Niet meer mee willen lopen

Zouden jullie eens met mij mee willen denken?Mijn ouders hebben een Grieks zwervertje van nu ongeveer zo'n 9 a 10 jaar oud. Ze hebben hem sinds hij twee was, komt via een stichting. Is echt een onwijs leuke, lieve, makkelijke hond (op loslopen na, haha). Of hij gecastreerd is, is niet bekend, er zijn geen littekens te zien maar er is ook niets te voelen. Wat mij altijd opgevallen is, is dat veel honden hem niet als hond zien. Hij reageert niet op loopse teven, andere reuen reageren niet op hem, mijn hond negeerde hem zelfs compleet, alsof hij een object was i.p.v. een andere hond.Vorige week was mijn vader met hem aan het lopen toen er ineens een loslopende hond aan kwam rennen. Ik vermoed een Engelse Stafford, hij omschreef het als "zo'n vechthond maar dan klein". De Stafford klapte op de hond van mijn ouders en er volgde een gevecht (wat op zich al vreemd is, want bij problemen heeft hun hond tot op heden nooit terug gevochten). Mijn vader was behoorlijk in paniek, maar gelukkig kwam er iemand aan die de hond van die van hen af trok. Maar nog geen minuut later was hij weer terug en klapte weer op de hond van mijn ouders. Ik was er niet bij en vermoed dat het grotendeels "bekvechten" is geweest, mijn vader vertelde namelijk dat ze veel geluid maakten en één haarbal van vechtende hond waren. Desondanks heeft hun hond een aantal gaatjes op zijn rug/flank waarmee ze naar de dierenarts zijn geweest.Hij is er weer goed bovenop aan het komen, op één ding na - hij wil niet meer met mijn vader wandelen. Met zijn vrouw wel, geen probleem, maar zodra mijn vader aanstalten maakt om zijn riem te pakken e.d. gaat hij erbij liggen, in de ankers. Als tip heb ik gezegd dat het misschien handiger is als papa's vrouw de gewone plasrondjes doet voor nu, en mijn vader enkel leuke dingen met hem doet. Maar z'n vrouw is behoorlijk bang in de buurt, er lopen erg veel Pitbull-achtige honden in de buurt, en ze loopt dan ook liever niet alleen met hem 's avonds laat. Ik geef haar overigens geen ongelijk, mijn hond is daar ook twee keer gepakt door een andere loslopende hond, een derde keer ben ik samen met mijn vader en de honden een tuin binnen gerend waarvan de poort open stond om een aanval te ontwijken.Zouden jullie eens mee willen denken over hoe mijn vader het wandelen weer leuk kan maken?

Lastig, dit is natuurlijk een nare gebeurtenis geweest voor de hond dus die zal huiverig zijn en blijkbaar linkt ie jouw vader er ook aan. Misschien kunnen ze voor nu samen gaan wandelen, dus met je vaders vrouw erbij? Verder zou ik er weinig aandacht aan besteden, hoe gekker je vader gaat doen hoe wantrouwender de hond gaat doen want die snapt er dan niks meer van.

Vervelende gebeurtenis. Het is belangrijk dat je vader zich vol vertrouwen voelt als hij wil gaan wandelen. Gaat de hond graag mee in de auto? Als dat zo is kun je een klein eindje met de auto gaan en vervolgens lopend terug om zo het vertrouwen weer op te bouwen. De hond kan je ook helpen met een paar druppels Bach Rescue. Een homepatisch middel en  verkrijgbaar bij de drogist. Zo'n kwartiertje voor het wandelen toedienen.

Heel veel succes.

Laat je vaders vrouw alleen met de hond gaan en je vader volgt haar na verloop van tijd gewoon s,avonds samen met de hond uit op de duur is de hond het vergeten..Hein.

Ik heb hetzelfde probleem. Sinds mijn boomer geconfronteerd werd met vuurwerkachtige knallen tijdens het lopen met mijn man, durft zij niet meer met hem mee te gaan.