Spijt aanschaf pup

Graag wil ik dit kwijt, schamen doe ik mij diep en eigenlijk ben ik de kluts helemaal kwijt. Sinds 3 dagen heb ik een mechelse herder aangeschaft, we hadden er enorm naar toegeleefd. Maar nu voel ik me zo verdrietig en stom in mijn vel. En 1 van die redenen is dat het een mechelse herder is uit een werklijn. En omdat ik 15 jaar ben en 1 september terug aan school moet beginnen mijn ouders en broertje en zusje zijn heeellblij met de pup maar waarom voel ik me ao rot? De puppy was voor mij bedoelt ik laat hem elke uur uit. Is nu zindelijk etc.    Mijn papa had alles voorbereid en vind het zo rot voor hem. Wij hebben een hok gekocht en een kennel gemaakt en ben bang het aan mijn ouders te vertellen, want had zoveel gezaagt. Ik wil dat de pup naar een betere baasje gaat die niet werkt en met de hond bezig wil zijn.. pff in voel me zoo rot. Als mijn ouders met me eens zijn.. kan ik de pup terug brengen naar de fokker?  Van da werklijn gedoe ik wist het toen ik de voorschot had betaald..kan iemand mij helpen?

Heb je het al met je ouders besproken? Dat zou ik als eerste even doen.., misschien willen zij helemaal niet dat de pup weer weg gaat..en willen ze er zelf graag voor zorgen?

Je bent nog vrij jong.., dus ze zullen echt niet van je verwachten dat je de volledige zorg op je neemt..

Mijn ouders werken altijdd zijn alleen maar savonds thuis. 

Ik begrijp uit je verhaal niet, waarom je de pup wil terug brengen.

Omdat het een hond is uit een werklijn, omdat het opvoeden van een hond te veel werk is, heb je geen klik met de hond, is het teveel werk?

Hoe bedoel je dat je pas wist dat het een hond was uit een werklijn, toen je een voorschot had betaald?

Een goede fokker verkoopt echt niet zomaar zo'n hond zonder dat hij weet dat de hond naar een baas gaat die daar goed mee om kan gaan.

Ach meis, een pup Is ook niet niks, ben je niet gewoon even heel erg moe? Heel veel mensen hebben dit gevoel ergens tijdens de eerste weken, en in 99,9% van de gevallen gaat dat zo weer voorbij. Een pup is nu eenmaal veel werk. Had je het misschien anders in je hoofd dan dat het nu gaat? Is er iets specifieks waardoor je bent gaan twijfelen? 

Het is echt veel werk, en ben bang dat ik er niet voor kan zorgen. Heb het puppy gedoe ook een beetje onderschat..

Lieve Alex, je maakt deel uit van een gezin, en je pupje ook...

Je staat er niet helemaal alleen voor..praat er eens met je ouders over..

die hebben vast niet in de gaten dat jij er zo mee zit..

Alex, dat puppy gedoe is ook vermoeiend, hoor.

Daar kan iedereen over mee praten die een pup heeft gehad.

Maar als je de eerste maanden heel veel tijd er in steekt, dat beloont zich als de hond ouder wordt.

De eerste tijd dat Black hier was, vond ik echt slopend!

Maar dat gaat weer over.

Wat ben je van plan te gaan doen met je hond zodra hij wat ouder is?

Wil je met hem sporten, wandelen, speuren etc?

Mijn gezicht is altijd sneu en ik zeg af en toe, ogg een puppy is zoo moeilijk.. en dan reageren die , tja jongen we hebben het veel tegen je gezegd maar je wou het tog enzo... maar mijn broertje en zusje zijn er echt heel blij mee dus dan kan in af en toe rusten.. ik ben van plan met de hond gaan lopen wandelen spelen.. enz..maar heb het gevoel van.. de pup wil elke uur uit.. ik kan dit onmogelijk tijdens schooluren. 

Lastig hea, een pup klinkt zo leuk en zodra hij er is, blijkt het wat anders dan gedacht. Ik denk toch dat jullie je niet helemaal goed hebben voorbereid en ingelezen. Je ouders hadden hier ook wat meer mee bezig moeten houden.
Ik bedoel het niet gemeen, maar om na 3 dagen op te geven... dat verdiend je pup niet!!

Je hebt nu 6 a 8 week vakantie? Je pup hoeft dan (als het goed is) niet meer om het uur uit. Leer je hond krant zindelijk.

Ik ben er geen voorstander van, maar ik weet dan sommige mensen een grote bench kopen waar ze de aan de ene kant kunnen slapen en aan de andere kant zijn/haar behoefte mogen doen.

Wat maakt het uit dat je hond van een werklijn komt? Nu mag je pup nog maar heel kort lopen (minuut per week dat hij of zij oud is... dus 8 weken is 8 minuten per keer, maar mag wel meerdere keren op een dag). Zodra je hond ouder wordt kan je er misschien mee gaan hardlopen, wandelen, frisbeeën etc.etc.

Waar zit je mee? Misschien kan je beter tips vragen hier op het forum hoe je iets aan moet pakken, heb ik ook vaak wat aan. Ga googlen, lezen. En als het voornamelijk jouw hond is, zoek een fijne cursus. Dit zorgt voor een goede band en is zeker goed om jou te leren opvoeden.

Hoi alex, tijdens de pup periode zat ik er ook weleens doorheen, al dat plassen (en lang niet altijd buiten) al dat piepen in het begin (ik heb gelukkig geen sloper dus dat was een meevaller) alles vast willen pakken en onderzoeken, ook de dingen die niet goed voor hem zijn.

Nu bijna 2jr verder ben ik al dat puppygedoe bijna vergeten en geniet ik in volle teugen van mijn hondje. Geloof me, het komt gaat en alles gaat alleenmaar makkelijker worden. 

Vergeet niet dat een pup heeeeel veel rust en slaap nodig heeft dus wanneer hij rustig slaapt neem zelf ook je rust, en als jij het soms ff teveel hebt dan kun je je hond even op zijn plekje leggen (wel handig als dit bijvoorbeeld een bench is zodat hij niet rond kan gaan lopen en vanalles uit kan gaan spoken) zodat jullie allebei even jullie rust hebben of je zelf even je eigen ding kunt doen.

Praat met je ouders en broer en zus, misschien willen zij de hond even een uurtje van je over nemen. Neem het jezelf in ieder geval niet kwalijk, je doet je best!

Dankuwel iedereen, ik denk ook dat ik een beetje beu van van de puppy periode, want ik denk in mijn zelf ik wou zoo lang een puppy maar waarom voel ik me zo? Ik ga op men tanden bijten en ervoor heel goed zorgen! Ik heb opeens een boost gekregen door jullie! :) bedankt!

Alex, puppy's zijn heel leuk en schattig, maar ze vragen ontzettend veel van je.

Heel normaal dat je even een dipje hebt, maar dat gaat heus wel weer over.

Je hebt toch niet voor niets graag een hond gewild, dat betekent dat je van honden houdt en er iets mee wilt doen.

Goed dat je gaat doorzetten en als je vragen hebt of ergens tegenaan loopt, kun je altijd hier vragen stellen. 

Weet je in jou ogen ben ik heel oud en ben al oma.

Ook ik heb nu een hond van anderhalf.

Toen hij een pup was dacht ik ook nounou wat een klus.

Het gaat over je hondje went aan jou jij gaat het steeds leuker vinden.

Even is het hard werken en dan komt het goed..hoop ik toch.

Ik hoop dat je ouders je toch ook wel steunen.

Succes met je nieuwe vrindje.

Ik zou het als ik jou was toch nog eens goed met mijn ouders bespreken zodat ze met je mee in oplossingen kunnen denken want je pup gaat de komende maanden nog heel veel verzorging en aandacht van jou en (hopelijk) de rest van gezin vragen. Het zou mooi zijn als jullie nu wat afspraken kunnen maken zodat die zware serieuze last niet alleen op jouw schouders hoeft te vallen.

Genoeg volwassen mensen die zich ook heel erg op de verzorging en opvoeding van een pup verkijken dus niks om je over te schamen hoor. Ook je gevoel naar je ouders toe is heel begrijpelijk, krijg je eindelijk wat je hart zolang begeert en dan blijkt het je te overvallen en de twijfel toe te slaan. Dat je verder kijkt dan vandaag en morgen siert je alleen maar. Uiteraard kan dit een tijdelijk dipje zijn maar de waarheid is dat je pup na de vakantie nog altijd veel begeleiding nodig heeft dus bespreek alles zoals je hier ook gedaan hebt nogmaals met je gezin.

Ik hoop van harte dat jullie er samen snel uit zullen komen! 

Ergens snap ik je gevoel wel hoor, ik wilde ook heel lang een hond eigen hond, een gezinshond hadden we eerder al. 

Toen het uiteindelijk mocht en ik de pup in huis had was het natuurlijk hartstikke leuk, ik heb er ook nooit spijt van gehad, maar wel al en toe het gevoel: Waar ben ik in godsnaam aan begonnen?! 
Maar geloof me, nu is het even heel veel werk, maar je zult er écht een maatje aan over houden, iemand die altijd blij is jou te zien, die met je wilt samenwerken. 

Dat je op school zit is wel even een dingetje, maar ook dit zal zichzelf wel oplossen hoor! Geniet gewoon lekker van de pup, ze zijn zo groot en volwassen hoor. Geef hem de aandacht die hij nodig heeft. Het komt vast wel goed! :) 

Ons hondje is net1 geworden maar als ik terug denk aan nog geen jaar geleden kan ik heel goed begrijpen hoe je voelt.

Een puppy is leuk,lief en schattig maar ook vooral heel veel werk en gebroken nachten.

Elk uur even naar buiten, steeds opletten, waar is hij nou wat doet hij. Staat hij niet ergens te plassen etc, constant op je hoede en op scherp staan om hem evt op te pakken en buiten te zetten.

Dan vergeet je op een gegeven moment dat een pup ook lief en schattig is en dat de puppy tijd ook best snel voorbij gaat (ook al lijkt dit niet zo)

Jij bent best nogjong, en ook al hadden je ouders je gewaarschuwd dat een pup veel werk is hebben zij misschien ook wel onderschat hoeveel werk het is. Zeker voor een 15 jarige. Praat er met hun over (zal al een heel stuk opluchten) en er zal vast wat te regelen vallen, misschien ook met je broertje en zusje (weet niet hoe oud hun zijn)

Misschien kunnen zij de pup even in het oog houden in huis en even in de tuin zetten. Alle beetjes helpen en zo heb je dan eventjes vrij.

Maar heus het gaat snel voorbij en dan kijk je er ineens weer anders tegen aan.

Maar praat erover met je ouders

Ach meis, ik herken het zo enorm... 

Hier een pup van bijna 6 maanden in huis. 

De eerste paar weken was ik zo enorm down. Waar was ik aan begonnen? Hoe kwam ik hier door heen? 

Aiden was eigenlijk best een tevreden pupje, maar ja, ook tevreden pups zijn veel werk. En wat heb ik veel gehuild in die periode! 

Maar probeer er het beste van te maken, want geloof mij: Ze zijn zo snel groot!

En dan zie je foto's van je baby-pup en wil je zo enorm graag terug naar die tijd! 

Ooh ja ik snap je helemaal! Ik kreeg na lang zeuren van mijn vriend ook een pup. Wel 1 uit Spanje, die moesten ook een kans verdienen vond ik (nog steeds). Oh maar wat heb ik het geweten.

Hij was zo lief naar ons toe, echt een schat. Hij haalde knuffels en kusjes, wilde altijd bij ons zijn. Maar ik had het ideaal beeld voor me. Samen op een terras zitten, op vakantie en met andere honden spelen. Helaas zat dit er niet in. Hij gromt en viel uit naar andere mensen, kan niet met andere honden, en op een terras was hij niet te houden. Tja, dit had ik dus echt niet verwacht!

Nu bijna een jaar later zie ik andere charmes van mijn hond. Charmes die ik niet wil, of kan missen. De charme van het thuiskomen , een hond zien die je zo ontzettend heeft gemist. Of even lekker tegen je aan kruipen. Ik vind het goed nu, hoop dat jij dit ooit ook zult zien. Nu ik dit type, ligt hij tevreden op mijn schoot en drukt soms mijn arm weg voor aandacht. Tja, daar doe je het toch voor? Heel veel succes

Laat je de pup daadwerkelijk elk uur uit? Bedoel je dan echt wandelen? Voor de behoefte kun je ook eens achter het huis doen, als dit mag. Maar je hoeft niet stipt elk uur te wandelen. Pas daar ook mee op, te veel wandelen is ook niet goed voor je pup.

Zoals de rest zegt, geef niet op. Het is even zwaar, maar je kunt je over een jaar er bijna niks meer van herinneren.

Ik begrijp het ook, Maylo is mijn eerste eigen hond. Voor hem hadden we al een hond maar die was door mijn ouders opgevoed, wij hielpen wel mee en ik liet hem ook vaak uit maar dat is toch anders. Je bent er niet bewust mee bezig. 

Toe we Maylo kregen overleed mijn vader plotseling. Ik zat er tijdens de puppyfase echt doorheen. Als Maylo wat van me wilde kon ik wel huilen, was je maar al groot zei ik dan soms....maakte dingen stuk makkelijker. Ik heb wat gehuild in die tijd. 

Nu wilde ik soms dat ik het over kon doen bij Maylo. Hij is super geworden hoor maar ik kan me niet veel herinneren van zijn puppytijd omdat ik aan andere dingen dacht. 

Nu heeft mijn zus een puppy genaamd Eddy een Bullmastiff. Daar pas ik op elke maandag. Ik hoor ook van hun pffffff hij moet wel echt vaak naar buiten en pfffff veel werk. Ik geniet van hem! Want de puppytijd is zo snel voorbij. 

Tsja, je hebt hem nu 3 dagen...

Op 1 september moet je terug naar school

én je ouders werken de hele dag?

Wist je dat niet van tevoren?

wat jammer datje je bedacht hebt.... je ouders werken de hele dag, en jij hebt de zorg voor de pup op je genomen, hoe komt het dat je de pup weer nu al weg wilt doen ?

is het toch te veel allemaal ? liever toch met je vriendinnetjes weg ? kan me zo goed indenken hoor, het lijkt allemaal zo mooi, een roze wolk, zo,n klein baaltje wol, maar verzorging is heel zwaar, zeker voor jou. je bent 15 en ziet het nu even niet zitten.

denk er nog eens over na, maar als je echt denkt ik wil het toch niet, bepraat het snel met je ouders, dan kan je altijd de pup terug brengen naar de fokker die dan wel voor een ander baasje zorgt die er de tijd voor neemt.

en je niet schamen hoor, er zijn zoveel mensen die een verkeerde beslissing nemen, daar leer je van, wanneer de pup snel terug gaat naar de fokker, is het voor de pup geen trauma, even gelogeerd bij jou....

en wachten tot je echt op jezelf gaat wonen, en er dan echt de tijd voor nemen, hoop dat je snel een besluit neemt .

En dat zou best nog eens zwaar tegen kunnen vallen voor Alex en de pup ,een mechelaartje uit werklijnen? is wel even iets anders als een doorsnee duitse herder of zo .

Ik hoop dat het goed blijft gaan en dat Alex doorzet ,maar bij enige twijfel zou ik de pup toch zo snel mogelijk terug doen naar de fokker .

Ik snap trouwens ook niet zo dat de fokker niet meer doorgevraagd heeft waar de hond terecht kwam? En wat ze de pup kunnen bieden ,nu en op latere leeftijd .

Ik begrijp dat je 15jr bent, dus je ouders hadden de lieve hond niet enkel mogen kopen voor jou, het is geen geschenk voor een kind. Want dan gebeurt wat er nu aan de hand is, je schat het niet goed in en wil maar van de lieverd af. Niet dat ik het begrijp, want zelfs op 15 jarige leeftijd had ik alles over voor mijn hond. In ieder geval hoop ik dat je ouders niet hadden verwacht dat jij alles zou doen, is ook hun verantwoordelijkheid want een hond hoort deel uit te maken van het hele gezin.

Is dat niet zo, dan gaat het beestje beter terug naar de fokker en hopelijk zorgt die er dan voor dat een volgend baasje hem niet in een hok zet, want daar dient een hond niet voor, ook een werk Mechelaar niet. Ken iemand die heeft er twee en die zijn erg gelukkig omdat ze bij het baasje mogen zijn ten allen tijden en samen heel veel ondernemen. Ben gek van Mechelaars en ook zij zijn gevoelige honden. Word triest van de hoeveelheid Mechelaars die ik moederziel alleen in een hok zie zitten en waar nooit genoeg mee wordt ondernomen, een hond moet echt mogen deelnemen aan het gezinsleven, is dat niet zo, dan krijg je een ongelukkige, gefrustreerde hond en krijgt het beestje vaak ook nog de schuld. 

Ik heb te doen met jouw hond, als je het nu al niet ziet zitten, dan krijgt hij beter een baasje die wel van alles met hem onderneemt. Tenzij de rest van de familie wel klaar is om ervoor te zorgen dat hij een goed hondenleventje krijgt.  Anders vooral niet te lang wachten en van dan weer wel en dan weer niet, het welzijn van je hond hoort op de eerste plaats te komen.

Pupjes zijn heel leuk, schattig en lief.. Maar pas je ze 24/7 om je heen hebt besef je jezelf wat voor een werk het is.. Inderdaad heel veel werk en ik denk dat we allemaal wel eens bijna met tranen in ons ogen hebben gestaan van vermoeidheid... Maar 1 troost, het komt goed! Ze blijven geen pup en op den duur zou je bijna vergeten hoe zwaar het soms was toen ze nog klein waren..

Wel belangrijk is dat je er thuis ook open over bent, zo kunnen ze je een beetje meer helpen.. Natuurlijk hoeft je hondje niet meteen weg, doorzetten en afmaken waar je aan bent begonnen, maar wel met steun en af en toe wat troostende woorden. Ook is het erg goed om een curcus te gaan doen met hond, daar kunnen ze je ook weer begeleiden, zitten allemaal hondenvrienden die het vast erg leuk vinden om jou ook bij te staan in het opvoeden van je hond. Zeker omdat het een ras is wat graag werkt voor de baas is een cursus wel aan te raden en je kan dat mooi doen na je schooltijd want meestal is dat in de avond en in de weekenden. Zo heb je ook werkgroepen voor honden die in het weekend echt werken met de hond, speuren bijvoorbeeld. Dat zou voor jou ook zeker een leuke aanvulling zijn om positief met je pup bezig te zijn.

En geloof me maar, met wat doorzetten en naast de drukte ook zeker van je hondje genieten zal het vast ook helemaal goed gaan komen.

Er zijn best veel mensen die helemaal niet op een roze wolk zitten. Een pup is erg veel werk en verantwoordelijkheid. En soms heb je je er zo op verheugd dat het daadwerkelijk hebben van een pup in een soort leegte valt. Of je gaat verschrikkelijk aan jezelf twijfelen. 

Zijn, hoewel vervelend en verontrustend, vrij normale gevoelens. Als je er met je ouders niet voldoende over kan praten, misschien is er dan iemand anders? 

 Het lijkt mij ook niet meteen de beste raskeuze, tenzij de ouders zich voor het grootste deel met de hond gaan bezighouden.

Alex, ga zo snel mogelijk met je pup naar de hondenschool, daar leer je goed omgaan met je hond en krijg je er hopelijk veel plezier in. Als je dat niet ziet zitten, zou ik de pup nu terugdoen naar de fokker.

 Dit is een tekst die iedere ouder zou moeten lezen voor er een hond voor een kind in huis komt. Goed en duidelijk geschreven. Zeker iets om even door te lezen met je ouders Alex! :)