Help! Onrust over medische vraag...

Hier zit ik, het is laat en ik kan niet slapen.
Ik probeerde het maar elke keer als ik mijn ogen sluit, denk ik aan mijn Athena, overleden op 4 februari dit jaar.

Opeens schoot me een gedachte te binnen, die ik maar niet kan loslaten... dus vraag ik het hier, misschien kan iemand me die rust geven.

Nu moet ik een beschrijving geven van wat er gebeurd is met Athena.
Zondagmiddag waren we gaan wandelen met een hele groep, Athena was iets rustiger dan anders maar ze leek normaal, ze heeft ook gegeten en alles was ok.
Maandagmorgen, was haar buik gezwollen en was ze duidelijk ziek, ze hijgde erg en ze wilde niet eten. Dierenarts is aan huis geweest, heeft bloed afgenomen en zou me dinsdag de uitslag laten weten.
Dinsdag : Athena nog zieker nog steeds dikke buik, in het bloed was geen ontsteking te zien. Tandvlees leek wel minder rozig.
DA zegt om te opereren, denkt aan milttumor.

Dinsdagavond mogen we Athena komen halen, DA zegt dat er veel vocht in de buik zat (geen bloed, vocht) heeft biopt genomen van milt en lever (lever was lichtjes opgezet) en milt verwijderd.

Athena hijgde nog steeds maar DA zei dat dit van pijn kon zijn. Athena op pijnstillers, cortisone en antibiotica.

De volgende twee weken is ze erg ziek, blijft hijgen al wordt het wel minder. De derde week is ze bijna normaal eet terug erg goed en loopt gewoon rond al slaapt ze nog veel.

Dan wordt het maandag en Athena hijgt erg en heeft terug vocht in de buik. DA trekt vocht uit de buik. Athena is iets beter hijgt minder.
Dinsdag, Athena hijgt terug erg, terug vocht in de buik. DA neemt foto's, hierop is te zien dat haar hart vergroot is en er vocht achter de longen zit.
Athena krijgt vochtafdrijvers en pillen om het hart te ondersteunen. 's avonds bel ik DA om te vragen of het normaal is dat ze nog steeds zo erg hijgt, DA zegt dat ze geen wonderen kan verrichten en dat medicatie tijd moet hebben om te werken.

Dinsdagnacht 4u30, Athena staat recht en valt om... dood.

Nu kan ik dit niet meer uit mijn hoofd zetten en vraag ik me af of ze wel iets aan de milt had? Was het niet van in het begin haar hart?

Trouwens de uitslag van de biopten was dat er geen kanker te zien was, DA zei dat het waarschijnlijk een scheur in de milt is geweest. (het woord waarschijnlijk is hier de oorzaak van mijn twijfel)

Wat denken jullie? Is er hier iemand die medisch op de hoogte is van zulke zaken?

Het had vanaf het begin haar hart kunnen zijn inderdaad.

Heeft de DA naar haar hart geluisterd voordat ze onder narcose ging? Je zou het moeten horen namelijk... En daar wordt dan of nader onderzoek naar gedaan, of de narcose wordt aangepast. 

Ik vind het een vaag verhaal vanuit de dierenarts. Die had moeten zien dat Athena zieker was dan ze liet zien en haar eventueel zelfs in de opname houden... 

Ik kan er verder weinig over zeggen, weet de beweegredenen van de dierenarts niet..

 Ze heeft naar het hart geluisterd, maar hoorde niks (zei ze achteraf, als de foto's het vergrootte hart lieten zien).  Maar ik kan niet begrijpen dat haar hart vergroot is in drie weken, daar zit ik dus op te dubben.

Ik ben zo bang dat ze drie weken te ziek was en dat het niet was omdat ze moest herstellen van de operatie maar dat het haar hart was.  Ik krijg het niet meer uit mijn hoofd, het blijft maar malen en malen...

Dank je wel voor je reactie, trouwens.

 In drie weken vergroot een hart (naar mijn weten) niet zo erg dat een hond eraan dood gaat... 

Dat ze na de eerste keer vocht in haar buik weer mee naar huis mag, prima. Maar ik zou als kliniek toch niet willen dat een hond na een tweede keer vocht in de buik (dan is er duidelijk iets mis...) dat die hond bij de eigenaar is. 

Ik zou de hond constant willen monitoren..

Ik snap dat je blijft malen, maar jij hebt alles gedaan wat je kon doen voor je meisje. Onthoud dat goed! 

Ik kan je geen raad geven helaas. Wel heel erg wat er is gebeurd zeg. Ik snap dat je er wakker van ligt. 

Hijgen en vocht achter de longen bij het hart kan horen bij hart problemen. Maar dat hoor je ook wel bij het luisteren naar het hart. Maar bij mijn weten hebben ze bij vocht achter de longen last  van hijgen en hoesten. En natuurlijk van slechte conditie. 

Maar je buik vol met vocht hebben kan volgens mij nooit alleen bij een hart probleem en zeker niet zoveel dat je echt een dikke buik ziet en het vocht eruit kan halen. Mild probleem klinkt dan wel logisch. 

De hoeveelheid vocht in haar buik kan wel een hele belasting zijn voor haar hart en ook de longen. 

Ik ben geen dierenarts,  maar kan wel zijn dat het hart dat vocht dus niet aan kon.

En waarom dat vocht terug bleef komen nadat de mild verwijderd was... dat weet ik ook niet.

 Volgens de DA was het vocht na de milt van het hart...

Ik heb ervaring met 3 honden in mijn nabije omgeving met een vergroot hart, vocht achter de longen, hart pillen en plas pillen.
2 van de 3 honden is naar een speciale arts geweest en kregen andere medicatie. De 3e is direct op dezelfde medicatie gezet.

Volgens mij werden alle 3 de honden een paar weken na de jaarlijkse controle + enting ziek. "Ineens" bleken ze een vergroot hart te hebben, terwijl een paar weken ervoor de harten nog goed waren.
2 honden bleken dit als aangeboren afwijking te hebben en overleden +/- met 3 jaar.
1 hond kreeg het door "ouderdom" en overleed met 13 jaar.

Alle 3 de honden zijn naar mijn mening te lang overeind gehouden. Ze hebben geleden. Misschien stelt het je gerust dat jouw hond dat niet mee hoefde te maken.

Moeilijk, heb zelf op dit vlak geen ervaring. Je kan de stap nemen een gesprek te vragen met betreffende dierenarts en aangeven dat het je achterna blijft lopen. Of een andere dierenarts deze situatie eens voor leggen.

Maar hie ontzettend moeilijk ook. Het zal niks veranderen aan de situatie. En soms zal ook voor een Da de situatie moeilijk in te schatten zijn.

Ik vraag me wel af of je er voor jezelf goed aan doet. Bedoel veranderen doet het niet. En de wat als vragen maken het er niet makkelijker op bedoel in gedachten raak je in conflict met jezelf.

Ik wens je heeel erg veel sterkte.

Ik mis wat diagnostische stappen. Bv een rofo van de buik. Buikvocht verzamelen en onderzoeken. 

Er zijn meerdere oorzaken voor ascites (vrij vocht in de buikholte) en hartproblemen kunnen dit idd veroorzaken. 

Als er geen sectie gedaan is is de exacte doodsoorzaak niet te achterhalen. De preciese uitslag van de biopten zou misschien wat duidelijkheid kunnen geven. 

Artikel over ascites engels/1982

http://lib.dr.iastate.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=3045&context=iowastate_veterinarian

Hartfalen.

Dit veroorzaakt op den duur vocht in de longen (hijgen door kortademigheid) en vocht in de buik.

Bij mensen is er meer te doen dan bij honden. Je had je hond niet kunnen redden.

De dierenarts had dit beter op moeten pakken (jou beter moeten informeren, maar hiervoor dient die zelf de nodige kennis in huis te hebben.....schiet die mijn inziens tekort). Desondanks en helaas was je hond niet te redden geweest.

Je gevoel is juist.

Ik begrijp je gevoelens, al kan ik zef geen medische raad geven.

maar aub blijf niet hangen in die schuldgevoelens...je hebt gedaan wat je kon. Kwel jezelf niet door er telkens aan terug te denken.

het is gebeurd .....

Sterkte meid.

 Ik weet alleen dat er in de biopten geen kankercellen te vinden waren...  Waarna DA zei dat het scheurtje in de milt kon zijn geweest.  Ze zei ook dat het soms moeilijk te zien is aan een orgaan of er kanker is en dat daarom een biopt genomen was.  Ook heeft ze me gewaarschuwd dat er ondanks dat biopt dat kankervrij was, er toch kanker kon zijn maar dat ze bv. net een gezond stukje genomen hadden...

Het vocht heeft ze onderzocht, er zat geen bloed in (dit was dan na de verwijdering van de milt).  Het vocht voor de operatie is niet onderzocht, er is een foto genomen en daar was te zien dat er veel vocht in de buikholte was, waarna ze zei dat de milt moest verwijderd worden.  Na de operatie zei de DA dat er veel vocht was in de buikholte, ze sprak echter niet van bloed.  Pas later moest ik daaraan denken en ben ik beginnen piekeren.

Ik heb altijd erg veel vertrouwen in mijn DA gehad en ben ook al jaaaaren bij haar.  Maar nu ben ik bang dat er een missing is gebeurd met als resultaat dat Athena drie weken te lang heeft moeten ziek zijn...  Ik weet dat het voorbij is, maar ik krijg het niet uit mijn hoofd, ze verdiende dit niet, als dit het geval zou zijn geweest.

Ik sluit mij aan bij Roosje,ook ervaring met bouvier. Altijd goed onder controle,hart beluisteren en een poos later accuut hartfalen,boef was 11 jaar oud en heeft nog een half jaar geleefd,ik heb toen de stekker eruit getrokken.

Ondanks dat je geen gericht ruis hoort, kan een hart vergroot zijn. Bij mijn oudste hond kwam dat naar boven bij het maken van o.a. hartfoto's. Hij had ook vergrote lever. Overigens staat hij 2 jaar na deze diagnostiek nog prima overeind en heeft enorm veel plezier in zijn leven. Er valt op zich erg goed in te spelen met voeding, holistische geneeswijze en bloeddrukverlagers in zijn geval. 13,5 is hij nu.

De milt is een tussenstation van de bloedsomloop en uiteraard speelt ook het hart een cruciale rol voor de bloedtoevoer naar de milt. Wat ik me kan voorstellen, is dat te weinig zuurstofrijk bloed naar de hersenen gepompt kon worden, door wat voor reden dan ook, en je hond daardoor is 'omgevallen'. Dat kan gebeuren als het bloedcirculatiesysteem stagneert, door mogelijk hartfalen, maar ook door bijv. stagnatie in afbraak van het bloed door de milt of lever. 

Hartfalen waarbij het hart vergroot is, is in de meeste gevallen herkenbaar door de bekende 'schraap' of 'hoest' die aanhoudt, doordat het vergrote hart tegen de luchtpijp drukt en daardoor vocht achter de longen veroorzaakt. Door de stuwing is vaak ook een lever vergroot. 

Zolang geen duidelijke onderzoeken verricht zijn, kun je niets met achteraf dubben. Ik vind dat je dierenarts hierin mogelijk tekort is geschoten, want bij vocht in de buik moeten alarmbellen gaan rinkelen. Dat is bij hartfalen een ver gevorderd stadium, waar je niet vrolijk van wordt. Was bij dit alles de milt al besproken, dan zou minstens een doorverwijzing op zijn plaats zijn.

Sterkte er mee.