig persoon die dat zou zien zomaar zou kunnen denken dat Dobby geslagen wordt/werd. Een daar zouden ze echt naast zitten.

Hele moeilijke kwestie. Om even jouw voorbeeld erbij te halen van de neus door de plas/ontlasting heen halen:

 

Tot mijn 14e wist ik niet beter. Eerste hond was overleden en mijn moeder nam een nieuwe pup. Zindelijk maken hoorde zo volgens haar en ik wist niet beter. Zij was ook verantwoordelijk voor de opvoeding dus ik deed er zelf niks aan. 

Echter was de hond op 7/8 maanden opeens "ongehoorzaam". De hond kwam niet meer als je haar riep. De hond werd steeds banger naar mensen en langzaam ook naar dieren. Stem verheffen was op een gegeven moment al teveel. 

Ik ging niet mee op vakantie vanaf die leeftijd en toen de hond ruim een jaar oud was moest ik daarom 3 weken op de hond letten terwijl mijn ouders en broertje op vakantie waren. Toen pas ben ik gaan googelen over wat ik moest doen en zag ik dat ongeveer alles wat mijn moeder fout kon doen ze dat ook fout gedaan heeft. Na 1 week anders handelen verbeterde de hond direct! Na 3 weken zag je van de bange hond bijna niks meer terug. Tot mijn moeder weer thuis was en de hond weer eenmaal op haar manier corrigeerde.. Hond weer terug bij af en moeder luistert niet naar "mijn puberopmerkingen". 

 

Ik ben totaal niet over de handelswijze van mijn moeder te spreken (over mijn moeder zelf trouwens ook niet maar dat is een ander verhaal), maar ze overschat haar eigen kennis enorm en denkt echt dat ze juist handelt. Is het dan mishandeling? Of valt deze onbewuste onkunde daar niet onder? 

Er zijn zoveel oorzaken van stress en ik bedoelde hier niet mee dat het altijd aan een gebrek aan structuur ligt. Sorry als je je hier persoonlijk door aangevallen voelt, maar dat was niet mijn bedoeling. Ben je er inmiddels wel achter waarom je reu zo gestrest is en heb je hem al lang?

 

In veel gevallen vind ik gebrek aan structuur en grenzen wel een oorzaak van stress. 9van de 10 honden die uitvallen, zitten aan een lange lijn, rennen heen en weer. Ja als ik mijn hond zo zijn gang laat gaan kan het ook een monster worden. Zou je simpelweg je hond kort houden even laten zitten, dan zal in veel gevallen het uitvallen direct stoppen.

Ik merk toch wel dat het onder heel veel mensen nog normaal is om je hond met zijn neus in zijn eigen plas en poep te duwen. Mensen weten vaak niet beter. Het is denk ik hetzelfde als met je kinderen slaan. Veel mensen vinden het normaal, want ja zo gaat het toch altijd. Terwijl er allang bekend is dat het slecht voor de ontwikkeling is en geen enkel voordeel heeft.

 

Zelf denk ik dat de enige geschikte manier van zindelijk maken is, je hond zo vaak uitlaten, zodat hij de kans niet krijgt om binnen te plassen en en te poepen. Je kan natuurlijk je hond voor een plasje in het gras belonen. En mensen moeten ook beseffen dat een pup zijn plas en poep ook nog moet leren beheersen. Die spieren moeten ook gestraind worden. En dat kost nou eenmaal veel geduld en ongelukjes in huis, dat moeten mensen maar voor lief nemen. Of anders een oudere hond adopteren ipv een pup.

 

je slaat de spijker op zn kop waar ik heen wil (en getuigen van ben). natuurlijk zijn er mensen die zich afreageren, maar behandeling van de meeste honden / dieren draait precies op dit punt.
maar onwetentheid kan je het in het geval van jouw moeder ook niet meer noemen want het os haar wel verteld hoe het beter kan.
daarbij zijn er tegenwoordig meer dan genoeg boeken op de markt die anders vertellen, er zijn cursussen en er is inderdaad internet.
mag een mens nog wel onwetend zijn?

Aangevallen is een groot woord hoor  ik ben niet zo snel op mijn teentjes getrapt. 

Zoveel honden, zoveel manieren  juist een korte lijn zorgt hier voor meer stress omdat hij dan beperkt wordt in zijn communicatie naar soortgenoten. Daarom juist een lange lijn, zodat hij meer opties heeft dan uitvallen (lichaam weg draaien, grote bogen maken, stukje wegloopruimte bij opdringerige loslopers, etc). 

Winter heb ik met 8 weken opgehaald bij een fantastische fokker. Heerlijk gesocialiseerd, hij was voorzichtig maar nieuwsgierig en herstelde snel na een schrikreactie. En toen kreeg die met 20 weken een 'aanval' door een te laag suikergehalte (zag er uit als een epileptische aanval). Een maand later opnieuw, en nog weer een paar weken later ging het opnieuw mis. Gelukkig is op dat moment de oorzaak achterhaald. Inmiddels is hij eroverheen gegroeid, maar hij is er ontzettend onzeker van geworden. Hij krijgt nu clomicalm als ondersteuning bij gedragstraining, en we gaan iedere dag stapjes vooruit 

Ik denk dat die grens per hond anders ligt en dat je daar als eigenaar op moet in spelen.

Ik ben denk ik iets anders ingesteld dan de meeste hier, laat ik voorop stellen, dat ik slaan schoppen slipketting, blafband een endergelijke een no-go vind. Maar een rukje aan de lijn, of even in het nekvel pakken (zeker als het voor hun eigen veiligheid is). Vind ik een stuk minder erg dan te dikke honden, of honden die nooit verder komen dan een blokje om het huis.

Ik vind honden die in het diepen worden gegooit, honden die angstig zijn naar andere honden, dan op een super mooie dag meegenomen worden naar het losloopstrand en maar moeten wennen, ook een stuk zieliger. 

Het ligt er natuurlijk ook aan met wat voor hond je loopt, zowel mentaal als fysiek. Mijn vorige hondje was een Yorkshire Terrier, die als pup mishandeld was, die was al heel timide, dus daarbij zou een rukje aan de lijn of nekvel pakken heel beangstigend geweest zijn en dat hebben we dus ook nooit gedaan.

Nu heb ik twee honden die samen dik 70 kilo wegen en af en toe een volwassenen omver lopen. Als ze dat doen kan ik best even op ze mopperen dat ze weten dat ze moeten uit kijken waar ze lopen. 

Nu vind ik ook een groot verschil zitten tussen, of je met een agressieve boze intentie een hond in zijn nekvel pakt en hem even schud, of dat je hem gewoon zacht beet pakt, even laat zitten en de hond kalmeert met een neutrale energie. Dat eerste neigt veel meer naar mishandeling dan het tweede. Een ruk aan de lijn dat de hond door de lucht vliegt of omvalt of wankelt, is natuurlijk ook heel anders dan dat je hem een stukje terug trekt.

Stom voorbeeld, maar ik zou zo'n tik op de neus zelf te ver vinden gaan. Terwijl mijn hond er hier geen probleem mee heeft, omdat de intentie niet boos of aggresief is, heeft hij geen piepje gegeven. Terwijl het normaal een echte aansteller eerste klas is. Een schouderklopje krijgen vinden mijn honden heerlijk, omdat de intentie daarachter positief is, zou je het met dezelfde kracht met een boze intentie doen zou het wel mishandeling zijn.  

Vooropgesteld dat voorkomen altijd beter is dan genezen, maar dat is helaas niet altijd mogelijk.

Ergens vind ik het al heel hoogwaardig van een mens om te menen dat je een andere diersoort moet opvoeden en dan nog denken dat je het recht hebt daarvoor mag handelen op een respektloze manier met hondonvriendelijke hulpmiddelen.

 

Ik zie het hebben van een hond meer als het mogen begeleiden, het voorkomen van onduidelijkheden, de hond niet in situaties laten komen die hij niet aankan. Voorkomen van ongewenst gedrag ipv af te wachten en dan pas in te grijpen en dit opvoeden noemen.

 

 

 Zeer mee eens!

 Maar nu stel je dus eigenlijk dat "jouw" manier superieur is en iedereen die dat niet doet onwetend en dom is. Terwijl het voor sommige mensen misschien een bewuste keus is om voor een andere methode te kiezen. Om nog maar niet te spreken van de aantallen hondenscholen die nog wel voor hardere methodes kiezen. Hoe moet een leek weten hoe of wat? Hondenschool zegt het, dus zal het wel goed zijn. Zeker als het lijkt op iets wat je vroeger ooit opgepikt hebt.

 

Het is heel moeilijk daaraan te ontsnappen. Hoe vaak hoor je niet "ik voed mijn kind niet zo op als mijn ouders!" en dan later "ik ben net mijn moeder/vader geworden". Dus als je vroeger ooit gehoord hebt "slipketting" of "neus door de gepeperde plas"...

Alles wat een dier pijn doet of onzekerheid geeft valt in mijn ogen al onder mishandeling. Maar misschien ben ik een slecht voorbeeld want ik ben erg radicaal als het om dieren gaat en zou eerder en liever een mens een tik verkopen dan een dier   Dit vooral omdat een dier in mijn ogen niet snel iets fout doet en als we denken dat het dier iets fout doet is het vaak al te projecteren aan ons zelf.

Ik zit ook met zo'n geval van twee honden die ik ken.

twee duitse herder reuen. Worden niet uitgelaten, doen hun behoefte in de hele kleine tuin. De enige opvoeding die ze krijgen is een klap met een slipper. Is dit dierenmishandeling? In mijn ogen wel! Een DH heeft beweging en uitdaging nodig. De klappen met de slipper spreken voor zich..

maar is dit voor de wet dierenmishandeling? Ze krijgen wel te eten.

 

precies, (ik ga er vanuit dat je het genuanceerder bedoeld dan het overkomt dat positief opvoeden superieur is) is het wel zo erg wanneer iemand zo zn hond opvoed? en als het een bewuste keuze is of onwetendheid, wanneer is het mishandeling of opvoeding? het een kan ook het ander zijn.
natuurlijk is mijn manier de beste, als het beter kan dan zou ik het ook doen. in mijn ogen is inderdaad mijn manier van opvoeden de beste, anders zou ik het namelijk niet op deze manier doen.
wel blijf ik altijd openstaan van andere manieren, ik ben zeker niet alwetend en met dat besef blijf ik lezen in boeken, websites, hp, andere manieren van opvoeden, de nieuwste wetenschappelijke onderzoeken etc.
en ja omdat ik vind dat ik echt mijn best doe en blijf lezen, luisteren en kijken denk ik dat ik het niet beter zou kunnen doen dan ik nu doe, met de wetenschap dat het misschien wel beter zou kunnen.

en helaas zijn er inderdaad hondescholen die niet even positief trainen, maar dan nog, dat is hetzelfde als wanneer iemand een broodfok hondje heeft gekocht en we dan massaal vragen; waarom heb je niet eerst gegooled op de naam ipv nu je het hondje al hebt?
je kan zelf toch ook eerst zoeken op hoe een hond te trainen, hondenscholen etc; dan komt er vaak al uitgerold'zoek een school die positief traint etc.

en ja ik ben ook op puppycursus geweest waar slipkettingen werde toegestaan, ik ben er zelf altijd nog bij hoe ik mijn hond train en aanpak.

 

Ik begrijp je theorie. Al lijk jij nu te schrijven over een ideale hond, met een ideale baas, in een ideale situatie. Terwijl ik weet dat jij je portie moeilijke honden al wel gehad hebt.

Begeleiden en voorkomen van ongewenst gedrag zijn prachtuitspraken waar we allen Amen op zullen zeggen!

Maar is het echt zo eenvoudig?

Ik heb nooit anders gewild dan positief opvoeden. Ik moet er simpel samengevat niet aan denken dat degene van wie ik zoveel houd 'bang van me is'!

Een hond die mij gehoorzaamd uit vrees? nee dank U.
Dan zou onze band een illusie zijn, dan zouden mijn honden niet mijn kameraden zijn... maar mijn slaven.

Dan zouden mijn honden eerder van mij en mijn regime willen ontsnappen i.p.v bij me willen blijven.

Maar dit opgemerkt hebbende.. geloof ik eveneens in het aangeven van grenzen.

Rock heeft mij bijvoorbeeld wekenlang gebeten. Balorig gedrag.. maar pijnlijk. Ik droeg voetbalsokken onder een spijkerbroek met hoge leren laarzen daarover, om vooral maar onbewogen te blijven onder zijn geklier, want dat zou de beste methode zijn.

Steeds weer negeren, begeleiden naar een time-out... en rustig gedrag daarna weer belonen, enzovoort.

Maar het hield niet op...

Zijn beten werden harder... vooral wanneer ik niet reageerde. Na de bekende 'time-out' ging hij vaak als snel weer verder waar hij gebleven was.

Toen ik op een avond achter het aanrecht iets stond klaar te maken. Hing hij plots 'weer' in mijn kuit. Door de bescherming die ik droeg kon ik dit volkomen negeren. Maar toen tilde hij zijn kop hoger en zette hij zijn tanden in mijn bovenbeen, vlak onder mijn bil.

En toen ik zijn tanden met veel gegrom steeds harder in mijn vlees voelde drukken... toen was echt de maat vol!!!

Ik was het zat... zo ontzettend zat!!!

Ik herinner me dat ik een gorilla achtige brul sloeg, me omdraaide, hem met 2 armen oppakte, en hem wegsmeet als een discus.

Hij smalte tegen de grond en schoof nog meters door. Hij schrok zich lam.. en ik ook, want dit is niet hoe ik met mijn dieren omga.

Maar mijn grens was bereikt.. en ook positief opvoeden kent een grens.

Maakt dit mij een beul, een prutser? een mishandelaar? iemand die geen hond verdiend?

Ik vind zelf van niet.

Fysiek geweld, angst inboezemen, schreeuwen, domineren, kleineren.. ze horen in geen enkel opvoed-pakket wat mij betreft.

Maar er zijn grenzen... mijn honden hebben hun grenzen, ik ook! Dat weten we van elkaar en die dienen we te respecteren. Ik.. maar mijn honden op hun beurt ook. Die keer was overigens ook meteen de laatste keer dat Rock mij beet... hij heeft het 'nooit' meer gedaan nadien.
Geen eenrichtingsverkeer. Dat wilde ik even aanduiden.

Wisten jullie dat er in Utrecht aan de universiteit een studie heeft plaats gevonden waarin men vaststelde dat één van meerdere diersoorten die niet geschikt zijn als huisdier, een hond is. Omdat wij hen niet kunnen geven wat ze nodig hebben.

 

Weet je hoe moeilijk dat het is om iemand iets aan te leren. Als voorbeeld: wanneer ik vertel dat honden die in de bench gestoken worden, stress krijgen. Dan krijg je een enorm ongeloof en de reactie, ha! kom hier maar eens kijken, hier kruipen ze er zelf in. Een hond die in de bench wordt gestoken -> daar zijn studies naar gedaan. men ziet dat in het bloed, het gehalte aan stresshormonen. Toch willen mensen dit niet aannemen. Waarom kruipt een hond zelf in de bench? Vanwege aangeleerde hulpeloosheid. Men heeft hier studies naar gedaan. En deel van de vloer, waar de hond komt, wordt onder stroom gezet. Sommige honden geraken met springen zo ver dat ze er over geraken. De meeste echter blijven zitten en ondergaan de pijn. Ook als ze nadien de kans krijgen om te ontsnappen, blijven ze zitten. En dat is wat ze noemen aangeleerde hulpeloosheid. Onze honden hebben dat geleerd van zich te onderwerpen, uit wil van te "overleven".

 

En ik kan jullie vertellen dat sinds ik gedrag studeer,van honden.... hoe meer ik leer, hoe ongelukkiger dat ik word en hoe meer ik me schaam. Over mijn eigen gedrag en over de mens in het algemeen. 

 

Een hond heeft een Ethogram. Dat betekent dat er een reeks van natuurlijke gedragingen zijn. Toch heel belangrijk om te kennen eigenlijk.

We nemen een hond in huis. Deze heeft daar niet voor gekozen, niet achter gevraagd. En wij hebben een hoop regeltjes en vinden het maar heel normaal dat de hond zich maar aan ons aanpast. En als de hond niet doet wat wij zeggen, wordt hij gedwongen op allerlei manieren om zich toch aan te passen. Goed of kwaadschiks. Meestal snappen we niet voldoende van hun gedrag om echt allemaal goed te begrijpen. Daardoor geraken we gefrustreerd en reageren dikwijls verkeerd. Maar als je zoiets verteld, wordt dit heel slecht onthaald. Want mensen worden absoluut niet graag geconfronteerd met het feit dat ze niet goed bezig zijn. 

Als ik iemand zeg voor je de auto wast, spoel hem eerst af zodat je minder krassen maakt (door zandkorrels). Dit zal mij waarschijnlijk in dank afgenomen worden. Maar als ik voorstel dat ze best het met de hond anders aanpakken, dat wordt mij niet in dank afgenomen. Maar de auto is "materieel" terwijl de hond "emotie" is. En mensen voelen zich dan aangevallen want dan vat men het gevoelsmatig op dat je zegt dat ze als mens slecht zijn, terwijl dat je dit helemaal niet zegt. Er zijn natuurlijk mensen die heilig van iets overtuigd zijn en dan meer dan 200% vinden dat ze gelijk hebben. 

Zoals de mensen die hun hond in de bench steken.

Wisten jullie dat er in Utrecht aan de universiteit een studie heeft plaats gevonden waarin men vaststelde dat één van meerdere diersoorten die niet geschikt zijn als huisdier, een hond is. Omdat wij hen niet kunnen geven wat ze nodig hebben.

 

Weet je hoe moeilijk dat het is om iemand iets aan te leren. Als voorbeeld: wanneer ik vertel dat honden die in de bench gestoken worden, stress krijgen. Dan krijg je een enorm ongeloof en de reactie, ha! kom hier maar eens kijken, hier kruipen ze er zelf in. Een hond die in de bench wordt gestoken -> daar zijn studies naar gedaan. men ziet dat in het bloed, het gehalte aan stresshormonen. Toch willen mensen dit niet aannemen. Waarom kruipt een hond zelf in de bench? Vanwege aangeleerde hulpeloosheid. Men heeft hier studies naar gedaan. En deel van de vloer, waar de hond komt, wordt onder stroom gezet. Sommige honden geraken met springen zo ver dat ze er over geraken. De meeste echter blijven zitten en ondergaan de pijn. Ook als ze nadien de kans krijgen om te ontsnappen, blijven ze zitten. En dat is wat ze noemen aangeleerde hulpeloosheid. Onze honden hebben dat geleerd van zich te onderwerpen, uit wil van te "overleven".

 

En ik kan jullie vertellen dat sinds ik gedrag studeer,van honden.... hoe meer ik leer, hoe ongelukkiger dat ik word en hoe meer ik me schaam. Over mijn eigen gedrag en over de mens in het algemeen. 

 

Een hond heeft een Ethogram. Dat betekent dat er een reeks van natuurlijke gedragingen zijn. Toch heel belangrijk om te kennen eigenlijk.

We nemen een hond in huis. Deze heeft daar niet voor gekozen, niet achter gevraagd. En wij hebben een hoop regeltjes en vinden het maar heel normaal dat de hond zich maar aan ons aanpast. En als de hond niet doet wat wij zeggen, wordt hij gedwongen op allerlei manieren om zich toch aan te passen. Goed of kwaadschiks. Meestal snappen we niet voldoende van hun gedrag om echt allemaal goed te begrijpen. Daardoor geraken we gefrustreerd en reageren dikwijls verkeerd. Maar als je zoiets verteld, wordt dit heel slecht onthaald. Want mensen worden absoluut niet graag geconfronteerd met het feit dat ze niet goed bezig zijn. 

Als ik iemand zeg voor je de auto wast, spoel hem eerst af zodat je minder krassen maakt (door zandkorrels). Dit zal mij waarschijnlijk in dank afgenomen worden. Maar als ik voorstel dat ze best het met de hond anders aanpakken, dat wordt mij niet in dank afgenomen. Maar de auto is "materieel" terwijl de hond "emotie" is. En mensen voelen zich dan aangevallen want dan vat men het gevoelsmatig op dat je zegt dat ze als mens slecht zijn, terwijl dat je dit helemaal niet zegt. Er zijn natuurlijk mensen die heilig van iets overtuigd zijn en dan meer dan 200% vinden dat ze gelijk hebben. 

Zoals de mensen die hun hond in de bench steken.

Oeps sorry vergeten aan te melden. Tekst hier boven is van mij. En blijkbaar stotter ik ook nog aangezien het dubbel staat. Ook hiervoor sorry

Suzan ook als mens heb je uiteraard je grenzen. Zelf zou ik me ook niet laten bijten/ happen, en zeker dit gedrag niet negeren, maar weer proberen te voorkomen. Misschien als je hem niet in de gaten kon houden hem op zijn plek leggen of een afscheiding maken.

 

Lola heeft ook veel gehapt, sprong ook tegen mijn enkels op in het begin als we gingen wandelen, ik zag en zie dat als teken van willen aangeven dat het teveel voor haar is en ze me nog geen vertrouwen kon geven. Negeren deed ik het niet, wel kalmeren, door bijv even stil te staan, haar te zeggen dat alles goed is, snoepjes strooien zodat ze kalm werd door het snuffelen. Die kalmte rustig belonen. En zo is dat vanzelf uitgedoofd.

 

Eliane heb je een link naar die studie? Ik moet eerlijk zeggen dat ik soms ook denk dat hoe goed wij ook denken voor onze honden te zijn dat een leven bij de mens zeker niet altijd eenvoudig is voor een hond.

 

 

 

 

Ik geloof dat er soms veel te moeilijk over het opvoeden van honden gedaan wordt.

Ik geloof er niet in dat een hond bang wordt als je hem een keer duidelijk corrigeert. Wel dat hij dan respect krijgt voor jouw grenzen. Een hond die eerlijk behandeld wordt zal daar zelfvertrouwen en vertrouwen in de baas uit putten. Maar net zoals (gelukkig) de antiautoritaire opvoeding voor kinderen niet echt een succes bleek denk ik ook niet dat het zo voor honden werkt. Er is nogal een verschil tussen duidelijk corrigeren en dierenmishandeling in mijn optiek. Een correctie is iets dat je doet om het gedrag te stoppen. Dat kan met een woord, soms heb je daar iets meer voor nodig.

Ik zie teveel honden die "opgevoed" zijn op een positieve methode, zonder ooit een correctie gekregen te hebben die nerveus en onzeker zijn. Ze weten niet waar ze aan toe zijn en vragen continu om bevestiging van de baas.

En hier in mijn roedel wordt af en toe duidelijk gecorrigeerd, gewoon een keer een flinke uitval. Daar worden de puppen of jonge honden echt niet bang van! Waarom zouden ze? Ze vertrouwen de oudere hond, ze weten dat ze geliefd zijn in de roedel en ze weten wat ze wel en niet mogen. Daar gaat het om. Als je hond jou vertrouwt, als je duidelijk en eerlijk bent kun je ook een keer per ongeluk op zijn poot gaan staan. Dan is hij heus niet meteen bang voor je! Vertrouwen opbouwen en de hond zelfstandig leren keuzen maken. Je hond zelfvertrouwen geven, zorgen dat hij niet volkomen afhankelijk is van jou.

Mishandeling is mijn ogen te hard en oneerlijk corrigeren. Namopperen, het wegsluiten van de hond in een bench omdat hij stout is geweest, het schoppen van een hond als hij eindelijk een keer naar je toe komt als je hem roept. Een hond pijn doen omdat jij toevallig zelf een rotbui hebt en hij iets sloopt wat niet mag.

Ik hou er ook niet van om een hond zijn eten te onthouden omdat  hij dan beter presteert op de training. Niet willen corrigeren, maar hem dan wel zijn eerste levensbehoefte onthouden. Dat vind ik niet eerlijk. Een hond heeft recht op voeding, een veilige slaapplaats en een baas die voor hem zorgt. Voor mij is de beloning op training een extraatje. En niet dat hij geen eten krijgt omdat hij ongehoorzaam is. Maar dat wordt wel gepromoot als positieve training, want je corrigeert toch niet? Nee, maar je bent ook niet eerlijk en duidelijk naar je hond.

Overigens denk ik dat een hond zich intussen prima heeft aangepast als huisdier. Alleen we moeten niet verwachten dat we hun leven 100% perfect kunnen maken. Ook een hond zal dingen moeten doen of ondergaan die hij niet leuk vindt. Gewoon omdat het leven niet altijd vakantie is. Of omdat we niet allemaal in een hutje op de hei leven, maar in een rijtjeshuis. We moeten ons allemaal aanpassen aan de wereld om ons heen.

 

 

 

@Eliane: Zou je daar nog een paar concrete voorbeelden van kunnen geven (in waar wij heel slecht aan voldoen)?

 

Vind het altijd wel interessant. Ik heb bijvoorbeeld altijd oprecht gedacht dat mijn hond de bench een fijne plek vind. Niet omdat ze er in moet maar ik er een soort hol van heb gemaakt waar ze zich terug kan trekken als ze wilt. Dat is gewoon de geen aandacht zone hier. Dan denk je inderdaad dat je goed bezig bent haha. 

 

*Alhoewel ik wel weer van mening ben dat leven op zich gewoon stress met zich mee brengt en dat dat helemaal niet zo erg is. Zolang het niet overdreven is.

 Precies. En om een keer ietwat forser je eigen grens aan te geven vind ik niet erg. Zeker als het om je eigen lijf en/of pijn gaat. De hond doet jou voor geen reden pijn, je probeert het op een fatsoenlijke manier op te lossen, maar soms is het gewoon even genoeg. En dat mogen wij mensen ook gewoon aangeven. Zolang we er niet in doorslaan/door slaan.

 

Hij staat al dubbel dus om je reactie nu 'nog een keer' te quoten.. dat wordt wel erg veel dezelfde tekst op een pagina (en ik ben zelf al zo lang van stof)
Maar in elk geval, goede reactie.

Of de hond bij de categorie 'minst geschikt als huisdier' hoort.. dat kan ik bij mijn gevoel niet zo kloppend krijgen. Mens en hond leven al zoveel eeuwen samen, dat ik me niet kan voorstellen dat dat nu opeens een soort vergissing blijkt te zijn.

Uiteindelijk leven alle dieren die wij houden in een voor hun onnatuurlijke setting. Maar dit betekend nog niet dat het meteen jammerlijk is of eigenlijk niet kan. Niet dat dit jouw woorden zijn hoor!, maar ik vul het nu even zo in..

Ik 'denk' dat ik de kern van je verhaal goed begrijp.. al gaat het me wat ver om nu alle honden die met de mens samenleven als arme, onbegrepen drommels te gaan zien.

Naar mijn eigen honden kijkend.. mijn huis is hun huis.. een veilig nest. Ze zijn welkom en mogen ten alle tijde rekenen op mijn bescherming, liefde en zorg. Ik mopper niet op ze, stuur ze niet een hoek als ik een pesthumeur heb en treiter ze niet met voertjes wel/niet, niet/wel.. precies zoals Carlian hierboven ook al beschreef.

In het begin heb ik veel met voerbeloningen gewerkt. Ik vond dat mijn honden hier nerveus, hijgende stuiterballen van werden. Het gegeeuw en gekrab achter de oren was niet gering.

Pas toen ik compleet platzak ging trainen, merkte ik dat het echt aankwam op werken tussen 'ons twee', en het niet meer draaide om de zak snoep die tussen ons inzat. Het werd veel leuker!

Pas aan het het einde van het parcours haalde ik dan een balletje of flostouw tevoorschijn. Ik merkte dat dit een 10x grotere beloning voor ze was dan het toestoppen van tientallen brokjes of snoepjes onderweg.

Begrijp me nu niet helemaal verkeerd.. mijn honden kennen velen grappige trucjes. Rocky kan zelfs 'mamma' zeggen! Klinkt als: ''mam mam mamaaaauuuuh'' maar... ik reken hem goed

Aniway.. het is allemaal aangeleerd met voertjes en bij zulke trucjes krijgen ze uiteraard ook nog steeds een voertje. Voor wat hoort wat!

Maar om voer als een rode draad door alles heen te laten lopen.. nee, zou ik niet voor kiezen.

Ik denk dat we uiteindelijk 2 totaal verschillende wezens zijn... die de weg samen door 1 deur.. prima kunnen vinden!

Grenzen aangeven is goed.. al blijft dat nog altijd een wereld van verschil met structureel een dier niet willen begrijpen of de moeite daar toe nemen, en met sancties en getier het dier in een keurslijf dwingen.

Rock heeft een keer gehapt in het gezicht van mijn man. Niet doorbijten maar hij kraste met zijn tanden over het gezicht. Rocky is geen kleintje, en mijn man vond het grappig hem van: ''hop, hop, hop.. boven zijn hoofd op te tillen! Nu laat Rock zich prima optillen als dit nodig is.. maar niet op deze manier.

Dit was zijn grens... en die gaf hij aan! Geen harde brul of foei kreeg hij daarna ook naar zijn kop geslingerd.

Net zoals die keer dat ik hem een een gooi gaf... dat was mijn grens!

Onze band is er niet minder om.. ik denk eerder dat we elkaar goed kennen. Duidelijkheid geeft vertrouwen.

Tot slot nog even terugkerende naar de reactie van Eliane, mooi omschreven wat je opmerkte over de bench. Ik zal nog een klein voorbeeld uit mijn eigen omgeving daar aan toevoegen.

Als de 2 hondjes van mijn buurvrouw schrikken, onzeker zijn, of wat dan ook... die speren ze hun bench in..

Als mijn honden schrikken, onzeker zijn, of wat dan ook.. dan komen ze tussen mijn benen zitten of tegen me aan staan..

Dus ik bedoel maar.

Het is helaas niet dat dit in 1 studie is samen gevat. Plus het blijft steeds studeren en opvolgen, aangezien er nog steeds studies en onderzoeken uitgevoerd worden. Je hebt de praktijk -> gaan studeren bij zij die (louter gebaseerd op wetenschappelijke studies) deze mogelijkheid verschaffen. En je abonneren op wetenschappelijke magazines, zodat je de uitgevoerde onderzoeken en hun resultaten kan lezen en "bestuderen". En wetenschappers die gegroepeerd zijn en via o.a. videoconference hun bevindingen voordragen. Welke kennis ook van zeer groot belang is -> het lichaam en hoe het werkt. Het lichamelijke en gedrag kan je best zien als een vlecht. Dus om het gedrag te kennen en te kunnen begrijpen moet je ook het lichaam kennen. Het gedrag vertrekt vanuit het lichaam.

Voorbeeld: Spelen met de hond

In veel gevallen speel je niet met de hond (als eigenaar denk je van wel). Balletje gooien, frisbee gooien.

Wat je in dit geval doet is de hond "activeren". Het is een prikkel en prooidier. En het is dit wat je activeert en het is dit waarom een hond achter de bal, frisbee, fiets, auto enz.... achter gaat. Niet omdat hij met je wil spelen...... Op zo'n momenten worden de hormonen geactiveerd en krijgt de hond een hoop adrenaline in zijn lichaam. Nu dat hebben we allemaal nodig want dit stelt ons in staat om te overleven. Anders zouden we bvb niet stoppen als de auto voor ons bvb uit de bocht gaat (heel simpel gesteld want er komt nog wel heel wat meer bij kijken). En zo krijg je in een aantal gevallen zowel bij mens als dier adrenaline junkies. maar wat gebeurt er met ons lichaam wanneer er adrenaline vrij komt -> bloeddruk stijgt -> dus het hart moet harder werken (sneller slijtage van het hart) -> bij stijgende bloeddruk worden de aders uitgerokken -> bij uitzonderingen en occasionele toestanden, geen probleem. Maar wanneer de bloeddruk dikwijls de hoogte in gaat worden de wanden van de aders dunner en loop je meer en meer risico dat er vroeg of laat een ader scheurt. De wand is dan te dun en de druk te hoog. Dus deze zaken worden allemaal bij de hond geactiveerd tijdens "het spelen" "wedstrijden" "agility" "pakwerk" "naast de fiets laten lopen"

-> ik ken trouwens geen enkel hond (of dier) die in de natuur op zo'n tempo zo lang zou lopen. Maar wij, als mens, interpreteren heel wat van hun gedrag verkeerd. Want die honden zoals hier boven vermeld, zijn dikwijls ongedurig. En denken mensen dat ze nog niet voldoende met de hond doen. Terwijl een hond het liefst van al rust wil. En met rust bedoel ik NO STRESS. De hond voelt zich niet goed en wij vinden dat hij lastig doet.

Hond aan de kachel de hele dag, lijken me ook geen gelukkige honden. Alles 'stress vrij' lijkt me wel een ingekakt en saai leven. Ik zal je theorie niet in twijfel trekken, maar vind het wel erg ver gaan...